อยากขอบคุณครูสมศรีสักพันครั้ง...ที่มีวันนี้เพราะ "ครู"

[ลักษณ์พงศ์]

คุณครูสมศรีที่เคารพ...

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่มีความใฝ่ฝันเข้าศึกษาในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาเหมือนกับเด็กไทยอีก 200,000 กว่าคนทั่วประเทศ แต่ผมคงจะเป็นเด็กคนหนึ่งที่โชคดีที่สุดในชีวิตที่มี "ครอบครัว" ที่ดี คุณพ่อคุณแม่เป็นบุพกาีที่ดูแลและให้ความอบอุ่นกับผมตลอดระยะเวลาตั้งแต่ผมมีชีวิตจนกระทั่งปัจจุบัน ทั้งรักและเป็นห่วงผมตลอดเวลา เป็นพ่อแม่ที่ประเสริฐที่สุดเท่าที่เด็กคนหนึ่งจะสามารถมีได้ นี่คือสิ่งแรกที่ผมโชคดี

สิ่งที่สองที่ผมโชคดีคือ การมี "ครู" ที่ดี ผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่เรียนพิเศษ เหมือนกับเด็กนักเรียนทั่วไป แต่ผมเป็นเด็กโชคดีที่สุดที่มี "ครู" ดี ไม่เพียงแต่วิชาการ แต่เปี่ยมล้นไปด้วยคุณธรรมจริยธรรม เป็นแม่แบบให้ศึกษา ซึ่งครูสมศรีก็เป็นครูคนหนึ่งในจำนวนนั้น

ผมมีโอกาสรู้จักครูสมศรีเป็นครั้งแรกผ่านทางจอโทรทัศน์เมื่อปิดเทอมใหญ่ เมษายน 2551 เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เราได้รู้จักกันแต่มันเป็นครั้งที่สำคัญและมีความหมายมากที่สุดกับผม ก่อนหน้านี้เมื่อผมได้ยินคำว่า "ครูสมศรี" ผมตั้งคำถามในใจทันทีว่า "ทำไมชื่อแก่จังว่ะ? จะสอนรู้เรื่องไหมนิ?" แต่หลายๆคนก็บอกผม ซึ่งอยู่ห่างไกลกับความเจริญในเมืองหลวงว่า ครูสมศรีเป็นครูคนหนึ่งซึ่งสอนภาษาอังกฤษได้ดี

และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ตั้งแต่วินาทีแรกที่ ตะลุย Admit แผ่นที่หนึ่งเริ่มต้นขึ้น ครูสมศรีได้ทำให้ผมรู้แล้วว่า ครูสามารถเป็นแสงสว่างอีกดวงที่ช่วยจุดประกายความฝันของผมให้ลุกโชติขึ้นอีกครั้ง

ผมกลับมาที่หอพัก ซึ่งต้องเช่าอยู่ในช่วงปิดเทอมเพื่อมาเรียนที่กรุงเทพฯ และเริ่มท่องคำศัพท์ที่ครูเขียนและบอกให้จด ผมท่องศัพท์ที่ครูบอกทุกวันๆ ที่เรียน พร้อมกับทบทวนที่ครูสอนในแต่ละวัน เป็นความพิเศษที่ผมไม่เคยรู้สึกอยากทำมาก่อน ผมเรียนภาษาอังกฤษหลายที่ก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่เคยใส่ใจมากมายกับการทบทวนบทเรียน แต่สำหรับครู เป็นที่แรกที่ผมอยากทบทวน อยากกลับไปเรียนอีกในวันรุ่งขึ้นทุกครั้ง

แม้จะเรียนได้เพียงแค่ครั้งเดียวเพราะเรื่องเวลาและงบประมาณ แต่ครูได้สอนให้ผมรู้จักความหมายที่แท้จริงของหลายคำ เช่น "แม่" "เงิน" "เวลา" ซึ่งผมไม่เคยรู้จักความหมายที่แท้จริงของมันมาก่อน วันที่ครูสอนในวันแม่แห่งชาติ ผมร้องไห้ออกมาไม่อายใคร เพราะคิดถึงแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดมาก แต่ก็บอกตัวเองไว้ว่า ต้องอดทน สู้เพื่อพ่อและแม่เท่านั้น

