อีกด้านหนึ่งของชีวิต ที่ใครบางคน..ลืม
แด่ทุกๆคนที่มีชีวิตอยู่ด้วยตัวเองอย่างเข้มแข็ง..............................................
- ในขณะที่คุณกำลังกินข้าวกับครอบครัวที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังในห้าง ข้าวในจานคุณเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง คุณเขี่ยมันทิ้งอย่างไม่สนใจ
ในเวลาเดียวกัน แต่ต่างสถานที่กัน
เด็กวัยเดียวกับคุณพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ข้าวก้อนนั้นมาหลังจาากที่ไม่ได้กินอะไรมาเป็นเดือน
- ขณะที่คุณเดินข้ามถนน คุณเห็นเด็กอายุน้อยกว่าคุณ ใส่เสื้อขาดกะรุ่งกะริ่ง ร่างกายผอมเห็นกระดูกนั่งขอทานอยู่ คุณเหลือบมอง แค่เพียงเหลือบมอง แล้วโยนเศษเงิน 1 บาท...................5 บาท.................ให้ ในขณะที่คุณยอมจ่ายเงินซื้อเสื้อผ้าแพงๆ รองเท้า กระเป๋าแพงๆ
เพื่อบูชาความโง่ของตัวเอง ให้คนอื่นรู้ว่า
"ฉันมีเงินนะ"...................................................... ใช่........คุณอาจมีเงิน แต่เห็นได้ชัดว่าคุณขาดแคลนสมอง
- ขณะที่คุณกำลังกังวลว่าผู้ชายที่เราชอบเค้าจะสนเราไม๊ ผู้หญิงที่เราชอบเค้าจะสนเรารึเปล่า........................
แต่ในสถานที่ใกล้ๆกันก็ยังมีคนรุ่นเดียวกับคุณกังวลว่า
เค้าจะสามารถหาเงินมารักษาแม่ที่ป่วยหนักได้รึเปล่า
- แม่คุณไม่ให้คุณเล่นเนตคุยกะเพื่อนคืนนี้ คุณโกรธกระฟัดกระเฟียดแม่ของคุณ
แม่คุณทำเพราะรัก คุณกลับคิดว่า "ไม่เห็นอยากให้ใครรักเลย"...................
อีกด้านหนึ่งที่บ้านสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า...............
เด็กๆ โตมาในสภาพที่เค้าไม่มีอะไรเลย เค้าเพียงอยากให้ใครสักคนรักเค้า เค้ายินดีทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา แต่นั่นก็เป็นได้แค่ฝันสำหรับเค้า........ในขณะที่คุณมีทุกอย่าง แต่คุณก็ไม่แม้แต่จะรักษามันไว้
- ตัวละครในจินตนาการของคุณไม่สามารถมีชีวิตอยู่จริงได้ คุณรู้สึกท้อแท้ สิ้นหวัง อยากตาย......................
ต่างสถานที่แต่เวลาเดียวกัน
เด็ก อายุเท่าคุณ กำลังพยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่ เค้าไม่มีอาหาร คุณลองถามเค้าดูสิว่าเค้าจะรู้สึกยังไงถ้าตัวละครในจินตนาการของเค้าไม่ สามารถมีชีวิตอยู่จริงได้......... ลองถามเค้าดูสิ
- คุณโดดเรียน............ไม่ตั้งใจเรียน การเรียนสำหรับคุณอาจเป็นแค่เรื่องน่าเบื่อไร้ค่า
แต่สำหรับคนที่เค้าไม่มีโอกาส
นั่นคือชีวิตทั้ง ชีวิตของเค้า มันคือความฝันของเค้า เป็นได้แค่ฝัน แต่สำหรับคุณมันไม่มีค่า
- วันฝนตก อากาศหนาวจับใจ คุณนอนอยู่ในบ้านที่ปลอดภัยและอุ่นสบาย สภาวะเดียวกัน คนที่อายุเท่าคุณ บอบบางยิ่งกว่าคุณกำลังนอนสั่นอยู่ข้างถนน ผจญกับโรคร้าย และท้องที่ว่างเปล่า ลำคอที่แห้งผาก....
เวลาเดียวกัน..
เด็กที่รัฐอะแลสกากำลังจะหนาวตายด้วยอุณหภูมิติดลบอยู่ในท่อระบายน้ำ.......
