กิ้วๆ.... เลียนแบบเขา

อ้างจากระทู้Unidentified

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=5065.0

ทันทีที่สร้างสรรค์ ถือเป็นลิขสิทธิ์โดยอัตโนมัติ

ศ.(พิเศษ)สุชาติ ธรรมาพิทักษ์กุล ผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายลิขสิทธิ์ ให้ข้อมูลว่า ลิขสิทธิ์คือสิทธิแต่ผู้เดียวที่จะ

กระทำการใดๆ ตามกฎหมาย งานอันมีลิขสิทธิ์ ได้แก่ วรรณกรรม นาฏกรรม ศิลปกรรม ดนตรีกรรม โสตทัศนวัสดุ

ภาพยนตร์ สิ่งบันทึกเสียง งานแพร่เสียงแพร่ภาพ หรืองานอื่นใดในแผนกวรรณคดี แผนกวิทยาศาสตร์ แผนกศิลปะ ซึ่งงานดังกล่าว

มีการแสดงออกโดยรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง

“สำหรับความหมายของวรรณกรรมนั้น คืองานนิพนธ์ที่ทำขึ้นทุกชนิดทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นหนังสือ จุลสาร สิ่งเขียน สิ่งพิมพ์

ปาฐกถา เทศนา คำปราศรัย สุนทรพจน์ และรวมถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วย แต่ก็มีบางอย่างที่ไม่เป็นงานลิขสิทธิ์ คือข่าวประจำวัน

ข้อเท็จจริงต่างๆ ที่มีลักษณะข่าวสาร และรัฐธรรมนูญ รวมถึงกฎหมายต่างๆ”

ผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายยังกล่าวให้เข้าใจง่ายๆ ว่า การสร้างสรรค์ผลงานออกมาสักชิ้นนั้นถือเป็นลิขสิทธิ์ของผู้ทำโดยอัตโนมัติ

หากแต่เจ้าของความคิดจะต้องทำออกมาเป็นลักษณะผลงานที่เป็นรูปธรรม จับต้องได้ คือรังสรรค์ออกมาให้ปรากฏแก่สังคม

ซึ่งเจ้าของลิขสิทธิ์ผลงาน จะมีสิทธิเพียงผู้เดียวที่จะทำซ้ำหรือดัดแปลงผลงาน,เผยแพร่ต่อสาธารณชน,ให้เช่าหรือสำเนา

(ประเภทโปรแกรมคอมพิวเตอร์-โสตทัศนวัสดุ-ภาพยนตร์-สิ่งบันทึกเสียง) ,ให้ประโยชน์อันเกิดแต่ลิขสิทธิ์แก่ผู้อื่น,อนุญาตให้

ผู้อื่นใช้สิทธิการทำซ้ำ-ดัดแปลง-เผยแพร่ โดยจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดอย่างหนึ่งหรือไม่ก็ได้ แต่เงื่อนไขที่กำหนดต้องเป็นธรรม

“สำหรับการละเมิดลิขสิทธิ์นั้น สำหรับงานลิขสิทธิ์ทั่วไป คือการทำซ้ำ ดัดแปลง หรือการแผยแพร่ต่อสาธารชน อย่างใดอย่างหนึ่ง” ศ.(พิเศษ)สุชาติกล่าว

http://www.dek-d.com/content/view.php?id=2354

พยายามอ่านให้จบเพื่อการเติบใหญ่เป็นผู้ใหญ่ที่ดีนะคะ

ขอสนับสนุนพี่บอสนะคะ

เมื่อสามปีก่อนโดยประมาณ

บริษัท Coke(หรือ Pepsi อาจสลับกันนะคะ)

ปรากฏว่ามีผู้บริหารระดับสูงที่ล่วงรู้ความลับในการออกผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ ก็เลยขโมยข้อมูลทั้งหมดเพื่อไปขายให้ Pepsi

ปรากฏว่า Pepsi ก็ตกลงว่าจะซื้อ

แต่พอวันนัดจ่ายเงิน Pepsi ก็นำ FBI มาจับผู้บริหารท่านนั้นและต้องจ่ายค่าเสียหายในคุกหัวโต อิอิ สมน้ำหน้า

นิสัยไม่ดี

ก็เลยขอชื่นชมธุรกิจต่างประเทศที่มีความสัตย์สุจริต

มีศักดิ์ศรีไม่คิดลอกเลียนหรือใช้วิธีที่ไม่สุจริตและมีความเคารพในตัวเองที่ไม่คว้าฉวยโอกาสอันไม่ถูกต้อง

