ครูสมศรีคะ หนูไม่อยากเป็นไอ้ขี้แพ้ แต่ว่า..

[ลูกสาวจอมดื้อ]

หนูไม่อยากเป็นไอ้ขี้แพ้ค่ะครู.. แต่หนูเป็นเด็กขี้เกียจ อาจจะเป็นเด็กที่ขี้เกียจที่สุดในโลกก็ได้
หลายครั้งที่หนูพยายาม ยิ่งขี้เกียจหนูก็จะยิ่งหยิบมันขึ้นมาอ่าน ขึ้นมาทำ
ถึงจะไม่เข้าหัว แต่หนูก็พยายามๆ ทำให้มันเป็นนิสัย แต่ครูคะ บางครั้ง หนูรู้สึกว่ามันยังน้อยเกินไป
พอหนูเบื่อมากๆ หนูก็เลี่ยงค่ะ เลี่ยงแม้แต่ที่ตื่นขึ้นมาเลยนะคะครู  T^T

ตลอดหลายๆปีที่ผ่านมา หนูก็เหมือนเด็กคนอื่นๆนั่นแหละค่ะ
อ่านหนังสือก่อนสอบสามวัน แล้วก็ดองงาน ฯลฯ
ผลการเรียนออกมาก็อยู่ในระดับดี แต่เพราะเป็นแบบนี้ หนูก็เลยกลายเป็นคนเคยตัว
ถ้าบังคับใจตัวเองได้ หนูก็จะพยายาม
แต่ถ้าวันไหนหนูไม่ได้รู้สึกแบบนั้น หนูก็เฉื่อยมากๆเลยค่ะ
ไปเรียนพิเศษจนเผลอคิดว่าไม่ต้องอ่านก็ได้ ไม่ต้องทวนก็ได้

ครูคะ หนูไม่อยากทำให้แม่ผิดหวัง แต่หนูก็รู้ว่า ถ้าหนูรู้สึกกดดันเมื่อไหร่
มันก็จะช๊อตไปดื้อๆเลยค่ะ หนูไม่เคยนั่งอ่านหนังสือให้แม่ดู
จนเขาคิดว่าหนูไม่ได้พยายามอะไรเลย หนูไม่โกรธแม่หรอกค่ะ
แต่หนูท้อมากกว่า "หนูต้องนั่งอ่านหนังสือให้แม่ดูหรอคะ" ครู แม่ถึงจะเข้าใจ

หนูไม่อยากเฉื่อยไปตลอด
ไม่อยากให้เอนท์ติด หรือไม่ติดโดยที่ยังไม่ได้พยายามอะไรเลย

.. ทุกๆคำพูดของครู ทุกๆคติที่ครูบอกหนู มันทำให้หนูพยายามทุกครั้ง
"ไม่มีอะไรสายเกินไปที่จะเริ่มต้น" ใช่มั้ยคะครู "ไม่มีความพยายามไหนที่จะศูนย์เปล่า" ใช่มั้ยคะ
^_^

[Milky Way]

ทำไมถึงคิดว่าตัวเองขี้เกียจที่สุดล่ะ 
เราก็เคยเป็นเหมือนเธอเนี่ยแหละ และมีความคิดแบบเดียวกันด้วย
พอใกล้วันสอบสัก2-3วันแล้วค่อยมาเร่งอ่านหนังสือ คนอื่นเค้าอ่านแบบสบายๆ
แต่เราต้องมานั่งเร่งอ่านอยู่คนเดียว ทำไมเราไม่"ฝึก"และ"ฝืน"ที่จะทำ ที่จะอ่านล่ะ
อย่าบอกว่าพยายามแล้ว แต่ต้อง"พยายาม"ให้ถึงที่สุดเราเชื่อว่าทุกคนทำได้
เราก็เคยคิดแบบเธอนี่แหละเรียนพิเศษแล้วไม่ต้องอ่าน ไม่ต้องทวนก็ได้ แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่
เราขี้เกียจอ่านหนังสือเล่มโตๆ แล้วทำไมเราไม่เริ่มอ่านจากเล่มเล็กๆก่อนล่ะ
เราเคยทำให้คนที่เรารักที่สุดต้องเสียใจจนร้องไห้ :'(ออกมาแล้วเค้าเป็นคนที่เข้มแข็งมาก
คนๆนั้นก็คือพ่อ เค้าได้ตั้งความหวังไว้กับเรามาก จนถึงวันที่ไปสอบโรงเรียนชื่อดัง...(ขอไม่บอกน่ะ)
เราก็ทำแบบสบายๆไม่ได้คิดมาก แต่คนที่นั่งรอเราอยู่ข้างนอกเค้าเครียดมากแค่ไหน
เราก็คงไม่รู้ พอถึงวันประกาศผลสอบสุดท้ายมันก็ไม่ติดตามที่ใจเค้าหวัง เค้าก็เสียใจ
จนกลับมาถึงบ้านเค้าก็ไม่พูดถึงมันอีก แต่เค้ากลับไปแอบร้องไห้ โดยที่ไม่ให้เราเห็นอ่ะ
แต่เราก็รู้อยู่แก่ใจแหละว่าเราได้"พยายาม"แล้วหรอ ตั้งแต่วันนั้นเราเริ่มรู้ตัว
ว่าควรจะทำยังไงต่อไป แล้วเราก็นึกถึง"คำสอน"ของ"ครูสมศรี"ที่จะช่วย
เป็นแรงผลักดันให้เราก้าวไป แล้วเธอคิดได้แบบนี้ เธอยังจะยอมเป็น"ไอ้ขี้แพ้"
หรือเธอจะเป็นคนที่"ลุกขึ้นมาสู้"กับอุปสรรคที่เผชิญอยู่ เราจะบอกให้นะ
อุปสรรคแค่นี้ถ้าเราไม่สู้ แล้วอุปสรรคทั้งชีวิตที่จะต้องเจอเธอก็จะยอมแพ้งั้นหรอ
เราเชื่อนะว่า "เธอต้องทำได้" สู้ๆ เพื่อน ยังเป็นกำลังใจให้เสมอ

