บทกลอน : ครูมิใช่... แต่ครูคือ ...

ครูมิใช่ ... แต่ครูคือ ...

ครูมิใช่ ... เรือจ้าง หรอกลูกเอ๋ย
ที่จะพา ทรามเชย พายตามฝัน

แต่ครูคือ ... ผู้สอนเด็ก อยู่ทุกวัน
ผู้สร้างสรรค์ ศิษย์น้อย ให้ได้ดี

ครูมิใช่ ... ช่างงาม ปั้นชามหม้อ
ที่นั่งหล่อ ชามทุกใบ ให้งามศรี

แต่ครูคือ ... ผู้ปั้นเด็ก เป็นคนดี
ให้เจ้ามี จริยธรรม งามกิริยา

ครูมิใช่ ... นางฟ้า วิไลหรู
ที่ต้องปู พรหมแดง บาทวิถี

แต่ครูคือ ... ผู้ปูทาง ชี้ความดี
ให้เรานั้น รู้หน้าที่ กิจของตน

ครูมิใช่ ... กรรมกร ช่างก่อสร้าง
ที่รับจ้าง ก่ออิฐ และแบกขน

แต่ครูคือ ... ผู้สร้าง ที่อดทน
เหนื่อยมากล้น ไม่เคยบ่น แม้คำเดียว

ครูมิใช่ ... นางงาม จิตใจเล็ก
ที่รักเด็ก ได้ดี แค่ประเดี๋ยว

แต่ครูคือ ... ผู้ดูแล จริงจังเชียว
มีชาญเชี่ยว จิตวิทยา มากล้นเปี่ยม

ครูมิใช่ ... คนใหญ่ โตคับฟ้า
ที่เจ้าบ่น ว่าสั่งงาน อย่างโหดเหี้ยม

แต่ครูคือ ... ผู้อยากให้ ศิษย์ได้เตรียม
มีความรู้ ทัดเทียม ปัญญาชน

ครูมิใช่ ... นักเทศน์มหาชาติ
ที่เด็กปราชญ์ เก่งแล้ว ไม่เคยสน
แต่ครูคือ ... ผู้ขัดเกลา จิตใจคน
ให้เจ้าเป็น วิญญูชน คนมีดี

ครูมิใช่ ... คนต้องการ มาลัยรัก
ที่ลูกรัก บรรจงร้อย หลากร้อยสี

แต่ครูคือ ... ผู้ปฏิญาณ ว่าจากนี้
ขอเพียงมี ชีวิตอยู่ เพื่อศิษย์เอย...

ในวันครู ๑๖ มกราคม ๒๕๕๒ นี้ ขอให้ทุกคนได้รำลึกพระคุณครูที่ได้สั่งสอน อบรมเราเสมอมา
ขอบพระคุณครูสมศรี ที่เสียสละ และทุ่มเท เพื่อเด็กทั้งประเทศไทยมีความรู้ และมีความกตัญญูต่อพ่อแม่
ขอบุญบารมีคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก
ดลบันดาลให้ครูสมศรี ธรรมสารโสภณ
และครูไทยทุกคนในโลกนี้
มีความสุขในการทำงาน
มีจิตวิญญาณต่อวิชาชีพที่ดี
มีศิษย์รักและเคารพเสมอ

และผมสัญญาครับว่า
จะสอบเข้าคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยให้ได้
และนำความรู้กลับมาสอนให้เยาวชนให้เป็นเยาวชนที่ดีของชาติ
ผมจะเป็นคุณครูอาชีพ ไม่ใช่อาชีพครู ครับ
^^