ผมกลับมาที่บ้านต่างจังหวัดหลังจากหมดช่วงปิดเทอมใหญ่ ผมกลับมาตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบตรงนิติศาสตร์ธรรมศาสตร์ แม้จะมีงานที่โรงเรียนหรือกิจกรรมต่างๆ ผมก็ต้องเข้าร่วมเพราะเป็นหน้าที่รับผิดชอบ แต่ผมก็ไม่ทิ้งการเรียน ยังทบทวนคำศัพท์และทำแบบฝึกหัดตามคำสอนของครูอยู่ตลอดเวลา

และแล้ววันที่สอบก็มาถึง ข้อสอบภาษาอังกฤษลอยมา หน้าครูก็โผล่ขึ้นมาในทันที ผมอยากขอบคุณครู เพราะคำศัพท์ที่ครูสอนมาหลายคำ มีในข้อสอบ และถ้าผมไม่ได้ท่องไปหรือทำความเข้าใจก็จะไม่เ้ข้าใจเนื้อเรื่องที่อ่านเลย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมครูจึงเข้าในจิตใจผมตอนที่สอบ

และวันนี้ครับครู...ผมประสบความสำเร็จ 3 อย่างตามที่ตั้งใจ 1.ผมสอบผ่านข้อเขียนเพื่อรับทุนรัฐบาล (ทุนไทยพัฒน์) 2.ผมสอบผ่านนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และ 3.ผมสอบผ่านนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ผมไม่สามารถจะพรรณนาคำพูดออกมาได้มากมายและเท่ากับคำว่า "ขอบคุณ" สำหรับครู มันอธิบายได้ด้วยคำพูดลำบากว่าผมรู้สึกอยากขอบคุณครูมากขนาดไหน ที่ทำให้ผมมีวันนี้ วันที่ผมประสบความสำเร็จในบันไดขั้นแรก ครูเป็นคนที่ประคองผมให้ก้าวขึ้นบันไดขั้นนี้ได้สำเร็จ และผมซาบซึ้งในตัวครูมาก และผมรู้สึกเป็นบุญของผมที่ได้มีโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้รู้จักและมีโอกาสได้เรียนกับครู

ผมรักครูที่สุดครับ...

ลักษณ์พงศ์ จันทระ
โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน
จังหวัดขอนแก่น

[คุณผู้หญิงแห่งแสงสูรย์]

^^

ยินดีด้วยนะจ๊ะ

สำหรับความสำเร็จของนาย

[Dereana]

คุณครูสมศรีที่เคารพ...

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่มีความใฝ่ฝันเข้าศึกษาในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาเหมือนกับเด็กไทยอีก 200,000 กว่าคนทั่วประเทศ แต่ผมคงจะเป็นเด็กคนหนึ่งที่โชคดีที่สุดในชีวิตที่มี "ครอบครัว" ที่ดี คุณพ่อคุณแม่เป็นบุพกาีที่ดูแลและให้ความอบอุ่นกับผมตลอดระยะเวลาตั้งแต่ผมมีชีวิตจนกระทั่งปัจจุบัน ทั้งรักและเป็นห่วงผมตลอดเวลา เป็นพ่อแม่ที่ประเสริฐที่สุดเท่าที่เด็กคนหนึ่งจะสามารถมีได้ นี่คือสิ่งแรกที่ผมโชคดี

สิ่งที่สองที่ผมโชคดีคือ การมี "ครู" ที่ดี ผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่เรียนพิเศษ เหมือนกับเด็กนักเรียนทั่วไป แต่ผมเป็นเด็กโชคดีที่สุดที่มี "ครู" ดี ไม่เพียงแต่วิชาการ แต่เปี่ยมล้นไปด้วยคุณธรรมจริยธรรม เป็นแม่แบบให้ศึกษา ซึ่งครูสมศรีก็เป็นครูคนหนึ่งในจำนวนนั้น