เออ! วรรคสุดท้ายอ่ะ เราขอตอบแทนครูน่ะ(ฮิ_ฮิ)
ครูคงจะตอบเหมือนเราอ่ะ
ไม่มีอะไรสายไปกว่าจะเริ่มต้น และ
ไม่มีความพยายามไหนที่ได้มาโดยศูนย์เปล่า
ถ้าเราไม่"เริ่ม"และ"พยายาม"

เริ่มซะตั้งแต่วันนี้ ตอนนี้นะ เพื่อนทุกคนเป้นกำลังใจให้

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ถ้าเด็กๆคนไหนเข้ามาอ่าน  อย่าต่อว่า ว่าทำไมคุณครูไม่ตอบกระทู้อื่น

ช่วงนี้ยุ่งมากๆ คุณครูก็เลยจะขออนุญาติเด้กๆตอบกระทู้ที่เยียวยาจิตใจก่อนนะคะ/ครับ

เอาล่ะ  ลูกสาวคนดื้อ ได้อ่านของลูกสาวสองคนของครูแล้วใช่ไหมเอ่ย

ฟังนะลูกของทุกอย่างมันยากตอนตัดสินใจนี่แหละ

ความลังเลทำให้เรากังวล

หนุกำลังจะเดินไปหยิบหนังสืออ่าน แต่ระหว่างนั้นหนูจะเกิดความขัด

แย้งในชั่วเสี้ยววินาทีที่เราบ่มเพาะนิสัยนี้โดยหนูไม่รู้ตัว

หนูจะรู้สึกไม่อยากอ่าน

ถ้าเป็นเช่นนี้ คุณครูขอแนะนำให้หนูทำตรงข้ามกับที่หนูคิด

เช่นพอหนูจะเริ่มคิด หนูก็รีบวิ่งไปหยิบหนังสือมาอ่านเลย

อย่าเปิดโอกาสให้ตัวเองได้คิด

พอกำลังจะล้มตัวนอน รีบเด้งตัวขึ้นมา แล้วคว้าหนังสืออ่านเลย

ถ้าหนูอยู่สายวิทย์หนูจะต้องอ่านหนังสือหนึ่งเล่มภายใน 4 วัน (ตั้งแต่ม4 -ม6)

หนังสือหนึ่งเล่ม 100 หน้า ก็หากระดาษมาคั่นหน้า 3ช่วง เพราะถ้าเราบอกว่า เราจะอ่านให้จบ 4วัน

มันจะยืดเป็นห้าหกวัน ฉะนั้น ต้องบอกว่าจะอ่านให้จบภายในสามวัน

เราก็จะอ่านจบพอดีภายในสี่วัน

หนูแบ่งหนังสือออกเป็นสามส่วน
 
ส่วนละ 35 หน้า

ก่อนอ่านก็สะกดจิตตัวเองว่า 

"ถ้าฉันอ่านไม่ถึงหน้าที่คั่นไว้ ฉันจะไม่ลุกไปไหน"

