เข้มแข็งนะลูก

คุรครูขออนุญาตตัดข้อความที่มีคุณค่าต่อประสบการณ์ต่อเพื่อนๆคนอื่นที่ควรดำเนินชีวิตอย่างไประมาท

ข้อความบางส่วนได้ลบออกไปเพื่อความเป็นส่วนตัวของท่านเจ้าของเรื่อง

ข้อความนี้ได้ตัดตอนออกมาจากข้อความส่วนตัวที่นักเรียนคนหนึ่งได้ให้เกียรติไว้วางใจเล่าให้คุณครูได้ทราบ

คุณครูขออนุญาตนำบางส่วนมาให้เพื่อนๆได้ร่วมให้กำลังใจ

และตระหนักถึงกระแสแห่งความแปรเปลี่ยนที่บางครั้งยากเกินกว่าที่เราจะลิขิตได้เอง

ต้องขอโทษ ที่รบกวนคุณครู นะคะ .............* แต่หนูมีเรื่องไม่สบายใจ ที่ค้าง อยู่ในใจ มานานมากแล้ว คะ - - หนูไม่เคยแม้แต่จะเอ่ยปากบอกไคร เพราะหนูกลัวว่าจะเอาความทุกข์ไปไห้คนอื่นมากกว่า - - แต่ที่หนูอยากบอกครูเพราะหนูรักครูเหมือนแม่คนที่ 2 แม้ว่าหนูเพิ่งจะได้เรียนกับครูไม่นาน มานี้เอง

ครูคะ หนูอยากถามว่า "เวรกรรม" มันขึ้นอยู่กับไครหรือเปล่าคะ ไครเป็นคนกำหนด

หนูเองต้องวิตกกังวล มาตั้งแต่ ตัวเอง ม.4 ม.5 แต่ภายนอกหนูเป็นคนไม่มีอะไร นะคะ ร่าเริง บ้าได้ทุกวัน รั่วสุดๆ เพื่อเพียงแต่อยากให้เพื่อนๆ ได้เห็นแต่ด้านร่าเริงๆ แบบนี้เท่านั้น ไม่อยากให้เค้าต้องรับรู้ถึงความทุกข์ ที่หนูมี

ครูคะ แม่หนู เป็นโรคซึมเศร้า เมื่อประมาณ หนู ม.3 ม.4 คะ แต่จะเป็นหนักๆ ช่วงหนู ม.4 -ม.5 คือหนูไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องเกิดกับแม่ด้วย แม่หนูทำงานเป็น ...

แต่...วันนี้มันทรมานมากคะ กับเรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้รักเลยย หนูเพิ่งมารู้ตัว ตอน ม.5 เทอม 2 เองคะ ว่า เลข ฟิสิก เคมี นี่เกลียดเข้าไส้เลย มีแต่วิชาอ่านที่หนูทำได้ เช่น ชีวะ หนูทิ้งวิชาคำนวณแทบหมดเลยคะ เพราะหนูคำนวณไม่ไหวจริงๆ มันรู้สึกอึดอัด ที่อยากจะทิ้งก้อทิ้งไม่ได้ เพราะมันเป็นวิชาที่ต้องทำเกรดในแผนวิทย์ แต่เพื่อนๆก้อยังดีคะที่เข้าใจ บางครั้งเพื่อนๆ จะช่วยหนูทุกวิถีทาง เพื่อดันเกรด วิชาคำนวณขึ้นมาบ้าง

...........ขอบคุณแม่สมศรี สำหรับคำว่า"ไอ้ขี้แพ้" ถึงหนูจะเคยเป็น แต่หนูตั้งใจไว้แล้วว่าหลังจากนี้ แม้จะเหลือเวลาอีกไม่นาน หนูจะไม่เป็น "ไอ้ขี้แพ้" อีกคะ
...........ขอบคุณแม่สมศรี ที่ทำให้หนูรักภาษาอังกฤษขึ้นเยอะเลยคะ
...........และขอบคุณแม่สมศรี ที่ให้ข้อคิดดีๆกับชีวิต

หนูจะดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ให้ได้คะ
ยังไง ก้อยังมีบ่าย มีค่ำ ให้หนูพัฒนา ตนเองใช่ไหมคะ
ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ครูมีค่ามากในชีวิตหนูคะ

