หนูอยากถามคุณครูสมศรีค่ะ

นกบินบนฟ้า

นกไม่เคยคิดที่จะหวนกลับมานับรอยเท้าบนผืนฟ้า

หนูเป็นมนุษย์

ยามทำความดี หรือความเพียร

อย่าหันมามองว่าทำมาก็มากแล้วแต่ทำไมยังไม่ได้รับผลตอบแทนเลย

หนทางข้างหน้าอาจอยู่แค่เอื้อม

แต่ความที่มัวแต่นั่งนับวันเวลาเฝ้ารอคอยให้ผลเร่งเกิด

จึงทำให้หนูหมดแรงสู้ทน

นกบินเพราะมีเป้าหมายแต่นกไม่คาดหวัง

เมื่อค่ำก็นอนพัก เมื่อแจ้งก็บินนสู้ทน

หนูจงวางเป้าหมายในแต่ละวันให้ชัดเจน

และบรรลุเป้าหมายที่วางไว้ในแต่ละวัน

ที่เหลือปล่อยเป็นเรื่องที่สวรรค์จะลิขิตให้เรา

ปลูกส้มต้องได้ส้ม

ปลูกมะยมต้องได้มะยม

แต่ถ้าเร่งใส่ปุ๋ยวิทยาศาสตร์เพื่อเร่งคอกผลมากเกินไป

ต้นไม้จะรับไม่ได้ และรากอาจเน่าทำให้ใบค่อยๆเหี่ยวเฉาโดยหนูมองหาสาเหตุไม่พบ

หนูจึงควรเร่งเรียนรู้ธรรมชาติของตัวเราและจุดหมาย

มุ่งมั่น และหนักแน่น

แต่ไม่หักโหมและหน่วงหนัก

ถ้ายังไม่เข้าใจสิ่งที่คุณครูต้องการสื่อ

หนูลองค่อยๆอ่านใหม่อีกรอบนะจ๊ะ