ในระหว่างช่วงนี้ ถ้ามีโทรศัพท์มา หนูก็ไม่ต้องรับนะคนดี เชื่อคุณครูนะลูก

หนูนั่งแต่ละตรั้ง ก็จะได้ตามที่เราตั้งหรือกำหนดจำนวนหน้าไว้นะลูก

ทำทุกวัน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทำโดยรู้คุณค่าของความเพียรว่า

"ถ้าลูกเพียรคนเดียว ลูกจะทำให้ผู้มีพระคุณของเราหายเหนื่อย

หนูทำได้ใช่ไหมลูก"

แต่คุณครูเชื่อว่าหนูทำได้

เรามีสองมือ สองเท้า เท่าคนอื่นเขา

หนูได้หนึ่งหน่วยชีวิตจากคุณพ่อคุณแม่มาเท่ากับคนอื่น

เขาจะเก่ง จะฉลาดแค่ไหน เขาก็มีแค่"หนึ่งหน่วยชีวิต"เท่าเรา

ได้หนึ่งหน่วยชีวิตมาจากพ่อแม่แล้ว

ก็จงกำหนดหนึ่งหน่วยชีวิตนี้ด้วย"ความเพียร"เถอะลูก

หนูจะมีความสุขกับการอ่านหนังสือ

ไม่ใช่เพราะเราฉลาดขึ้น

แต่สูงกว่านั้น หนูจะได้วิธีกำหัวใจตน

วิธ๊เฆี่ยนกิเลส หรือความเกียจคร้านให้ราบสิ้น

อ่านเถอะลูก แล้วหนูจะพบความมหัศจรรย์ในตัวอักษรสีดำๆตัวเล็กแต่

ละตัวที่พอเรารักและใส่ใจเขา เขาก็จะกลับมาเลี้ยงดูเรา

คุณครูเรียนหนังสือไม่เก่ง

ตั้งแต่ มศ4-5 จนถึงปริญญาโท คุณครูไม่ชอบเที่ยว คุณครูติดบ้าน
เหมือนคุณแม่

คุณครูเลยใช้เวลาประมาณสองหมื่นชั่วโมงในการเพิ่มพูนความรู้และทำกิจกรรมเสริม

เพราะรู้ว่าตัวเองไม่มีค่าตัว แต่พยายามทำตัวให้มีค่า

วันนี้สองหมื่นกว่าชั่วโมงในเวลา 11 ปีกลับมาเลี้ยงดูคุณครูและคุณแม่ตลอดจนคนที่ครูรักอย่างทรงคุณอนันต์

คุณค่าของเวลาขึ้นอยู่ที่ความเพียร

เวลาที่ผ่านไปอย่างมีค่า

ทำให้อนาคตของเราดำเนินไปอย่างไม่ประมาท

ทีนี้หนูมีกำลังใจอ่านหนังสือแล้วยัง

ขยันเถอะนะ

อย่ามัวพะวงอยู่เลย

เสียดายเวลา

ขอบใจสวยจากเบื้องบนและน้องmilky wayมากๆนะลูกที่ช่วยให้กำลังใจเพื่อน

คุณครูเป็นกำลังใจให้นะ

[s.d]

