0.2 ต๋อยแล้วมีความสุข VS. เกือบ4.00 แต่เครียด:D

[เด็กกลุ้มใจ]

คุณครูสมศรีคะ

หนูเครียดมากๆค่ะ
ปีนี้หนูเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ห้องคิงของสายตัวเองตอนม.5
หนูดีใจมาก ตอนรู้ว่าทำคะแนนได้ถึงห้องนี้
แต่ตอนนี้หนูทุกข์มากค่ะครู เพราะในห้องเรียนหนูแทบไม่มีใครพูดกันเลย...หนูควรจะทำอย่างไรดีคะ?

ทุกคนเหมือนมาเรียนอย่างเดียว ตอนพักก็ทำแบบฝึกหัด
คือ...หนูเข้าใจว่าคนเราต้องใช้เวลาให้มีประโยชน์ใช่มั้ยคะ คุณครู หนูก็พยายามหาแบบฝึกหัดมาทำบ้าง
แต่คือตลอดทั้งวันหนูแทบไม่ได้พูดเลย ไม่มีใครพูด ไม่มีใครเล่น ไม่มีใครหัวเราะ หนูเครียดค่ะคุณครู


สายพิณที่ตึงไปก็ไม่ใช่ว่าจะดีที่สุดใช่มั้ยคะ? หนูเป็นคนชอบทำกิจกรรม เลยแก้ปัญหาด้วยการไปหากิจกรรมทำเล่นนอกห้อง พอพักปุ๊ปหนูก็จะรีบวิ่งไปเต้นในกิจกรรมรับน้องเลยหละค่ะ(ซึ่งรับน้องจบหนูก็กลัวไม่มีกิจกรรมทำเหมือนกันค่ะคุณครู ) หนูสงสัยว่าทำแบบนี้หนูเป็นคนไร้สาระมั้ยคะครู? หนูกลัวเพื่อนในห้องเค้ามองหนูเป็นแบบนั้น

แต่เวลาหนูไปเรียนคุณครูหนูสนุกมากๆเลยนะคะ มีเต้นๆมีมุกฮาๆตลอด ว่างๆหนูก็ไปเล่นกับเพื่อนสนิทหนูที่อยู่ห้องควีนหรือห้องคละบ้างค่ะ ก็มีความสุขดี แต่อึดอัดเวลาอยู่ให้ห้องนี่แหละค่ะ

ขอบคุณที่ฟังหนูระบายมากนะคะ รักคุณครู ยังไงหนูก็จะขยันเรียนต่อไปเพื่อคุณพ่อคุณแม่ กลับมาบ้านหนูก็อ่านหนังสือนะคะ แค่ติดเล่นไปหน่อยแค่นั้นเอง รักคุณครูมากๆค่ะ เป็นที่พึ่งทางใจของหนูตลอดมาเลย คำสอนครูหนูนำมายึดจนทำให้อยู่ห้องนี้ได้ค่ะ  

มีชีวิตแบบ0.2 ต๋อยแบบมีความสุข ดีกว่าเครียดค่ะ หนูจะพยายามเฮฮาและตั้งใจเรียนไปด้วยนะคะ:D ฝากถึงเพื่อนๆด้วย ใช้ชีวิตให้คุ้มค่านะ เกิดมามีชีวิตมัธยมปลายแค่3ปี ขอให้ทุกคนสู้ๆจ้า