ครูขา หนูเจ็บปวดที่ใจเหลือเกินค่ะ ช่วยหนูด้วยนะคะ...

[กำลังใจ]

 ครูขา ถ้าเรื่องหนูยาวเกินไปก็ขอโทษทีนะคะ แต่หนูอยากจะปรึกษาครูจริงๆ หนูรู้ว่าครูจะเป็นคนที่ฉุดหนูขึ้นมาจากความทุกข์นี้ได้ค่ะ...
 เรื่องหนูมีอยู่ว่า หนูเรียนในโรงเรียนหญิงล้วนที่เป็นที่รู้จักค่ะ คือประมาณว่าเป็นโรงเรียนคุณหนูน่ะค่ะ มีแต่คนที่มีฐานะเรียนกันค่ะ แต่ยกเว้นหนู ซึ่งมีฐานะพออยู่พอกินน่ะค่ะ คุณแม่ให้เรียนเพราะมันใกล้บ้าน หนูอยู่ที่นี่มีความสุขดีตั้งแต่ ป.1 แต่พออยู่ ม.1 มันมีการจัดห้องคิงอ่าค่ะ หนูก็อยู่ สังคมมันเลยเปลี่ยนไป หนูไม่ได้อยู่กับเพื่อนๆที่คบกันมาตั้งแต่ประถมเลย จึงต้องมาพบเพื่อนใหม่ ซึ่งหนูต้องยอมเค้าทุกอย่าง เช่น เค้าว่าอะไรก็ต้องไม่โกรธ เค้าแกล้งอะไรแรงๆก็ต้องเก็บเอาไว้ มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะครู จนกระทั่ง ม.4 หนูก็กลายเป็นคนที่ทุกคนไม่เกรงใจ หรือประมาณว่า คนไม่สำคัญ น่ะค่ะ มีไว้ใช้งาน ไว้ระบายอารมณ์ หนูรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่แล้วก็มีเพื่อนในกลุ่มหนูคนหนึ่งเข้ามาปลอบหนูและบอกให้หนูสู้ต่อไป ค่อยๆแก้ไข แล้วมันจะดีขึ้น หนุรู้สึกดีใจมากที่อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนคนนี้ที่เข้าใจเรา ตั้งแต่นั้นเราเลยสนิทกันมาก ถึงแม้เค้าจะเป็นคนที่อารมณ์รุนแรง แต่หนูก็รับได้ค่ะและเข้าใจว่าคนเรามันต้องมีทั้งด้านดีและไม่ดี และด้านที่ดีของเขานั้นก็สามารถเติมเต็มเป็นกำลังใจให้หนูเป็นอย่างดี เรามีปัญหาอะไรก็จะปรึกษากันตลอด ดังนั้นถ้าหนูช่วยอะไรเค้าได้ก็จะช่วยอย่างเต็มที่ให้สมกับที่เค้าเป็นกำลังใจให้หนูน่ะค่ะ หนูจึงรักเพื่อนคนนี้มาก มากจริงๆค่ะ แต่แล้วความสนิทของเราก็ต้องพังลง เพื่อนในกล่มหนูมาคุยกับหนูว่าเราสนิทกันเกินไป จะอยู่กัน 2 คนใช่มั้ย อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ ทำให้เพื่อนของหนูเปลี่ยนไปเลย กลายเป็นไม่ยุ่งกับหนู ไม่ไปไหนกับหนู หนูเสียใจจริงๆค่ะ เสียใจจนไม่มีสติ จนคะแนนปลายภาคหนูลดลงอย่างน่าตกใจเลยค่ะ แต่พอเทอม 2 มาทุกอย่างทำท่าจะดีขึ้น เราเริ่มสนิทกันเหมือนเดิม แต่มันก็มีเหตุการณ์ร้ายๆอีก คือเพื่อนหนูในกลุ่มคนหนึ่งเค้าโกรธหนู เพราะว่าหนูไม่สนใจเค้า เมินเค้า แต่ความจริงมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดค่ะ แต่เค้าก็ไม่ถามหนู ไม่คุยกันให้รู้เรื่องว่าเป็นยังไง เค้าไปเล่าให้เพื่อนๆคนอื่นในกลุ่มฟัง ซึ่งก็แน่นอนค่ะว่าเพื่อนๆในกลุ่มก็เออออไปด้วย พาโกรธหนูไปด้วย หนูเสียใจมากๆค่ะที่ไม่มีใครเข้าใจหนู ไม่มีใครฟังหนู และถามหนูว่าทำอย่างนั้นจริงๆรึเปล่า แถมเพื่อนที่โกรธหนูเค้าว่าหนูแรงมาก แรงจนหนูรับไม่ได้เลยค่ะสำหรับคนที่เป็น เพื่อน  วันนั้นหนูจึงแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ จนครูมาเห็นทำให้มีเรื่องราวใหญ่โต เพื่อนที่เข้าใจหนูที่สุดคนนั้นเค้าก็ไม่ยุ่งกับหนู เพราะคงเห็นหนูสร้างแต่ปัญหา เค้าจึงไม่สนิทกับเพื่อนคนอื่น หนุไม่โกรธเค้านะคะ แต่หนูเสียใจจริงๆที่เค้าลืมสิ่งดีๆที่ทำให้กัน แต่จดจำสิ่งร้ายๆ เสียใจจริงๆค่ะ
