เศร้าใจ

เอาอีกแล้วสิค่ะความคิดนี้มันย้ำถามหนูอยู่ทุกวันเลยค่ะครู ต้องบอกว่าหนูเป็นเด็กปีหนึ่งนะค่ะ แต่หนูรู้สึกว่าตนไม่มีความสุขกับการเรียนเลยค่ะ ตอน ม.ปลายหนูหาหนูตนเองไม่เจอค่ะ อยากเรียนโน่นนี่เพราะตามใจคนรอบตัว รับฟังข้อคิดเห็นของคนอื่นหมดแต่ลืมถามใจตนเองว่าชอบอย่างไรกันแน่ มารู้ตัวเอาตอนนี้ก้เหมือนจะสายเลยค่ะ
ตอน ม.ปลายหนูมีแต่ความกลัว ไม่กล้าที่รอแอดมิชชั่น เอ็นตรงได้ก็ยืนยันไปเลยแบบไม่คิดอะไร รู้แต่ว่ากลัวว่าถ้ารอแอดแล้วถ้าไม่ติด ก็คงผิดหวังมากกว่านี้ แต่หนูไม่นึกเลยว่าการติดสินใจยืนยันสิทธิ์พยาบาลในวันนั้น ทำให้หนูรู้สึกพลาดมาจนถึงวันนี้เพราะคะแนนหนูถึงคณะที่หนูต้องการ
แต่หนูก็ไม่มีทางเลือกแล้ว ยังไงก็ต้องเรียน มาเรียนแรกๆ หนูร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ คิดแต่ที่จะซิ่ว แต่หนูก็สงสารแม่ ไม่อยากให้แม่มาผิดหวังเพราะหนู ไม่อยากเห็นท่านไม่สบายใจเลยค่ะ ผ่านมาเทอมหนึ่งเกรดออกมา ๓.๗๘ แต่หนูก็ไม่มีความสุขอยู่ดี เพราะการเรียนเป็นคณะที่หนูไม่ชอบเลยค่ะ
ท้ายที่สุดหนุก็เลยตัดสินใจคุยกับแม่ แม่ตกใจมากเลยค่ะครู หนูรู้ว่าแม่เสียใจ แต่ก็แกล้งไม่พูดอะไรเพราะไม่อยากให้หนูเสียใจมากไปกว่านี้ ถึงตอนนี้หนูก็กลับมาเรียน แต่หนูไม่ได้ลงทะเบียนเรียนวิชาคณะเลยค่ะ หนูกะจะซิ่วแน่นอน หนูไม่ได้เป็นลูกที่แย่ใช่ไหมค่ะครู แต่หนูก็ทำให้คนที่หนูรักที่สุดเสียใจอยู่ดี