ผมเลวไปมั้ยครับ...................(วัยที่แตกต่างของแม่และลูก)

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=8582.msg96932#msg96932

วันนี้เป็นวันที่เเย่ที่สุดตั้งเเต่ผมเกิดมาเลย
วันนี้ผมทำเเม่เเท้ๆของตัวเองร้องไห้
ผมเลวมากเลยใช่ไหม
ผมยิ่งกว่าสัตว์อีกใช่ไหมครับ

วันนี้ ผลสอบออกครับ ผมได้3.2
พอบอกเเม่ให้ดูผลสอบ
เเม่ก็เอาไปเทียบกับคนที่เก่งกว่ามากๆ
เเล้วก็บอกว่าทำไมไม่ได้เยอะกว่านี้
อะไรประมานนี้ เเล้วก็บ่นๆ ด่าๆ
เเล้วก็บอกว่าที่เรียนพิเศษที่คนอื่นเค้าเรียนได้
ทำไมเรียนไม่ได้(ที่เรียนพิเศษที่ไอคนเก่งเรียนเเล้วมันเก่ง)
ผมก็ตอบไปว่า ผมไม่ใช่มันหนิ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ

เเล้วเเม่ผมก็ลงไปทำอะไรตึงๆตังๆ เสียงเเบบไม่ค่อยพอใจ
ผมก็โมโห เลยเข้าไปในห้องน้ำ ต่อยกำเเพง จนมือช้ำไปหมดเลย เเล้วก็ร้องไห้ด้วย พอตอนเย็น น้องผมออกไปข้างนอก
ผมก็ออกไปข้างนอกด้วย ปกติจะลาเเม่ด้วยคำพูดว่า
"แม่ไปเเล้วนะ" เเต่คราวนี้ไม่พูด
ปกติพอกลับ ก็พูดว่า "แม่กลับมาเเล้ว" เเต่ผมก็ไม่ได้พูด

ผมก็อาบน้ำมาใช้คอม พอพ่อเรียกไปกินข้าวข้างล่าง
ผมก็ลงไปกิน เเล้วก็กินอย่างเงียบๆไม่คุยกับใคร
ไม่มองหน้าแม่ด้วย เเล้วก็ขึ้นมาเลย
สักพักน้องก็วิ่งขึ้นมา เเล้วบอกว่า เเม่ร้องไห้เเล้ว

ผมก็ไม่รู้ผมทำผิดอะไร เเต่รู้ว่าเเม่ร้องไห้ ผมก็ร้องไห้เหมือนกัน

แม่ชอบหาว่าผมติดเพื่อน คำก็ติดเพื่อน
สองคำก็ติดเพื่อน ผมไม่เข้าใจ
ผมเเต่ไปเที่ยวกับเพื่อน ไปเรียนกับเพื่อน
แม่ก็หาว่าติดเพื่อน ไม่เข้าใจว่าใช้เกณฑ์อะไรมาวัด

เเต่ว่าผมรู้สึกผิดมาก ที่ทำให้เเม่ร้องไห้
บางทีผมก็เครียดเป็นเหมือนกัน
ผมก็พยายามที่จะเรียน
แค่บางทีก็ไปกับเพื่อนบ้างก็หาว่าติดเพื่อน
คำก็ติดเพื่อน สองคำก็ติดเพื่อน ผมไม่เข้าใจเหมือนกัน

เเม่ผมคงคิดว่าเค้าหาที่เรียนพิเศษให้ผม หลายที่มาก
เเล้วผมไม่ชอบสักที่ เลยเลิกเรียนเเล้วไปเรียนกับเพื่อน
เลยคิดว่าติดเพื่อน หรือเปล่าผมก็ไม่เข้าใจ

คงเป็นเพราะที่เรียนพิเศษละมั้ง ที่ผมไม่ชอบที่เเม่หามาให้เลยสักที่เดียวเเล้วเเม่ก็มาไม่พอใจ หาว่าติดเพื่อน
ซึ่งผมก็ไม่ชอบจริงๆ บางทีเเม่ก็หาให้เรียนนุ้นเรียนนี่
เเม่ไม่ได้มาเรียน ผมเป้นคนเรียนเเท้ๆทำไมไม่ให้ผมหาที่เรียนเอง ฟังคนนู้นพูด คนนี้พูดว่าดีก็ไปลงตาม ไม่เข้าใจจริงๆ

