ผิดหวังผลการสอบ หมดกำลังจะก้าวเดินแล้วครับ

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=8093.msg92856#msg92856

ครูครับ ผมเครียดอะ

ไม่เคยเครียดอย่างนี้มานานมากแล้ว

ตั้งแต่ม. 6 เทอม 1 ตั้งแต่ขึ้นมาทำงานใหญ่ๆ หลายๆงาน

ผมเครียดตลอด เพราะไหนจะเรื่องในห้องเรียน เรื่องกิจกรรม เรื่องการโดนกดดันจากรอบข้าง

ตอนนั้นผมเครียดมาก ไมเกรนกินบ่อย มากครับ

หลายต่อหลายครั้งเคยท้อ แอบร้องไห้คนเดียวในห้องนอน

ดูมันอ่อนแอ มากเลยครับ ไม่น่าจะขึ้นมาทำงานตรงนี้ได้

และพอผ่านกิจกรรมต่างๆมาเทอม 2 มันก็เริ่มหายไป เพราะทุกอย่างเริ่มลงตัว

แต่พอมาวันนี้ หลังจากสอบ O-NET เสร็จ

มันรู้สึกแปลกๆตรงที่ว่า อ่านหนังสือมาก็เยอะพอสมควร แต่ที่ทำลงไปมันไม่เต็มที่อ่ะครับ

สังคมจาก 80 ข้อปีที่แล้วเพิ่มมาเป็น 100

ไทยจาก 80 ก็เพิ่มมา 100 เช่นกัน

ผมว่าผมค่อนข้างมั่นใจใน O-net มาก

เพราะทำปีเก่าๆ 60 - 80 ตลอด

ยกเว้นตอนทำแรกๆ ได้ไม่ถึง

แต่วันนี้มันแย่อ่าครับ อาการมันกลับมา

มันรู้สึกว่าสิ่งที่ทำลงไปมัน น่าจะได้ดีกว่านี้

เช่น ภาษาไทย ฝนข้อสุดท้ายในเวลา สอง นาทีสุดท้ายในการสอบ

มันไม่รอบคอบ มันกดดัน ด้วยเวลา และจำนวนข้อสอบที่เพิ่มขึ้น

มันไม่เป็นไปตามที่ผมคาดไว้มากอ่าครับ

แล้วสิ่งที่ผมฝันไว้มันจะได้ไหม

เพียงแค่ Onet ยังทำได้ไม่ดี

มันก็คงจะจบสิ้น

เครียด กลับมา ปวดหัว มาก

อยากเล่นเกมส์ อยากพักผ่อน อยากนอน อยากเฮฮากับเพื่อนๆ

แต่อารมณ์มันแปลกๆ มันเป็นอารมณ์ที่หว่าเหว้ไร้จุดหมายมากอ่าครับ

และอีกอย่างผมเป็นคนเครียดง่ายอยู่แล้ว

ทำไงดี ให้มันดีขึ้นดีอ่าครับ

ผมว่าอีกสักพักคงจะปวดหัวมากกว่านี้ชัว

ตามอาการเดิม ปวดตา ปวดหัวอย่างแรง ปวดขมับ บลาๆ

เฮ้อ! ทำไมมันแย่อย่างนี้ ไม่เข้าใจ

ปล. ที่พิมพ์ลงบอร์ดไม่กล้าโทรไปกวนเวลาส่วนตัวครูมาก เลยขอลงไว้ในนี้ละกันครับ

ป่องครับ..

ป่องเป็นลูกครูแม่ใช่ไหมลูก

ลูกครูแม่ต้องเข้มแข็งนะครับ

หนูก้าวมายังไมถึงหนึ่งในสี่ของชีวิต หนูก็ท้อแล้วหรือครับ

ถ้าหนูทำงานเพราะงาน หนูจะยกผลของงานให้ความเพียรและยกความดีนี้ให้สถิตย์คู่โลก

แต่ถ้าหนูทำงานเพื่อผลอันเป็นรูปธรรม

หนูจะถูกอามิสยอกแทงปักอกกลางขั้วหัวใจ

"นกอยู่บนฟ้า มันต้องบิน บิน บินไปให้ไกล บินไปให้ถึงจุดหมายนะครับ"

ครูแม่เป็นเพียงนกที่ไร้ค่า เปรียบได้ก็แค่นกกระจิบ

แต่ครูแม่ไม่เคยหวั่นไหว ไม่เคยนึกเปรียบเทียบตนเองกับพญาเหยี่ยว พญาอินทรี

ปีกของนกกระจิบอาจไม่ใหญ่ทรงพลังในการกระพือเท่าอินทรีหรือเหยี่ยวฟ้า

แต่นกกระจิบก็มีสองปีกกับหนึ่งหัวใจเท่าพญาอินทรี แม้นกตัวน้อยจะบินทะยานไม่สูงเทียมเท่าพญาอินทรีหรือเหยี่ยวฟ้า