ตอนนี้หนูอยู่ ม.5 แล้ว ชีวิตของหนูแย่กว่าเดิมอีกค่ะ คือหนูเหมือนเป็นส่วนเกินของกลุ่ม หนูต้องพึ่งตัวเองจริงๆค่ะ เค้าจะไปไหนกันก็ต้องเดินตามไป เพราะไม่มีใครชวน ไม่มีคนอยากนั่งข้างๆด้วย บางคนยังทำหน้ารังเกียจหนู ไม่มีใครอยากยุ่ง แถมในกลุ่มหนูก็เรียนได้ต้นๆของห้อง ทำให้หนูยิ่งเป็นตัวถ่วงเค้าไปใหญ่ จากที่หนูเคยเป็นคนที่ร่าเริง สนุกสนาน ก็กลายเป็นคนเศร้าซึม พูดน้อย อยู่คนเดียว ไม่มีใครต้องการเลย หนูร้องไห้แทบทุกวันที่บ้าน เพราะหนูอึดอัดจากความร้สึกแย่ๆที่โรงเรียน หนูต้องอดทน ไม่ร้องไห้ที่ร.ร.อีกเพราะก็จะมีเรื่องอื่นๆตามมา หนูแค่อยากมีเพื่อน ขอแค่คนเดียวจริงๆค่ะที่เข้าใจหนู เพื่อนที่สนิทของหนูคนนั้นกลับกลายเป็นพอขึ้น ม.5 ก็ไม่ยุ่งกับหนูอีกเลยค่ะ หนูเสียใจจริงๆค่ะ หนูต้องไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่กล้าขอใครไปเป็นเพื่อนเพราะรู้ว่าเค้าคงไม่อยากไป ไม่กล้าให้ช่วยสอนอะไรเพราะเค้าคงไม่อยากช่วย ความคิดหนูมันวนเวียนอยู่อย่างนี้น่ะค่ะ แต่ใจหนูจริงๆก็อยากมีเพื่อน "แท้" สักคนหนึ่งที่คอยยืนเคียงข้างหนูจริงๆเเบบเมื่อก่อน แต่ตอนนี้หนูไม่มีใครจริงๆค่ะ นอกจากพ่อแม่..
คุณครูคะ ตอนหนุนอนอยู่ หนูแอบได้ยินพ่อกับแม่คุยกันเรื่องหนู เพราะเห็นหนูร้องไห้ ซึมเศร้า จนปรึกษากันว่าอยากให้ย้าย ร.ร. เพราะทนไม่ไหวที่เห็นหนูซึมเศร้า เสียใจแบบนี้ คุณแม่หนูถึงกับร้องไห้และพูดว่ามันเป็นกรรมอะไรกัน... หนูเสียใจจริงๆค่ะที่หนูทำให้พ่อแม่เสียใจ หนูเป็นลูกคนเดียวด้วย จากที่หนูเป็นลูกที่ไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นเท่าไหร่ คือ จะทำอะไรก็ทำ ประมาณนี้น่ะค่ะ แต่พอหนูเป็นแบบนี้ ทั้งพ่อกับแม่ก็โทรตามหนุทุกเย็น ถามทุกวันว่าเป็นยังไงบ้าง สัมผัสได้ถึงความรักความห่วงใยที่แท้จริงเลยค่ะ แต่หนุก็ยังรู้สึกแย่ๆอยู่ 2 อย่างค่ะ คือ
1.ความอึดอัดที่โรงเรียนที่หนูเล่าไปแล้วน่ะค่ะ หนูเรียนไม่รู้เรื่องเลยน่ะค่ะ ในหัวมันวนเวียนอยู่แต่เรื่องอย่างนี้ ไม่มีสมาธิ ไม่มีแรงที่จะเดินต่อไปเลยค่ะ ทางช่างมืดมนเหลือเกิน
2.การที่หนูเป็นแบบนีหนูไม่สบายใจเลยค่ะ เพราะ พ่อแม่ต้องมาเสียใจกับหนู เป็นห่วงหนูว่าหนูจะเป็นอะไรหรือเปล่า หนูอยากตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือเหมือนคนอื่นๆซักทีน่ะค่ะ เพราะ ม.5 มันเปลี่ยนระบบใหม่ต้องอ่านหนังสือตั้งแต่ตอนนี้ แต่หนูมัวแต่มานั่งเสียใจ มานั่งเศร้า ไม่มีสมาธิจะอ่านอยู่อย่างนี้ แล้วหนูจะเลี้ยงพ่อแม่ได้ยังไงคะ...

