อึดอัดเพื่อนรักเอาเปรียบ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

--------------------------------------------------------------------------------
หนูตัดสินใจออกจากกลุ่มที่มีอยู่ 9  คน  เพราะ  คนเยอะมักจะเกิดปัญหา  อยากจะรู้คบกันเพื่ออะไร  ทั้งๆที่ต่อหน้าดีกันลับหลังก็ว่าแบ่งเป็นพรรคพวกอีก
-บางคนชอบหมกงาน ส่งช้า เพื่อนไม่รอก็ว่า
-เวลาว่างก็นั่งเล่นเฮฮา พอใกล้ส่งงานก็เร่งทำ พอเพื่อนขยันก็ชอบพูดแดกดัน
-เตือนให้ทำงานก็ไม่ฟัง
-เพื่อนไม่บอกข้อสอบก็หาว่าเห็นแก่ตัว
-ไปไหนไม่รอก็หาว่าทิ้งตัวเองก็ไม่เคยจะทำอะไรให้รวดเร็ว////ต้องทำตามใจเพื่อนทุกอย่าง เขาถึงจะเรียกเราว่า "รักเพื่อน" >>> แล้วเพื่อนละทำตามใจเราบ้างไหม  มีงานเราก็ให้เพื่อนลอก เพื่อนพูดก็ไม่ขัด ตามใจสุดๆ
ง้อตลอด     

งานกลุ่มล่าสุดเลย  แบ่งงานกัน 3 คนไปทำ พอถึงเวลาเพื่อนบอกยังไม่เสร็จ และก็ไม่ยอมเอามาให้เราทำต่อด้วยจนส่งงานช้า หนูจึงโทรบอกเพื่อนว่าเด๋วเราทำเองเลย ให้เค้าทำงานส่วนตัวไป ซึ่งเค้าก็ยินยอม
ใกล้สอบแล้วเด๋วไม่มีส่ง (เพื่อนหมกงานไว้เยอะมาก)
หนูเริ่มทำงานกลุ่ม คือแต่งนิทานเล่มเล็กคนเดียวภายในคืนเดียวจนเสร็จและส่ง  เพื่อนคนนึงไม่พอใจแสดงท่าทางออกมาให้เห็นซึ่งหนูก็ไม่เข้าใจว่า ทำไม เราทำอะไรผิดหรอ นี่เราทำงานให้เขาโดยที่เห็นใจนะ  ทำไมต้องมาโกรธเราด้วย เขาให้เหตุผลว่าเขาทำมาแล้วแค่ยังไม่เสร็จ ทั้งๆที่เขาก็ไม่เคยเอางานมาให้ดูเลย ส่งช้าไป 1 อาทิตย์แล้ว หนุรอไม่ได้แล้ว

หนูเสียใจผิดหวัง รวมถึงปัญหาในกลุ่มที่สะสมมานานเป็นแรงกระตุ้นให้หนูออกจากกลุ่ม ตอนม.4เพื่อนคนนี้เขาเกลียดหนูนะ หนูจึงหนีเขาไปอยู่อีกกลุ่ม เขาก็ตามมาเพราะไม่มีคนช่วยเรื่องงาน หนูก็ยอมรับไว้อีก  ตอนนี้หนูหมดห่วงเขารอดแล้ว มีเพื่อนในกลุ่มที่พอจะเป็นที่พึ่งให้เขาได้ 