แต่นกกระจิบก็มีสิทธิ์ไปถึงจุดหมายได้เหมือนกัน

ที่สำคัญสายลมไม่เคยเดียดฉันสายพันธ์นกตัวใดให้ผิดแผกแตกต่างกันไป

โลกให้ความขยันมาเท่ากันนะครับป่องลูกรัก ต่างกันที่ใครจะใช้หรือไม่ใช้เท่านั้น

และใช้แล้วจะท้อจนเลิกล้มความตั้งใจ

หรือจะก้าวต่อไปอย่างมั่นคง

ทำไมลูกมาท้อเสียเล่าครับ

ถ้าลูกบอกว่าลูกทำไม่ได้แม่ไม่เสียใจนะลูก

แต่ถ้าลูกบอกว่าลูกท้อ แล้วแม่จะมีพลังพยุงปีกแห่งรักที่พร้อมจะกางออกเพื่อปกคลุมกกกอดลูกนกให้อบอุ่นต่อไปได้อย่างไรครับ

เราต้องดำเนินชีวิตด้วยสตินะครับ ไม่ใช่ด้วยอารมณ์หรือความสมหวังหรือผิดหวัง

มีนักไต่เชือกคนหนึ่ง เขาอยากไต่เชือกจากตึก World Tradeตึกที่สูงที่สุดในโลกในสมัยนั้น

เขายอมปลอมและหลบลอดสายตายามเข้าไปในตึกนั้นได้ในที่สุด

เขายิงเชือกเจาะตึกเพื่อขึงเชือกที่จะใช้ไต่เป็นระยะที่ไกลและสูงจนน่ากลัว

สุดท้ายชายผู้นั้นได้ก็เดินไต่จากตึกหนึ่งสู่อีกจุดหนึ่งสมดังใจหวัง

ที่ปลายทางมีตำรวจคอยยืนรอรับเขา แต่พอเขาเดินไปใกล้ถึงตำรวจ เขาวกกลับหลัง เพื่อไต่กลับไปมาจนเขาพอใจ

เขากล่าวว่า เขาไม่อยากดังที่ทำเช่นนี้ แต่เขาปรารถนาที่จะทำในสิ่งที่เขาได้ใฝ่ฝันมาเท่านั้น แม้อาจต้องแลกด้วยชีวิตก็ตามที

ใจที่เป็นสมาธิของเขาทำให้เขาจดจ่ออยู่ที่เส้นเชือก หากเขาไขว้เขวเพียงเล็กน้อย ชีวิตของเขาอาจแหลกเละบนผืนดิน

ป่องเห็นไหมลูก

ตอนที่แม่ครูเรียนหนังสือ แม่ครูเป็นเด็กโง่ๆ โง่จนกลายเป็นความบริสุทธิ์ของจิตใจ

ไม่คิดเทียบดวงตะวัน ขอเพียงกระพริบแสงชองหิ่งห้อยให้สมกับหนึ่งชีวิตที่ได้เกิดมา

แม้จะเป็นแสงที่ขาดความเจิดจรัส แต่แม่ครูก็ภูมิใจที่เราได้ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์ที่สุด

กับเพียงไม่กี่วันที่ได้กระพริบแสง แม้จะต้องตายจากโลกนี้ไป ก็ภูมิใจที่ได้กระทำเต็มความสามารถที่ตนมีอยู่

ป่องลูกรัก

สมัยก่อนไม่มีคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

แต่วัดพระเเก้วก็เรืองรองสวยงามดุจดั่งสวรรค์บนพื้นดิน

ด้วยรักและศรัทธาเต็มดวงจิตต่อชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ งานศิลปะจึงได้รับการหลอมหล่อขึ้นมาอย่างสง่างาม

หรือป่องยังยึดติดในผลของความดีมากกว่าการสร้างความเพียรพยายามหรือสร้างเหตุให้เกื้อต่อผลล่ะลูก

เชื่อแม่ครูนะลูก

ปาดน้ำตา หายใจเข้าออกลึก

หายใจเข้าให้กำหนดคำว่า "อด"

หายใจออกให้กำหนดตำว่า"ทน"นะลูก

เราเป็นข้าแผ่นดินในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ

ธ ผู้ทรงเสียสละเพื่อพวกเรา

คนในชาติก็คือชาตินะลูก

ชาติจะพัฒนาได้ต้องอาศัยคนที่เข้มแข็ง ไม่ต้องคิดถวิลเรื่องที่ผ่านมา

คิดแต่เพียงการทำหน้าที่ให้ดีที่สุดนะลูก

คะแนนเป็นเรื่องของสวรรค์

แต่ความขยันเป็นเรื่องของเรานะครับ

สู้นะลูก

แม่ครูไม่กลัวว่าจะมีลูกเก่งหรือไม่

แต่แม่ครูกลัวว่าลูกๆของแม่ครูจะเป็น"คนอ่อนแอ" หรือ"คนขี้แพ้"

สู้นะครับ

แม่ครูเป็นกำลังใจให้ป่องลูกรักนะครับ

พี่ๆน้องๆทุกคนก็คอยให้กำลังใจป่องอยู่นะลูก