ครูขา ช่วยให้แสงสว่างหนูหน่อยนะคะ เพื่อให้หนูมีแรงก้าวเดินต่อไปค่ะ...

ขอบคุณคุณครูมากๆค่ะ

[เหม่งจ๋าย : )]

ไม่มีอะไรจะเอ่ย.. ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่นะคะ..


จะบอกให้พี่ตอนนี้สู้เต็มที่เพื่อพ่อกะแม่ บุคคล 2 ที่ที่รักพี่ และพี่รักมากที่สุด ก็ไม่ได้..


เพราะคนเราเป็นสัตว์สังคม ย่อมต้องมีเพื่อนแท้ที่อยู่เคียงข้างใจ ให้คำปลอบ และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จริงมั้ยคะ?




ก็ ขอเป็นอีกหนึ่งแรงกำลังใจให้พี่นะคะ

[BBPADน่ารัก]

คนที่เค้าไม่ได้แคร์ความรู้สึกเรา
เราก้อไม่เห็นต้องแคร์ความรู้สึกเค้าเลยค่ะน้อง
เพื่อนน้อง ถ้าเค้ารักน้อง เค้าจะทำกับน้องแบบนี้หรอคะ น้องลองคิดดูนะ
ถ้าเค้าจริงใจ ทำสิ่งไหนแล้วเพื่อนเสียใจเค้าไม่มีทางทำแน่นอน
แล้วถ้าเห็นเพื่อนตัวเองเศร้าไป ถ้าเืพื่อนแท้อ่ะเค้าเดินมาถามแล้วว่าเปนอะไรรึเปล่า
พี่ว่าน้องลองเคลียร์กะเพื่อนไปเลย ถามไปตรงๆว่า ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย
ถ้าเพื่อนไม่ตอบ หรือว่า เฉยๆไป ก้อให้เห็นอ่ะว่า ไม่จริงใจ
ถ้าคนเราเป็นเพื่อนกันถึงทะเลาะกันบ้างอีกไม่นานก้อดีกันและรักกันมากกว่าเดิมด้วย
นอ้งอย่าเก็บความทุกข์ไว้คนเดียวสิคะ  มีอะไรต้องเคลียร์อย่าปล่อยให้บานปลาย
และก้อต้องแยกความรู้สึกให้ได้ ว่าเรื่องเรียนก้อคือเรียนอ่านหนังสือไม่ต้องคิดเรื่องอื่น
พอจะคิดก้อบอกกะใจว่า คิดแล้วได้อะไร อนาคตจะอยู่ไหน จะเรียนจบไหม เนื้อหาอีกมากมายถ้ามัวแต่
คิดเรื่องอื่นมันจะอ่านทันไหม คนอื่นเค้าอ่านไปถึงไหน เรานั่งคิดอะไรก้อไม่รู้อยู่ได้ อ่านต่อไป
และก้อคิดซะว่าเราทำเืพื่อเพื่อนแท้ของชีวิตก้อคือ พ่อกะแม่ ทำให้เค้าได้ชื่นใจ
อย่าให้คนที่เค้าไม่ได้แคร์ความรู้สึกเรา และไม่ได้รักเรา มาทำให้เราต้องเสียอนาคตเลยนะคะ
สู้ๆๆนะ เปนกำลังใจให้

