ฟ้ามืด จึงเห็นดาวสวย

ตามบัญชาเอาบทความดีๆมาให้อ่าน

ท้องฟ้ายามมืดสนิท...
มองไม่เห็นแม้เส้นทางเดินข้างหน้า
ความรู้สึกหวาดกลัว เหน็บหนาว เคว้งคว้าง
ย่อมก่อตัวเกิดขึ้นได้ไม่ยากเย็น

คนเรามักจะหวาดกลัว...
ต่อสิ่งที่สายตาไม่อาจจำแนกรายละเอียดได้
ทั้งที่ในความเป็นจริง...
ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังคงเป็นเช่นเดิม
ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน...มืดหรือสว่าง

เหมือนกับเส้นทางเดินของชีวิต
อุปสรรคและความผิดพลาดที่ถาโถมเข้ามา
ทำให้เราเหน็บหนาว หวาดกลัวและเคว้งคว้าง
เหมือนอยู่ท่ามกลางความมืดมิดของความรู้สึก...

มองไม่เห็นหนทางแห่งปัญหาทั้งปวง...

แพ้...เราอาจจะพ่ายแพ้ต่อความมืดมิดนั้น
ความอดทนที่ตั้งไว้เริ่มเหมือนจะขาดผึง
ได้ยินแต่ความเงียบเชียบของความรู้สึก
เพราะดวงตาได้มืดมิดจ่อมจมกับความสิ้นหวัง...

...แต่...

ในความมืดมิดของท้องฟ้า...หากปรับดวงตาให้คุ้นชิน
เราจะมองเห็นเส้นทางข้างหน้าได้บ้าง
แม้เพียงราง ราง แต่ก็เพียงพอที่จะมองเห็น
เชื่อเถิดว่า...ไม่มีความมืดมิดใด จะมืดมิดอย่างแท้จริง

และหากเราแหงนมองขึ้นไป
ดวงดาวมากมายส่องแสงประกายเจิดจ้าวับวาว
ยิ่งท้องฟ้ามืดสนิทมากเท่าไร
ดวงดาวก็จะยิ่งสวยระยิบยามค่ำคืน เช่นกัน

แสงดาวดวงน้อยแม้ริบหรี่...จะเป็นดั่งคบเพลิง
สว่างโชติช่วงในหัวใจของคนที่ว่างเปล่า
อบอุ่นดั่งแสงดวงตะวัน
ส่องนำให้นักเดินทางผู้เหน็บหนาว

ท่ามกลางปัญหา ความท้อแท้สิ้นหวัง
หากปรับความรู้สึกให้คุ้นชิน
หลับตาลง...เปิดหัวใจ

ให้หัวใจได้ฟังเสียงความรู้สึก
ให้ความคิดได้โลดแล่นอย่างอิสระ
เราจะสามารถมองเห็นหนทางข้างหน้าได้เช่นกัน
เชื่อมั่นเถิดว่า...ไม่มีปัญหาใด...ไม่มีทางออก

ขอความสงบนิ่งเป็นดั่งดาวดวงน้อย
ช่วยส่องนำใจของนักเดินทางแห่งชีวิตผู้สิ้นหวัง
ให้พลังอบอุ่นแห่งความเข้มแข็ง
โอบอุ้มและเยียวยาความเหน็บหนาวของหัวใจ

รำลึกไว้เสมอว่า...“เพราะฟ้ามืดดาวจึงสวย”
หากไม่ข้ามพ้นอุปสรรค...ใยจะถึงที่หมาย

"เข้มแข็งไว้...คนดี"

จาก www.tamdee.org