ครูคะเราควรเรียนเยอะ ๆ มั้ยคะ

เราควรเรียนพอประมาณค่ะ

เราควรเรียนวิชาที่เราอ่านเองแล้วไม่เข้าใจ

เราควรเรียนเพื่ออุดช่องโหว่ที่เราอุดเองไม่ได้

เราควรเรียนเพราะเราพยายามแล้ว แต่เราก็ยังไม่เข้าใจ

เราควรเรียนเพราะเวลาเราเหลือน้อยจนคิดว่าต้องอาศัยผู้รู้มาช่วยเราในเวลาที่จำกัด

หลังจากเราเรียนเเล้ว

เราควรทบทวนสิ่งที่เราเรียนมา

เราควรทำแบบฝึกหัด

เราควรถ่ายทอดให้เพื่อนๆที่เรารักหรือเพื่อนที่อยากรับความรู้จากเรา เพื่อฝึกจิตใจของการเป็นผู้ให้ที่ดี

เว้นเสียแต่ว่า เขาปฏิเสธความช่วยเหลือของเรา ก็ไม่ว่ากันนะคะ

เราควรหาแบบฝึกหัดหลายแนวมาฝึกทำกันในกลุ่มเพื่อน หรือทำเองก็ได้ค่ะ

เราควรเลือกเรียนพิเศษโดยฟังคำแนะนำของรุ่นพี่มากกว่าอ่านจากข้อความโฆษณา

เพราะเวลาเรามีน้อย เราจึงต้องเลือกที่ๆเหมาะและดีที่สุดสำหรับเรา

เหมือนเวลาหนูทานอาหาร

กระเพาะหนูมีพื้นที่อยู่จำกัด

แต่หนูทานแต่ junk food ที่มีแต่แป้งและไขมันเข้าไปมาก

พอหนูได้พบอาหารที่แสนอร่อยและมีคุณค่า หนูก็ไม่สามารถทานได้แล้ว

เพราะพื้นที่ในกระเพาะหมดไปกับอาหารที่กินเพราะสีสันเย้ายวนแต่ไร้คุณค่า

สมัยคุณครูเป็นนักเรียนไม่ค่อยมีใครกวดวิชากัน

แต่เราก็จะตามไปเรียนกับคุณครูที่สอนแล้วเราเข้าใจ

แล้วเราก็จะหาซื้อหนังสือที่ท่านเขียนมาอ่านจนทะลุปรุโปร่งทุกหน้า

เรียกว่าแสวงหาศาสดาที่รุ่นพี่แนะนำและเหมาะกับตัวเรา

ชีวิตของคุณครูในวัยมัธยมปลายจึงมีเวลามากพอที่จะทบทวนและทำกิจกรรมอย่างอื่นบ้างเล็กน้อย

ดูตนเองด้วยนะลูก

ว่าปากภาชนะของเรากว้างแค่ไหน

ถ้าเราเป็นภาชนะปากแคบ โถมเทน้ำใส่ลงไปก็ไม่ได้ประโยชน์

สมัยนี้คนสอนก็อยากให้คนเรียนๆเยอะเพราะเป็นธุรกิจการศึกษา

ทั้งชี้นำ ทั้งเชิญชวนมากมายตามกลไกการตลาด

ก็เป็นเรื่องของเขา

แต่ตัวเราต้องทราบตัวเราดี

ยิ่งสมัยนี้เงินทองหายากขึ้นทุกวัน

เวลาจะเรียนก็ควรคัดเลือกเสียก่อน

จะมาเรียนทิ้งเรียนขว้างตามกระแสแฟชั่นไม่ได้เเล้วนะคะ

การเรียนพิเศษก็เหมือนการทานวิตามิน

จะมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อทานพร้อมอาหาร

เพื่อการดูดซึมที่ดี

ข้างขวดก็จะเขียนไว้ตามที่กฏหมายระบุว่า

ควรทานอาหารให้ครบห้าหมู่

และกฏหมายระบุห้ามโฆษณาเกินจริง

หนูลองเทียบเคียงดูนะคะ

สุดท้ายตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน

สำหรับคุณครูแล้ว วิชาที่สอนยากที่สุดคือวิชาที่สอนแล้วเด็กกลับไปพึ่งตนเอง

วัดพระแก้วยังสร้างได้เรืองรองตระการตา ทั้งๆที่ท่านผู้สร้างมิได้จบสถาปัตยกรรมมาแต่อย่างใด

แต่ความรักในผืนแผ่นดินและพระมหากษัตริย์ของผู้สร้าง

จึงสามารถรังสรรค์ศิลปกรรมระดับโลกให้ผู้คนได้สัมผัสได้

ฟางเส้นสุดท้ายในลำคลองมีไว้เพื่อให้เราเกาะพักเอาแรง

แต่ฟางเส้นนั้นไม่สามารถนำพาเรากลับฝั่งได้

เรานั่นแหละต้องพาตนเองเข้าฝั่งด้วยกำลังของเราเอง

อย่ากังวลไปกับคนที่เรียนมากแต่ไม่เคยทบทวนเลยนะคะ

จะทำให้เราลนลานตามไปกับเขาด้วย

ดูตามความเหมาะสมและเหมาะควรกับตัวเรานะคะ

ขยันมากๆเข้าไว้

เพราะสิ่งที่มีค่าที่สุดที่เราได้จากระบบการศึกษาไทย ก็คือ

ความอดทนคงบคู่ไปกับการมองโลกในแง่ดีค่ะ

โชคดีนะคะ

คุณครูขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

แต่ถ้าเรียนแล้วสบายใจ ไม่เดือดร้อนก็ไม่ว่ากันค่ะ