ครูสมศรีค้าบผมมีปัญหาแก้ไม่ตกอ่าช่วยที

[Bangamo]

คือตอนมอสามอ่าคับผมเคยสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงคือไปไหนด้วยกันตลอดเหมือนคนๆเดียวกัน

แต่ผมเริ่มรุ้ตัวว่าการเรียนเริ่แย่ลงแร้วคือผมเรยพยายามจาห่างจากเค้าอะคับแต่บางทีมันก้ออดห่วงเค้าเหมือน

แต่ก่อนกอ้ไม่ได้ แต่ผมกอ้ท่องอยุ่เสมอนะคับว่าอนาคตของตัวเองเพื่อพ่อแม่

ครูพอจามีวิธีที่ทำให้ผมลืมๆเรอื่งเหล่านี้แร้วเริ่มต้นกับชีวิตใหม่เพื่อนอนาคตกับครอบครัวอย่างสดใสไปได้ไหมคับ

ตอนนี้ผมขึ้นมอสี่อะคับคิดว่าคงยังไม่สายแระผมจาพยายามบังคับตัวเองไม่ให้ยุ่งให้ได้คับแต่ขอให้ครูช่วย

ออกไอเดียให้ทีว่าจาไม่ให้คิดถึงเรอื่งเหล่านี้ได้ยังงัย

                                      ขอกราบขอบพระคุณอย่างสูงงงง

[อันยองโอเซโย....ชอนึม " ปุ้ย " อิชิมมีดา...]

ทำไมเธอต้องลืมล่ะ
เราว่าน่ะ เธอกับเพื่อนเธอ
ช่วยให้เรียนดีขึ้นได้
2 หัวดีกว่าหัวเดียว
เรามีไรก็ปรึกษากันซิ
ไปด้วยกัน ทำไรด้วยกัน
ก็หัดทำไรที่มีประโยชน์ซิ
รู้มั้ย  เวลาเราช่วยเพื่อน  เราก็จะได้ความรู้เองน่ะ
เหมือนเราเอาความรู้ที่เรามี
แบ่งปันเพื่อน
อย่าคิดว่า เพื่อนจะเก่งกว่า
ไม่มีใครเก่งกว่าหรอกน่ะ

เธอเป็นห่วงเค้าอ่ะ  ทำไมจะต้องทิ้วเค้า
ไม่ดีน่ะ
อยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือกันก็ได้น่ะ
หรือว่าเธอจะอยู่ตัวคนเดียว
เอาป่ะล่ะ ไม่มีเพื่อน
ทำไรทำคนเดียว
ท่องอะไรก็คนเดียว
อย่างนี้ เราจะทำได้ไง
เราว่า ให้ตายยังไง เธอก็ทำไมไม่ได้หรอก

เพื่อนกัน เค้าไม่ทิ้งกันหรอกน่ะ
อย่าคิดมากละ  ช่วยเหลือกันเอาไว้
เพื่อนอ่ะ สำคัญที่สุดในชีวิตเราเลยน่ะ
ให้ไรได้หมด  ความรู้ถ้าให้ได้ ก็ให้สุดชีวิตเลย
คนที่มีเพื่อนดีๆแล้ว ไม่รู้หรอกน่ะ ว่า
การไม่มีเพื่อนอะ มันทรมานแค่ไหน

อย่าทิ้งกันน่ะ *---*

[s.d]

มาช่วยตอบ
อ่าเอาไงดี
คือ ตรงๆนะ
ลืมไม่ได้ไม่เห็นต้องลืม
ตัดทำไมเมื่อทำเเล้วมันเจ็บ
เราว่าคนเราจะดีมันต้องดีด้วยตัวเองนะ
เค้าก็มีทางเดินของเค้า
ตัวเทอก็มีทางเดินของตัวเอง
ไม่ใช่หรอ
คนเรามันไม่เหมือนกัน
ถ้ารู้ว่ามันเจ็บมันอดห่วงไม่ได้
ก็คบกันไปเรื่อยๆ
แต่เราไม่จำเป็นต้องไปทุ่มให้กับเค้าเหมือนเเต่ก่อน
เราเพื่อนไม่ว่าจะดีหรือเลวยังไงก็เปนเพื่อนนะ
ไม่มีใครตัดได้หรอก
ตัวนายก็ตังใจเรียนเพื่อพ่อเเม่
เเละตัวนายเอง
แต่เรื่องคนๆนั้นเราว่าก็คบไปเรื่อยๆ
เค้าไม่ได้ไปทำอะไรไดไม่ใช่หรอ
แต่ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่ต้องคบ
ง่าย^^

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ถ้าสิ่งที่หนูกำลังจะบอกครูคือหญิงสาวคนนั้นคือแฟนล่ะก็
อ่ะแฮ่ม
คุณครูคิดว่า
มีรักในวัยเรียน
เหมือนจุดเทียนในพายุ

