ครูค่ะช่วยให้คำเเนะนำหนูหน่อยค่ะ

[m]

ตอนนี้หนูอยู่ ม.6  ในช่วงเทอม 1 ที่ผ่านมาหนูเรียนพิเศษหนักมาก จ-ศ เเละ เสาร์อาทิตย์เต็มวันเลยค่ะ  หนูกลับถึงบ้านประมา3ทุ่มกว่าๆ  เเต่เมือ่กลับมาถึงบ้านหนูต้องมานั่งทำงานบ้านทุกวันเก็บกวาดห้องนอนของทุกคน เเต่น้องหนูอีกสองคนซึ่งอยู่  ม.2เเละ ม.3  อยู่บ้านทั้งวันเล่นเเต่คอม  ดูเเต่ทีวี  ครั้นหนูกลับมาบ้านจะไม่ทำก็เห็นใจคุณพ่อคุณเเม่ที่ท่านต้องทำงานหาเงินมาเลี้ยงพวกหนู  เมื่อท่านกลับมาบ้านเเล้วท่านจะโมโหถ้าเห็นบ้านสกปรก  ทุกครั้งที่เเม่โมโหเค้าก็จะมาใส่ที่หนู  เพราะทุกครั้งที่ท่านเห็นว่าบ้านสะอาดท่านจะคิดว่าน้องทั้งสองของหนูเป็นคนทำซึ่งป่าวเลย   ครูช่วยให้คำเเนะนำหนูด้วยค่ะว่าหนูควรทำอย่างไรดี  หนูต้องการเวลาในการเตรียมตัวสอบเพิ่มขึ้นบ้าง
เเละทุกครั้งที่โดนว่ามันทำให้หนูรู้สึกน้อยใจมากค่ะ  คือเราต่างหากที่เป็นคนทำ

[อุซางิจัง..CUD44]

ถ้าเป็นเรานะ

ทำต่อไปซักวันความดีก็จะปรากฎเองเหอะๆ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

พี่คนโตต้องสุขุมเยือกเย็น แม้จะโกรธก็ต้องเรียนรู้ที่จะผ่อนอารมณ์ออกมา

ตอนนี้หนูกำลังเหนื่อยเลยทำให้ขีดความอดทนต่ำลงมามากกว่าปกติ

รออารมณ์ดีๆสักนิดแล้วเรียกน้องสองคนมาร่วมฟังปัญหาที่หนูต้องรีบทำคือการอ่านหนังสือ

ไหว้วาน แบ่งหน้าที่ให้น้องทั้งสองช่วยหนูสักสี่เดือนนี้

บอกถึงความจำเป็นให้เขาได้ทราบ อย่าเพิ่งไปโกรธเขา

เพราะเขาอาจถูกปล่อยปละละเลยให้เล่นคอมฯมานานแล้ว

การสอนเด็กต้องเริ่มตั้งแต่แรก จึงจะปลูกฝังได้ง่าย แต่ถ้าปล่อยไว้นาน เด็กก็จะถือว่าธุระไม่ใช่

หัดชมน้องเมื่อน้องมีน้ำใจต่อหนู ใจเย็นๆค่อยๆพูดว่าวันหนึ่งน้องก้ต้องสอบแบบพี่ แล้วพี่ก็ต้องสลับมาทำให้น้องเช่นกัน

ส่วนคุณแม่หันมาต่อว่าหนุแทนน้องเพราะเป็นเรื่องธรรมดาที่แม่จะต้องคาดหวังให้พี่คอยดูแลเรื่องทั่วไปในบ้าน

แต่ถ้าสุดท้ายไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหนูก็ต้องอดทน แล้วเรียนรู้ไว้เสมอว่า

หน้าที่อีกอย่างของพี่คือต้องคอยช่วยแม่ปลูกฝังสิ่งดีๆให้น้อง

ถ้าเราไม่หมั่นปลูกฝังสิ่งที่ดีงามไว้เสมอ สุดท้ายพฤติกรรมของน้องก็จะกลายเป็นภาระที่น่าหงุดหงิดรำคาญใจกันไปทั่วหน้า

แต่ก็อย่ากังวลใจกับสิ่งต่างๆจนหมดพลัง เราต้องเเข่งกับเวลา รีบเร่งแต่ไม่ต้องรีบร้อน

หงุดหงิดหรือไม่ ก็ไม่ได้ทำให้จำนวนหนังสือน้อยลง เพราะฉะนั้น อย่าอารมณ์เสียนะคะ

หน้าที่และความรับผิดชอบยังรอให้เราสานต่ออีกมากมายค่ะ

มากสุดก็แค่เหนื่อยขึ้น  แต่ก็ไม่ลำบากค่ะ

พยายามรักษาลมหายใจที่เข้าและออกอย่างราบเรียบและนุ่มนวล

เพราะลมหายใจเป็นตัวกำหนดอารมณ์ของเราค่ะ

คนที่ลำบากกว่าเรายังมีอีกมากนะคะ

พี่นุ้ย พี่กระแต สายตาพิการแต่ยังเอนท์ติดอักษรศาสตร์ ศิลปากรและจุฬาฯทั้งคู่

เขาไม่แย่กว่าเราหรือคะ  แล้วทำไมเขาถึงทำได้ล่ะ

ก็เพราะเขาไม่ยอมเป็น"ไอ้ขี้แพ้"  และเขามองโลกอย่างมีพลังและความหวังค่ะ

ไม่ต้องว่าใครนะคะ  ของจิ๊บๆแค่น้ ไม่เกินความเพียรของเราค่ะ

คุณครูเป็นกำลังใจให้นะคะ




คุณครูสมศรี  ครูไทย...ที่เข้าใจหัวใจเด็กไทย

[NaNToR+]

อ่ะ

น้องแนนของร่วมให้กำลังใจด้วยค่ะ

[kznot]

นน ก้อโดนน้องเเกล้งทุกวัน
เห้อออ อออ

[Ponoarts]

ฟ้องแม่ แอบถ่ายคลิปน้องตอนเล่นคอมนานๆ

[m]

ขอบคุณคุณครูสมศรีมากค่ะเเละขอบคุณทุกคำเเนะนำนะคะ