ห นู ร อ คำ ต อ บ ค่ ะ ห นู ไ ม่ ก ล้ า ค่ ะ

ครูตอบหน่อยนะคะ ช่วยเข้ามาทีค่ะ^^~
? ส่งให้: คุณครูสมศรี เมื่อ: พฤษภาคม 04, 2009, 12:23:34 PM ?

--------------------------------------------------------------------------------
ครูเกิดวันที่เท่าไรคะ

ครูสมศรี...ทำไมครูถึงยิ้มได้เวลาที่อยู่กับทุกคนคะ

ทำไมครูถึงอารมณ์ดีได้ทุกวัน

ทำไมครูถึงประสบความสำเร็จด้วยความงดงาม

ทำไมครูถึงมีกำลังใจเวลาที่จะทำอะไร

ทำไมหนูทำอย่างนั้นไม่ได้

หนูชอบกังวลกับตัวเองตลอด เวลาออกไปข้างนอก หนูว่าตัวเองแปลกๆ เหมือนแต่งตัวแปลกๆ (ไม่ได้บ้าค่ะ^^~)

หนูไม่เคยซอยผมอะไรๆเหมือนเพื่อนๆ หนูคิดว่าดีนะ แต่พอหนูรวบธรรมดากลับกลายเป็นยัยเพิ้งซะงั้น -_-;;;;

หนูอ่านหนังสือครูแต่หนูก็ยังงงๆ เหมือนอ่านแล้วผ่านไปเฉยๆ

หนูไม่มีแรงฮึดเหมือนคนอื่นเลยค่ะ

ตั้งแต่เกิด..อะไรหลายๆอย่างที่หนูเจอมามันเปลี่ยนหนูไปหมด

หน้าที่ที่ต้องทำในตอนนี้และอนาคตคือ ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตทุกอย่างให้ดี และกตัญญูต่อพ่อแม่ตามหน้าที่ที่ควรทำ

และมันก็ทำให้ตอนนี้หนูคิดว่า ความจริง ไม่มีใครอยู่ข้างเราทั้งนั้นแหละ ทั้งหมดก็แค่ภาพจองปลอมเท่านั้นสุดท้ายทุกคนก็ดีแต่ดูถูก มองแต่ภายนอก ความจริงตัวเราเท่านั้นแหละที่ต้องพยายามเอง ทุกสิ่ง เริ่มที่เราก็ต้องลุล่วงที่เรา แม้แต่คนที่คิดว่าจะพึ่งได้ แม้แต่แม่..กลับกลายเป็นคนที่กดดันเรามากที่สุด ทั้งชีวิต ความจริงก็มีแค่เรา...เท่านั้นเอง.............

หนูคิดอย่างนี้ ผิดหรือปล่าวคะครู

หนูเป็นคนไม่กล้าค่ะ อาจเพราะหนูอยู่กับแม่ แม่ของหนูจะทำอะไรค่อนข้างเสียงดัง และทำให้คนมอง ทำให้หนูรู้สึกว่าทำงั้นทำอย่างนี้เดี๋ยวก็มีคนสังเกต มอง หรือจับผิดค่ะ เพราะหนูสังเกตจากแม่(บางทีหนูก็คิดไปเอง)

แม้แต่คุยกับครูหนูยังไม่กล้าเลย....หนูชอบเล่นบอร์ด เพราะมันทำให้หนูแสดงความคิดเห็นได้เต็มที่ แต่มันกลับเป็นสิ่งที่หนูไม่เคยทำในโลกความจริง

แต่ก็เล่นมากไม่ได้หรอกค่ะ เพราะมันจะทำให้หนูหมดเวลาโดยไม่ได้อ่านหนังสือ

ครูตอบคำถามหนูด้วยนะคะ

หนูจะรอ ถึงเป็น100ปีผ่านไปก็จะรอ แหะๆ^^~

ครูเกิดวันที่เท่าไรคะ

5 .12 .2535 (อิอิ) ค่ะ

ครูสมศรี...ทำไมครูถึงยิ้มได้เวลาที่อยู่กับทุกคนคะ

ชอบรอยยิ้มของมนุษย์ สิ่งมีชีวิตสิ่งเดียวที่ยิ้มไมด้ค่ะ

ทำไมครูถึงอารมณ์ดีได้ทุกวัน

เพราะคุณครูพบแต่สิ่งดีๆ มองเห็นแต่สิ่งดีๆทุกวันค่ะ เด็กคือยาอายุวัฒนะของคุณครูค่ะ

