บ้านจะแตกไหมเนี่ย

ผูหญิงนี่นะ เวลาทะเลาะกับใคร ก็ต้องการให้คนยอมรับว่าตนไม่ผิด

ขั้นแรก หนูควรยอมรับคุณแม่ก่อนว่าคุณแม่มีเหตุผลที่ทำลงไป

พอคุณแม่ค่อยๆเย็นขึ้น หนูก็หาน้ำเย็นให้ดื่อมก่อน

แล้วก็พูดว่าหนูเข้าใจความรู้สึกของคุณแม่

แต่การทะเลาะกันนม่ใช่วิธีแก้ปัญหา

ให้สติคุณแม่ว่า

คำที่เปล่งออกจากปากของเราหนึ่งหน่วย

จะดีหรือไม่ดีก็ได้ อยู่ที่เรากำหนด

ฉะนั้นเมื่อเราสามารถกำหนดได้ เราควรเปล่งแต่คำพูดที่ดี เป็นมงคลแก่ชีวิต

เพราะเมื่อเราพูดแต่สิ่งดีๆ ก็ไม่มีโอกาสเกิดความขุ่นข้องหมองใจกัน

เวลาโมโห ลองให้คุณแม่จับชีพจรท่านดู

มันจะเต้นตุ้บตุ้บเลยล่ะ

บอกคุณแม่ว่าหนูไม่สบายใจ และไม่อยากเห็นคุณแม่มีความทุกข์

หนูควรให้สติแก่ท่านต่อไปว่า

"แม่ตรับ คนเรา ถ้าสร้างมิตรไม่ได้

ก็อย่าไปเพิ่มศัตรูเลยครับ"

แล้วพยายามพูดว่าหนูเข้าใจว่าคุณแม่คงต้องฝืนความรู้สึก แต่หนูจะคอยให้กำลังใจ

เพื่อให้คุณแม่ฝืนความรู้สึกนี้ไว้

ฝึกๆฝืนๆ เดี๋ยวคุณแม่ก็จะเริ่มคุ้นเอง

คงต้องใช้เวลานะครับ

หนูอย่าหลุดเข้าไปกับเขาด้วยล่ะ

พอจะทำตามที่คุณครูแนะนำได้ไหมครับ

ลองดูนะครับ
เท่ากับเป็นการฝึกจิตใจของเรานะครับ

การทำให้คุณแม่ไม่โกรธเป็นมงคลชีวิตนะครับ

การให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการให้สตินะครับ

คุรครูเป็นกำลังใจให้นะครับส่งผลให้คุณครูทราบด้วยนะครับ