ผมมีโอกาสรู้จักครูสมศรีเป็นครั้งแรกผ่านทางจอโทรทัศน์เมื่อปิดเทอมใหญ่ เมษายน 2551 เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เราได้รู้จักกันแต่มันเป็นครั้งที่สำคัญและมีความหมายมากที่สุดกับผม ก่อนหน้านี้เมื่อผมได้ยินคำว่า "ครูสมศรี" ผมตั้งคำถามในใจทันทีว่า "ทำไมชื่อแก่จังว่ะ? จะสอนรู้เรื่องไหมนิ?" แต่หลายๆคนก็บอกผม ซึ่งอยู่ห่างไกลกับความเจริญในเมืองหลวงว่า ครูสมศรีเป็นครูคนหนึ่งซึ่งสอนภาษาอังกฤษได้ดี

และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ตั้งแต่วินาทีแรกที่ ตะลุย Admit แผ่นที่หนึ่งเริ่มต้นขึ้น ครูสมศรีได้ทำให้ผมรู้แล้วว่า ครูสามารถเป็นแสงสว่างอีกดวงที่ช่วยจุดประกายความฝันของผมให้ลุกโชติขึ้นอีกครั้ง

ผมกลับมาที่หอพัก ซึ่งต้องเช่าอยู่ในช่วงปิดเทอมเพื่อมาเรียนที่กรุงเทพฯ และเริ่มท่องคำศัพท์ที่ครูเขียนและบอกให้จด ผมท่องศัพท์ที่ครูบอกทุกวันๆ ที่เรียน พร้อมกับทบทวนที่ครูสอนในแต่ละวัน เป็นความพิเศษที่ผมไม่เคยรู้สึกอยากทำมาก่อน ผมเรียนภาษาอังกฤษหลายที่ก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่เคยใส่ใจมากมายกับการทบทวนบทเรียน แต่สำหรับครู เป็นที่แรกที่ผมอยากทบทวน อยากกลับไปเรียนอีกในวันรุ่งขึ้นทุกครั้ง

แม้จะเรียนได้เพียงแค่ครั้งเดียวเพราะเรื่องเวลาและงบประมาณ แต่ครูได้สอนให้ผมรู้จักความหมายที่แท้จริงของหลายคำ เช่น "แม่" "เงิน" "เวลา" ซึ่งผมไม่เคยรู้จักความหมายที่แท้จริงของมันมาก่อน วันที่ครูสอนในวันแม่แห่งชาติ ผมร้องไห้ออกมาไม่อายใคร เพราะคิดถึงแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดมาก แต่ก็บอกตัวเองไว้ว่า ต้องอดทน สู้เพื่อพ่อและแม่เท่านั้น

ผมกลับมาที่บ้านต่างจังหวัดหลังจากหมดช่วงปิดเทอมใหญ่ ผมกลับมาตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบตรงนิติศาสตร์ธรรมศาสตร์ แม้จะมีงานที่โรงเรียนหรือกิจกรรมต่างๆ ผมก็ต้องเข้าร่วมเพราะเป็นหน้าที่รับผิดชอบ แต่ผมก็ไม่ทิ้งการเรียน ยังทบทวนคำศัพท์และทำแบบฝึกหัดตามคำสอนของครูอยู่ตลอดเวลา

และแล้ววันที่สอบก็มาถึง ข้อสอบภาษาอังกฤษลอยมา หน้าครูก็โผล่ขึ้นมาในทันที ผมอยากขอบคุณครู เพราะคำศัพท์ที่ครูสอนมาหลายคำ มีในข้อสอบ และถ้าผมไม่ได้ท่องไปหรือทำความเข้าใจก็จะไม่เ้ข้าใจเนื้อเรื่องที่อ่านเลย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมครูจึงเข้าในจิตใจผมตอนที่สอบ

และวันนี้ครับครู...ผมประสบความสำเร็จ 3 อย่างตามที่ตั้งใจ 1.ผมสอบผ่านข้อเขียนเพื่อรับทุนรัฐบาล (ทุนไทยพัฒน์) 2.ผมสอบผ่านนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และ 3.ผมสอบผ่านนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ผมไม่สามารถจะพรรณนาคำพูดออกมาได้มากมายและเท่ากับคำว่า "ขอบคุณ" สำหรับครู มันอธิบายได้ด้วยคำพูดลำบากว่าผมรู้สึกอยากขอบคุณครูมากขนาดไหน ที่ทำให้ผมมีวันนี้ วันที่ผมประสบความสำเร็จในบันไดขั้นแรก ครูเป็นคนที่ประคองผมให้ก้าวขึ้นบันไดขั้นนี้ได้สำเร็จ และผมซาบซึ้งในตัวครูมาก และผมรู้สึกเป็นบุญของผมที่ได้มีโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้รู้จักและมีโอกาสได้เรียนกับครู

ผมรักครูที่สุดครับ...

