ครูขา ครูใช่ครูสมศรีคนเดียวกับที่หนูเคยรู้จักรึเปล่าคะ

หนูเพิ่งมาเห็นเว็บนี้ของครู แต่ตอนที่หนูเคยรู้จักครูมันนานมากแล้ว หนูเลยไม่แน่ใจว่าใช่คนเดียวกันรึเปล่า ข้อความต่อไปนี้หนูขอเขียนให้กับครูสมศรีของหนูนะคะ ถ้าหนูจำผิดคนก็ขอโทษด้วยค่ะ

หนูชื่อพิ้วนะคะ ย้อนกลับไปสิบสามปีก่อน เมื่อปี 1996 หนูอายุ 12 ปี ได้มีโอกาสไปเข้าค่ายทัศนศึกษาที่อังกฤษกับ King's School of English
มันนานมากจนหนูจำอะรไม่ค่อยได้แล้ว เพื่อนๆที่ไปด้วยกันตลอดจนครอบครัวที่หนูไปพักอยู่ด้วยก็จำไม่ได้ ที่จำได้ก็มีแต่เพื่อนสองคน เป็นคู่พี่น้องชื่อเปียกับปลาที่หนูสนิทที่สุดในค่าย และอีกคนที่หนูจำได้ก็คือครูผู้ดูแลที่ไปกับพวกเรา นั่นก็คือครูสมศรี

ครูชื่อเล่นชื่อ**รึเปล่าคะ อยู่ในค่ายได้สักพักก็ได้รู้จักและคุยกับครูมากขึ้น จำได้แบบเลือนลางว่าพอคุยซักประวัติกันไปมาก็มีเรื่องบังเอิญ กลายเป็นว่าคุณแม่ของพิ้วชื่อ**คุณแม่ของเปียกับปลาก็ชื่อ** แล้วครูก็ชื่อ**อีก หลังจากนั้นหนูและเปียกับปลาก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกครูใหม่ จากครูสมศรีกลายมาเป็น มี้ศรี ย่อมาจาก หม่ามี้สมศรี

ตลอดเวลาที่อยู่ในค่ายเวลาหนูคิดถึงบ้าน มี้ศรีก็จะคอยปลอบใจ เวลาหนูมีเรื่องกับเพื่อน มี้ศรีก็ให้กำลังใจและให้คำแนะนำให้หนูสบายใจขึ้น บางครั้งนั่งรถไปเที่ยว หนูไม่มีคู่นั่งด้วย มี้ศรีก็จะมานั่งคู่กับหนู มีอยู่ช่วงนึงที่พวกเราบางส่วนแยกจากคณะแล้วข้ามฟากไปเที่ยว Disneyland ที่ปารีสกัน 3 คืน 4วัน ช่วงนั้นหนูมีความสุขที่สุดเลย ตอนกลางวันก็เดินเที่ยวเล่นเครื่องเล่นกับมี้ศรี ตกดึกหนูและเปียกับปลาก็จาพากันไปนั่งเล่นคุยกันที่ห้องของมี้ศรี หนูรักมี้ศรีมากค่ะ

พอจบค่าย หนูมัวแต่ดีใจที่ได้กลับบ้าน ก็เลยลืมขอที่อยู่ติดต่อกับมี้ศรีไว้ เราก็เลยขาดการติดต่อกันและไม่ได้เจอกันอีกเลย

ถ้าครูใช่คนเดียวกับมี้ศรีของหนู หนูมีเรื่องจะเล่าให้มี้ศรีเยอะเลย หลังจากจบค่ายไปสองปี หนูก็กลับไปเข้าเรียน High school ที่อังกฤษ ต่อด้วยมหาวิทยาลัย Goldsmiths College ที่ลอนดอน เวลาข้ามไปเที่ยว Disneyland ปารีสทุกทีก็จะคิดถึงมี้ศรี ตอนนี้หนูเรียนจบมาสามปีแล้ว กลับมาทำงานที่เมืองไทย ตั้งแต่วันนั้นที่หนูเป็นเด็กอายุ 12 จนมาถึงวันนี้ หนูอาจจะลืมอะไรไปหลายอย่าง แต่หนูไม่เคยลืมมี้ศรีคนนี้เลย ถึงแม้ว่าเราจะเคยอยู่ด้วยกันในเวลาแค่ 5 สัปดาห์ เราอาจจะไม่ได้ติดต่อกันหลังจากนั้น แต่หนูก็ยังรักและคิดถึงมี้ศรีอยู่ตลอดนะคะ

ในชีวิตหนูเคยเจอครูมาก็หลายคน แต่มี้ศรีก็เป็นครูที่หนูรักที่สุดอยู่เสมอ และหนูก็ดีใจที่ได้เห็นเพื่อนๆน้องๆในนี้ได้มีโอกาสเจอกับครูที่แสนจะน่ารักเหมือนกับที่หนูเคยเจอ

ตอนนี้หนูกำลังมีแพลนจะกลับไปเรียนปริญญาโทที่อังกฤษในเดือนกันยายนนี้ ถ้าเป็นไปได้หนูก็อยากจะเจอมี้ศรี อยากคุยกับมี้ศรีอีกสักครั้งก่อนที่หนูจะกลับไปเรียน จะได้หายคิดถึงซะหน่อย

รูปข้างล่างนี้เป็นรูปเดียวของมี้ศรีที่หนูมี เคยถ่ายไว้เยอะแต่หายไปไหนหมดก็ไม่รู้ แต่จะพยายามหาต่อไปค่ะ

คนที่ยืนอยู่ใต้รูปมงกุฏบนรถบัสนี้ใช่มี้ศรีรึเปล่าเอ่ย หนูไม่แน่ใจเพราะตอนั้นมี้ศรีไว้ผมยาวและไม่ได้ใส่แว่น ถ้าหนูจำผิดคนก็ขอโทษด้วยนะคะ