มีเพื่อนใน 9 คนอยากตามหนูออกมานะเขาจะชอบมาบ่นๆให้ฟัง
ใกล้จะขึ้นม.6แล้วเพิ่งจะคิดได้  ถ้ามัวแต่ติดเพื่อน กลัวเพื่อน เกรงใจคนอื่น ตัวเองจะไม่รอด  เวลานั่งกินข้าวหนูจะนั่งกับเพื่อนใหม่อีก 2 คน กินเสร็จก็รีบทำงาน อ่านหนังสือ ไม่ได้เคร่งเครียดเกินนะ งานเยอะจริงๆ ก็มีพักผ่อนหลังเรียนพิเศษก็จะไปเที่ยวผ่อนคลายแค่นั้นเรียนเป็นเรียน หนูสามารถไปไหนมาไหนคนเดียวตัวไม่ติดเพื่อนแล้ว รู้สึกเหงา โดดเดี่ยวเป็นบางเวลา แต่คิดอีกทีพอถึงเวลาทุกคนก็ต้องเอาตัวรอดไปถึงฝั่งได้เองตามสัณชาตญาณ  หนูเข้ากับคนได้ง่ายถึงแม้จะไม่มีกลุ่ม 9 คนแต่ก็สนิทกับคนที่ยังเข้าใจเหมือนเดิม แค่ไม่ได้ไปไหนมาไหนตัวติดกันเหมือนเมื่อก่อน เพื่อนที่คอยช่วยเหลือหนูก็คือเพื่อนต่างห้อง ต่างวัย ต่างสถาบัน เช่น  เตรียมอุดม สก. เทพสิริน ราชบพิธ ABAc เขาจะแนะนำเรื่องการเรียน ให้ยืมชีสจด ติวเลขให้เรา ซึ่งหนุรู้สึกโชคดีที่มีคนพวกเขาคอยช่วยเหลือ หนูเสียดายที่ไม่ได้เข้ามาเรียนในกทม.กับเพื่อนๆในจังหวัด หนูอาจจะเจอสังคมที่ดีกว่านี้  รึป่าวคะ?

หนูพยายามไม่คิดมาก เข้ากลุ่มเต้นB-Boy คุยกับเพื่อน เวลาที่ตัวเองเหมือนโดนทิ้ง  แต่จริงๆแล้วหนุเป็นฝ่ายออกมาจากกลุ่มเอง ทำแบบนี้เป็นการทิ้งเพื่อนรึป่าวคะ? แต่จะให้กลับเข้าไปอยู่กลุ่มเดิมคงไม่ไหวแล้ว  ตอนนี้หนูต้องพึ่งพาตนเอง  ตัดสินใจด้วยตนเอง  กระตือรือร้นคูณ2 เพราะเพื่อนเฮฮามีมากมายแล้ว หนูอยากเริ่มต้นชีวิตที่ดีใหม่ตอนม.6 นี้ที่ใกล้ถึง อยากจะขยันเรียนเพื่อพ่อ-แม่ ที่จริงใจกับเรามากที่สุด

สิ่งที่หนูยังกัวลงานกลุ่มตอนม.6 เพื่อนที่เราเจรจาจะไปทำงานกลุ่มด้วย เขาจะขยันใส่ใจรึป่าว? จะช่วยเหลือกันดีไหม?
หนูจะเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ใจแข็งกับสภาพแวดล้อมได้รึป่าว?
คุณครูคนสวยช่วยแนะนำหน่อยค่ะ

แล้วเพื่อนๆเคยเจอปัญหาแบบนี้มั๊ย?
เพื่อนๆมีเพื่อนที่รักกันจริงพากันเรียนเยอะปะ?
ถ้าเพื่อนเจอแบบเราจะทำไงกันล่ะ?

เอาล่ะ  เรามาเติบโตไปพร้อมๆกันนะคะเด็กๆ

เพื่อนๆและพี่ๆรวมทั้งครูพิ้วได้ให้แง่คิดที่ดีกับหนูแล้ว

คุณครูมองชีวิตไม่ซับซ้อนเพราะคุณครูเรียนคำสองคำมาจาคุณป้าMarianna ชาว Maltist ซึ่งใช้ได้ผลมาก

คำๆนั้นคือคำว่า "Be assertive but positive"

แปลเป็นไทยว่าไม่ให้ใครมาล่วงล้ำสิทธิ์แต่ต้องสื่อความต้องการของเราออกไปอย่างสร้างสรรค์ค่ะ

ตามหลักหยินหยางต้องอาศัยความสมดุลย์จึงจะทำให้สภาวะธรรมดำรงอยู่

ถ้าหนูถูกคนเอาเปรียบ ครั้งสองครั้งแรก หนูคงไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจมากนัก

แต่ถ้าบ่อยครั้ง สภาวะดุลยภาพในจิตใจจะกวัดแกว่งและครุกรุ่นดุจภูเขาไฟที่รอการปะทุ

และสุดท้ายเหตุการฟางเส้นสุดท้ายบนหลังลาผู้น่าสงสารที่แบกน้ำหนักมาเกินพิกัด และฟางเบาๆเส้นสุดท้ายก็สามารถทำให้ของหลังของลาหักได้

