ครูสมศรีครับ ผมสับสนมากๆในชีวิต ไม่รู้จะเดินยังไงต่อไป....

[chio]

สวัสดีครับครูสมศรี

           ก่อนอื่นผมบอกก่อนเลยนะครับว่า ผมไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษกับครูสมศรีมาก่อนเลยนะครับ แต่ด้วยที่ผมเป็นบุคคล
ภายนอกที่มีความชื่นชมในตัวของคุณครู ผู้ที่มีจิตวิญญาแห่งความเป็นครูล้นเปี่ยม ผมเองได้ยินชื่อครูมานานแล้วนะครับ อยากเรียน
พิเศษกับคุณครู แต่ไม่มีโอกาสได้เรียนเพราะผมเป็นเด็กบ้านนอกนะครับ แต่ยังไงผมก๊เข้ามาอ่านหัวข้อในห้องสนทนาแห่งนี้เสมอ
ได้รับข้อคิดที่ดีๆมากมายในการดำเนินชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความกตัญญูต่อพ่อแม่...
            สมัยก่อนตอนผมอยู่ม ต้น ผมเป็นเด็กที่เกเรไม่ขยันเรียนหนังสือ ติดศูนย์อยู่เป็นประจำ และเมื่อช่วงเวลาหนึ่งมันทำให้ผมฉุก
คิดว่า ผมควรตอบแทนบุญคุญพ่อแม่ได้แล้ว ... แม้ว่าผมยังไม่สามารถหาเงินมาได้...ผมเองจึงตั้งใจว่าผมอยากให้พ่อแม่ภูมิใจถ้าผมเกิด
สอบเอ็นทรานซ์ได้..พอขึ้น ม.๔ ผมจึงเขียนลงในกระดาษว่า " ผมจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ " แล้วเก็บกระดาษนั้นใส่ซองโดยให้ทุกๆคนในบ้านรวม
ทั้งพ่อแม่ เซ็นรับทราบบนหน้าซองเพื่อที่จะให้พ่อแม่ได้เห็นภายหลังหากเกิดผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้จริงๆ และทุกคนจะได้เห็นความตั้งใจ
ของผม.....
           และช่วงเวลา ม.ปลาย ทุกๆอย่างที่ผมตั้งใจไว้ผมสามารถทำมันได้อย่างดี ... พยายามเข้าใจสิ่งที่ครูๆสอนในโรงเรียน และเวลา
มีอะไรที่ไม่เข้าใจผมจะต้องหาคำตอบให้ได้เสมอ ...ตลอดเวลา ๓ ปีนั้นผมเองผมได้รางวัลต่างๆมากมาย ทำคะแนนพรีเอ็นได้ที่หนึ่งของภาค
และได้ทุนเต็มจำนวนไปเรียนปริญญาตรีญี่ปุ่นสี่ปี และที่ทำให้ผมดีใจมากที่สุดคือ ผมทำคะแนนเอนทราซ์ในวิชาต่างๆ ได้อย่างดีเพียงพอที่จะ
เลือกได้ทุกๆคณะทางสายศิลป์ของทุกๆมหาวิทยาลัย...ผมมีความสุขมากในช่วงเวลานั้นและผมเลือกที่จะไปญ๊ปุ่นหลังจากจบ ม ปลาย 
           ระหว่างที่เรียนที่ญี่ป่นประมาณปีนึง ผมเองคิดเสมอว่า สิ่งที่ผมเรียนที่ญี่ปุ่นไม่ใช่สิ่งที่ผมชอบสักเท่าไหร่ ดังนั้นผมจึงกลับไปยื่นคะแนน
เอ็นที่เมืองไทย... จนสุดท้ายผมกลับมาเริ่มเรียนปีหนึ่งใหม่ ที่คณะรัฐศาสตร์ภาคความสัมพันธ์ฯ ที่จุฬาระหว่างเรียนผมก๊ทำกิจกรรมมากมาย เพราะ
ผมเชื่อว่า กิจกรรมจะสามารถให้ประโยชน์ต่อผมในการทำงานในอนาคต..
            แต่ทั้งหมดสิ่งที่ทำนี้เพราะผมเองอยากมีความก้าวหน้าในชีวิต เพื่อให้พ่อแม่เห็นสิ่งที่เค้าหวังในลูกชายของเค้าคนนี้.. เห็นว่ารู้ชายคนนี้จบปริญญา และมีหน้าที่
การงานที่ดี สามารถเลี้ยงตัวเองได้....  แค่นี้ก๊เป็นความสุขมากๆ ของผมแล้ว....
   ................... จนกระทั่งวันนึง วันที่ฝันร้ายมาถึง ขณะที่ผมอยู่ปี สาม(พฤศจิกายน ๔๙ ) พ่อกับแม่ ขับรถจากต่างจังหวัดมาส่งน้องสาว
ตอนเปิดเทอมและมาเยี่ยมผม เพราะเป็นวันเกิดของผมด้วย.... พ่อ แม่ ผม น้องชาย น้องสาว เราได้ทำอาหารกินกันในอพาร์ทเมนต์ที่เราสาม
คนพี่น้องเช่าอยู่....เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ...อะไรจะมีความสุขได้เท่านี้อีก....จากนั้นท่านทั้งสองก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัดไป....
         ...... และประมาณตีสาม น้องชายผมตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์ ...ตำรวจแจ้งว่าพ่อกับแม่เสียแล้ว เนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์...
น้องชายปลุกทุกคน..ตื่นขึ้นมา...ผมเองพอได้ยินข่าวจากน้องชาย...ผมเองทำอะไรไม่ถูก เหมือนมีคนมาตบหูทั้งสองข้าง มันตื๊อไปหมด
มันช๊อคมาก จนร้องไห้ไม่ออก... ผมคิด...ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมอยากทำให้แม่มันทำไม่ได้แล้วใช่ไหม ... อยากถ่ายรูปกับแม่วันรับปริญญา
(เพราะแม่เป็นคนบ้านนอกและจะมีความภูมิใจถ้าลูกได้รับปริญญา) วันที่แม่เห็นลูกคนนี้ประสบความสำเร็จ...แต่ทุกสิ่งมันจบแล้ว....
ผมไม่สามารถทำอะไรได้อีก....พ่อ แม่... ที่ผมหวังจะตอบแทนบุญคุญ...แค่กลับไม่มีอีกแล้ว .... ผมสับสน ผมไม่รู้จะทำอะไรกับชีวิต
มันมืดมนไปหมด .... หมดแรงที่จะทำทุกๆ อย่างต่อไป .....
          ....... ตอนนี้ ผมอยู่ปีสี่ ...ผมเสียใจมาก และต้องแอบร้องอยู่คนเดียวตลอดเวลาผมไปงานรับปริญญาเพื่อน ...ผมกลัวว่าถ้าวัน
นั้นมาถึงผมจะเป็นยังไง....ไม่มีพ่อแม่มารับ เหมือนๆ นิสิตคนอื่น...ผมกลัว...ผมสับสนมากครับ .....ไม่รู้ทำไงกับชีวิตต่อไป... ไม่มีแรง
ไม่มีกำลังใจเลย เหมือนคนที่ไม่เหลืออะไรอีกแล้วต่อไป...........................