และขอโทษที่มารบกวนเวลาของครูด้วยค๊า

P.s You're my inspiration.................EverlastinG...*

คุณครูขอเป็นกำลังใจให้หนูและคุณแม่ตลอดจนคุณพ่อด้วยนะคะ

คุณแม่คือผู้ที่เสียสละจนรับความทุกข์ของคนอื่นสะสมไว้กับตัวของท่านเอง

เราต้องค่อยๆฟื้นและทะนุถนอมจิตใจที่อ่อนล้าหมดแรงของท่าน

การสัมผัส พูดจา และใส่ใจกันเป็นสิ่งสำคัญที่จะดึงจิตใต้สำนึกในประสบการณ์ดีๆให้ค่อยๆกลับคืนมาได้

ความเครียดกับการทำงานของจิตของท่านยังไม่ขานรับกัน

ทำให้เกิดภาวะเช่นนี้

คนที่อยู่ใกล้ ไม่ควรซวนเซและพลิ้วไหวไปตามความซึมเศร้าของคุณแม่

หนูควรยอมรับในเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ก่อนนะลูก อย่าตื่นเต้นตกใจจนทำให้ศักยภาพของเราสั่นคลอน

ถ้าเป็นคุณครู คุณครูคงจะต้องแบ่งเวลาใกล้ชิดท่าน ดูแลท่าน พูดคุยกับท่านทุกวัน

นึกสลับกันว่า ยามเราเล็กๆ ท่านดูแลเรา

ยามนี้เราต้องดูแลท่านกลับบ้าง

ในขณะเดียวกันก็ต้องเข้มแข็งต่อการเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยเช่นกัน

ชีวิตลิขิตไว้แล้ว

จงลิขิตด้วยความเพียร และกตัญญูกตเวทิตา

คุณครูเคยประสบความลำเค็ญในชีวิต

ในช่วงที่คุณแม่ถูกรถชนขาหัก เงินรักษาคุณแม่ไม่มีเพราะคุณพ่อประสบปัญหาในธุรกิจ

เลยต้องใช้การรักษาแบบชาวบ้าน

ไม่นานนักคุณพ่อก็มาจากเราไป

ภาวะตอนนั้น คุณครูไม่ได้นึกถึงสิ่งอื่นใด นอกจากการดูแลแม่ให้มากที่สุดที่ลูกในวัยเราจะกระทำได้และขยันหมั่นเพียรอย่างเต็มที่

ความทุกข์เหมือนปุ๋ย ที่ต้องเน่าสลายตัวเองจนเหม็นเน่าเสียก่อน

จึงจะเป็นประโยชน์ต่อการดูดซึมของต้นไม้เพื่อนำไปใช้เลี้ยงกิ่งก้านดอกใบ

บางครั้งอุปสรรคก้ทำให้เราไม่ประมาทในชวิตนะลูก

ในความทุกข์ ถ้าเราไม่ท้อแท้และไม่ท้อถอย

ผลในบั้นปลายย่อมหอมหวานและนำความอิ่มเอมใจมาให้เรานะลูก

สู้นะลูก

ผลบุญที่คุณแม่หนูได้สร้างให้ผู้อื่นจะทยอยมาตอบแทนลูกหลานท่าน

ขอเพียงหนูยึดมั่นในความดี

ทุ่มเท...

แต่ไม่ต้องคาดหวัง...

กำหนดแต่เหตุที่ดี ผลให้สวรรค์เป็นผู้ลิขิตนะลูก

คุณครูขอเป็นกำลังใจ

และร่วมส่งผลบุญอันได้สั่งสมมาเพื่อให้หนูและครอบครัวได้ร่วมอนุโมทนาสาธุ

ขอพลังควมดีที่คุณครูได้กระทำไว้นั้นส่งผลให้หนูและครอบครัวได้เข้าถึงแก่นธรรมในจิตใจ

แสงธรรมจงส่องทางสู่พุทธและโรคาพยาธิจงอันตรธานและพ่ายแพ้ต่อจิตอันเป็นกุศลของหนูและทุกคนในครอบครัวด้วยเถิดค่ะ

คุณครูขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

อดทนอ่านหนังสือต่อไปนะคะ

และอย่าเคร่งเครียดจนทำให้สมาธิจิตลดลง

อย่าเพิ่งกังวลจนเสียการ

หน้าที่รอให้เรากระทำจนสำเร็จด้วยความเพียร มิใช่ด้วยความกลัว

โชคดีค่ะ