พี่ขอตามมาละกันนะครับ

ในฐานะที่พี่ก็อยู่สายศิลป์คำนวณเหมือนกัน พี่รุ่น70ครับ
พี่สอบเข้าไปได้ด้วยที่ค่อนข้างดี (1X) จึงได้รับแรงกดดันจากคุณแม่ค่อนข้างมาก
เปิดเทอมม.4มา เจอกับ "เลขยาก" พี่ตกใจมากที่ตอนนั้นได้แค่ 23 คะแนนจาก 40
คือปกติค่อนข้างทำได้ดีในวิชาคณิต แต่พอเจอข้อสอบเตรียมซึ่งหินมากแล้วอึ้งไปเลย
แต่อย่างไรก็ตามผู้ปกครองทุกคนก็ต้องอยากให้ลูกๆได้ดีแหละครับ แต่ถ้าอย่างในกรณีเลขยากนี่ต้องขอคุณแม่จริงๆว่ามันเป็นกรณีพิเศษมากๆ
คนตกทีซ่อมทั้งโรงอาหารอะ - โดยเฉพาะสายเรา(คำนวณ) ตก 30 ผ่าน 10 จากในห้องนึง - -" คนไม่ตกสิแปลก !
ในเทอมสองพี่ก็ได้สัมผัสบรรยากาศอันกว้างใหญ่กับการซ่อมในโรงอาหาร เป็นประสบการณ์ครั้งนึง(จริงๆนะ) ที่ได้มาซ่อมกับเพื่อนๆอีกเกือบ700คนที่ร่วมชะตากรรมเดียวกัน (ฮ่าๆ)
อีกอย่างเรื่องเรียน ถ้าไม่อยากเครียดก็ไม่ต้องหวังแข่ง หวังเอาชนะกับใคร
พี่ได้ 3.7กว่าๆ อยู่ห้องคละ ก็สบายใจดี ได้ทำกิจกรรม แต่การเรียนก็ไม่ได้เน่าเฟะ(พี่พอใจนะเกรดประมาณนี้)
โดยเฉพาะคำว่ากิจกรรมและประสบการณ์เนี่ย มันหาซื้อไม่ได้เหมือนไปเรียนพิเศษเน้อ
บรรยายไม่ถูกยังไงไม่รู้ แต่ดีใจจังเจอหลานสายแล้ว

วันที่ 24 ตอนเย็นน้องก็สามารถไปบูมได้นะครับ ที่สนามฟุตบอลโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา
4-5โมงเขาก็ตั้งขบวนเตรียมวิ่งเข้าประตูกันแล้วล่ะ ตื่นเต้นๆ
http://www.youtube.com/watch?v=2Rbw_1eqfX8&NR=1 << บรรยากาศอย่างนี้จะกลับมาอีกครั้ง !