Kru Somsri's English School

July 11, 2025, 06:11:51 PM

:    
191147 46430 16664
: Shinergyyib
*
+  Kru Somsri's English School
|-+  ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี
| |-+  คุยกับคุณครูสมศรี
| | |-+  เอาบทความดีๆมาให้อ่านกัน
: [1]
: เอาบทความดีๆมาให้อ่านกัน  ( 3264 )
N' OPEL
Jr. Somsri'S Fanclub
Hero Member
***
: 1370



« : May 11, 2009, 09:49:05 PM »

คืนวันที่ 4 พฤศจิกายน 2551 บารัก โอบามา ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีคนที่ 44 ของสหรัฐอเมริกา

ภาพผู้คนทุกทวีปฉลองการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งหมายเลขหนึ่งของอเมริกาของชาย ผู้นี้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ดาวเคราะห์ดวงนี้ที่ชาวโลกฉลองเหตุการณ์ ที่เป็นกิจการภายในของประเทศอื่น เหตุผลไม่ใช่เพราะบุคลิกอ่อนโยนของเขา ไม่ใช่วาทะศิลป์ที่โน้มน้าวใจคน ไม่ใช่รอยยิ้ม ไม่ใช่เสน่ห์ แต่เพราะการก้าวไปถึงจุดหมายของเขาเป็นเสมือนออกซิเจนที่ทำให้ไฟแห่งความ หวังของมนุษยชาติที่ริบหรี่จวนดับสว่างโพลงขึ้นอีกครั้ง เป็นการตอกย้ำความคิดที่หลายคนลืมไปแล้วว่า ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เป็นไปไม่ได้หากกล้าฝัน กล้าทำ กล้าลงมือ และไม่ย่นย่อต่ออุปสรรค

เมื่อ โรซา พาร์กส์ ปฏิเสธที่นั่งบนรถเมล์ให้คนผิวขาว เมืองมอนต์โกเมอรี รัฐอลาบามา สหรัฐอเมริกา ในปี 2498 ส่งผลให้เกิดการต่อต้านรถเมล์เหยียดสีผิวด้วยการเลิกขึ้นรถเมล์ยาวนานถึง หนึ่งปี ไม่มีใครในโลกเชื่อว่าภาพในคืนวันที่ 4 พฤศจิกายน 2551 เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้จริง

เมื่อการต่อต้านความไม่ชอบธรรมของนโยบายเหยียดสีผิวที่เมืองเบอร์มิงแฮม รัฐอลาบามา จบด้วยการที่ตำรวจสลายการชุมนุมด้วยสายน้ำแรงอัดสูงในปี 2506 ไม่มีใครในโลกเชื่อว่าภาพในคืนวันที่ 4 พฤศจิกายน 2551 เป็นเรื่องที่เป็นไปได้

เมื่อผู้ชนกว่าหกร้อยคนที่เดินข้ามสะพานในเมืองเซลมา รัฐอลาบามาเพื่อประท้วงการเหยียดสีผิวถูกตำรวจทำร้ายในวันที่ 7 มีนาคม 2508 ไม่มีใครในโลกเชื่อว่าจะปรากฏภาพคืนวันที่ 4 พฤศจิกายน 2551

เมื่อนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน มาร์ติน ลูเธอร์ คิง เอ่ยประโยค "I Have a dream" ที่ ลิงคอล์น เมมโมเรียล กรุงวอชิงตัน ดี. ซี. (อนุสรณ์สถานแห่งลิงคอล์น ประธานาธิบดีผู้เลิกทาส) เมื่อสี่สิบห้าปีก่อนนั้น ไม่มีใครในโลกเชื่อว่าวันหนึ่งจะ I Have a dream จะกลายเป็นจริง


ในสุนทรพจน์ของเขาในคืนนั้น บารัก โอบามา เอ่ยถึงหญิงชราคนหนึ่งนาม แอนน์ นิกสัน คูเปอร์ แห่งรัฐแอตแลนตา

ในวัย 106 ปี หญิงชราลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง อาจเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต

นางเกิดในยุคที่การเหยียดสีผิวเป็นเรื่องปกติ ในยุคที่สตรียังไม่มีสิทธิเลือกตั้ง นางเห็นการทำร้ายคนดำของกลุ่ม คูคลักซ์แคลน เห็นรถเมล์ที่แบ่งคนผิวขาวกับผิวดำ ร้านอาหารที่ไม่ให้บริการคนผิวสี ฯลฯ