หากหนูสะสมเชื้อเพลิงไว้มากขึ้นๆ วันสุดท้ายของอาการฟางเส้นสุดท้ายอาจจะทำให้หนูสติแตก

และกล่วผรุสวาจาออกไปโดยไม่ทันยับยั้งอารมณ์ได้ทันท่วงที

ภาวะเช่นนี้ เป็นภาวะที่เขาหมักหมมการเอาเปรียบผู้อื่น แต่หนูกลับหมักหมมอารมณ์เสียไว้กับตน

ทั้งคู่ขาดสภาพหยินหยางคือไม่รู้จักวิธีรับ และวิธีให้ที่ถูกต้อง

และการขาดสมดุลย์นี้ เป็นเพราะขาดการแก้ไข ประนีประนอมกันจนในที่สุดก็ไม่มีอะไรดีๆหลงเหลืออยู่ให้คนทั้งคู่ได้นึกถึงสิ่งดีๆซึ่งกันและกัน

ภาวะของคนที่จ้องจะรับ เป็นภาวะที่ไม่พัฒนาทางจิต

แต่ถ้าหนูจ้องจะให้เพียงเพราะใช้คำว่า"รักเพิ่อน" หนูก็ก้าวล่วงไปอยู่ในสภาวะเดียวกับเขา

คือภาวะเหรียญบาทเหรียญเดียวกัน ต่างกันก็ตรงหัวก้อยเท่านั้น



ไม่เอานะคะ  มีอะไรก็ค่อยๆพูดจากัน ให้แง่คิดกันตั้งแต่เรายังไม่หมักหมมอารมณ์โกรธไว้

คุณครูมีอะไรไม่สบายใจ คุณครูจะจดจำ และจะเรียนรู้ที่จะพูดตั้งแต่เหตุการณ์ยังไม่เลวร้าย

นิสัยที่ไม่ดีต่างๆ น่าขยะแขยงที่จะปล่อยให้เข้ามาอยู่ภายในตัวเรา

เราไม่ชอบพฤติกรรมเขา เราก็บอกเขาไป เพื่อเขาจะได้ไม่มาทำให้เราไม่พอใจ 

แต่การบอกจะได้ผล ถ้าเราค่อยๆพูดอย่างแยบยล และรักษาน้ำใจว่าเขาควรและไม่ควรทำอะไรในลักษณะนี้

บอกเขาว่าเราเต็มใจที่จะทำให้แต่ไม่ใช่ทุกครั้งเพราะเรากับเขาก็ไม่แตกต่างกัน

สอนเขาว่าคนเราถ้าทำไม่ได้ก็ต้องพยายาม ถ้าไม่ดี ยินดีแนะนำเขา

เวลาคนเราก็มีเท่ากัน เขาควรฝึกตัดกิจกรรมไม่สำคัญออกไปบ้างเพื่อจะได้มีเวลาทำงานกลุ่ม

พูดให้เขาเห็นประโยชน์ของการช่วยกันทำงาน ไม่เก่งความรู้ก็อาจมาช่วยเขียนปก ประดิษฐ์ปกให้สวยงาม

คนเก่งต้องไม่ทำงานเองทั้งหมด แต่ต้องรู้วิธีที่จะแบ่งงาน ประเมินงาน และแก้ไขงาน

หนูเลี่ยงที่จะพบเจอคนแนวนี้ไม่ได้ค่ะ แต่หนูควรมีภูมิต้านทานที่จะไม่ทำให้เขานำโรคภัยทางจิตมาสู่เรา

การได้รับงานมาและจัดสรรงานให้กันและกันในเบื้องต้น และการทำปฏิทินปฏิบัติงาน และมีวิธีตามงานนั้นได้ผลที่สุด

ถ้าหนูจะช่วยเขา หนูควรช่วยทำให้ตนเองมีภาวะผู้นำ ที่สามารถชี้แจง แก้ไข และยืดหยุ่น เปิดพื้นทีให้คนที่ไม่เก่งแต่ขยัน

