ท้อคะ โดนดูถูก ขยันแล้วคะแนนไม่ดี พ่อแม่คาดหวัง ไม่รู้อยากเรียนอะไร

สวัสดีคุณครูสมศรีนะคะ เพิ่งจะเริ่มสมัครสมาชิกเองคะ ยังเล่นไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ มีปัญหาอยากปรึกษาครูคะ
ปัจจุบันอยู่ ม.3 นะคะคือ เมื่อก่อนเป็นเด็กไม่สนใจเรียนเลยคะ เรียนบ้างเล่นบ้าง ผ่านบ้างตกบ้าง จนตอนที่ต้องเลือกสายตั้งแต่ม.1 คะ รร.ให้เลือกสายเลย แต่ต้องตัดเกรดอีกที ม.4 นะคะ ตอนนั้นไม่ติดสายวิทย์คะ แต่รู้สึกว่าเสียใจมากๆ เป็นครั้งแรกเลย เพราะเราไม่เคยสนใจเลยสอบเข้าคะ สอบติด พอเรียนๆไป เพื่อนก็เริ่มดูถูกคะ แต่ไม่ใช่คำพูดถากถางตรงๆนะคะ แต่เค้าชอบส่งสายตาเหยียดๆเวลาครูประกาศคะแนน หรือให้ตอบคำถามคะ คะแนนพวกเค้าดีกว่าตลอดเลย หนูก็ยังไม่ได้จริงจังอะไร เพราะกลุ่มเดียวกัน ไม่ได้คืดมากคะ ช่วงนั้นเกรดประมานสามพอดีคะ ไม่ได้คิดขยันอะไรเพราะไม่มีเป้าหมาย
พอเค้าทำกับเราหนักๆขึ้น เริ่มไม่ไหวคะ พยายามเรียนให้ดี จนเกรดพุ่งและดีกว่าคะ แต่พอพยายามไปเรื่อยๆเหมือนโรคจิตเลยคะครู หนูไม่ชอบความรู้สึกตัวเอง มันเหนื่อยมากๆ แต่ก็กลัวเค้าจะได้คะแนนดีกว่า ภาพนั้นมันกลับมา เจ็บคะ หนูเหนื่อยและท้อมากๆ หนูอยากพักบ้าง ทุกครั้งที่ได้คะแนนดีกว่า กลับรู้สึกด้อยกว่า ทำไมคะ หนูอยากกำจัดความรู้สึกนี้ และบางทีก็พยายามเต็มที่แล้ว กลับสู้บางคนที่เรียนๆเล่นๆไม่ได้เลยคะ ยิ่งทำให้เครียด พ่อแม่ก็หวังให้เป็นหมอคะ แต่เราไม่รู้ใจตัวเองเลย ไม่รู้ว่าชอบอะไร แค่เรียนไปได้คะแนนดีคิดว่าเป็นวิทยาศาสตร์คะ แต่ก็ยังไม่ตรงกับคณะไหนเลย ยิ่งต้องเลือกสาย ยิ่งเครียดเลยคะ คุณครูช่วยแนะนำทีนะคะ ขอบคุณคะ ขอคำคมสอนใจตัวเอง เป็นแรงผลักดันด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆคะครู