
สวัสดีครับคุณครูสมศรี
ผมอยากเป็นคนที่มีจิตใจเหมือนคุณครูจังครับ
เเต่ผมคงทำไม่ได้
ผมเป็นคนที่คิดมากคิดเล็กคิดน้อย มีความสนใจในเรื่องของจิตวิทยา
บางครั้งมันทำให้ผมสับสนกับคำว่าชีวิตคืออะไร
สิ่งต่างๆที่เจอเเล้วมันคืออะไรกันแน่
นี่คือสิ่งหนึ่งที่ผมเครียดนะครับ
ยังมีอีกสิ่งหลายๆสิ่งที่ผมตระหนักถึงมัน
นั่นคือการใช้เวลาของผม ผมเกลียดตัวเองที่ผมแบ่งเวลาไม่ถูก
โง่เเละงี่เง่าจังครับ ผมอ่านหนังสือได้ก็ไม่นานพอ
ชอบบ่นกับจิตตัวเองว่าเหนื่อยว่าพักได้เเล้ว
มีความขี้เกียจเป็นสันดานครับ
ผมอยากให้คุณครูช่วยสอนผมหน่อย
ว่าผมควรทำยังไงดี ชีวิตนี้ควรเดินยังไง
คิดต่อสิ่งต่างๆยังไง ผมเชื่อคุณครูนะครับและรักคุณครูมากครับ
ขอบคุณมากนะครับ