ทำอย่างไรให้หายเกียจคร้าน

อ้างอิง

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=6103.0

miniheart
Newbie

กระทู้: 1ก่อนอื่นคุณครูต้องขอมอบกำลังใจให้น้องไก้ เด็กน้อยผู้เข้มแข็ง

อดทนนะลูก

ความเพียรของน้องไก่จะเป็นโอสถขนานเอกที่นิรมิตรให้คุณแม่มีอาการดีขึ้น

มะเร็งไม่น่ากลัว เพราะเขาเป็นส่วนหนึ่งในตัวเรา

ให้กำลังใจคุณแม่นะลูก

มะเร็งกลัวความดี กลัวจิตที่เป็นกุศล

แต่มะเร็งจะเป็นสหายของอกุศลจิต

เราทุกคนมีผลต่อการปรุงจิตของคุณแม่

คนที่กำลังตกอยู่ในภาวะเช่นนี้จะกังวลและหวาดกลัว

คนรอบข้างสามารถทำให้ความกังวลนี้คลายตัวลง

การสวดมนต์ไหว้พระคือการดึงจิตให้อยุ่กับคำบาลีสันสกฤต

ใจที่วอกแวกก็จะจำไม่ได้ จึงต้องมีสมาธิในขั้นหนึ่งถึงจะสวดมนต์ได้จบ

แต่หากระหว่างเปล่งคำแต่ละคำอย่างมีสติ มองเห็นเบาๆตั้งแต่รูปปากที่ทำให้เกิดเสียง

ไปจนถึงฐานของเสียงที่ค่อยๆเคลื่อนจนเปล่งออกมาเป็นคำ

นับเป็นกุศโลบายให้เราตั้งฐานแห่งการระลึกรู้ตัวได้ง่ายขึ้น

จิตเกิดดับทีละดวง เมื่อตัวรู้เกิด ตัวไม่รู้จะเกิดไม่ได้

สติ ก็คือ ไม่เผลอ นั่นเอง

หากเผลอ ก็ไม่ต้องเครียด ให้ดูตัวดับแทนโดยการ"รู้สึกตัว"

ความคิดเก่าก็จะดับและเกิดเป็นการหลีกล้อสลับกับสติ

น้องไก่ ลองนำสิ่งที่คุณครูสอนไปถ่ายทอดให้คุณแม่ฟังนะลูก

กายเป็นของหมอ ส่วนจิตเป็นของเรานะลูก

คุณครูขอบคุณแทนน้อง Miniheart ที่หนูได้มอบความเข้มแข็งและความปรารถนาดีให้เพื่อน

ขอบคุณค่ะ

คุณครูภูมิใจจังเลยทีมีลูกศิษย์ที่เข้มแข็งเหมือนหนู

จะขออยู่เป็นกำลังใจให้น้องไก่และคุณแม่นะคะ

สู้ๆนะคะน้องไก่และคุณแม่

คุณครูค่ะ หนูขออนุญาต...
? เมื่อ: พฤศจิกายน 30, 2008, 03:25:15 PM ?

--------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ คุณครูสมศรี

ก่อนอื่นเลยค่ะ หนูขอบคุณคุณครูมากนะค่ะ ที่ได้เปิดสาขาที่ขอนแก่น อยากเรียนกับคุณครุมาตั้งนานแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้ก็ได้ติดตามบอร์ดต่าง ๆ ค่ะ เลยอยากจะลองเขียนลงบ้างค่ะ

คุณครูค่ะ หนูขออนุญาตถามอาจารย์ได้รึเปล่าค่ะว่า

คุณครูเคยขี้เกียจรึเปล่าค่ะ

แล้วเวลาคุณครูขี้เกียจคุณครูใช้วิธีอะไรในการแก้ไขคะ

หนูเป็นอีกคนหนึงค่ะที่อยากเข้าเตรียมเช่นกัน อนึ่งก็มาจาก ท่านพ่อและท่านแม่ที่อยากให้หนูเข้าค่ะ โดยเฉพาะพ่อหนูค่ะ

หนูรู้สึกเบื่อหน่ายกับตัวเองมากเลยค่ะ
รู้สึกความขี้เกียจมันมักจะทำลายอะไร ๆ หลาย ๆ อย่าง
แต่หนูก็ห้ามมันไม่ได้สักที

หนูบอกตามตรงเลยค่ะ

ช่วงเวลาที่ผ่านๆ มานี้ หนูยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยค่ะ
แต่เวลาหนูกังวลหนูก็มักจะหนังสือสำหรับเตรียมอ่านสอบเตรียมค่ะ
จนตอนนี้มันจะท่วมหัวหนูอยู่แล้ว