ส้มมาตอบบ้าง
ส้มก็เป็นนะไอ้ที่อีก3วันสอบถึงอ่าน
สหาย^^
ส้มว่าไม่มีใครเป็นไอ้ขี้แพ้หรอก
ถ้าทำมันอย่างสุดความสามารถ
ส้มว่าคนที่แพ้คือคนที่ถอดจนไม่ทำอะไรเลยตะหาก
เพราะงั้นตัวเองต้องทำอย่างสุดความสามารถของตัวเอง
เมื่อหยิบหนังสือเเล้วรู้สึกว่าขีเกียด
บอกตัวเองว่าขอหน้าสองหน้าก็ยังดี
เเล้วมันจะอ่านไปเลื่อยๆ
จนลืมไปเลยว่าอ่านไปกี่หน้า
ส้มใช้วีธีนี้มาตลอด
วันไหนส้มง่วง ส้มก็บอกว่าขอ2หน้าเเล้วจะนอน
วันไหนส้มมีเวลามาก
ส้มก็จะบอกว่า2บทนะ
เดี๋ยวมันจะเป็นนิสัย
มันจะประมาณว่าถ้าไม่ได้จับแล้วมันอัดอั้นอะ
อีกอย่างเทอยังมีความคิดดีกว่าหลายๆคนตั้งเยอะ
เทอยังคิดว่าเทอไม่อยากให้เเม่เสียใจ
เพราะฉะนั้นเทอไม่ใช่คนขี้แพ้หรอก
เพราะเทอเอาชนะใจเราไปเเล้ว
ส้มจะบอกอะไรให้นะ
การที่พ่อ เเม่จะมีความสุข แค่ว่าตัวสอบติดนะ
พี่ของส้มไม่ใช่คนเรียน
เรียกสมอง... เลยหละ
แต่เค้าไม่เคยทำให้ม่าม๊า เสียใจ
พี่ชายส้มกินเหล้านะ
เเต่เค้ากินเเค่พอดี
เค้าไปไหนเค้าจะโทรหาเเม่ส้มตลอด
พี่ส้มทำให้ผิดหวังมัย
มันต้องมีบ้างหละ
แต่เเม่ส้มไม่เคยว่า
เพราะพี่ส้ม
เป็นคนดี
ไม่ไปท้าต่อยตีกะใคร
ไม่ติดยา ไม่เล่นการพนัน
ไม่ไปเที่ยวกลางคืน
เเค่เนี่ยส้มว่าท่านสุขใจเเล้ว
แค่เป็นลุกที่ดีของท่านก็พอ
อย่าไปกลัวว่าจะสอบติดมัย อย่าไปคิดสิ
คิดว่าทำให้ดีที่สุด
ถ้าเอนท์ไม่ติดเเต่ทำสุดฝีมือเเล้ว
ส้มว่าไม่มีใครผิดหวัง
แม่ตัวเองต้องเข้าใจ
ส้มว่าคนที่ขยันแต่ไม่ติดคือผู้ชนะ
เค้าชนะต้งเเต่เริ่มจับหนังสือขึ้นมาอ่าน
เพราะเค้าชนะกิเลส ตัวเค้าเองได้นะ
แม้เค้าจะเเพ้เเก่โชคชะตา
เเต่เค้าชนะคนหลายๆคนที่ ไม่ทำอะไรเลย
ส้มการทำอะไร
จะเริ่มวันไหนก็ไม่สาย
ถ้าตัวเราทำนะ
ส้มเป็นกำลังใจให้ เทอ*และตัวเอง*
สู้ๆ นะ
ไม่มีอะไรที่สุญป่าวหรอก
เราจะทุกอย่างตอบแทนความดีที่เราทำนะ
พยายาม
เอาชนะความขีเกียจ ความกลัว ความขีขลาด ให้ได้นะ
สู้ๆๆๆจ๊ะ

[pattypass]

ขี้แพ้ไงก้อช่างสู้ซะอย่าง ไม่ต้องกลัว555+

[Pao_DSboy]

เราก้อเปนอีกคน เกือบจะอาการหนักกว่าเธอด้วยแหละคับ
คือเทอยังอ่าน 3 วันก่อนสอบ แต่ เรานะ อ่าน 3 ชม.ก่อนสอบ ^^"
ผลสอบมานก้อเลย เฮ้อ !! ไม่อยากพูดถึง
เอาเปนว่า หลังจากที่ผลสอบม.4 ออกมา เราก้อพอจารู้ตัวเราละ ว่าถ้าเรายังเปนอยู่อย่างนี้ คงเอ็นท์ไม่ติดแน่นอน ToT

เราว่านะ ถ้าเราพยายามจนถึงที่สุดของที่สุดแล้วเนี่ย ไม่ว่าผลมานจะออกมาเปนยังไง เราว่ามานก้อน่าภูมิใจนะ
เราเคยแบบว่า ตอนสอบ(เก็บคะแนน)อ่ะ ลอกเพื่อน แล้วคะแนนนะ ก้อโอเคแหละ ดีกว่าที่คิด แต่รู้สึกแบบ ไม่ค่อยภูมิใจเท่าไหร่
พอจะสอบอีกครั้ง เราก้อเลยหันมาอ่านหนังสือมากขึ้น แล้วลองทำเองดู พอคะแนนออกมา ก้อได้น้อยกว่าคนอื่น แต่รู้สึกภูมิใจลึกๆอยู่นะ

เอ่อ ไปซะไกลเลย เอาเปนว่า พยายามให้ถึงที่สุดของที่สุด แล้วไม่ว่าผลจะออกมาเปนยังไง ให้ยิ้มสู้เอาไว้นะ เพราะถึงยังไง เราก้อรู้ว่าเราได้ทำอย่างสุดความสามารถแล้ว มานน่าภูมิใจกว่าเอ็นติดแต่ทุจริตนะเราว่า - -" ก้อ ให้กำลังใจทุกคนนะ สู้สู้ ศุ้ตาย ^^V