ถ้าทำใจไม่ได้ ก็เปลี่ยนเป็นทุ่มเทให้กับหน้าที่หลักดีไหมครับ
เรื่อง"แฟน"ในวัยนี้มันตัดกำลังสมาธิพอสมควรนะครับ
หนูอาจจะต้องบอกกับเธอผู้นั้นว่าคำว่า"เพื่อน"นั้นเป็นมิตรภาพที่ยืนยง
เเต่ปัจจุบันทั้งหนูและเธอควรมุมานะและทุ่มเทกำลังกาย กำลังใจให้กับหน้าที่หลักกันก่อนนะครับ
บอกเหตุผลให้ทราบจะได้ไม่ต้องกังวลใจกัน
คนเราพอทำงานมากๆ
งานก็จะเข้ามาเบียดความรู้สึกให้ลดน้อยลง
คบกันเป็นเพื่อนนะครับ
ตัดกิจกรรมอันไม่เกี่ยวกับเรื่องเรียนออกไปก่อน
เก็บความรู้สึกดีๆไว้ในลิ้นชักล่างใส่กุญแจลอคไว้ก่อน มีเวลาแล้วค่อยเปิดออกมาดูแลกันดีไหมครับ
ไม่ได้แนะนำให้เลิกกันนะครับ
ถ้าเป็นกำลังใจให้กันได้ก็ดี
ตกลงกติกาการคุยว่าไม่เกินยี่สิบนาทีนะครับแล้วก็แยกกันไปทำหน้าที่เพื่ออนาคตของทั้งสอง

ชีวิตเราตอนนี้ก็ไม่แตกต่างจากทหารออกรบ
อนาคตฝากไว้ที่อาชีพ
อาชีพฝากไว้ที่คะแนนการเอนท์นี่แหละครับ
ค่อยๆพูดกันถึงหน้าที่หลักนะครับ
คุณครูคิดว่าเพื่อนย่อมเข้าใจในเพื่อน

อ้อ...ตอนที่คุณครูไปสอนที่ปัตตานีตอนมีเรื่องทหารนาวีโดนรุมซ้อมถึงแก่ชีวิต
ช่วงนั้นคุณครูก็ได้รับมอบหมายให้ไปสอนพอดี
จึงเกิดความรู้สึกรักทหารมากที่ต้องเสียสละชีวิตเฝ้าคุ้มครองประเทศชาติ

ทหารทุกคนก็มีคนรักนะครับ
แต่เพื่อหน้าที่ท่านเหล่านั้นยอมพักรัก เพื่อพร้อมรบ
ครูจึงรู้สึกถึงบทเพลงที่ว่า


....คิดถึงยอดหทัยใจจะขาด
แต่ไม่อาจตัดใจทิ้งไปได้
ด้วยหน้าที่ศรัทธานักรบไทย
......

เห็นไหมครับ หน้าที่ ย่อมสำคัญ
ที่สำคัญคือถ้าเพื่อนรักเรา
เพื่อนก็ต้องเป็นกำลังใจให้เราทำหน้าที่นะครับ

ถ้าคิดถึงเขามากก็ต้องเอาสองหารนะครับเพราะวัยของหนู
ฮอร์โมนมีผลต่ออารมณ์ความรู้สึกนะครับ

โชคดีนะครับ
และทุ่มเทเวลากับการทำหน้าที่หลักนะครับ
รักน่ะรักได้แต่หน้าที่สำคัญมากครับ
คุณครูเป็นกำลังใจให้นะครับ

[Bangamo]

ขอบคูณสำหรับกำลังใจที่ให้นะครับ

 

[pattypass]

ผมเหนด้วยกับครูคับแต่...."เพื่อนกับแฟน แทนกันไม่ได้" TT หือๆๆๆ+
ปล. พิมพ์ให้ถูกๆหน่อยคับอ่านไม่ค่อยออก-*-

[Bangamo]

คือพอผมมาอ่านที่พี่ๆและคุณคณุตอบให้มาอ่าคับทำให้ผมคิดได้ว่าการช่วยเหลอืเพื่อนเป็นสิ่งที่ดีอะคับ
แต่ถึงยังงัยผมก้อยังอดเป็นห่วงเค้าไม่ได้เหมอืนแต่ก่อนอะคับ
คือผมก้อไม่รุ้จะทำยังงัยผมเคยลองห่างกะเค้าแร้วไม่มองน่ากันเรยซักสี่-ห้าวัน
แต่สุดท้ายก้อต้องมาคุยกันเหมอืนเดิมแร้วผมกะเค้าเคยบอกกันแร้วว่าเราจาไม่เปนแบบเดิมกัน
แต่ในใจมันไม่ใช่อะคับคือมันยังห่วงเค้าอยุ่มันยังแคร์อยุ่อะคับคือผมอยากจาปรับความเข้าใจกับเค้า
บอกว่าต่างฝ่ายต่างตั้งน่าตั้งตาทำตามน่าที่ตัวเองหลังจากเอนได้แร้วเรอื่งพวกนี้ค่อยมาคุยกัน
ผมไม่รุ้จาทำได้รึป่าวเพราะผมเพิ่งขึ้นมอสี่ ผมกัวจากลับไปเปนแบบเดิมอะคับ
คือจามีเหดผลหรือคำพูดอะไรที่จาไปบอกกะคนๆนั้นให้ทำตัวให้เราไม่ห่วงอะคับ
แระก้อตั้งใจเรียนด้วยกัน(คือเค้าเปนคนชอบตามเพื่อนอะคับคือถ้าไม่มีผมคอยเตือนมานจาแย่)
ผมเรยอยากจาถามพี่ๆและคุณครูอีกอ่าคับว่าจาทำยังงัยดี อยากปลงอ่าาาาแต่เลิกไม่ได้

ขอบคุงมากคับ

[pattypass]

เมื่อเลิกไม่ได้ ก้อคงต้องใช้ไม้อ่อน อ่ะครับ

ไม้อ่อนของผมก้อคือ เราคุยกันเมื่อเจอหน้า แต่พอถึงเวลาเรียนก้อนั่งให้ห่างกันมากๆหน่อย

กลางคืนอาจจะกำหนดว่าคุยกันถึงแค่ 2ทุ่ม ที่เหลือก้อเอาไปอ่านหนังสือ + นอน

งานถ้าเปนงานกลุ่มก้ออาจจะอยู่กลุ่มเดียวกัน จะได้ช่วยกันทำ

ส่วนงานเดี่ยวก้ออาจจะผลัดกันทำให้กัน มันจะได้ไม่เสียอะไรกันไปมากกว่านี้

ก้อความคิดผมอาจจะผิดก้อได้นะคับ  ลองดูความคิดคนอื่นดูก่อน

[Bangamo]

คือปันหาของผมคือแค่เค้าไม่อยุ่ในสายตาไปข้างนอกโดยไม่มีผมอยุ่

ไปไหนมาไหนโดยผมไม่รุ้เข้าบ้านเวลาไหนกอ้ไม่รุ้คือมันทำให้อดห่วงไม่ได้

คือห่วงเค้าตลอดเวลาอ่าคับคือพอรุ้ว่าเค้าอยุ่บ้านแร้วถึงสบายใจอ่าเนี่ยแหละอีกปันหา

[Bangamo]

พี่สุดสวยพูดถูกใจจิงๆ

แต่ผมเป็นผู้ชายอ่าคับไม่รุ้จาไปพูดยังงัยที่จาทำให้ผมไว้วางใจไม่ห่วงเค้าได้

[pattypass]

เห้อรักแท้ - -"

[Liberty-Life]

เห็นด้วยกับนาตาลี   ธรรมศาลโสภณค่ะ !!

มีความรักในวัยเรียน  เหมือนจุดเทียนในพายุ ( สายฝนไม่ใช่เหรอ ?? ? )  เอาเห๊อะ !!  ได้ทั้งนั้น  55+

ในความคิดเรานะ  เราว่าการมีความรักอ่ะมีได้  แต่อย่าไปแบ่งเวลาให้มันมากเกินไป

ในตอนนี้พวกเรายังเป็นนักเรียนกันอยู่

น่าจะทุ่มเทให้กับเรื่องการเรียนมากที่สุด  จริงป่ะ ?? ?

[pattypass]

นาตาลี ศรีโสภณ อีกหน่อยใช้ไม่ได้แล้วนะครับ อีกหน่อยต้อง นาตาลี ศรีชาพันธ์ นะคับ

อย่ามั่วกัน

[ZickZenZE]

แนะอะไรให้ครับ เข้าใจในฐานะลูกผู้ชายเหมือนกันถ้านายคอยเป็นห่วงมากเด๋วสุขภาพจิตไม่ดี5555+
รักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน บางทีก็ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้
แต่เป็นไปได้ครับถ้าเรารู้จักกางร่ม(ไม่ใช่มุข) รักกันนในชอบกันในวัยนี้ ขอร้องครับ ห้ามมมมมเร่งรัดโดยเด็ดขาด
ให้สม่ำเสมอไว้ครับ แล้วก็อย่าวิตกจนเกินไป = = ถ้าเครียดมากๆ เอาเวลาที่นั่งเครียดไปอ่านหนังสือไงแล้วถ้านายเชี่ยวๆ เด๋วผู้ ญ คนนั้นถามอะไรก็ตอบได้ คอยเป็นติวเตอร์ น่าประทับใจไปอีกแบบ 555+~

[KIRA]

เราคิดว่านะการมีความรักในวัยเรียนจะมีก้อมีเหอะ(อันนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องพอดีเรายังเด็ก)ไม่เปงไร
แต่อย่าทุมเทกับความรักจนเกินไปเราว่าหันไปตั้งใจเรียนดีกว่า ส่วนเรื่องจะลืมเขาก้อไม่ต้องลืมก้อได้นะ
เก็บไว้ในความทรงเรื่องแบบนี้ลืมอยาก อิอิ แต่ความคิดเราคือว่ามีปัญหาอะไรก้อช่วยๆกันก้อได้
เวลาอ่านหนังสือก้ออ่านด้วยกันก้อได้แต่อย่าพูดนอกเรื่อง ไม่งั้นเดียวเอาไอกรมาคอยบอกว่า อย่านอกเรื่อง (ไม่เกี่ยวนะ)
ช่วยกันอ่านช่วยกันติวจะได้เห็นว่าเวลาอ่านแล้วไม่น่าเบื่อนะครับ