ทำไมครูถึงประสบความสำเร็จด้วยความงดงาม

ความสำเร็จมาจากคำว่าเสร็จ

คุณครูวางจุดหมายแต่ละวันว่าต้องทำอะไรบ้าง

ถ้าเราทำเสร็จก็เท่ากับเราทำให้สำเร็จ

ความสำเร็จ ไม่ต้องรอค่ะ เพราะเราทำได้ตลอด ทำเสร็จและมีคุณภาพก็คือการทำให้สำเร็จค่ะ

ทำไมครูถึงมีกำลังใจเวลาที่จะทำอะไร

ทำให้คนอื่นจะทำให้เรามีพลัง

ทำให้ตัวเองมักหวังผล จิตใจไร้สุข

เป็นจิตที่พร่องต้องการคนมาเติมเต็ม

แต่จิตที่ล้นออกไป บริสุทธิ์และผู้รับก็รับรู้ได้

ถึงจะผิด ถึงจะพลาด ทุกคนก็ทราบว่าเราทำเพื่อผู้อื่นไม่ใช่ทำเพื่อตนเอง

คำตอบรับจากผู้อื่นเป้นแรงส่งให้เรามุ่งมั่นที่จะทำให้ดีขึ้น

เริ่มจาการทำดีให้คนที่เรารักใกล้ๆตัวก่อนนะคะ

แล้วค่อยขยายผลออกไป

ตามหลักธรรมการพัฒนาจิตจะเริ่มที่

จิตตัวตน จิตสังคม และจิตหลุดพ้นค่ะ

ค่อยๆทำ สักวันก็คงพัฒนาขึ้นนะคะ

ทำไมหนูทำอย่างนั้นไม่ได้

หนูยังเด็กนะลูก

แค่คิดเช่นนี้ก็ถือเป็นนิมิตดีของสังคมแล้วลูก

สู้ๆนะคะ

หนูชอบกังวลกับตัวเองตลอด เวลาออกไปข้างนอก หนูว่าตัวเองแปลกๆ เหมือนแต่งตัวแปลกๆ (ไม่ได้บ้าค่ะ^^~)

หนูไม่เคยซอยผมอะไรๆเหมือนเพื่อนๆ หนูคิดว่าดีนะ แต่พอหนูรวบธรรมดากลับกลายเป็นยัยเพิ้งซะงั้น -_-;;;;

คิดถึงแต่ตัวเอง ชีวิตก็วนอยู่กับตัวเอง

คิดถึงคนอื่น ชีวิตจะวนกับคำถามที่ว่า

วันนี้ เราทำอะไรที่เป็นประโยชน์แล้วหรือยัง

ลองดูนะคะ

หนูอ่านหนังสือครูแต่หนูก็ยังงงๆ เหมือนอ่านแล้วผ่านไปเฉยๆ

หนูไม่มีแรงฮึดเหมือนคนอื่นเลยค่ะ

เริ่มต้นหัดเดิน เหมือนกันทุกคน

ต่างกันตรง เวลาล้ม คนหนึ่งนึกแต่ความเจ็บ

แต่อีกคนรีบลุก ปัดฝุ่น ทำแผลแล้วนึกถึงแต่จุดหมายปลายทางค่ะ

กำหนดจุดหมายของการเดินก่อนนะคะหนูน้อย

แล้วเราจะบริหารความเพียรกับเวลาได้เองค่ะ

ตั้งแต่เกิด..อะไรหลายๆอย่างที่หนูเจอมามันเปลี่ยนหนูไปหมด

สัจจธรรมลูก หนูเก่งแล้วที่มองเห็น เปลี่ยนก็เปลี่ยนไป

แค่ยอมรัับและก้าวไปข้างหน้านะคะ

หน้าที่ที่ต้องทำในตอนนี้และอนาคตคือ ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตทุกอย่างให้ดี และกตัญญูต่อพ่อแม่ตามหน้าที่ที่ควรทำ

ถูกแล้วลูก เก่งมากค่ะ

และมันก็ทำให้ตอนนี้หนูคิดว่า ความจริง ไม่มีใครอยู่ข้างเราทั้งนั้นแหละ ทั้งหมดก็แค่ภาพจองปลอมเท่านั้นสุดท้ายทุกคนก็ดีแต่ดูถูก มองแต่ภายนอก ความจริงตัวเราเท่านั้นแหละที่ต้องพยายามเอง ทุกสิ่ง เริ่มที่เราก็ต้องลุล่วงที่เรา แม้แต่คนที่คิดว่าจะพึ่งได้ แม้แต่แม่..กลับกลายเป็นคนที่กดดันเรามากที่สุด ทั้งชีวิต ความจริงก็มีแค่เรา...เท่านั้นเอง.............