โลกคงไม่มีวันเปลี่ยนแปลงหากคนที่อยู่เบื้องล่างยอมรับกติกาของคนที่ยืนอยู่ข้างบน

แต่เพราะยังมีคนที่เชื่อว่ามนุษย์สามารถก้าวพ้นจากวังวนของการแบ่งแยก เชื่อว่าอหิงสาเอาชนะความเกลียดชังได้ ภาพคืนวันที่ 4 พฤศจิกายน 2551 จึงเป็นอีกหนึ่งความฝันโง่ๆ ที่กลายเป็นจริง


แผ่นดินของเราอยู่ในหัวเลี้ยวหัวต่อของการเปลี่ยนแปลง ในยุคที่ประชาราษฎร์แตกแยกอย่างสุดขั้ว เกลียดชังราวกับเป็นศัตรูมาร้อยชาติ ย้อนหลังไปสักสิบปีย่อมไม่มีใครเชื่อเด็ดขาดว่าเราสามารถแตกแยกได้เพียงนี้ เช่นกันในนาทีนี้ ก็ไม่มีใครอยากเชื่อว่าเราจะสามัคคีกันได้อีกครั้ง แต่ภาพคืนวันที่ 4 พฤศจิกายน 2551 ถ่างตาเราออกกว้างว่า มนุษย์เรามีศักยภาพที่จะทำเรื่องยากเย็นและดูเป็นไปไม่ได้

I Have a dream คือความฝันว่าคนต่างเชื้อชาติต่างความคิดสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ

I Have a dream คือความเชื่อว่ามนุษย์มีความสามารถที่จะแก้ไขจุดผิดพลาด

แต่การเดินไปถึงจุดนั้น ต้องอาศัยทั้งความกล้าและการยอมอย่างสูง

กล้าที่จะรับความแตกต่าง กล้าที่จะรับฟังความคิดของคนที่เห็นต่าง กล้าที่จะเสียสละประโยชน์ส่วนตนเพื่อส่วนรวม

ยอมที่จะเปิดใจกว้าง ยอมที่จะยอมรับความแตกต่างของคนอื่น ยอมที่จะยอมรับความบกพร่องของตัวเอง

นี่มิใช่เป็นความกล้าหาญสูงกว่าการใช้กำลังประหัตประหารกันหรือ? เพราะการรักคนที่รักเราเป็นเรื่องง่าย การรักคนที่เกลียดเรายากเย็นกว่าหลายล้านเท่า

คนฉลาดคือคนที่ไม่ทำลายตัวเองเพราะอคติและความเกลียดชังท่วมหัวใจ

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ผู้คนต่างเชื้อชาติ ต่างศาสนา ต่างความเชื่อ ก็ล้วนเป็นคนของแผ่นดินเดียวกัน - แผ่นดินของเรา

ใช่! ชั่วๆ ดีๆ มันก็เป็นแผ่นดินของเรา



บทความโดย..วินทร์ เลียววาริณ




So let us summon a new spirit of patriotism; of service and responsibility where each of us resolves to pitch in and work harder and look after not only ourselves, but each other... We rise or fall as one nation; as one people.

เรามาเพรียกหาความรักชาติอย่างใหม่กันเถอะ การรับใช้ชาติและความรับผิดชอบอย่างใหม่ ที่เราแต่ละคนร่วมกันทำงานหนักและดูแลไม่เพียงเฉพาะแต่ตัวเราเอง แต่กับคนอื่นด้วย... เรารุ่งเรืองหรือล้มสิ้นในสถานะของชาติชาติเดียว ประชาชนกลุ่มก้อนเดียว

Barack Obama
บารัก โอบามา
 

"เกียรติภูมิจุฬาฯ คือ เกียรติแห่งการรับใช้ประชาชน"

เหนือตนเอง คือ เพื่อน
เหนือเพื่อน  คือ คณะ
เหนือคณะ   คือ จุฬาฯ
เหนือจุฬาฯ คือ ประเทศชาติ

...จักจรรโลงซึ่งเกียรติ
เทิดทูนซึ่งคุณค่า
วิศวกรรมของข้า
ประกาศก้องทั่วหล้า
สุดฟากฟ้าแผ่นดินสวรรค์...
-M๐NS๐๐N-
Love U 4ever
Hero Member
*****
:
: 660



« #1 : May 12, 2009, 03:21:04 PM »

ขอบคุณ พี่โอเปิ้ล

ที่มีอะไรดีๆ มาให้เสมอครับ^ ^
 

There is only one happiness in life
       ...to love and be loved.
       