[Milky Way]

   ขอตอบด้วยคนนะค่ะ
คือหนูต้องขอแสดงค.เสียใจด้วยนะค่ะ
หนูเชื่อว่าพ่อกับแม่องพี่ ท่านยังรับรู้อยู่ตลอดว่า
พี่ต้องการทำใจท่านภูมิใจ แต่ในเมื่อสิ่งเลวร้าย
ที่เกิดขึ้นมาได้ประมาณปีกว่า พี่ต้องทำใจยอมรับมันให้ได้นะ
เพราะคนที่เรารักที่สุดเค้าไปสบายแล้ว  แต่ตอนนี้
เรายังมีชีวิตอยู่เราต้องทำมันให้ดีที่สุด  ไม่ว่า..
มันจะเป็นฝันร้ายก็ตาม แต่ฝันร้ายนั้นจะช่วยทำให้เรา
มีสติและยังคิดกับสิ่งที่เราจะทำต่อไปข้างหน้า
หนูเชื่อว่าพี่ และน้องๆของพี่ต้องผ่านไปได้
วันที่พี่ได้รับปริญญาคือวันที่พี่ได้ตอบแทนบุญคุณท่านทั้ง2แล้ว
ท่านคงมองลงมาด้วยค.ภาคภูมิใจ เพราะลูกชายท่านได้
ทำค.ฝันเป็นจิงแล้ว หนูขอให้พี่สู้ต่อไปนะ
ถ้าเหนื่อยก็พัก  อดและทด ที่ครูเคยสอนพวกเรา
อยู่เสมอเราต้องอดในสิ่งที่คนอื่นอดไม่ได้
และต้องทนในสิ่งที่คนอื่นทนไม่ได้ด้วยเช่นกัน
     น้องคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้พี่อีกคนนะค่ะ
หนูเชื่อว่าพี่ต้องทำได้ ต้องทำได้ สู้ๆ น่ะค่ะแล้วจะผ่านฝันร้ายไปได้

