หวังสูงไปมั้ย

มีหวังมั้ยครับครู...
? เมื่อ: สิงหาคม 09, 2008, 03:53:17 PM ?

--------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีครับ คุณครูสมศรี

ผม สิริโรจน์ กาญจนพรปรีชา ครับ

ไม่ทราบว่าจำผมได้มั้ยน้อออ ^^

ผมได้สมัครสอบคัดเลือกโครงการ AFS ประเภททุนเรียนดี (Needy) ครับครู

ซึ่งผมก็สามารถผ่านรอบข้อเขียนซึ้งเป็นด่านแรกมาได้
และ ผ่านรอบสัมภาษณ์รอบแรก ซึ่งได้รับเลือกเป็นตัวแทนฝั่งธนบุรี ของกรุงเทพฯ ครับ
แล้ว ทางafs ก็มาเยี่ยมบ้าน พร้อมกับพิจารณาคุณสมบัติต่างๆ
จนในที่สุด เหลือนักเรียนผู้ผ่านการคัดเลือก 45 คน จาก 700กว่าคน ในประเภทดังกล่าว

และแล้ว เมื่อ วันที่ 6-7 สค ที่ผ่านมา
ทางคณะกรรมการมูลนิธิ afs ก้เชิญ นร เข้ารับการสัมภาษณ์

ซึ้งจาก 45 คน เหลือเพียง 10 คน ตัวจริง
กระจายทั่วภูมิภาค ภาคละ 2 คนครับ รวมถึงกรุงเทพด้วย
และ ตัวสำรองอีก 10 คนคับ

และผลที่ออกมาคือ.....

นร ที่ได้รับคัดเลือกของกรุงเทพ นั่นคือ นร จาก เตรียมอุดมและเทพศิรินทร์ ครับครู
TT

ผมติดสำรองอันดับ1 ซึ้งถ้ามีใครใน 10คนสละสิทธิ์
ผลก็มีสิทธิ์ได้รับทุนครับ

หรือ ทางมูลนิธิอาจสามารถขอทุนเพิ่มได้

แต่ผมรู้สึกว่า ความฝันของผมมัน ไกลเสียเหลือเกิน

เพราะ ทุนนี้ ไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆเลย แม้แต่ค่าเดินทางต่างๆ
แล้วยังมีเงินให้อีก 1000 เหรียญสหรัฐ

แล้วใครละครับ จะบอมปล่อยโอกาสนี้ไป จริงมั้ยครับ?

แล้วอีกอย่าง คนที่เคยสมัครปีที่แล้ว ซึ่งติดสำรอง1 เหมือนผมในปีนี้ แล้วเค้าก้อติดในปีนี้อีก แต่สำรอง 6
เค้าบอกว่า ปีที่แล้ว ก็บอกว่า อาจได้อีก
แต่สุดท้ายก้อไม่ได้....

ในวัดสัมภาษณ์ที่ผ่านมา ทางท่านรองฯมูลนิธิ afs
บอกว่า ทุกปีจะทำได้ 10 กว่าทุน (แต่ปีที่แล้วเพียง 10ทุน)
ตอนนี้กำลังขอทุนสนับสนุนจากห้างร้านต่างๆ
จะพยายามให้ได้ทั้งตัวจริงและตัวสำรอง

แต่...
ผมกลับรู้สึก มีความหวังเพียงน้อยนิดเสียเหลือเกินTT

ในความรู้สึก ผมดีใจกับเพื่อนที่ได้ไปทุกๆคน เพราะ ทุกคนล้วนแต่มีความสามารถ

ผมอาจไม่ดีพอ สำหรับการรับทุน TT

ไม่รู้ว่า ยังจะมีหวังมั้ยนะครับ สำหรับสำรอง1 ในปีนี้อย่างผม

แต่อย่างไรซะ ผมก็จะไปรับการปฐมนิเทศพร้อมการเตรียมเอกสารให้ดีที่สุด

แม้ว่าอาจจะไม่มีโอกาสใด้ใช้มันก้อตาม...

Re: มีหวังมั้ยครับครู...
? ตอบ #15 เมื่อ: สิงหาคม 12, 2008, 12:36:38 AM ?

--------------------------------------------------------------------------------
คนเราถ้าอยากไปต่างประเทศนอกจากภาษาต้องใช้ได้แล้ว

หนูต้องมี"วุฒิภาวะ"นะครับ

วุฒิภาวะก็คือภาวะที่พัฒนาแล้ว

การอยากไปไม่ใช่เรื่องผิด

แต่จะเสียประโยชน์ตรงการย้ำคิดย้ำทำกับความรู้สึกในทางลบ

อันทำให้จิตใจกังวลและไม่คมชัดต่อการจัดการกับปัญหาเฉพาะหน้าที่จะเกิดขึ้นต่อไป

ชีวิตมักมีทางให้เลือกเพียงแค่สองทางอยู่เสมอ

ไม่ว่าจะเลือกทางไหน เราก็สามารถลิขิตชีวิตเราให้ดีได้

ด้วยการสร้างเหตุที่เกื้อต่อผล

คุณค่าของคนอยู่ที่การสร้างปัจจุบันให้เต็มพร้อม

เมื่อทำปัจจุบันให้ดี จะเกรงกลัวไปใยต่ออนาคต

ปัจจุบันมั่นคง อนาคตก็สามารถคาดเดาได้ไม่มากก็น้อย

ทำตอนนี้ และอยู่กับการลืมตาชัดๆในปัจจุบันได้ดีที่สุดค่ะ

ที่ผ่านมาหนูก็ได้ทำเต็มที่แล้ว

ที่เหลือยกให้สวรรค์เป็นผู้ลิขิตแล้วกันค่ะ

ดีดลูกคิดรางแก้ว ฤาจักสู้ฟ้าลิขิต