&(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME]
(-o-o-)Leave me Free!!!!!...
Full Member
***
: 185


เด็กแว่นโก๊ะ มารีเทอร์น!!!!!....


« #2 : May 12, 2009, 03:23:00 PM »

Thax you.
 

-M๐NS๐๐N-
Love U 4ever
Hero Member
*****
:
: 660



« #3 : May 12, 2009, 03:29:59 PM »

อิอิ^ ^
 

There is only one happiness in life
       ...to love and be loved.
       
&(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME]
(-o-o-)Leave me Free!!!!!...
Full Member
***
: 185


เด็กแว่นโก๊ะ มารีเทอร์น!!!!!....


« #4 : May 12, 2009, 03:30:55 PM »

เรปบน

ปั่นเรปเพิ่มอยู่เหรอ
 

-M๐NS๐๐N-
Love U 4ever
Hero Member
*****
:
: 660



« #5 : May 12, 2009, 03:32:00 PM »

ปั่นที่ไหน

โพสต์ ตามปกติ นี่แหละ 555+
 

There is only one happiness in life
       ...to love and be loved.
       
&(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME]
(-o-o-)Leave me Free!!!!!...
Full Member
***
: 185


เด็กแว่นโก๊ะ มารีเทอร์น!!!!!....


« #6 : May 12, 2009, 03:53:57 PM »

แบบว่า ปกติสุดๆ
 

Unidentified Girl
.:  ภูมิใจ "ครูสวย"  :.
Sr. Somsri'S Fanclub
Hero Member
*****
:
: 4966



« #7 : May 12, 2009, 07:31:34 PM »

ทั้งคู่แหละค่ะ
 

NaNToR+
นาฬิกา..กุ๊ก..กู๋~
Hero Member
*****
:
: 1223


ศภ 2808


« #8 : May 12, 2009, 07:42:07 PM »

ขอบคุณมากมายนะคะ
 

Yesterday & Everyday!~


ji de wo ai ni=)~
N' OPEL
Jr. Somsri'S Fanclub
Hero Member
***
: 1370



« #9 : May 12, 2009, 08:39:57 PM »

อีกด้านหนึ่งของชีวิต ที่ใครบางคน..ลืม


แด่ทุกๆคนที่มีชีวิตอยู่ด้วยตัวเองอย่างเข้มแข็ง..............................................

- ในขณะที่คุณกำลังกินข้าวกับครอบครัวที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังในห้าง ข้าวในจานคุณเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง คุณเขี่ยมันทิ้งอย่างไม่สนใจ
ในเวลาเดียวกัน แต่ต่างสถานที่กัน
เด็กวัยเดียวกับคุณพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ข้าวก้อนนั้นมาหลังจาากที่ไม่ได้กินอะไรมาเป็นเดือน

- ขณะที่คุณเดินข้ามถนน คุณเห็นเด็กอายุน้อยกว่าคุณ ใส่เสื้อขาดกะรุ่งกะริ่ง ร่างกายผอมเห็นกระดูกนั่งขอทานอยู่ คุณเหลือบมอง แค่เพียงเหลือบมอง แล้วโยนเศษเงิน 1 บาท...................5 บาท.................ให้ ในขณะที่คุณยอมจ่ายเงินซื้อเสื้อผ้าแพงๆ รองเท้า กระเป๋าแพงๆ
เพื่อบูชาความโง่ของตัวเอง ให้คนอื่นรู้ว่า
"ฉันมีเงินนะ"...................................................... ใช่........คุณอาจมีเงิน แต่เห็นได้ชัดว่าคุณขาดแคลนสมอง

- ขณะที่คุณกำลังกังวลว่าผู้ชายที่เราชอบเค้าจะสนเราไม๊ ผู้หญิงที่เราชอบเค้าจะสนเรารึเปล่า........................
แต่ในสถานที่ใกล้ๆกันก็ยังมีคนรุ่นเดียวกับคุณกังวลว่า
เค้าจะสามารถหาเงินมารักษาแม่ที่ป่วยหนักได้รึเปล่า