ไม่เคยมีคนเข้าใจผมเลย เเล้วก็มาอ้างว่าติดเพื่อน
เเล้วเรื่องที่ผมทำให้เเม่ผมร้องไห้ ผมก็ไม่เข้าใจว่าผมผิดตรงไหน เเต่ที่ทำให้เเม่ผมร้องไห้ผมก็รู้สึกผิดมากพอเเล้ว

ตั้งเเต่เกิดมา ไม่เคยทำให้เเม่ร้องไห้เลย ครั้งนี้เป็นครั้งเเรก
เลย บาปไหมครับครู
ผมเลวมากไหม
ผมยิ่งกว่าสัตว์เลยใช่ไหมครับครู

ผมติดเพื่อนมากเลยใช่ไหมครับครู

คุณครูคงไม่อาจเรียกหนูว่า "คนเลว"ได้นะลูก

หนูไม่ได้เลวนะลูก

ตั้งต้นใหม่นะคะ

หนูลองนึกว่าหนูเป็นลูกหินสีสดสวยเบียดเสียดกันในขวดโหลนะลูก

หนูจะมองไม่เห็นอะไรได้ชัดเจน

แต่ถ้าหนูออกมาอยู่นอกขวดโหล หนูจะเห็นสิ่งต่างๆได้รอบด้านมากขึ้น

ทีนี้ลองมาดูการเปลี่ยนแปลงของหนูกับคุณแม่นะลูก

หนูเริ่มเป็นหนุ่ม เริ่มมีโลกส่วนตัวหรือโลกของวัยรุ่นมากขึ้น

สังเกตจากการคุยกับเพื่อน ดูจะมีรสชาติมากกว่าการคุยกับคุณแม่

มีคอมฯไว้เป็นเครื่องมือสื่อสารอย่างออกรสออกชาติอีก

มีเวลาอยู่กับสิ่งที่หนูชอบและสนใจ

ไปเรียนพิเศษก็ไปกับเพื่อน ช่วงเวลาที่เคยอยู่กับคุณแม่ก็จะลดลง

ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องปกติของเด็กวัยนี้

ทีนี้มาดูคุณแม่ซึ่งอายุ 40 กว่าหรืออาจใกล้ 50 หรือที่เรียกว่าวัยทอง

วัยที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสรีระอย่างเห็นได้ชัด เช่นเดียวกับวัยของหนู ที่ทำให้หนูสูงใหญ่อย่างรวดเร็ว

ถ้าเปรียบเป็นนาฬิกา คุณแม่คือเวลาบ่ายสอง เวลาที่เข็มจะตกลงในแนวคิ่ง

แต่หนูคือเจ็ดโมงเช้า ชีวิตเพิ่งเริ่มขึ้นรวมทั้งสุขภาพของหนูด้วยเช่นกัน

แต่แม่กลับทรุดถอยลงเรื่อยๆ

แม่วัยทอง กับลูกวัยรุ่นจึงเกิดช่องว่างและความห่างเหิน

วัยที่ฝ่ายหนึ่งกำลังสร้างเสริมแต่อีกฝ่ายกำลังจะทรุดถอย

ฟังคุณครูนะครับ ตอนนี้เส้นเลือดในร่างกายของคุณแม่เหมือนท่อน้ำที่มีตะกอนจับ หนูลองสังเกตเวลาฉีดน้ำนะครับ

เวลาหนูอุดปากสายยางให้แคบ น้ำก็จะพุ่งแรง

เช่นเดียวกับเส้นเลือดคุณแม่ที่เหมือนท่อน้ำที่มีตะกอนจับมานาน ความดันเลือดก็สูงตามไปด้วย

ยิ่งถ้าคุณแม่โกรธ แรงดันเลือดก็จะสูงขึ้นไปอีก

คุณครูขอร้องนะลูก เวลาคุณแม่โกรธ ไม่ว่าจะมีเหตุผลหรือไม่(เพราะฤทธิ์ของฮอร์โมน) หนูต้องนิ่ง หยุดฟังแล้วกล่าวคำว่า

"ครับแม่ ลูกจะปรับปรุงตัวครับ"

แค่หนูพูดแค่นี้ คุณแม่จะลดระดับอารมณ์ลงมา หนูเองก็ต้องคิดว่าแค่เราระงับโกรธ ก็เท่ากับเราทำบุญกับพระพรหมของเราแล้ว