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

คุณครูเข้าใจหนูนะคะ

แต่เอาอย่างนี้ดีไหมคะ 

เรื่องแบบนี้ไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิด

แต่เอาเป็นว่า เปลี่ยนเรื่องคิดไหมคะ

เปลี่ยนเป็นว่า เราจะขยันอย่างไรให้สอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้

จะได้พบเพื่อนกลุ่มใหม่ๆที่เลือกสายอาชีพเหมือนกับเรา

แล้วพอเข้าไปในมหาวิทยาลัย

ถ้าหนูเข้ากับกลุ่มนี้ไม่ได้

หนูก็สามารถเข้าร่วมกิจกรรมที่หนูสนใจ

หนูก็จะพบกับกลุ่มเพื่อนที่มีความสนใจเช่นเดียวกับหนู

คุณครูเคยเจอปัญหาเช่นหนูตอนเรียนปีหนึ่ง

สุดท้าย อาจารย์พาไปทำกิจกรรม

และแล้วก็ได้เจอกับความสุขในหมู่เพื่อนใหม่ที่มีอะไรคล้ายๆกัน

เอนท์ให้ติดก่อนนะคะ

เอาใจช่วยหนูนะ

อย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่นจนหมดแรงทำหน้าที่หลัก

เดี๊ยวคืนนี้ก็ผ่านพ้นไปแล้ว

อย่าไปคิดมากกับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว

เพราะจะทำให้หนูกลายเป็นคนหมองเศร้าไร้ความสุข

คนเรา ถ้ามีจิตใจสดใส มีน้ำใจ ใครๆก็อยากคบนะ

เชื่อคุณครูนะคะ

จะคอยเป็นกำลังใจให้หนูนะคะ

คืนนี้ฝันดีค่ะ

[กำลังใจ]

ขอบพระคุณคุณครูมากนะคะที่คอยรับฟังปัญหาและเป็นกำใจให้หนู และทุกๆคนที่มีปัญหา

รักคุณครูและทีมงานที่นี่มากๆค่ะ

ครูเป็นครูที่มากกว่าครูสอนภาษาอังกฤษจริงๆค่ะ  

[Ooooonji]

ครูขา :'(หนูก็โดนเพื่อนใส่ร้าย
วันนี้หนูไม่สบายไม่อยากไปโรงเรียนเพราะเพื่อนๆเชื่อเค้ากัน
หนูจะทำงัยยดีคะครู หนูพยายามจะอ่านหนังสือตามครูแนะนำแต่หนูก็ไม่มีสมาธิ ครูช่วยให้กำลังใจหนูหน่อยนะคะ หนูจะรอครูค่ะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

น้องooonji ที่รัก

ถ้าหนูมั่นใจในความดีของหนู

เพื่อนที่ใส่ร้ายหนู แม้คนอื่นไม่รู้แต่จิตใต้สำนึกของเขาย่อมรู้ดี

จุดจบของคนที่ปั้นน้ำเป็นตัวคือความทรมานใจ

กระสับกระส่ายอยากจะกลั่นความแค้นเป็นหอกที่ขว้างปาออกไปเพื่อให้ปักอกคนที่เขาคิดร้าย

หนูจงหักหอกให้เป็นดอกไม้ อย่ามองหอกเป็นศาสตราวุธที่พุ่งมากระแทกปักทรวงหนู

จับหอกให้มั่นและหักหอกให้กลายเป็นดอกไม้

ไม่มีประโยชน์ที่จะเปล่งคำพูดกับทุรชน

คนที่คิดไม่ดีกับคนอืน

สุดท้ายสิ่งที่เขาทำจะเหมือนกับลูกบอลที่ยิ่งขว้างแรงเท่าไหร่

ก็จะยิ่งกระดอนไปโดนตัวเขาเองมากเท่านั้น


พวกคนเหล่านี้จิตไม่ยกระดับพอที่จะนำเวลาไปทำอย่างอื่น

อย่าไปตอบโต้กับเขา

เพราะเขาไม่มีค่าพอสำหรับแม้อณูเดียวของพื้นที่ในสมองของเรา

เข้มแข็งไว้นะคะ

ปากของเขา อยู่ใกล้หูเขามากกว่าหูเรา

คนอย่างเราจะเปล่งคำผรุสวาจาออกมาได้ต้องใช้พลังมากกว่ามธุรสวาจา เพราะผรุสวาจาเปรียบดุจไฟที่ผลาญไหม้ให้วายวอด