อะไร ๆ มากมาย ทำให้หนูเริ่มกังวล
รุ้สึกทำอะไรแล้วไม่ค่อยมีความสุข
สับสน....
กังวล....
เวลาหนูทำอะไรที่เมื่อก่อนหนูชอบทำมาก ๆ พอหนูมาทำตอนนี้หนูก็รู้สึกไม่มีความสุขค่ะ เหมือนกับในใจหนูมันบอกว่า อย่าทำอย่างนี้นะ เราต้องอ่านหนังสือสิ แต่อีกใจนึงเราก็อยากทำในสิ่งที่เราชอบ เช่น อ่านการ์ตูนค่ะ

หนูพยายามอยู่ค่ะ...-.- แต่รู้สึกว่ามันยังแค่พยายามเฉย ๆ อ่าค่ะ

อย่างบางที
หนูกำลังเดินทางกลับบ้าน ในใจก็บอกว่า เนี่ยพอเรากลับบ้านเราจะทำอย่างนู่นจทำอย่างนี้
พอกลับเท่านั้นหละค่ะ ความง่วงและความขี้เกียจไม่รู้มันมาจากไหน ถล่มทลายความคิดหนูไปสะหมด

คุณครูค่ะ หนูทราบค่ะ ไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากตัวเราเอง ....-.-......

แต่เหมือนอยากจะระบายเล่าให้ฟังนะค่ะ(ต้องขอโทษอาจารย์ด้วยนะคะ)

ก่อนหน้านี้สักพักหนึ่ง พ่อของหนูโทรมาค่ะ (หนูเรียนที่ขอนแก่นตอนม.ต้น อาศัยพักกับญาติ พ่อหนูทำงานอยู่จ.อุบล)
คำถามแรกที่พ่อถาม
พ่อ: ลูกเป็นยังไงบ้างอยู่นู่น
ต่อจากนั้นก็ถาม
เป็นไงผลสอบมหิดลออกรึยัง
ทำได้มั้ย ทำได้กี่เปอร์เซ็นต์ หลาย ๆ คำถามฉุกขึ้นมาในหัวสมองของท่าน

หนูรู้สึกเสียใจอยู่นัย ๆ
หนูรุ้ค่ะว่า หนูสอบไม่ติด แต่ก่อนหน้านั้นหนูคิดจะไม่ไปสอบด้วยซ้ำ เพราะหนูรู้ว่าหนูสอบไม่ติด แต่หนูไปเคยไปอ่านบทความไรสักอย่างมา หนูเลยคิดว่าไหน ๆ ก็ลองสอบดู

คำตอบของหนู หนูพูดคำแรกกับพ่อ ...
...หนูรู้ตัวว่าหนูไม่ติดหรอกนะ วิทย์หนูทำไม่ทัน เลขหนูก็ทำไม่ได้ หนูอธิบายให้พ่อจนละเอียด
หนูคิดว่า ดีกว่าโกหกพ่อ แล้วทำให้พ่อเสียใจทีหลัง ไม่อยากให้พ่อคาดหวังเกินไป และผิดหวัง

ถึงตอนนั้น หนูก็รู้สึกผิดอยู่ข้างในค่ะ -.-..

หนูรู้สึกค่ะว่า
อารมณ์ของหนูมันเอาแน่เอานอนไม่ได้ ไม่ได้หมายถึง โกรธง่ายนะค่ะ
แต่หมายถึง เดี๋ยวขยัน เดี๋ยวขี้เกียจ (ส่วนมากจะขี้เกียจ)

เศร้าค่ะ...-.-

ขอบคุณคุณครูสมศรีค่ะ -.-

Dereana
{*(oo)*} คุณครูสมศรีน่าร๊ากกกก {*(oo)*}
Newbie

เพศ:
กระทู้: 10

Re: คุณครูค่ะ หนูขออนุญาต...
? ตอบ #1 เมื่อ: พฤศจิกายน 30, 2008, 04:28:18 PM ?