หรือคนที่ทั้งไม่เก่งและไม่ขยันให้ทำงานและมีส่วนร่วมมากขึ้น

คุณครูเป็นเด็กโง่ๆคนหนึ่งตอนเรียนเตรียมฯ แต่พอมีงานกลุ่มก็จะได้รับให้ทำงานมากสุดในกลุ่ม

จนต่อมาคนโง่อย่างครูก็ขันอาสามาเป็นหัวหน้ากลุ่ม ครูแบ่งงานให้ทุกคนทำ แต่ตัวเองไม่ต้องทำอะไร

ไม่ได้เห็นแก่ตัวนะคะ แต่ทราบว่าคนที่ทำมาต้องไม่ถูกใจแน่ ครูเลย stand by ไว้แก้งานและตัดต่องานให้ดี

เพื่อนๆที่ทำงานเสร็จจะมามอบให้หัวหน้ากลุ่มปะติดปะต่องานที่ขาดความสอดคล้องจนกลายเป็นรายงานที่พร้อมส่งครู

ขอบคุณเพื่อนที่ให้โอกาสคนโง่อย่างครูมีพื้นที่ในการแสดงความเป็นผู้นำและผู้มีน้ำใจ



ไม่ต้องโกรธเพื่อนนะคะ คนเราต่างหลากหลายเหมือนเนื้อไม้ต่างสายพันธุ์

ขอเพียงเราติดกระดุมเม็ดแรกถูก  เม็ดต่อไปก็ติดไม่ยากแล้วค่ะ


"มนุษยทรัพย์"เป็นทรัพย์ที่มีค่ามากล้น

ได้ร่างแห่งมนุษย์ ต้องพัฒนาปัญญาไปพร้อมๆกัน

ไม่แก่งแย่ง ไม่ชิงดี ไม่ว่ากล่าวให้ผู้ใดเสียหาย

ปลูกต้นกุศล ย่อมได้รับกุศลเป็นผลในที่สุด

ใครทำไม่ดีกับเรา ก็รู้เท่าทัน แต่อย่ารับเขาเป็นครูเราด้วยการกระทำสิ่งไม่ดีกลับคืนไป

เพราะนั่นเท่ากับหนูติดเชื้อเขามาอย่างรุนแรง

ถ้าเป็นเช่นนั้นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ที่กลายพันธุ์ก็จะเต็มบ้านเต็มเมือง


มาช่วยกันสร้างสังคมสีเขียวในกลุ่มของพวกเรากันก่อนนะคะ


เป็นกำลังใจให้นะคะหนูน้อยผู้เยาว์ด้วยประสบการณ์

โขคดีนะคะ



http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=8135.0

[poppppp]

เหอะ ๆ เจอ สถานการณ์ แบบ เดียว กัน เลย ครับ

แต่ พอ อ่าน ของ ครู ผม ก็ รู้ สึก ดี ขึ้น บ้าง

ขอบ คุณ ครับ ครู

[Kaziie]

เออ หนูก็มีปัญหาเรื่องเพื่อนสนิทเหมือนกันค่ะ
ตอนม. 1 หนูมีเพื่อนใหม่ที่นั่งข้างๆหนู เราก้อคุยกันปกติแบบเพื่อนใหม่ ก็สนิทกันดี พอเรียนไปได้หลายอาทิตย์ ครูก็เริ่มสั่งงานกลุ่มสามคน   เพื่อนคนนี้เขาไม่อยู่กลุ่มเดียวกับหนูค่ะ  เค้าไปอยู่กับหัวหน้าห้องที่เป็นผู้หญิง หัวหน้าคนนี้เป็นคนที่มีความเป็นผู้นำ แล้วก็ดูเหมือนจะทำงานเก่งมาก ซึ่งเค้าก้อมีเพื่อนสนิทของเขาอีก มันก็จะครบสามคนพอดี   แล้วหนูก็ต้องไปหากลุ่มใหม่  แต่พอถึงวันส่งกลุ่มของเขากลับไม่มีงานส่ง เพราะทำไม่เสร็จ  ไม่นานครูก็มีงานกลุ่มมาอีก คราวนี้เขากลับมาขอหนูอยู่กลุ่ม โดยมีเหตุผลว่า เพื่อนสนิทของหัวหน้าไม่ยอมทำงาน   ความจริงแล้วหนูก็ไม่ได้สนใจเหตุผลอยู่แล้วด้วยค่ะ หนูก็ให้เขาอยู่กลุ่ม  แต่พอหนูแบ่งงานให้เขาทำ เขากลับตอบหนูมาว่า "เราทำไม่ดีเท่าเธอหรอกนะ เธอทำเองเถอะ"  หนูอึ้งไปเลยค่ะ  แต่ก้อรับงานมาทำ 