คุณก็ยังไม่เลิกคิดว่าตัวเองเป็นคนโชคร้ายอยู่ดี (เพราะแม่คุณไม่ยอมซื้อนาฬิกาเรือนหมื่นให้คุณ)
- พ่อกับแม่คุณไม่ได้จักงานวันเกิดให้คุณเพราะติดงานสำคัญ
คุณงอนไม่ยอมออกจากห้องนอน ร้องห่มร้องให้ฟูมฟายว่า "พ่อแม่ลืมฉัน"
ลองถามเด็กๆที่ เอธิโอเปียดูสิว่างานวันเกิดคืออะไร?..............................
คุณไม่มีวันได้คำตอบจากเค้าหรอก...........เพราะแม้แต่วันที่ตัวเองเกิดเค้าก็ไม่มีเวลามาจำ
- คุณไม่มีวันได้คำตอบจากเด็กๆที่ปาเลสไตน์ว่าพวกเค้าเกิดวันไหน......................
แต่ถ้าคุณถามว่าเค้าจะต้องตายวันไหน..........เค้าตอบคุณได้แน่....
- คุณพร่ำพรรณาว่าพ่อแม่ไม่เข้าใจคุณเพราะท่านไม่ประเคนของที่คุณบอกว่าอยากได้ให้
คุณขู่ท่านวันละ 3 เวลาหลังอาหารว่าจะฆ่าตัวตาย
แล้วคุณเคยย้อนถามตัวเองไม๊ว่า คุณเข้าใจท่านแค่ไหน
- คุณสิ้นหวังกับชีวิตเพราะแฟนคุณทิ้งคุณ ลืมพาคุณไปเดท.....
ทำให้คุณไม่กินไม่นอนจวนจะตายเอา.....เพราะถูกลืม
แต่สำหรับคนขอทานตามสะพานพระพุทธฯ......นั่นเรื่องเล็กเลยละ
ทำไมน่ะเหรอ...................เพราะเค้าถูกลืมอยู่ตลอดเวลาน่ะสิ..
- คุณอยากได้ของแพงๆ อยากได้มือถือ อยากได้คอมฯ ครอบครัวคุณอาจไม่ร่ำรวยขนาดจะซื้อของพวกนี้ได้ในทีเดียว คุณอาจคิดน้อยใจว่าทำไมชีวิตช่างโชคร้าย คุณอาจล้มเหลวในบางเรื่อง นั่นทำให้คุณคิดท้อแท้ คุณอยากตาย...........อยากหนีปัญหาให้พ้น ๆ คุณคิดว่าคุณโชคร้ายที่สุดในโลก
ลองมองกลับไปอีกด้านหนึ่งสิ
คนที่เหมือนๆกับคุณ เค้าไม่มี................ไม่มีอะไรสักอย่าง
ต้องอยู่ด้วยตัวเอง
สู้ด้วยตัวเอง..............
หากเหนื่อยกับชีวิต..........เหนื่อยกับปัญหา........... คุณพักได้ คุณมีกิ่งไม้ให้เกาะ
แต่เค้าไม่มี หากหยุด นั่นคือตก..............เมื่อตกก็ตาย
คุณมีบ้านให้อยู่..........มีเงินให้ใช้.............มีอาหารให้กิน
ส่วนเค้า..............ไม่มีบ้าน ที่นอนคือข้างถนน ไม่มีอาหาร
ถ้าหิวก็ไปคุ้ยถังขยะเอา
ไม่มีคนหาเงินให้........... อยากได้อะไร.................หาเอาเอง
คุณท้อแท้......... มีคนคอยปลอบใจ แต่คุณไม่ฟัง ไปโดดตึก โดดน้ำ กรีดข้อมือ กินยาตาย ฯลฯ
เค้าท้อแท้ .....................ใครล่ะ ? ที่จะปลอบใจ มีทางเดียว
เค้าต้องเข้มแข็ง "ฉันจะไม่เป็นไร ฉันต้องสู้"
- สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกัน ต่างกันที่การเลี้ยงดู ต่างกันที่สภาพแวดล้อม มันก็แทบเป็นสิ่งมีชีวิตคนละชนิดไปเลย
คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เลือกเป็นไม่ได้ เลือกตายไม่ได้ สิ่งเดียวที่เลือกได้คือความเข้มแข็ง เลือกที่จะรับ เลือกที่จะให้
มันทำได้อยู่แล้วไม่ว่าคุณจะอยู่ ในฐานะอะไร เสื้อผ้าที่คุณซื้อราคาเป็นร้อย เป็นพัน ซื้ออาหารได้หลายจาน
ขอเพียงเศษผ้าเท่านั้น
เพียงเศษเล็กๆที่ไม่มีค่าสำหรับคุณมันช่วยชีวิตคนได้อีกมากมาย
....................................แต่จะมีสักกี่คนกันที่คิดถึงน?...................................................
www.tamdee.net