อยากให้ครูสมศรีอ่านให้จบนะคะ

สวัสดีค่ะคุณครู
หนูเคยมาบ่นเรื่องของหนูให้ครูฟังเมื่อ2-3เดือนก่อน ตอนนั้นหนูมาถึงอเมริกาใหม่ๆแล้ว ฟัง พูด อ่าน เขียน ไม่ได้เลย เครียดมาก ครูให้คำแนะนำหนูว่าให้หนูพยายามฝึกฝนต่อไป แต่ในที่สุดหนูก็หลงแสงสีที่นี่ หลงเพื่อน หลงทุกอย่าง หนูทำทุกอย่างให้ไม่โฮมซิค ทั้งดูหนังไทย ฟังเพลงไทย เล่นเกมส์ กิน นอน เล่น จนเวลามันผ่านไปหนูมีความสุขทุกครั้งที่อยู่บ้านเพราะหนูไม่ต้องเรียน ไม่ต้องเจอภาษาอังกฤษ จนตอนนี้เวลาผ่านไป4เดือน หนูเพิ่งจะรู้ตัวเองว่าหนูปล่อยเวลาทิ้งไป4เดือนภาษาไม่ขยับ แถมหนักกว่าเก่าคือหนูเรียนไม่รู้เรื่อง อาจารย์ที่นี่เค้าก็เริ่มที่จะเข้มงวดกับหนูจากที่ปล่อยมานาน แค่ก่อนหนูคิดว่าภาษาอังกฤษท่องศัพท์ไปก็เท่านั้นยังไงเราก็โง่ภาษาอังกฤษอยู่ดี ตอนนี้หนูเหลือเวลาอีก5เดือนเท่านั้น หนูอยากจะเปลี่ยนตัวเอง หนูพยามที่จะท่องศัพท์ แปลหนังซื้อ ทำทุกอย่างที่เป็นภาษาอังกฤษ เพราะหนูมาคิดดูคือหนูเป็นไอขี้แพ้คคนเดียวของบ้าน พี่หนูเค้าเก่งภาษากันหมด หนูตัดสินใจมาที่นี่ก็อยากที่จะมาฝึกภาษาจะได้ากหรือน้อยก็อยากที่จะเริ่ม หนูพยามเอาชนะใจตัวเองหลายครั้ง แต่หนูก็ไม่เคยทำได้เลย เวลาหนูเรียนภาษาอังกฤษหนูชอบตั้งข้อสงสัยว่าทำไมต้องแบบนั้น ทำไมต้องแบบนี้ ทำไมใช้อันนั้นไม่ได้ ใช้อันนี้ทำไม ในชีวิตหนูชอบตั้งข้อสงสัยไปเรื่อยโดยบางทีหนูก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ จนบางครั้งหนูสงสัยจน งงเอง เรียนไม่รู้เรื่อง พอไม่รู้เรื่องก็เบื่อ ท้อ แล้วสุดท้ายก็เลิก แต่ครั้งนี้หนูอยากที่จะทำมันจริงๆ มีคนบอกหนูว่าเค้าใช้เวลา2-3ปีกว่าที่จะฟัง-พูดภาษาอังกฤษได้ แต่ตอนนี้หนูเหลือเวลาแค่5เดือนสุดท้าย หนูคิดว่าหนูต้องเริ่มอะไรสักอย่างจนหนูมานั่งอ่านบทความของคุณครูในblog มันทำให้หนูคิดได้หลายอย่าง ถ้าตอนเด็กๆหนูเชื่อฟังพ่อ ท่องศัพท์ ตั้งใจเรียน เวลาไปเรียนหรือเรียนพิเศษ ถ้าตั้งใจมากกว่านี้ หนูคงไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้หรอก ตอนนี้หนูปริ้นคำศัพท์ของคุณครูออกมาทั้งหมด แล้วก็จะพยามท่องและทำแบบฝึกหัดทุกวันนะคะ หนูจะพยามเก็บเกี่ยวทุกอย่าง หนูยอมไม่ไปเที่ยวไม่สนุกในเวลาที่เหลือแล้วกลับไปพอครอบครัวหนูว่านุกพร้อมกันดีกว่า สำหรับหนู ครอบครัวหนูสำคัญกว่าเพื่อน ถ้าหนูต้องไปเที่ยวกับเพื่อน สนุกกับเพื่อนแล้วลืมหน้าที่ของหนูที่มาที่นี่ หนูยอมไม่มีตรงนั้นแล้วค่อยหาใหม่ก็ได้ กลับไปหนูคงต้องไปเรียนเนื้อหาภาษาอังกฤษใหม่แน่ๆเลย โดยเฉพาะแกรมม่า

สุดท้ายนี้ที่หนูมาเขียนถึงคุณครูเพราะอยากให้คุณครูทราบนะคะว่าครูเป็นเหมือนแม่อีกคนของหนูจริงๆ ถ้าวันนี้หนูไม่จัดห้องแล้วไปเจอสมุดบทความของรู แล้วถ้าหนูไม่เปิดอ่านมัน หนูก็คงจะไม่หยุดการกระทำแย่ๆแบบนั้นแล้วหันมาฝึกภาษาอังกฤษ ต่อจากนี้หนูสัญญาค่ะว่า หนูจะเอาความสนุกทั้งหมดของหนูแลกกับความสำเร็จและความภาคภูมิในของหนูเอง รักครูนะคะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนดูแลตัวเองด้วยนะคะครูหนูเป็นห่วง