[X>->*~l-!-J-d-e~*<-<X]

หนูขอแสดงความเสียใจกับพี่ด้วยนะค่ะ
เชื่อหนูสิค่ะ ไม่ว่าพี่จะอยู่ที่ไหนเวลาไหน
คุณพ่อ-แม่ของพี่จะคอยยืนมองและให้กำลังใจพี่ตลอดเวลา
ท่านจะคอยยืนอยู่ข้างๆพี่ไม่ว่าพี่จะทำอะไรก็ตามนะค่ะ
ท่านจะไม่ละสายตาจากตัวของพี่เรยนะค่ะ

หนูเชื่อว่าท่านภูมิใจกับพี่มากเรยนะค่ะ
ยังไงพี่ก้อมีน้องชายและน้องสาวที่น่ารักอยู่ข้างๆนะค่ะ
แล้วก้อยังมีคุณครูสมศรีอยู่ข้างๆพี่ตลอดเวลาเรยนะค่ะ

ดูเหมือนอย่างแฮร์รี่ สิค่ะ
ไม่ว่าเรื่องร้ายแรงที่เกิดขึ้นกับเค้ามากมาย
เค้ายังสามารถเอาชนะอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดีเรย
ดูตอนภาคที่ 4 นะค่ะ
ตอนที่เค้าสูกะโวลเดอร์มอล
เห็นไหมค่ะว่า คุณพ่อ-แม่
ก้อยังอยู่ข้างๆเค้าอ่ะค่ะ
หรือไม่ตอนภาค 1 ตอนที่ส่องกระจก
ท่านทั้ง 2 ก้ออยู่ข้างๆเค้าอ่ะคะ
ยังไงคุณพ่อ-แม่ของพี่ก้อต้องอยู่ข้างๆพี่แน่นอนคะ

วันที่พี่รับปริญญาเชื่อหนูสิค่ะ
ท่านจะอยู่ข้างๆพี่ตลอดเวลานะค่ะ
ท่านต้องดีใจอย่างมาก
ท่านภูมิใจในตัวพี่อยู่แล้วนะค่ะ

การตอบแทนบุญคุณหนูว่าพี่ก้อทำให้ท่านแล้วนะค่ะ
พี่ทำให้ท่านภูมิใจที่มีลูกที่แสนน่ารักอย่างพี่อ่ะคะ
พี่ค่ะ เคยได้ยินคำพูดของคุณครูไหมค่ะ ที่ ว่า
"หมดอะไรก้อหมดได้ แต่อย่าหมดกำลังใจ"

ฝันร้ายของพี่มันจบลงไปตั้งนานแล้วนะค่ะ
อย่าเอาฝันร้ายนั้นมาเป็นตัวกำหนดที่ทำให้เราเสียใจสิค่ะ
เอาฝันร้ายนั้นมาเป็นเครื่องเตือนสติให้เราทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ดีดีดว่านะค่ะ

วันที่พี่รับปริญญา มันไมใช่สิ่งที่น่ากลัวเรยนะค่ะ
หนูเชื่อว่าพี่จะต้องทำได้
ไม่เห็นร่างกายของผู้ที่ต้องการให้มาอยู่ด้วย
แต่จิตใจของท่านทั้ง 2 ยังสถิตอยู่ข้างใจเรานะค่ะ

สู้ๆ นะค่ะ
หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้พี่อีกคนนะค่ะ