ความในใจ

ถึงครูสมศรีสุดสวย
เห็นวันแม่ที่ครูจัดอ่ะคะ ซึ้งมากเลยคะ หนูไม่เคยไหว้แม่หรือกราบแม่เลยอ่ะค่ะ คือหนูไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ อยู่กับป้า ป้าไม่มีลูก เขาจึงไม่เคยเข้าใจความรู้สึกหรอกค่ะ ความสุขในนิยามของเขาคือการที่มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี มีเงินใช้ เป็นสิ่งที่เขาให้หนูมาโดยตลอด ทุกครั้งที่หนูร้องไห้ เขาก็มักจะพูดว่าสิ่งที่เขาให้ยังดีไม่พออีกเหรอ เขาไม่เข้าใจอ่ะ และหนูก้อไม่อยากให้เขาเข้าใจ มันเหมือนกับว่าหนูชินแล้วค่ะ ช่องว่างระหว่างหนูกับเขามันห่างกันมากเกินไป กำแพงที่กั้นระหว่างเขากับหนูมันหนาเกินไป เขาชอบว่าหนูว่าไร้หัวใจ แต่หนูว่าหนูไม่ได้ไร้หัวใจหรอกค่ะ เพียงแต่ใจหนูมันตายไปนานแล้ว
แปลกดีนะคะที่ตอนนี้เขาเหมือนพยายามเข้าหาหนู ถ้าเป็นเมื่อก่อนหนูคงรู้สึกดีใจ แต่ตอนนี้หนูกับรู้สึกอึดอัดมากกว่า ความเคยชินที่ต้องอยู่คนเดียว อยู่อย่างโดดเดี่ยว หนูรู้ว่าหนูเองก็ไม่ใช่จะดีก็คงเป็นคนเลวในสายตาของญาติๆ มันเป็นเหตุที่หนูชอบหลบหน้าญาติอ่ะค่ะ แต่ว่าหนูก้อไม่เคยทำตัวเหลวไหลนะคะ ไม่มีเคยเที่ยวกลางคืน การเรียนก้อไม่ได้ดีเท่าใหร่ อาจไม่ได้ขยันเรียนขนาดนั้น แต่ก้อมีทบทวนบ้างอ่ะ หนูได้เกรด 3.8กว่าๆ ตอนนี้อยู่ม.5แล้วค่ะ ก้ออยากสอบเข้าแพทย์อ่ะ อยากเป็นหน่วยแพทย์อาสาอ่ะค่ะ แต่หนูไม่รู้ว่าต้องวางแผนยังไงดีอ่ะค่ะ คือสอบที่ไหนดี สอบเมื่อใหร่ สำหรับป้าเองเขาไม่ค่อยรู้หรอกค่ะ พูดเพียงแต่ว่าเขามีหน้าที่ส่งเสียที่เหลือให้หนูกำหนดเอง ก้อเลยอยากขอคำปรึกษาคุณครูค่ะ ว่าหนูจะทำยังไงต่อดี
ขอบพระคุณมักมากนะคะ