สวัสดีค่ะคุณครู
คือว่าหนูเพิ่งนึกได้ว่าคอร์สตะลุยแอดมิชชัน จะจบแล้ว เหลืออีกสองครั้งเอง
ซึ่งหนูมีติดสอบสมาร์ทและอีกอาทิตย์ก็สอบวิศวะปิโตร+พอลิเมอร์ของ ม.ศิลปากร
ซึ่งหนูจะไม่ได้ชมความงามของคุณครูอีกแล้วอะค่ะ เพราะหนูก็อยู่ม.6แล้ว
แล้วคอร์สนี้ก็เป็นคอร์สสุดท้ายแล้วที่หนูจะเรียน
หนูอยากจะบอกคุณครูว่า หนูไม่เคยไปเรียนพิเศษที่ไหนแล้วรู้สึกรักครูคนไหนเลยนอกจากคุณครูค่ะ
ฟังดูแล้วบางคนอ่านแล้วคิดว่า ใครกันนี่พูดจาได้เวอร์และเน่าสุดๆ
แต่หนูและเพื่อนๆคิดอย่างนี้จริงๆค่ะ
เพราะคุณครูไม่ใช่แค่ครูกวดวิชาอย่างเดียว คุณครูยังสอนให้พวกหนูมีจิตสำนึก
ให้กตัญญูต่อบิดามารดา และผู้มีพระคุณ และสอนให้เรามีจิตใจที่สะอาด ทำแต่สิ่งที่ดี ที่ถูกต้อง
และที่หนูรู้สึกว่า คุณครูน่ารักมากๆ เพราะคุณครูทำเพื่อสังคมจริงๆ ไม่ได้เฟกอะค่ะ
(ถ้าหนูพูดตรงไปก็ขออภัยนะคะ) คุณครูจำได้มั้ยคะว่าหนูเชิญคุณครูไปที่โรงเรียนของหนู
ซึ่งคุณครูก็ตอบรับปากว่าไป โดยทันทีอย่างไม่ต้องคิดมาก แล้วคุณครูยังบอกอีกว่า
ไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ทำไมคุณครูถึงใจดีอย่างนี้อะ คุณครูน่ารักมากๆ
สวยและยังใจดีอีกตะหาก (แต่ต้องยอมรับว่าคุณครูเป็นครูสอนปะกิดที่สวยที่สุดเท่าที่เคยเรียนมา)<=(พอดีเรียนที่เดียว อิอิ)
หนูรู้สึกหวิวๆที่ว่า ชีวิตม.ปลายช่างสั้นนัก ยังตักตวงมันไม่เต็มที่เลย แต่จริงๆคือหนูไม่เคยใส่ใจมันเลย
ปล่อยเวลาที่มีค่าทิ้งไปเปล่าๆ ใครที่บอกว่าไม่มีกำลังใจเลย ความจริงแล้ว กำลังใจมันมีมาอยู่ตลอดนั่นแหละ
ทั้งที่บ้าน ที่โรงเรียน และเพื่อนๆ รวมทั้งคุณครูที่พูดมาหลายรอบแล้ว กำลังใจมาเต็มเปี่ยม แต่ความขี้เกียจมันไล่ไปไม่ออกซักที
คิดได้ว่าต้องทำ แต่ก็ไม่ทำอะค่ะ หนูคงต้อง rebell ตัวเองแล้วแหละค่ะ (แอบเอาศัพท์มาใช้)
หนูต้องคิดถึงคุณครูมากแน่ๆเลยค่ะ เราจะได้มีโอกาสเจอกันอีกมั้ยหนอ เพราะศรีย่านกะบ้านของหนูมันไกลกันมาก
แต่ถ้าหากหนูผ่านแถวที่โรงเรียนของครูอีกหนูจะได้เห็นคุณครูมั้ยน้า แต่อย่างน้อยถ้าหนูคิดถึงคุณครูคงจาเข้ามาคุยกับคุณครูในนี้
แต่มันก็คงไม่เท่าเจอหน้าคุณครู ไม่ได้เจอกะเสียงหัวเราะเฮฮาในห้องเรียนที่มีแต่ความสุขสนุกสนาน
มีทั้ง สมคิด คุณพ่อ และกรที่เป็นเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ นึกถึงไฝสเน่ห์ ฟันปลอมสาหร่ายคุณยาย และเพลงเพราะๆ
เฮ้อ คิดแล้วก็ใจหาย แล้วคอร์สhighlight หนูจะได้เจอคุณครูอีกมั้ยคะ เพราะมันเป็นวิดีโออะค่ะ
สุดท้ายจริงๆละค่ะ หนูคงไม่มีโอกาสบอกกับคุณครูเองหรอกค่ะ ก็ขอบอกตรงนี้เลยละกันค่ะ
ว่าหนูรักคุณครูสมศรีมากๆค่ะ จะคิดถึงคุณครูสมศรีตลอดไป ทั้งเพลง ท่าเต้น ท่าเคาะจังหวะ ฟันปลอมสาหร่ายคุณยาย
เพื่อนร่วมห้องที่ฮาๆทั้งหลาย ไฝสเน่ห์ คำว่า"เฉ้ยเฉย" แองจี้ และเสียงหัวเราะของคุณครูที่หนูฮาได้ตลอด
แบบว่าไม่ฮามุข แต่ฮาเสียงหัวเราะนี่แหละ และอื่นๆอีกมากมายที่ทำให้หนูรู้สึกดี มีความสุข (แต่ไม่เฉ้ยเฉย)
ขอขอบพระคุณที่คุณครูให้ความรู้แก่หนู จากเดิมที่ศัพท์งูๆปลาๆ แปลไม่ออกเลย ตอนนี้ก็อ่านข่าวก็แปลออกแล้ว
หนูจะเป็นอย่างคุณครู เทียมเกวียนให้ตัวเองอ่านหนังสือ ขยันซักที สัญญากับหลายคนแล้ว หนูจะต้องทำให้ได้!!!
รักและเคารพคุณครูสมศรีที่สุดค่ะ
M.G.
Kru Somsri's English School
Author