เงินที่มาจากการขโมยผลงานหรือสิ่งต่างๆจากผู้อื่นแล้วยังสมอ้างว่าเป็นของตนเองเป็นเงินบาป ได้มาเวลาทานข้าวก็ติดลูกกระเดือด ผลกรรมก็จะตกทอดถึงลูกหลาน

สุดท้ายจบลงด้วยโกงกันเองในตระกูล น่าอนาถ

เด็กๆอย่าเอาตามนะคะ

โลกธุรกิจปัจจุบันมีตั้งแต่เทปผีซีดีเถื่อน

ทำกันจนเด็กแยกแยะไม่ออกว่า

ควรทำตามหรือไม่ เพราะคนที่ทำก็รวยๆ

คนขายสิ่งเสพติดกลับรวยมากมาย

ท่านเจ้าคุณธรรมปิฎก(ประยุต ประยุตโต ตำแหน่งก่อนปัจจุบัน)

จึงบอกว่า เวลาเห็นคนเดินมาดูท่าทางร่ำรวยมีชื่อเสียง

อย่าอุทานว่ารวย ว่าเก่ง ว่าเด่น ว่าดัง

ควรนึกตรึกลงไปว่า "เขาได้ทรัพย์มาอย่างไร

และนำทรัพย์นั้นไปใช้อย่างไร"

ความดีที่แท้ ไม่ต้องใช้เงินมาก

แต่ความดีที่ฉาบฉวยเพื่อสร้าง imageทางธุรกิจดูไม่ยาก

ลองสังเกตดูว่าพวกนี้ในอดีตที่ผ่านมา พวกนี้ทำไม่เคยลุกขึ้นมาทำความดีที่ต่อเนื่อง

ถ้าเสียสละก็ทำชั่วครู่ชั่วยาม

เพราะไม่มีจุดเริ่มต้นที่ความดี แต่มีจุดเริ่มต้นที่ธุรกิจ

ดูง่ายๆค่ะระหว่างของแท้กับของปลอม

ขนมบางจังหวัดที่คนท้องถิ่นทานกัน

ก็ไม่ใช่ที่คนจังหวัดอื่นทานเพราะคนที่ไม่ทราบจะทานตามกระแสmarketingหรือโฆษณา แม้กระทั่งเลือกจากหีบห่อ

ของแท้ก็ไม่ค่อยโฆษณาเพราะจรรยาบรรณในอาชีพที่ค้ำคอ

แต่ก็ไม่ได้หมายถึงของโฆษณาไม่ดี เพราะที่เป็นของแท้แล้วโฆษณาแล้วดีก็มีมากมาย

ผู้บริโภคสมัยใหม่จึงนิยมการสอบถามจากผู้ใช้ ดีที่สุด

แต่ก็ระวังหน้าม้าที่ปะปนมาเป็นผู้บริโภคเพราะได้รับค่าจ้าง

ก็เอาเป็นว่าอะไรดีไม่ดีก็บอกต่อกันไปนะคะ

จะได้ไม่ถูกหลอก

และอย่าสนับสนุนคนที่มีมิจฉาชีพในคราบนักธุรกิจนะคะ

คนดีๆที่ทุนทรัพย์ไม่มากจะได้มีเวทียืนหยัดกับเขาบ้าง

ส่วนข้อมูลเท็จก็ช่วยกันแก้ไข

เพราะพวกชอบลอกเลียนคนอื่นมักสร้างสถานการณ์ที่ตัวเองทำไว้ให้กลายเป็นคนอื่นทำกับตัว

เหมือนเด็กที่ชอบลักขโมยคนอื่น

พอกลัวคนอื่นจับได้ ก็รีบตะโกนโวยวายว่าของๆตนหาย จะได้กลบความผิดของตน

หนีอะไรก็หนีพ้น

หนีกฏแห่งกรรมไม่พ้นแน่นอนค่ะ

ไม่ใช่ของของเรา อย่าไปล่วงล้ำปแล้วกลับใส่ร้ายคนอื่นนะคะ เป็นตัวอย่างไม่ดีเอาเสียเลย

บัณฑิตย่อมไม่ทำเช่นนั้นนะคะเด็กๆที่รัก

หวังว่าหนูๆทุกคนคงเป็นผู้ใหญ่ที่ดีของสังคมนะคะ