ตึงเครียดก่อนเอนท์ ...ทำอย่างไรดี

อีกไม่กี่วันผมก็จะสอบ final กับ O+A net แล้วครับครู

ขอบคุณครูสมศรีอีกทีนะครับ

ที่ได้สร้างทั้งความรู้และกำลังใจให้แก่ผม

แต่ครูครับ

คือ เมื่อวาน อาจทีด้วยว่า โหมหนักไปนิด

เลยไป รพ มา

หมอบอกว่า

เป็นโรคเครียด!!~

หนูอึ้งเลยค่ะครู

คือ ตั้งแต่เรียนมา ไม่เคยเครียดเลยยยอ่ะ

แล้วทำไมมันเป็นได้อ่ะคะครู

แต่วันนี้หนักกว่า

อ่านหนังสือไม่ได้อ่ะค่ะ

คือ ถ้าก้มหน้า โลกจะหมุนไปทันที เลยมึนๆๆ ทั้งวันอ่ะค่ะ

เลยไปหาหมอรอบ 2

เค้าบอก ว่า หนูเป็นโรคเครียดจริงๆ

แล้วก็น้ำในหูไม่เท่ากันระยะเริ่มต้นนนนนนน

T^T

รู้สึกสะเทือนใจอย่างแรงค่ะครู

เฮ็อๆๆ

จะสอบอยู่แล้วๆๆ แต้ดันป่วยซะนี่

ตอนนี้ก็เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ

ครูดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

เด๊ยวความสวยจะลดเลือนไปๆๆ

คิคิ

โชคดีนะคะครู

รักครูที่สุดค่ะ

ขออนุญาตนำข้อความที่หนูนิดทิ้งไว้ในข้อความส่วนตัวมาให้เพื่อนได้ร่วมแบ่งปันประสบการณ์และความรู้สึก

ก่อนอื่นหนูต้องตั้งสตินิ่งๆ

อย่าเพิ่งตื่นตกใจกับกลไกของร่างกายที่สะท้อนจิตออกมาเป็นความกังวล

สมองจะทำงานหนักขึ้นถ้าหนูใช้ความคิดหนักๆ หรือขาดออกซิเจน

เมื่อวานมีพี่หมอปีหนึ่ง ศิริราช โทรมาเล่าว่าอ่านไม่ไหวแล้ว เครียดมาก

ครูเลยให้สติดว่า

"อ๋อยจ๋า เวลาเราทำอะไรที่ถูกปัจจัยภายนอกกำหนด เราจะอึดอัดและเกิดอาการต้านและต่อรอง

แต่ถ้าเราทำเพราะเรารัก เท่าไหร่ เราก็ไม่เคยเหนื่อย

เวลาเรานั่งกลางแดดสองสามนาที เราบ่นอุบ และทุกข์ทรมาน

แต่ถ้าเราดูคนที่เรารักแข่งฟุตบอลกลางแดด เราไม่ร้อนเพราะเราลืมคิดและเพ่งจิตไปที่การให้กำลังใจเชียร์คนรัก

นี่ก็เช่นกัน หนูถูกกิเลสตัวเบ้อเริ่มหรอกหนูเข้าแล้ว

แค่หนูเปลี่ยนจุดหมายการอ่านใหม่ว่า

คนที่หนูรักที่สุด กำลังเจ็บหนัก และหนูต้องหาข้อมูลไปรักษาเขาให้รอดชีวิตเพื่ออยู่กับหนูให้นานที่สุด

หนูจะรู้สึกไม่เหนื่อย และนึกโกรธตัวเองด้วยซ้ำที่แอบฟุบหลับไปโดยไม่รู้ตัว

คุณครูเคยอยู่ในสภาพที่ต้องการช่วยคุณพ่อ ขอให้หมอเจาะเลือดตัวเองทั้งๆที่ทราบว่าเลือดนั้นคนละกรุ๊บกัน

แต่เราก็อยากทำทุกอย่างเท่าที่เราจะทำได้ไม่ใช่เพียงแค่ขอให้ผ่านไปที

ก็เช่นกัน เวลาอ่านหนังสือ ถ้าเรามองเป้าหมาย เราจะทราบว่า เราขอใช้ร่างกายเป็นยานพาหนะพาเราไปให้ถึง"ฝั่งฝัน"

ร่างกายอาจเหนื่อย เราหลับตาพักสักพักก็จะดีขึ้น แต่ห้ามปล่อยใจให้เหนื่อยนะคะ

เมื่อพูดเสร็จหมออ๋อยก็มีพลังกลีบไปอ่านหนังสือเตรียมสอบต่อ

ฟังนะลูก

ร่างกายเหนื่อยเพราะอ่านหนังสือ พักสักครู่ก็หายเหนื่อยแล้ว

แต่เรื่องจริงไม่ใช่เช่นนั้น

เพราะร่างกายไม่ได้เหนื่อยเพราะการอ่านหนังสือ

แต่เราเหนื่อยเพราะความเครียด ความกังวลต่างหาก

ณ เวลานี้กังวลไปก็ไปกินเนื้อที่ของสมองและเวลาไปเหมือนมะเร็งที่กำลังจะคร่าชีวิตของเรา

ความกัวลไม่มีผลดีเลย

หายใจเข้าออกลึกๆ ด้วยระดับความราบเรียบที่เสมอตั้งแต่ต้นลมจนท้ายลมหายใจ

หนูจะเห็นว่าที่เราคิดว่ากายที่จิตไม่สามารถคุมได้นั้นไม่จริง

เพราะเราไม่เคยนิ่งหรือสงบเลยต่างหาก

แต่ถ้าหนูตามลมที่ราบนิ่งเสมออย่างต่อเนื่อง

หัวใจจะค่อยๆเต้นช้าลงและนุ่มนวลละมุนละไมขึ้น

สารแห่งความสุขก็จะหลั่งออกมา เราจะมีพลัง จงนำพลังนั้นไปใช้ในทางสร้างสรรค์ หนูจะใช้ได้ยาวและนานมากทีเดียว

แต่ถ้านำไปใช้ในทางทำลาย พลังนั้นก็จะกระฉอกออกจากภาชนะจิตเปลี่ยนเป็นความเครียด ความทุรนทุราย กังวลหงุดหงิด รำคาญใจเบื่อหน่าย

เหมือนรถที่น้ำมันหมดแล้ว แต่ก็พยายามสตาร์ทใหม่ให้เครื่องติดอีก

รีบกลับมาตามดูความเนิบของลมใหม่จ ะหลับตาหรือลืมตาก็ได้ ตามความสบายของหนู

พอลมหายใจเข้าที่ก็รีบฉวยคว้านำพลังไปใช้ให้เกิดผลที่ดีต่อตัวเราต่อไป

อย่าเทียบเปรียบเปรยตนเองกับใคร

อย่าใช้ความรู้สึกลบขณะประกอบกิจที่ตนทำ

งานจะเสร็จได้อย่างนุ่มนวลโดยปราศจากความกังวลซึ่งทำให้เราเหน็ดเหนื่อยและตึงเครียด

มากสุดก็แค่เอนท์ไม่ติด กลัวอะไรล่ะ ถ้าเราพยายามเต็มที่แล้ว

เอนท์ไม่ติด ไม่ใช่เรื่องน่ากลัว

แต่การกลัวการเอนท์ไม่ติดนี่สิ น่ากลัวยิ่ง

เพราะมันฉุดรั้งจิตให้ฝืดเนือย และยากเกินกว่าจะลากจูงเพื่อนำกลับมาใช้งาน

วินาทีนี้แล้ว

ไม่ต้องคิดอะไรอีก นอกจากอ่านๆๆๆ พักๆๆๆ อ่านๆๆๆ พักๆๆๆ

เครียดนักก็พักเสีย หายเครียดก็อ่านต่อ

สู้ๆนะคะ คนที่เขาเอนท์ติด เขาก็ทำกันแบบนี้นะคะ

บางวันคุณครูนอนไม่ถึง 4 ชม ต่อเนื่องหลายคืน

ความสุขเพราะการรักษาความนุ่มนวลของลมหายใจและไม่ปล่อยให้จิตเครียด

ลองทำดูค่ะ

แต่อย่าฝืนอ่านถ้าร่างกายอ่อนล้า

ควรพักให้เต็มตา ดีกว่าลืมตาอย่างไร้คุณภาพ

ได้แต่ชั่วโมงลืมตาที่มากแต่ขาดคุณภาพ

อย่างนี้เท่ากับใช้ชีวิตไม่เป็นค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

ไม่มีคำว่า "แพ้" ในหมู่ ผู้ไม่ยอมแพ้ค่ะ

สู้ๆนะคะ

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=7697.0