นิทานเรื่อง ' กบ ฟุ้งซ่าน...ข้างกำแพงวัด '

กบ ฟุ้งซ่านตัวหนึ่งนั่งอยู่ข้างกำแพงวัด

ทุกเช้ามันเฝ้าดูพระออกเดินบิณฑบาตตั้งแต่เช้ามืด

พอพระกลับมาถึงวัดเพื่อฉันเช้า...

กบมันนึกในใจ อยากเกิดเป็นพระ

เป็นพระสบายดี มีคนถวายอาหารให้กินทุกวัน ..

เมื่อพระฉันเสร็จ ก็นำอาหารที่เหลือมากมายนั้น

ไปให้เด็กวัดกินต่อ แล้วเด็กวัดก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อย ..

ตอนนี้ กบเปลี่ยนใจ อยากเกิดเป็นเด็กวัด แล้ว

เพราะสบายกว่าพระ

มันเห็นเด็กวัดหลายคนตื่นสายได้

และไม่ต้องออกตามพระไปบิณฑบาตก็ได้

สบายกว่าเยอะเลย...

เมื่อเด็กวัดกินเสร็จ ก็โกยเศษอาหารที่เหลือทั้งหมด

ให้หมาวัดไปกิน

แล้วเด็กวัดทุกคนก็ไปช่วยกันล้างจาน...

ถึงตอนนี้ กบเปลี่ยนใจ อยากเกิดเป็นหมาวัด แล้ว

เพราะไม่ต้องล้างจาน เหมือนเด็กวัด สบายกว่า ...

พอหมาวัดกินอาหารเสร็จก็แยกย้ายไปทำหน้าที่เฝ้าบริเวณวัด

คอยเห่าคนแปลกหน้า...

ฝูงแมลงวันก็บินมาตอมและกินเศษอาหารต่อจากหมาวัด

ถึงตอนนี้ กบเปลี่ยนใจ(อีกแล้ว) อยากเกิดเป็นแมลงวัน

เพราะสบายที่สุดไม่ต้องทำอะไรเลย

หนำซ้ำยังมีกองอาหารให้กินไม่มีหมดด้วย...

ขณะที่เจ้ากบฟุ้งซ่านกำลังคิดเพลินๆอยู่นั้น

พอดีหันมาเห็นแมลงวันบินมาใกล้ๆ

จึงใช้ลิ้นตวัดเอาแมลงวันเข้าปากตัวเองกินโดยสัญชาตญาณ ..

ถึงตอนนี้ กบฟุ้งซ่าน จึงบรรลุธรรมฉับพลัน (Sudden knowledge)

คิดได้ว่า เอ้อ เป็นตัวของเราเองนี่แหละ ดีที่สุดเลย ( The best to be yourself)

จงเชื่อมั่นในตัวเอง ( Be yourself)