--------------------------------------------------------------------------------
ไก่ก้อขี้เกียจเหมือนกันคร๊ะ ตอนม.ต้นขี้เกียจมากมาย
แต่ตอนขึ้นม.ปลาย ได้เข้าห้องเก่ง(?)
เพื่อนๆในห้องเครียดกับการสอบEntตั้งแต่ม.4
ไก่ก้อเลยเครียดกะเขามั่งอ่าคร๊ะ

แล้วคราวนี้ ทุกครั้งที่ง่วง หรือ ขี้เกียจ
ก้อจาคิดถึง คุณพ่อ คุณแม่ ที่กำลังเฝ้ารอดูความสำเร็จของเราอยู่
คิดถึงกำลังใจสุดแสนวิเศษที่ท่านมอบให้...ไก่ก้อเลยม่ายง่วงคร๊ะ

ปล. ยิ่งช่วงนี้ยิ่งไม่ง่วงเลยคร๊ะ...เพราะตอนนี้คุณแม่ของไก่...กำลังป่วย...เป็นมะเร็ง... YOY

คำตอบจากคุณครู

สำหรับน้องไก่

ก่อนอื่นคุณครูต้องขอมอบกำลังใจให้น้องไก้ เด็กน้อยผู้เข้มแข็ง

อดทนนะลูก

ความเพียรของน้องไก่จะเป็นโอสถขนานเอกที่นิรมิตรให้คุณแม่มีอาการดีขึ้น

มะเร็งไม่น่ากลัว เพราะเขาเป็นส่วนหนึ่งในตัวเรา

ให้กำลังใจคุณแม่นะลูก

มะเร็งกลัวความดี กลัวจิตที่เป็นกุศล

แต่มะเร็งจะเป็นสหายของอกุศลจิต

เราทุกคนมีผลต่อการปรุงจิตของคุณแม่

คนที่กำลังตกอยู่ในภาวะเช่นนี้จะกังวลและหวาดกลัว

คนรอบข้างสามารถทำให้ความกังวลนี้คลายตัวลง

การสวดมนต์ไหว้พระคือการดึงจิตให้อยุ่กับคำบาลีสันสกฤต

ใจที่วอกแวกก็จะจำไม่ได้ จึงต้องมีสมาธิในขั้นหนึ่งถึงจะสวดมนต์ได้จบ

แต่หากระหว่างเปล่งคำแต่ละคำอย่างมีสติ มองเห็นเบาๆตั้งแต่รูปปากที่ทำให้เกิดเสียง

ไปจนถึงฐานของเสียงที่ค่อยๆเคลื่อนจนเปล่งออกมาเป็นคำ

นับเป็นกุศโลบายให้เราตั้งฐานแห่งการระลึกรู้ตัวได้ง่ายขึ้น

จิตเกิดดับทีละดวง เมื่อตัวรู้เกิด ตัวไม่รู้จะเกิดไม่ได้

สติ ก็คือ ไม่เผลอ นั่นเอง

หากเผลอ ก็ไม่ต้องเครียด ให้ดูตัวดับแทนโดยการ"รู้สึกตัว"

ความคิดเก่าก็จะดับและเกิดเป็นการหลีกล้อสลับกับสติ

น้องไก่ ลองนำสิ่งที่คุณครูสอนไปถ่ายทอดให้คุณแม่ฟังนะลูก

กายเป็นของหมอ ส่วนจิตเป็นของเรานะลูก

คุณครูขอบคุณแทนน้อง Miniheart ที่หนูได้มอบความเข้มแข็งและความปรารถนาดีให้เพื่อน

ขอบคุณค่ะ

คุณครูภูมิใจจังเลยทีมีลูกศิษย์ที่เข้มแข็งเหมือนหนู

จะขออยู่เป็นกำลังใจให้น้องไก่และคุณแม่นะคะ

สู้ๆนะคะน้องไก่และคุณแม่

สำหรับน้อง Miniheart

น้อง Miniheart

หนูถูกกิ้ลสหลอกแล้วลูก

หลอกให้หนูติดในความสุข ความสบาย

ยิ่งนานวัน รากแห่งกิเลสยิ่งแตกแขนง ทั้งใหญ่และแทงลึกลงไปแปลงนาแห่งจิตใจ

ถอนมันออกมานะลุกก่อนที่รากจะติดตรึงฝังลึกจนยากที่จะแก้ไข

แค่หนูอย่าผัดวันประกันพรุ่ง แค่หนูคิดและลงมือทำความเพียรทันที หนูก็จะชนะมัน

"ฝึก"และ"ฝืน"อยู่ประจำ สิ่งดีๆย่อมเกิดขึ้นได้ค่ะ

เพราะมนุษย์เป็นสัตว์ที่ฝึกได้

ผลของความเพียรนั้นหอมหวานแต่รสฝาดในเบื้องต้น

แต่หากฝืนไว้ รสฝาดจะกลายเป็นหวานหอมแทน

ลองดูนะลูก

"หนึ่งความเพียรของหนู

คือสองความภูมิใจของพ่อแม่"

สู้ๆนะคะ

คุณครูเป็นกำลังใจให้ค่ะ