พอปลายเทอมสองของม. 1 เพื่อนสนิทคนนี้ของหนู ก็เริ่มไม่ทำการบ้านแล้วมานั่งลอกหนูตอนเช้า  ซึ่งหนูไม่ค่อยชอบแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร หนูเคยปรึกษาคุณแม่ คุณแม่บอกว่าเดี๋ยวมันจะส่งผลมาถึงตอนสอบเอง
หนูก็คิดอย่างนั้นค่ะ  แต่มันไม่เป็นอูย่างนั้น คะแนนสองเขาออกมาดีมากๆ  ดีกว่าหนูอีก   ต่อมาหนูก็รู้มาว่า เขาไม่ทำการบ้าน แต่เขาเอาเวลาไปอ่านหนังสือทบทวน แล้วทำแบบฝึกหัดอื่น ส่วนการบ้านก็มาลอกตอนเช้า  หนูก็ไม่ได้โกรธนะคะ แต่ก้อไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เขาทำเลย  ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้

ตอนนี้ หนูอยู่ม. 2  คุณแม่มาบอกหนูว่า มีคุณแม่เพื่อนหนูคนหนึ่ง  เขาโทรมาคุยกับคุณแม่ บอกว่า  หนูน่ะรักเพื่อนมากเกินไป  จนไม่เห็นสิ่งที่เขาทำกับหนูไว้มากมาย  ตอนแรกหนูก็ไม่เชื่อหรอกค่ะ   คุณแม่บอกอีกกว่า เพื่อนๆคนอื่น คุยกันโดยไม่ให้หนูกับเพื่อนสนิทรู้   ในเรื่องที่เพื่อนสนิทหนูทำอะไรกับหนูไว้บ้าง   โดยทุกคนไม่ยอมบอกหนู เพราะกลัวหนูไม่เชื่อ แล้วจะต่อว่าพวกเขา   หนูก็ไม่รู้จะทำยังไงดี  ตอนนี้เพื่อนๆคงจะคิดว่า หนูโง่ แล้วมั้งคะ

[BOZzz]

เหตุการณ์แบบนี้ เกิดได้กับทุกคน

ขอบคุณครูสมศรีนะคร้าบ

[W~nn]

เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะ

แนะนำเลยว่า .. ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่อง หรือดูท่าทางแล้ว คงจะมีปัญหากัน

ก็ค่อยๆห่างดีกว่า  



เพื่อนแท้ .. คือคนที่เข้าใจเราค่ะ

มันมักจะเป็นช่วงนี้แหละ คบกันตั้งแต่ ม.ต้น แล้วพอขึ้นม.ปลายมาจะเริ่มความคิดไม่เหมือนกัน  

อีกคนคิดถึงอนาคต  แต่อีกคนกลับติดอยู่กับความสนุกแบบเด็กๆ

มันไม่ใช่ความเห็นแก่ตัวนะ  ถ้าเราจะแยกตัวออกมา
  ชีวิตเราจะให้มารับผิดชอบแค่เพื่อนที่ยังไม่รู้จักโตมันไม่ได้  
ถ้าเพื่อนไม่เข้าใจก็พูดไปเลย    

เค้าต้องรับผิดชอบ และดูแลตัวเองมากกว่านี้

เราแบกรับทั้งความกดดันจากตัวเอง ความหวังของพ่อแม่ ทั้งอนาคตเราอีก

จะให้มามัวเสียเวลากับความไร้สาระของคนไม่รู้จักโตที่เรียกตัวเองว่าเพื่อนมันไม่ใช่หรอกค่ะ

ถ้าเพื่อนจริงๆ  .. เค้าต้องอยากเห็นเราได้ดี  และเข้าใจเรา

และถ้าเราเตื่อน   เค้าจะัฟัง ..