แต่มธุรสนั้นตรงข้ามเพราะเป็นพลังของการสร้างสรรค์


ปล่อยพาลชนเปล่งคำรุนแรงไร้สติเช่นนี้ต่อไปเถิด

เพราะบัณฑิที่ฝึกจิตมาดีแล้วย่อมไม่กล่าวคำเท็จและสร้างความแปลกแยกให้เกิดในผองชนโดยเฉพาะเยาวชน

กรรมใดใครก่อ กรรมนั้ก็จะคืนสนองเขาเอง

หนีอะไรก็หนีพ้น  แต่หนีกฎแห่งกรรมไปไม่พ้นหรอกค่ะ

สวดมนต์แล้วแผ่เมตตาให้เขาไปนะคะ

จิตที่เป็นกุศลเป็นจิตที่จะดึงคนดีมาชิดใกล้ในที่สุด

แต่จิตอกุศลก็จะผลักคนดีให้ถอยห่าง

สุดท้ายก็เหลือแต่พาลชนให้คบกันเอง ขาดสติที่จะประคับประคองกันเป็นผลตามมา

ทำใจให้สบายแล้วตั้งใจเรียนนะคะ

อย่าคิดกับเรื่องพวกนี้จนทำให้หนูเสียการเรียนนะลูก

มันก็แค่ผักตบชวาทางความคิด

เช๊ยเฉยยย นะคะหนูน้อย

คุณครูเป็นกำลังใจให้

ดั่งพระราชดำรัสให้สนับสนุนคนดีให้มีในสังคมมากๆ

คนไม่ดีจะได้ไม่กล้าเผยอหน้ามามองผู้คนได้

[กุ๊ก]

lสู้ต่อไปนะคะ ไปเรียนหนังสือซะ ถ้าไม่ไปศัตรูดีจัยตายเลยง่ะ
ทำตามที่ครูสมศรีแนะนำนะคะ คนที่ทำร้ายคนอื่นด้วยวาจ่าแล้วยังหว่านล้อมผู้อื่นแสดงไม่เคยอ่านกฏเเห่งกรรม
เค้าว่าจะเกิดใหมเป็นกระเทียมโทนทำอะไรก็ไม่ดีไปหมดเพราะคิดร้ายกะผู้อื่น เด๋วฟ้าดินลงโทษเค้าเอง ขยันมากๆนะคะพี่เอาใจช่วยคะ

[Kittykid]

 


เห็น




ด้วย



อย่าง


แรง


กั๊บ

[กำลังใจ]

เปนกำลังใจให้ Ooooonji นะ

ตอน ม.4 พอเกิดเรื่องขึ้น ที่เราเล่าน่ะ เราเครียดมากกกจนไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
กลัวไปหมดทุกอย่าง ผลที่เกิดก็คือ ตามงานไม่ทัน การบ้านค้าง เครียดกว่าเดิม ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยนะ
ผลเสียก็ตกอยู่ที่ "ตัวเราเอง" ไอ้คนที่ใส่ร้ายเราก็ยิ่งดีใจใหญ่เลยที่เราเป็นแบบนี้ อ่อนแอแบบนี้
ไม่มีอะไรจะชนะความดีได้ จงมั่นใจในความดีของตัวเองนะ

เราจะเป็นกำลังใจให้

เวลาที่เราท้อแท้ หมดกำลังใจ ยังมีอีกหลายพร้อมจะมอบกำลังใจให้เราอย่างจริงใจนะ
  พ่อ  แม่  คุณครูสมศรี  เพื่อนที่จริงใจ  ทุกๆคนในบอร์ดนี้  
     .....กำลังใจเป็นเหมือนแรงให้เราก้าวเดินได้ต่อไปจริงๆ......
 
เราจะต้องสู้ไปด้วยกันนะ เพื่อ พ่อแม่ ของเรา อย่างที่ครูสมศรีบอกนะ

ขอบคุณครูสมศรีและทุกๆ คนที่เป็นกำลังใจให้มากๆๆ ค่ะ