.......ครูคะ หนูทุกข์ใจจังเลยค่ะครู.....

[ff]

ครูขา ตอนนี้เวลาที่หนูทำอะไรดูเหมือนว่ามันผิดในสายตาคนอื่น จนตอนนี้หนูกลายเป็นคนที่ไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง ไม่กล้าแสดงความคิดเห้น ไม่กล้าตอบคำถามของครูตอนรียนในห้อง ไม่กล้าถามครูเมื่อมความสงสัย หนูอยากรู้ว่าคุณครูทำอย่างไรถึงมีความมั่นในตัวเองคะ หนูแคร์สายตาคนอื่นเวลาที่มองมา แคร์คำพูดของคนอื่นด้วย หนูไม่มีความสูขเลยค่ะครู มีอีกเรื่องคะ ถ้าเราทำสิ่งที่ดีให้กับคนอื่นแต่เขากลับตอบแทนเราด้วยความไม่ดี เราก็ทำไม่ดีกับเขาบ้างผิดไหมคะ บางทีหนูเจอเอนที่ไม่จริงใจเลยค่ะครู คล้ายกับว่าเขาแข่งกับเราตลอด ทั้งๆที่สนิทกัน หนุมีความทุกข์น่ะค่ะ ทั้งไม่เชื่อมั่นในตนเอง เนื่องจากเรียนได้ไม่ดีกลัวเวลาครูถามตอบไม่ได้ ทั้งเจอเพื่อนก็เหมือนจะแข่งกันทั้งที่เป้นเอนกัน ครูขา ให้แนวคิดหนูโปรดนะคะ ตอนนี้ก็ใกล้สอบแอดมิดชั่น เหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนเอง หนูไม่อยากระทมทุกข์อย่างนี้เลย แต่หนูอยากบอกว่าหนูรักครูนะคะ รักรองจากพ่อแม่พี่  และทำให้คนอื่นรักครูด้วยค่ะ เจอคนที่ดีอย่างครู คงจะมีความสุขกันถ้วนหน้าเลยค่ะ   

[POZITRON]

ไม่เปนไรหรอก

สู้ๆ

ทำดีไป ไม่ตายหรอก ทำดีวันนี้ไม่เห็นแต่เทวดาเห็นนะ

อดทนไว้ คิดดี ทำดี

แล้วจาเจอกับสิ่งดีๆเองแหละ

ร่าเริงเข้าไว้ อย่าไปคิดมาก อย่าไปใส่ใจกับอะไรมากเลย

เรียนดีกว่า 5555  สนุกกว่าเยอะ เราไปละ ว่างๆลยมาให้กำลังใจ ไม่ว่ากันนะ lสู้ๆ...ไฟโตะ

เจอกันครูสมศรี หนูเรียนสาขา บางกะปิ บายฮะ รักครูนะรู้ป่ะ^^

[lB a d t z_m a r u]

ชื่อกระทู้ช่างโดนใจ


ตอนนี้เครียดมากมายเหมือนกัน



แต่เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ

สู้ๆๆๆ  เอ็นท์ปีนี้เหมือนกันจ้า

[N' OPEL]

ชีวิตอาจเต็มไปด้วยทุกข์ แต่ก็เต็มไปด้วยสิ่งงดงามน่าอัศจรรย์ด้วย
ดังเช่น ฟ้าคราม สายแดด และนัยน์ตาของเด็กน้อย

อย่าเพ่งเล็งแต่ด้านทุกข์ ...
เราต้องสัมผัสด้านงดงามน่าอัศจรรย์ของชีวิตด้วย

ทั้งหมดล้วนอยู่ในเราและรอบๆตัวเรา.. ทุกเวลาและสถานที่...

หากเราไร้สุข ขาดสันติภายในใจ ...
ย่อมไม่อาจแบ่งปันสันติและความสุขกับผู้อื่นได้...
แม้เขาจะเป็นคนที่เรารักและอยู่ร่วมชายคาเดียวกันก็ตาม

แต่ถ้าเรามีสันติสุข...
เราจะยิ้มและแย้มบานได้อย่างดอกไม้...
ทุกคนในครอบครัวตลอดรวมถึงสังคม...
...จะได้รับอานิสงส์จากสันติภาวะของเรา

เราต้องพยายามเป็นพิเศษหรือไม่ในการชื่นชมความงามของฟ้าคราม
เราต้องฝึกเสียก่อนจึงจะดื่มด่ำความงามดังกล่าวได้กระนั้นหรือ

เปล่าเลย... เราดื่มด่ำได้ทันที...
แต่ละวินาทีของชีวิต เราสามารถดำเนินไปเยี่ยงนี้
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เวลาใด...
เราสามารถชื่นชมสายแดด ชื่นชมการปรากฎอยู่ของกันและกัน
หรือกระทั่งชื่นชมความรู้สึกขณะหายใจได้

เราไม่จำเป็นต้องไปชื่นชมฟ้าครามถึงเมืองจีน
ไม่จำเป็นต้องดั้นด้นไปถึงอนาคตเพื่อจะชื่นชมลมหายใจ

เราสามารถสัมผัสทั้งหมดนั้นได้เดี๋ยวนี้...
คงเป็นเรื่องน่าเสียดายถ้าเราตระหนักเห็นแต่ด้านที่เป็นทุกข์...

----------------------------------------------
จอห์น เวลวู้ด บรรณาธิการภาษาอังกฤษ, ร.จันเสน แปล, พจนา จันทรสันติ บรรณาธิการ.
"ปาฏิหาริย์อันเรียบง่าย". กรุงเทพฯ:โกมลคีมทอง. 2546. หน้า 136-13