- แม่คุณไม่ให้คุณเล่นเนตคุยกะเพื่อนคืนนี้ คุณโกรธกระฟัดกระเฟียดแม่ของคุณ
แม่คุณทำเพราะรัก คุณกลับคิดว่า "ไม่เห็นอยากให้ใครรักเลย"...................
อีกด้านหนึ่งที่บ้านสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า...............
เด็กๆ โตมาในสภาพที่เค้าไม่มีอะไรเลย เค้าเพียงอยากให้ใครสักคนรักเค้า เค้ายินดีทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา แต่นั่นก็เป็นได้แค่ฝันสำหรับเค้า........ในขณะที่คุณมีทุกอย่าง แต่คุณก็ไม่แม้แต่จะรักษามันไว้

- ตัวละครในจินตนาการของคุณไม่สามารถมีชีวิตอยู่จริงได้ คุณรู้สึกท้อแท้ สิ้นหวัง อยากตาย......................
ต่างสถานที่แต่เวลาเดียวกัน
เด็ก อายุเท่าคุณ กำลังพยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่ เค้าไม่มีอาหาร คุณลองถามเค้าดูสิว่าเค้าจะรู้สึกยังไงถ้าตัวละครในจินตนาการของเค้าไม่ สามารถมีชีวิตอยู่จริงได้......... ลองถามเค้าดูสิ

- คุณโดดเรียน............ไม่ตั้งใจเรียน การเรียนสำหรับคุณอาจเป็นแค่เรื่องน่าเบื่อไร้ค่า
แต่สำหรับคนที่เค้าไม่มีโอกาส
นั่นคือชีวิตทั้ง ชีวิตของเค้า มันคือความฝันของเค้า เป็นได้แค่ฝัน แต่สำหรับคุณมันไม่มีค่า

- วันฝนตก อากาศหนาวจับใจ คุณนอนอยู่ในบ้านที่ปลอดภัยและอุ่นสบาย สภาวะเดียวกัน คนที่อายุเท่าคุณ บอบบางยิ่งกว่าคุณกำลังนอนสั่นอยู่ข้างถนน ผจญกับโรคร้าย และท้องที่ว่างเปล่า ลำคอที่แห้งผาก....
เวลาเดียวกัน..
เด็กที่รัฐอะแลสกากำลังจะหนาวตายด้วยอุณหภูมิติดลบอยู่ในท่อระบายน้ำ.......
คุณก็ยังไม่เลิกคิดว่าตัวเองเป็นคนโชคร้ายอยู่ดี (เพราะแม่คุณไม่ยอมซื้อนาฬิกาเรือนหมื่นให้คุณ)

- พ่อกับแม่คุณไม่ได้จักงานวันเกิดให้คุณเพราะติดงานสำคัญ
คุณงอนไม่ยอมออกจากห้องนอน ร้องห่มร้องให้ฟูมฟายว่า "พ่อแม่ลืมฉัน"
ลองถามเด็กๆที่ เอธิโอเปียดูสิว่างานวันเกิดคืออะไร?..............................
คุณไม่มีวันได้คำตอบจากเค้าหรอก...........เพราะแม้แต่วันที่ตัวเองเกิดเค้าก็ไม่มีเวลามาจำ

- คุณไม่มีวันได้คำตอบจากเด็กๆที่ปาเลสไตน์ว่าพวกเค้าเกิดวันไหน......................
แต่ถ้าคุณถามว่าเค้าจะต้องตายวันไหน..........เค้าตอบคุณได้แน่....

- คุณพร่ำพรรณาว่าพ่อแม่ไม่เข้าใจคุณเพราะท่านไม่ประเคนของที่คุณบอกว่าอยากได้ให้
คุณขู่ท่านวันละ 3 เวลาหลังอาหารว่าจะฆ่าตัวตาย
แล้วคุณเคยย้อนถามตัวเองไม๊ว่า คุณเข้าใจท่านแค่ไหน

- คุณสิ้นหวังกับชีวิตเพราะแฟนคุณทิ้งคุณ ลืมพาคุณไปเดท.....
ทำให้คุณไม่กินไม่นอนจวนจะตายเอา.....เพราะถูกลืม
แต่สำหรับคนขอทานตามสะพานพระพุทธฯ......นั่นเรื่องเล็กเลยละ
ทำไมน่ะเหรอ...................เพราะเค้าถูกลืมอยู่ตลอดเวลาน่ะสิ..