เราต้องไปเจอคนอีกเยอะในอนาคต เพื่อนดีๆมีอีกเยอะ  คนเรามันไม่เหมือนกัน

สู้ ๆ นะคะ   เราว่าทางที่ดี พูดกันให้เคลียไปเลย






ปล.เราใส่อารมณ์ไปมั๊ย อ่ะ  ? แหะๆ พอดีอินไปหน่อย 5

[เบื่อ]

เจอเหมือนกัน อยากจะปัดปัญหาไปให้พ้นๆ แต่พอเห็นเพื่อนเดือดร้อนมา ก็อดไม่ได้
หาว่าเราติดแฟน (แต่เราก็ทำงาน เสร็จ ส่งทันเวลา) เพื่อนไม่มีแฟน มีเวลาว่างกว่าเราด้วยซ้ำ กลับงานไม่ทำ พอใกล้ส่งก็ยืมไปลอก อันไหนที่บอกว่า ลอกไม่ได้เพราะมันเป็นความคิดส่วนตัว เขาก็บอกว่า ขอดูตัวอย่างหน่อย สุดท้าย ก็ลอกอยู่ดี ตรงเป๊ะทุกตัวอักษร เราติดแฟนจริง แต่ก็เราก็ใช้ชีวิตปกติของเรา เรียนปกติ ไม่เคยคุยโทรศัพท์ในเวลาเรียน ทำงานเหมือนเดิม เพื่อนทำเหมือนไม่อยากคุยกับเรา แต่พอมีงานต้องส่งก็ทำเป็นมาคุยด้วย น่าเบื่ออ่ะ บอกตามตรงนะ ตอนนี้ อยู่กับแฟน ถึงแม้จะมีผิดใจกันบ้าง แต่ก็มีความสุขมากกว่าอยุ่กับเพื่อน เจอมาทุกปี เกือบจะชินแหละ แต่ก็ยังไม่ชิน

[Stankiewicz]

อย่าคิดมากเลย สุขภาพเสียเปล่าๆ

[intimesenseyou]

เหมือนกันระเบียบพร้อมด้วยแถวเข้าสมัยข้าวของหุ้นส่วนธุรกิจการท่องเที่ยว Global rich clubข้ามบ้านเมืองหาได้สละให้ผลได้บริสุทธ์
ในกับข้าวที่อยู่ลูกทีมมีการลงสมัครเพราะว่ามิจำเป็นซื้อขายเครื่องใช้ใดๆพร้อมทั้งลงมือส่งเสียฟุ่มเฟือยคราว
สำหรับนรชนแผ่นดินสอดส่ายผลงานแหล่งบ้านเรือนนั้นลงมาจากนั้นด้วยกันพี่หักออกอลริอ่านชบาร์ตำแหน่งจะจัดหามาเงินได้พร้อมทั้งสตางค์เข้าเป้เครื่องใช้แก
ถือว่าจ้างครอบครองธุระย่านยกเว้นกิจนิจสินแถวจักแปลงยื่นให้มีรายรับต่อเติมรุ่ง
ถือติเตียนคว้าเข้าครอบครองโฮเต็ลแถวหน้าเกี่ยวกับการทัศนาจรอยู่ในองค์ผ่านพ้น
ไม่แตะปกปักรักษาเฉียบรายโสมรายศักราช
พร้อมต่อจากนั้นกับดักงานเตรียมการประสบพบเห็นเรื่องประสบความสำเร็จไ้ด้วิธากะทันหันเหมือนกันแผนตลาดข้าวของเครื่องใช้ฝ่ายชิ้นงานเครื่องใช้ผม
ท่านทำเป็นลงสมัครจัดหามาเพราะว่ากะทันหันพร้อมด้วยจักได้รับดำเนินการพร้อมด้วยดิฉัน
เราพร้อมกับกำกับเจ้าเพื่อGlobal rich clubเพราะว่างานปลงใจที่แล้ว
ก้าวมาริพร้อมด้วยผู้อยู่เหนือสิ่งของกูเพราะว่าผู้เชี่ยวชาญกอบด้วยความช่ำชองแห่งการทำงานด้วยกันดำเนินงานหาได้ตื๋อกว่า www.globalrichclub-nada.com
======================================================

