สุขคือเพื่อนกิน ทุกข์คือเพื่อนตาย

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

อ้างจากกระทู้

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=4884.0


ความทุกข์เป็นเพื่อนแท้ของเรา

ความสุขต่างหากที่เป็นเพื่อนกิน

เพราะเมื่อเรามีความสุข ช่วงเวลานั้นช่างสั้น และหายไปในพริบตา

ในเมื่อเพื่อนเเท้ให้เวลาเรามากกว่า

หนูอย่ารังเกียจเขานะลูก

ปริญญาบัตรถูกน้ำก็เปื่อยยุ่ยได้

แต่เกียรติบัตรของมนุษย์นั้นไม่มีทางสูญสลาย

มีสวรรค์เป็นผู้ประธาน

มีความเพียรเป็นอธิการบดี

มีความมานะเป็นคณาจารย์

มีความเอื้อเฟื้อเป็นเพื่อนบัณฑิต

มีพระคุณบิดรมารดาเป็นดอกไม้แนบกายบัณฑิต

เกิดเป็นมนุษย์อย่าติดแค่เปลือกนอก

ทุกคนอาจแข่งคว้าปริญญา เกียรติ และตำแหน่งไว้ต่อท้ายชื่อสกุลตน

แต่เรามาสะสมความดีไว้ดีกว่านะลูก

แค่หนูปรารถนาที่จะทำสิ่งดีๆตอบแทนผู้มีพระคุณ คุณครูก็ขอปรบมือในเกียรติยศของปราชญ์น้อยคนนี้แล้วนะลูก

สู้ๆต่อไปนะคะ

ไม่ต้องทุกข์นะคะคนดี

เราต่างมีวันนี้เพื่อหน้าที่

ปุ๋ยหมักเน่าจึงสร้างความเติบโตให้ไม้ได้เติบใหญ่อย่างสง่างาม

ทุกเหตุการณ์แม้ทุกข์เศร้า ย่อมมีค่า ถ้ามองเป็น

คุณครูขอเป็นกำลังใจให้นะคะหนูน้อย

[N'PLOY]

ครูขา

แต่แปลกใจจังค่ะ

ทำไมคนเราจึงชอบสุขมากกว่าหล่ะคะ

น้องพลอยก็ชอบสุขมากกว่าทุกข์นะคะ

กว่าจะผ่านเรื่องทุกข์แต่ละเรื่องมาได้

ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะคะ


ขอบพระคุณสำหรับคำสอนที่ดีเสมอมาค่ะ

[Unidentified Girl]

แวะมาขอบคุณจากแดนไกลค่ะ

ขอบคุณค่ะยาย

[PRAEWSMILE]

ครูขา

แต่แปลกใจจังค่ะ

ทำไมคนเราจึงชอบสุขมากกว่าหล่ะคะ

น้องพลอยก็ชอบสุขมากกว่าทุกข์นะคะ

กว่าจะผ่านเรื่องทุกข์แต่ละเรื่องมาได้

ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะคะ


ขอบพระคุณสำหรับคำสอนที่ดีเสมอมาค่ะ

เหมือนแพรวหล่ะพี่พลอยๆ
อาจจะเป็นเพราะ เราไม่ค่อยชอบความทุกข์กันละมั้งๆ
แต่ถ้าผ่านช่วงเวลาที่ทุกข์ไปได้
อนาคตที่สดใสก็รอเราอยู่จ่ะ
=]

[Boom_2536]

เมื่อคนเรามีความสุขนั้น
มักจะไม่รู้ตัวนะคะ
แต่พอมีความทุกข์
คนเราจะเดือดเนื้อร้อนใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
และมักจะบอกกับตัวเองและคนรอบข้างเสมอว่า
ทำไมถึงได้"ซวย"ขนาดนี้นะ
หนูก็คิดเรื่องนี้บ่อยค่ะ
แต่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าเพราะอะไร..