- คุณอยากได้ของแพงๆ อยากได้มือถือ อยากได้คอมฯ ครอบครัวคุณอาจไม่ร่ำรวยขนาดจะซื้อของพวกนี้ได้ในทีเดียว คุณอาจคิดน้อยใจว่าทำไมชีวิตช่างโชคร้าย คุณอาจล้มเหลวในบางเรื่อง นั่นทำให้คุณคิดท้อแท้ คุณอยากตาย...........อยากหนีปัญหาให้พ้น ๆ คุณคิดว่าคุณโชคร้ายที่สุดในโลก
ลองมองกลับไปอีกด้านหนึ่งสิ
คนที่เหมือนๆกับคุณ เค้าไม่มี................ไม่มีอะไรสักอย่าง
ต้องอยู่ด้วยตัวเอง
สู้ด้วยตัวเอง..............

หากเหนื่อยกับชีวิต..........เหนื่อยกับปัญหา........... คุณพักได้ คุณมีกิ่งไม้ให้เกาะ
แต่เค้าไม่มี หากหยุด นั่นคือตก..............เมื่อตกก็ตาย

คุณมีบ้านให้อยู่..........มีเงินให้ใช้.............มีอาหารให้กิน
ส่วนเค้า..............ไม่มีบ้าน ที่นอนคือข้างถนน ไม่มีอาหาร
ถ้าหิวก็ไปคุ้ยถังขยะเอา
ไม่มีคนหาเงินให้........... อยากได้อะไร.................หาเอาเอง

คุณท้อแท้......... มีคนคอยปลอบใจ แต่คุณไม่ฟัง ไปโดดตึก โดดน้ำ กรีดข้อมือ กินยาตาย ฯลฯ
เค้าท้อแท้ .....................ใครล่ะ ? ที่จะปลอบใจ มีทางเดียว
เค้าต้องเข้มแข็ง "ฉันจะไม่เป็นไร ฉันต้องสู้"

- สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกัน ต่างกันที่การเลี้ยงดู ต่างกันที่สภาพแวดล้อม มันก็แทบเป็นสิ่งมีชีวิตคนละชนิดไปเลย
คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เลือกเป็นไม่ได้ เลือกตายไม่ได้ สิ่งเดียวที่เลือกได้คือความเข้มแข็ง เลือกที่จะรับ เลือกที่จะให้
มันทำได้อยู่แล้วไม่ว่าคุณจะอยู่ ในฐานะอะไร เสื้อผ้าที่คุณซื้อราคาเป็นร้อย เป็นพัน ซื้ออาหารได้หลายจาน
ขอเพียงเศษผ้าเท่านั้น
เพียงเศษเล็กๆที่ไม่มีค่าสำหรับคุณมันช่วยชีวิตคนได้อีกมากมาย

....................................แต่จะมีสักกี่คนกันที่คิดถึงน?...................................................

www.tamdee.net
 

"เกียรติภูมิจุฬาฯ คือ เกียรติแห่งการรับใช้ประชาชน"

เหนือตนเอง คือ เพื่อน
เหนือเพื่อน  คือ คณะ
เหนือคณะ   คือ จุฬาฯ
เหนือจุฬาฯ คือ ประเทศชาติ

...จักจรรโลงซึ่งเกียรติ
เทิดทูนซึ่งคุณค่า
วิศวกรรมของข้า
ประกาศก้องทั่วหล้า
สุดฟากฟ้าแผ่นดินสวรรค์...
N'PLOY
Por-Lor-Or-Yor
Hero Member
*****
:
: 1728


?(????)


« #10 : May 13, 2009, 12:05:19 PM »

โอเปิลนี่จิตใจงดงามจริงๆ
 

?KRU.SOMSRI IS EXTREMELY BEAUTIFUL.?

?LOVE K.SOMSRI?
K0K
Full Member
***
:
: 247


RAk KRu**


« #11 : May 13, 2009, 01:45:04 PM »

เก๋ๆๆ**
 

((XOXOX))
-M๐NS๐๐N-
Love U 4ever
Hero Member
*****
:
: 660



« #12 : May 13, 2009, 01:49:47 PM »

สุดยอด!!
 

There is only one happiness in life
       ...to love and be loved.
       
: [1]  
:  

+

Sorry, the copyright must be in the template.
Please notify this forum's administrator that this site is missing the copyright message for SMF so they can rectify the situation. Display of copyright is a legal requirement. For more information on this please visit the Simple Machines website.