หนูคิดอย่างนี้ ผิดหรือปล่าวคะครู

เก่งมากลูก แต่ผิดไปนิดเดียว

เราต้องพึ่งตัวเราและต้องทำตนให้เป็นพี่พึ่งของคนอื่นด้วยค่ะ

ส่วนแม่ทุกคนหวังดีต่อลูก

แต่แม่ถูกเลี้ยงดูมาในสิ่งแวดล้อมที่ต่างจากหนู

แม่อาจได้รับการเลี้ยงดูมาอย่าง "ไม้ป่า"ที่มีรากลึก

หาอาหารได้เองแม้ดินจะแล้ง

แต่หนูอาจเป้นไม้ประดับเพาะชำในเรือนเลี้ยงที่มีอาหารและน้ำเหมาะกับตน

ยามไร้อาหารและน้ำที่เคยได้ หนุอาจหาอาหารเองไม่เป็น

จิตที่เคยได้รับก็เพ่งโทษไปที่คนที่คอยป้อนคอยให้น้ำให้อาหารเรา

คิดใหม่นะลูก

คิดว่าแค่แม่ให้ชีวิตเลือดเนื้อเรามา ใกลั่นเหงื่อเลี้ยงจนโตก็โชคดีแล้ว เป็นบุญคุณล้นเหลือ

คลีนิคทำแท้งเกลื่อนเป็นดอกเห็ด

ถ้าท่านไม่คิดจะทนอุ้มท้อง ให้ที่พักแก่เรา ให้เราถีบท้องแม่จนปวดระบม เราก้คงไม่มีโอกาสออกมาลืมตาดูโลก

ให้เราครบสามสิบสองประการ ดีมากล้นแล้วลูก

กดดันนิดหน่อยก็หัดมองว่าแม่หวังดีแล้วกัน

แม่เองก็คงเครียดด้วยวัย ด้วยความร่วงโรยของร่างกาย

ทุกข์ของท่านมากกว่าเรายิ่งนักนะคะหนูน้อย

หนูเป็นคนไม่กล้าค่ะ อาจเพราะหนูอยู่กับแม่ แม่ของหนูจะทำอะไรค่อนข้างเสียงดัง และทำให้คนมอง ทำให้หนูรู้สึกว่าทำงั้นทำอย่างนี้เดี๋ยวก็มีคนสังเกต มอง หรือจับผิดค่ะ เพราะหนูสังเกตจากแม่(บางทีหนูก็คิดไปเอง)

แม้แต่คุยกับครูหนูยังไม่กล้าเลย....หนูชอบเล่นบอร์ด เพราะมันทำให้หนูแสดงความคิดเห็นได้เต็มที่ แต่มันกลับเป็นสิ่งที่หนูไม่เคยทำในโลกความจริง

แต่ก็เล่นมากไม่ได้หรอกค่ะ เพราะมันจะทำให้หนูหมดเวลาโดยไม่ได้อ่านหนังสือ

อย่าฝังใจเรื่องในอดีต

อดีตมิอาจทำลายขณะปัจจุบัน

ปัจจุบันที่ดีก็จะกลายเป็อดีตที่ดี

ทำวันนี้ให้ดีเพื่อลบล้างอดีตที่ทำลายและฉุดกระชากความสำเร็จของเราให้พ้นไกลกันดีกว่า

คุณครูอยู่กับปัจจุบัน ไม่ว่าอะไรจะเกิด จะดีหรือไม่

ก็จะยอมรับ น้อมรับ เพื่อปรับปรุงปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ

ครูตอบคำถามหนูด้วยนะคะ

หนูจะรอ ถึงเป็น100ปีผ่านไปก็จะรอ แหะๆ^^~

คุณครูกำลังตอบอยู่ลูก

เพราะทราบดีว่าหนูรอคำตอบอยู่

แม้จะพิมพ์ไม่เก่ง

แต่ก็มีความสุขที่ได้พิมพ์สิ่งที่เด็กคนหนึ่งอยากจะรับฟัง

ใครจะทราบได้ล่ะลูก

ว่าวันหนึ่งหนูอาจเป็นคนที่มานั่งพิมพ์ให้อีกคนที่กำลังรอคำตอบจากหนูเหมือนคุณครูก็ได้

วัฒนธรรมคือเรื่องราวการถ่ายทอดสิ่งดีๆ ที่ผู้สุงวัยกว่าถ่ายทอดให้ผู้ที่อ่อนเยาว์กว่า

หนูคือผู้สืบทอดสิ่งดีๆที่หนูได้รับแก่รุ่นต่อไป

วันหนึ่งชื่อ"ครูสมศรี"อาจเป็นเพียงตำนานที่เล่าผ่านปากต่อปากจากนักเรียนแต่ละรุ่นที่อายุค่อยเพิ่มขึ้นไปตามกาลเวลา

ขอบคุณแผ่นดินไทยที่ทำให้เราได้ร่วมแบ่งปันประสบการณ์ดีๆให้แก่กัน

โตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ที่ดีนะลูก