[ran]

หนูก็เป็นนะคะ อึดอัดมากๆๆ เพื่อนในกลุ่มหนูมีอยู 4 คน อยู่ด้วย กันมา 5 ปีแล้วค่ะ
ดูภายนอกเหมือนไม่มีอะไร ทุกคนน่ารัก แต่ภายในหนูกลับรู้สึกโดเดี่ยว เควงคว้าง

เหมือนเพื่อนไม่ค่อยจริงใจกับหนูเลย  เวลาหนูได้ดี รู้สึกเหมือนเพื่อนคอยตีห่าง  

หนูทำเกรดได้มากที่สุดในกลุ่ม รู้สึกเหมือนโดนเพื่อนๆหมั่นไส้อ่ะคะ

หนูอยากได้เพื่อนแท้จังคะคุณครู   หนูควรทำยังไงดีค่ะ

หนูรักเพื่อนมากๆเลยนะคะ แคร์เพื่อนมากๆ  แต่ทำไมเพื่อนๆ ไม่เคยแคร์หนูเลย??

อยูต่อหน้าเพื่อนก็พูดดีด้วย  แต่ลับหลัง สุดๆ ไปเลย
หนูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหมั่นไส้ด้วยทั้งๆที่ก็เป็นเพื่อนกันมานาน อยู่ด้วยกันมาจั้ง 5 ปี

ครูคิดว่าหนูควรจะใส่ใจเพื่อนพวกนี้มั๊ยคะ

[Nantnapas]

หนูก็เป็นนะคะ อึดอัดมากๆๆ เพื่อนในกลุ่มหนูมีอยู 4 คน อยู่ด้วย กันมา 5 ปีแล้วค่ะ
ดูภายนอกเหมือนไม่มีอะไร ทุกคนน่ารัก แต่ภายในหนูกลับรู้สึกโดเดี่ยว เควงคว้าง

เหมือนเพื่อนไม่ค่อยจริงใจกับหนูเลย  เวลาหนูได้ดี รู้สึกเหมือนเพื่อนคอยตีห่าง 

หนูทำเกรดได้มากที่สุดในกลุ่ม รู้สึกเหมือนโดนเพื่อนๆหมั่นไส้อ่ะคะ

หนูอยากได้เพื่อนแท้จังคะคุณครู   หนูควรทำยังไงดีค่ะ

หนูรักเพื่อนมากๆเลยนะคะ แคร์เพื่อนมากๆ  แต่ทำไมเพื่อนๆ ไม่เคยแคร์หนูเลย??

อยูต่อหน้าเพื่อนก็พูดดีด้วย  แต่ลับหลัง สุดๆ ไปเลย
หนูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหมั่นไส้ด้วยทั้งๆที่ก็เป็นเพื่อนกันมานาน อยู่ด้วยกันมาจั้ง 5 ปี

ครูคิดว่าหนูควรจะใส่ใจเพื่อนพวกนี้มั๊ยคะ

เป็นธรรมดาจ้า เป็นทุกที่ ทุกสังคม ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนนักเรียนด้วยกัน เพื่อนที่ทำงาน
ไม่ต้องไปจริงจังมาก บางทีการที่เพื่อนนินทา แสดงว่าเรามีดี จนกลายเป็นหัวข้อ

หรือ เรามี ข้อเสีย ที่เพื่อนไม่กล้าบอก

ลองสังเกตดูละกันนะจ๊ะ

ถาเราพบว่า เราอาจจะมีข้อเสียใดๆ ก็ค่อยๆแก้ไขไป
ถึงยังไง เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนอยู่ดี
รักามิตรภาพดีเอาไว้
ดีที่สุด

แต่ ถ้าเพื่อนถึงขั้นคิดร้ายต่อเรามากและคาดว่า จะเป็นภัย ก็ค่อยๆ ถอยตัวออกมา

หาเพื่อนใหม่ ที่อาจจะจริงใจกว่าก้ได้จ้า
สู้ๆๆ  ^_^

[koiiemgo]

แทงบอล
แทงบาคาร่า