หลังจากนั้น ก็ไม่ต้องคิดหาเหตุผลอื่นใดอีก นอกจากพลิกอารมณ์ให้กลายเป็นการกระทำเพื่อฉุดจิตออกจากอารมณ์

จิตจะเสวยอารมณ์ทีละอารมณ์ เมื่อจิตอยู่ที่งาน อารมณ์ที่จะโกรธก็จะดับไป

(ต่อ)

ต่างฝ่ายพออารมณ์ดี ก็ค่อยๆพูดคุยให้เหตุผลว่าหนูต้องไปกับเพื่อนเพราะอะไร

ผลการเรียนจะเป็นตัวสะท้อนความรับผิดชอบ

คุณแม่หาที่เรียนพิเศษมาให้เพราะคุณแม่อยากให้หนูมีความรู้ทัดเทียมเพื่อนๆ ดูเจตนาที่ดีของคุณแม่นะครับ

บางทีการเรียนไม่ใช่เรื่องสนุก แต่เหนูต้องฝืนเรียนเพื่อจะได้มีความรู้ไปสอบแข่งขัน

คุณครูไม่ได้สอนให้หนูเก็บกด แต่ให้หนูมองในมุมที่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง

วิชาไหนที่เรียนแล้วไม่เข้าใจ พูดกับคุณแม่ดีๆ

การคาดหวังมาคู่กับคำว่าแม่เสมอ

แต่ก็เพื่อตัวลูกเอง บางทีหนูห้ามคุณแม่ให้เลิกคาดหวังในตัวหนูไม่ได้

แต่หนูปรับอารมณ์ไม่ให้โกรธคุณแม่ได้ คิดเสียว่าเงินทองที่คุณแม่หามายาก ก็เป็นธรรมดาที่ท่านต้องติดตามผลการเรียนของลูก

ท่านอาจพูดให้หนูฮึกเหิม แต่ท่านอาจจะถามไม่เป็น

เรื่องแบบนี้ใครที่มีสติก่อน ก็ควรเป็นฝ่ายยอมก่อนนะครับ

คุณแม่คุณครูเตือนให้อ่านหนังสืออยู่ตลอด

บางทีก็เข้าโหมดโหด แม้กับพี่ชายที่เป็นหมอ

ถ้าวันไหน พี่ไม่ขยันอ่านหนังสือ

แม่จะโยนกระแป๋ง และไม้คานหาบกระแป๋งแล้วพูดว่า

"เล็กๆไม่เรียนหนังสือ โตขึ้นต้องขัดรองเท้ากิน"

เมื่อวานคุณแม่ก็พูดประโยคนี้และสอนลูกศิษย์คุณครูที่ไปทำบุญด้วยกันว่า

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องให้พ่อแม่ส่งเราให้จบ เรียนให้มากๆ

จะหาว่าเห็นแก่ตัวก็เอา เพราะเด็กยังหาเงินเองไม่เป็น

พอจบแล้วค่อยกลับมาดูแลท่าน ตั้งใจเรียน เข้าใจไหม"

หยาดเงื่อที่รินรด

หยดเลือดที่รินไหล

หลอมรวมเป็นชีวิตลูก

แม่ให้ชีวิตหนูมา

แต่อนาคต หนูต้องลิขิตเองนะลูก

เลิกคิดให้จิตหม่นหมอง

ปาดน้ำตา เเล้วเริ่มต้นใหม่นะครับ

"คนดี"ของคุณครู

ถ้าหนูเป็นเด็กเลว หนูคงไม่นึกมาปรึกษาคนเป็น"ครู"หรอกลูก

เรียนได้สามกว่าก็เก่งแล้วลูก

คุณครูยังได้แค่สองจุดต๋อยเลย

แต่มนุษย์สามารถพัฒนาได้นะครับ

คุณแม่คงห่วงเวลาที่กระชั้นชิดเข้ามาของการสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่เปลี่ยนแปลงอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

พ้นจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ก็คงไม่มีใครมานั่งบ่นว่าเรานะครับ

ถือว่า

"คุณแม่ให้พร"นะครับ

เป็นเด็กผู้ชายอย่าคิดมาก และอย่าขี้น้อยใจนะครับ เดี๊ยวจะเป็นผู้นำไม่ได้นะคะ

รักนะจุ๊บๆ