ลักษณ์พงศ์ จันทระ
โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน
จังหวัดขอนแก่น

 
พี่บาสเท่อย่างแรงเลยค่ะ >______________<"
พี่เขาเป็นพิธีกรที่เก่งอย่างแรงเลยค่ะ
ตอนคุณครูที่รร.เสียพี่เขาก็ยังไปช่วยงานอีก
พี่บาสเก่งอย่างแรงอ่ะ ทั้งกิจกรรมแล้วก็เรียน *0*


พี่บาสคะ วันที่17กพ.นี้ คุณครูจะไปโรงเรียนเราค่ะ อย่าลืมเข้าหอประชุมนะคะ

[กองหนุน]

อยากปรมมือให้ดังๆเลยค่ะ

น้องเป็นเด็กที่มีความมุ่งมั่น และตั้งใจจริง

ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ .....

[kznot]

เค้าเก่งจิง

[BOS]

หลานบาสครับ ลุงกระซิบข่าวดีว่าหลานจะได้เห็นอะไรบางอย่าง

หลานจะอึ้งครับ

คุณครูมีเซอร์ไพรส์หลานบาสครับ

คอยดูนะครับ

คุณครูบอกว่าภูมิใจในความมานะของหลานมากด้วย

ไว้รอคุณครูมาตอบนะครับ

หลานๆคนอื่นสู้ต่อไปนะทาเคชิ

[^DoCtOr^]

สุดยอดคับ ปรบมือให้
ดีใจด้วยนะ

[Unidentified Girl]

ดีใจด้วยจริงๆค่ะ

ขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิตนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่า

[Dereana]

วันนี้พี่บาสมาแนะแนวที่ห้องเรียนไก่ด้วยค่ะ 555+++

[Dereana]

ตอนนี้พี่บาสกำลังไปสอบสัมภาษณ์โควต้าค่ะ

เรามาเป็นกำลังใจให้พี่คนเก่งกันนะคะ

^______________^"

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

คุณครูขอรับความรู้สึกอันทรงคุณค่าที่หนูมีต่อคุณครูด้วยความภูมิใจอย่างสุดหัวใจ

และขอมอบความดีที่หนูมอบให้คุณครูคืนกลับไปยังคุณพ่อคุณแม่และผูมีพระคุณของหนู

ตลอดจนท่านคณาจารย์โรงเรียนขอนแก่นวิทยายนและโรงเรียนที่หนูเคยศึกษามา

ขอให้หนูประกาศก้องว่าหนูคือผลงานของท่านทั้งหลายเถิดนะคะ

เพราะถ้าคุณพ่อคุณแม่และครูบาอาจารย์ไม่สร้างฐานอันมั่นคงของหนูมาให้คุณครูได้มีส่วนในการสานต่อ

คุณครูคงไม่สามารถที่จะทำให้หนูมีความรู้ต่อยอดขึ้นมาได้


กราบขอบพระคุณทุกชีวิตที่ลิขิตหนูมาให้ได้มาเป็นลูกศิษย์ของคุณครูค่ะ

ภูมิใจในความเพียรของหนูมากนะลูก

[tiger555]

ครู ทำไมจาก 3 เหลือ 1 ละ

[Unidentified Girl]

หนูก้อดีใจที่ชีวิตนี้ได้มีโอกาสเป็นศิษย์คุณครูชื่อสมศรี ธรรมสารโสภณ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

น้องเสือครับ

คนสวยมีเวทย์มนต์ครับ

ถามมากเดี๊ยวเสกให้เป็น...เสียเลยนะ

[NaNToR+]

^^