มีเรื่องอยากปรึกษาคุณครูสมศรีค่ะ

เรียน คุณครูสมศรีที่เคารพ
คุณครูคะ หนูเสียใจจังเลยค่ะ คิดเสียดายที่ปล่อยให้ตัวเองพลาดโอกาสไป....

ครูคะ หนูไม่ติดเตรียมค่ะ

ไม่ติดเตรียมไม่เท่าไหร่ค่ะ แต่ที่หนูเศร้าใจกว่านั้นคือ...
หนูต้องไปอยู่ในสภาพสังคมเก่า (ที่หนูไม่อยากอยู่ เพราะรู้สึกอึดอัดตลอดเวลา)
หนูทำให้ครอบครัวของหนูเสียใจเป็นอย่างมาก....

พ่อหนูทุ่มเทมากกับหนู...
ท่านให้หนูลงเรียนกวดวิชามากมาย...
จ่ายค่านู่น ค่านี่..(ทั้งๆที่ ฐานะในครอบครัว ภายนอกอาจจะดูดี แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย)

แต่หนูกลับสอบเตรียมไม่ติด

ก่อนหน้านั้นหนูก็รู้สึกกดดันมากเลยค่ะ เพราะว่าพี่ทั้งสองคนของหนูก็สอบติดเตรียมติดแพทย์จุฬา
และฐานะในครอบครัวก็ไม่ดีเท่าไหร่ด้วยอ่าค่ะ อีกทั้งยังมีปัญหามากมายตอนอยู่ม.ต้น

มันไม่ติดอยู่แล้วหละค่ะ เพราะหนูทำวิชาเลขไม่ทัน(อย่างมาก) ได้ประมาณ10กว่าข้อจาก50

หนูก็คิดว่าหนูพยายามแล้วนะคะ
ช่วงตุลา หนูซื้อหนังสือเตรียมสอบเยอะมาก 20กว่าเล่มได้
ช่วงแรก ๆ ก็ทำค่ะ
พอช่วงหลัง ๆ หนูก็เริ่มขี้เกียจเรื่อยๆ+ปัญหาทางบ้าน(เรียนอยู่ต่างจังหวัดเลยพักที่บ้านญาติค่ะ)
ทำให้หนูกังวล และไม่มีสมาธิในการอ่านค่ะ

ญาติของหนูคนนึงเค้าเปลี่ยนไปค่ะ...
หนูเตือนเค้าแล้ว แต่เค้าไม่ฟัง
....
เค้าติดเพื่อน ติดแฟน ชอบไปเที่ยวข้างนอก โกหกป้าและลุง
บางทีตอนที่เค้าคุยโทรศัพท์(กับแฟน)เค้าก็ชอบเปิดลำโพงไว้ ไอ้เราที่อยู่ห้องเดียวกันก็ต้องทนต่อไป
ถึงบางทีหนูก็บอกให้เค้าปิด แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่เลยอ่าค่ะ
--หนูกังวลค่ะ--
เคยแอบร้องไห้ด้วยที่เตือนเค้าแล้วไม่ฟัง....
อีกทั้งหนูยังไปมีปัญหากับกลุ่มเพื่อนเค้าอีกค่ะ

หลายๆ เรื่องมันเข้ามาในชีวิต

หนูก็กังวลเพื่มขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ

จนมันเป็นอย่างนี้แหละค่ะ

ตอนนี้ที่บ้านนั้น ก็มีสมาชิกเพิ่มมาจนมีทั้งหมด 10คนค่ะ
จากตอนแรกมี6คน
พ่อหนูก็กังวลมากขึ้นเพราะว่า กลัวว่าหนูจะไม่มีสมาธิในการอ่านหนังสือค่ะ
แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

ตอนที่พ่อรุ้ว่าหนูสอบไม่ติด
พ่อมองหน้าหนูสายตาที่เจ็บปวด
แต่ก็โอบกอดหนูไว้ค่ะ
แล้วบอกว่า
ไม่ว่าลูกจะติดเตรียมหรือไม่
เป็นบ้า เป็นใบ้
เรียนไม่จบยังไง
พ่อก็รักลูกเสมอ
....
ในตอนนั้นหนูก็ร้องไห้เลยค่ะ

ทำให้รู้สึกมากขึ้นกว่าเดิมค่ะ
พอคิดแล้ว
ก็อยากจะรู้อนาคตตัวเองมาก ๆเลยค่ะว่าจะเป็นยังไง

ค่ะ
หนูก็จะพยายามมากขึ้นค่ะ
ถึงแม้ว่าค.ฝันของหนูที่อยากได้ทุนเรียนต่อต่างประเทศก็ริบหรี่ลงเรื่อย ๆ
แต่ก็จะพยายามค่ะ
ถึงแม้ว่าสภาพสังคมที่บ้านอาจจะลำบากหน่อยสำหรับหนู
แต่อย่างน้อย ในโรงเรียนหนูก็ยังมีเพื่อนดี ๆ อยู่ค่ะ
หนูก็เลยพอทำใจได้ในระดับนึงค่ะ

แต่ก็คงต้องทนไปเรื่อย ๆ และขยันมากกว่าคนอื่นมาก ๆ
หนูถึงจะทำได้ตามฝันหนูค่ะ

ขอบคุณคุณครูมากนะคะ ที่อ่านถึงนี่

จาก เด็กคนนึง(ที่เคยเรียนกะครูสมศรี)