ปล.ชอบประโยคเนี้ย "ไม่มีความพยายามไหนที่จะสูญเปล่า" จัง
ปล.ถ้าพยายามที่สุดถึงที่สุดแล้วแต่ยังเอ็นท์ไม่ติด ก้อ ~~~ สวัสดีรามฯ หุหุ (ไม่ได้แช่งน่อ)

[pattypass]

ครับใช่ครับ Pao_Dsboy พูดถูก อย่ากลัวครับเพราะถ้าไม่กล้าแล้วจะเสียใจภายหลังเหมือนผมครับ

[Athrun]

ถ้าล้มแล้วรู้จักยืนขึ้นมาใหม่ ก็ไม่เป็นละไอ้ขี้แพ้

[X>->*~l-!-J-d-e~*<-<X]

สู้ๆนะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
ไม่มีไรเขียนอ่ะ
เค้าเขียนกันไปหมดแล้ว หุหุ



คิดว่าไงกับข้อความต่อไปนี้

คุณครูเรียนหนังสือไม่เก่ง
ตั้งแต่ มศ4-5 จนถึงปริญญาโท คุณครูไม่ชอบเที่ยว คุณครูติดบ้านเหมือนคุณแม่
คุณครูเลยใช้เวลาประมาณสองหมื่นชั่วโมงในการเพิ่มพูนความรู้และทำกิจกรรมเสริม
เพราะรู้ว่าตัวเองไม่มีค่าตัว แต่พยายามทำตัวให้มีค่า
วันนี้สองหมื่นกว่าชั่วโมงในเวลา 11 ปีกลับมาเลี้ยงดูคุณครูและคุณแม่ตลอดจนคนที่ครูรักอย่างทรงคุณอนันต์
คุณค่าของเวลาขึ้นอยู่ที่ความเพียร
เวลาที่ผ่านไปอย่างมีค่า
ทำให้อนาคตของเราดำเนินไปอย่างไม่ประมาท
ทีนี้หนูมีกำลังใจอ่านหนังสือแล้วยัง

แค่แกล้งแวเล่นนะค่ะ คุณครูสุดสวยอย่าโกดนะ

[EternalSnow]

เคยมีปราชญ์ท่านหนึ่งกล่าวกับผมไว้ว่า "ความพยายามสร้างความสุข  ความสุขมาจากการที่ได้พยายาม"
คุณเคยส่งงานครูหรือเปล่า พอส่งแล้วรู้สึกยังไรบ้าง นั้นแหละคือความสุขที่ได้พยายาม

เพราะชนั้น ความพยายามจึงไม่มีวันเป็น0  ถ้าหากยังไม่สิ้นความพยายาม
ขนาดเดดิสันที่(ผลิตหลอดไฟ) ยังทำพลาดตั่งหนึ่งพันกว่าครั้ง ถึงเขาจะพลาดแต่เขาก็คิดว่าสักวันเขาจะทำสำเหร็จ
 และต่อมาเขาก็ทำสำเหร็จ

เอาคนๆนี้เป็นตัวอย่างนะครับ......

[squalid3]

ทุกความพยายาม ..ย่อมได้อะไรตอบแทนอยู่แล้วนะคะ !

[~{[(DaRkPuPpYpInK)]}~]

คุณครูและเพื่อนๆทุกคนคะ

    คือนิสัยเราก้อเปนคล้ายๆกับคนตั้งกะทู้ค่ะ แต่เรายิ่งกว่าอีกคือมาเร่งอ่านก่อนสอบ1วัน

แร้วก่อนเวลาจะอ่านก้อจะนึกในใจว่า"เดี๋ยวค่อยอ่านก้อได้..."จนเวลาจะอ่านมันก้อจะติดเป็นนิสัย

และเวลารู้สีกอยากอ่านมากๆ พอมาอ่าน ก้ออ่านได้แค่ซัก5นาทีเองค่ะ จะทำยังไงดี

ถึงจะทำให้มีสมาธิในการอ่านมากขึ้นคะ......

[13911]

ใครไม่เป็นไม่รู้หรอก

[nUngniinG+]

เราก็เป็นคล้ายๆเทอ
แต่ตอนนี้เราเริ่มอ่านบ้างแล้ว
ถึงแม้ว่าจะไม่อ่านอย่างหนัก
แต่เราก็ภูมิใจ ที่เราได้เริ่มอ่านซะที

[adminvalentine]

จงอย่าทำตัวเป้นไอ้ขี้แพ้ให้คนอื่นเขาเห็น จงยืนหยัดลุกขึ้นสู้-จงคิดเสมอว่าความพยายามอยุ่ที่ไหนความสำเร็จอยุ่ที่นั้นจำไว้เพื่อน