คุณครูขา ทำไมหนูต้องมาเจอคนแบบนี้คะ

สวัสดีค่ะ คุณครู หนูพึ่งเข้ามาในบอร์ดนี้ไม่กี่ครั้ง ที่เข้ามาวันนี้หนูอยากได้กำลังใจ หนูพยายามที่จะคิดว่าคนอื่นที่เจอปัญหาหนักกว่าหนูมีเยอะกว่า แต่หนูขอระบายได้มั้ยคะ

ตอนนี้หนูอยู่ม.6แล้วค่ะ หนูอยากเข้าคณะที่หลายๆคนใฝ่ฝันกัน ซึ่งคณะนี้ต้องใช้ความถนัดพิเศษที่ต้องเรียนเพิ่มเติม หนูหาที่เรียนมาตั้งแต่มอสี่เทอมปลาย หนูไปเรียนมาประมาณ4ที่ แต่ทุกครั้งที่เรียนกับทุกที่หนูจะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวหนู อาจเป็นเพราะวิธีสอนของเค้า หรืออาจจะเป็นเพราะความกดดันในตัว หนูเป็นคนชอบกดดันค่ะ ชอบคิดมาก แล้วความคิดสร้างสรรค์ก็จะไม่ออกมา หนูเคยคิดเปลี่ยนเป้าหมายหลายครั้ง ปรึกษาคุณแม่หลายครั้ง ซึ่งคุณแม่เข้าใจมาตลอด หนูหยุดเรียนมาสักพักใหญ่ จนมอห้าเทอมสอง คุณแม่ได้รับการแนะนำมาจากพี่ที่เรียนคณะนี้ในมหาลัยชื่อดัง ว่ามีคนนึงสอนดีมาก เพื่อนๆเค้าเกือบทุกคนติวมาจากที่นี่ คุณแม่เลยให้หนูมาเรียน

นับเป็นการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง หนูคิดว่าถ้าที่นี่ไม่ใช่อีก หนูคงต้องเปลี่ยนคณะที่อยากจะเข้าจริงๆแล้ว หนูตัดสินใจมาเรียน ที่นี่มีเพื่อนที่เรียนร่วมกันประมาณ20คน แต่ละคนมาจากโรงเรียนดัง โรงเรียนดีๆ มีพื่นฐานครอบครัวที่ดี ทุกคนอัธยาศัยดีมาก หนูเริ่มมีกำลังใจอีกครั้ง มาถึงพี่ที่เป็นคนสอน ครั้งแรกที่ไป เค้ามีวิธีสอนแบบไม่เหมือนที่ที่เคยเรียนมา ค่อนข้างดี หนูเริ่มทำได้ จากคนที่ไม่เคยฝึกมาก่อน หนูพยายาม

พี่ที่สอนดูใส่ใจเด็กทุกคนทั่วถึง เค้าให้กำลังใจหนูที่พึ่งมาใหม่ เวลาสอนก็เล่าเรื่องตลกไป บางทีก็ซื้อขนมมาแจก บางทีก็เล่าเรื่องที่สอนใจเด็กหลายๆคนได้ เรื่องความรัก การเรียน เค้าเล่าไปก็สอนเด็กๆในคลาสไป นอกจากนี้เค้ายังเป็นคนเก่ง มีความเป็นผู้ใหญ่ ทำงานดี ดูท่าทางซีเรียสเรื่องมารยาท มีชื่อเสียงประมาณนึง หนูและเพื่อนๆนับถือเค้า และชื่นชมเค้า ส่วนตัวหนูเองเมื่อเจอครูดีๆซักคน หนูจะเคารพในตัวเค้ามาก หนูมีกำลังใจจะเรียนวิชานี้ขึ้นมาเยอะ

บางทีหนูก็เอางานที่โรงเรียนไปปรึกษา เค้าก็ช่วยมาตลอด หนูก็เลยเริ่มสนิทกับเค้า และปรึกษาเค้าในหลายๆเรื่อง เรื่องเพื่อน เรื่องเรียน เค้าก็ให้คำปรึกษาในแง่ของผู้ใหญ่ หนูเริื่่มนับถือเค้ามากขึ้น จนมีอยู่ช่วงหนึ่งเค้าโทรหาหนูบ่อยขึ้น สอบถามแบบใส่ใจว่าเป็นไงบ้าง หนูก็ยังไม่ค่อยเอะใจเท่าไร จนมีอยู่วันนึงเค้าโทรมาตอนดึก พอคุยไปเรื่อยๆเค้าเริ่มพูดแปลกๆ ไม่เหมือนเค้าคนที่หนูรู้จัก เค้าชมหนู เค้าชวนหนูไปเที่ยวกับเค้า แต่หนูก็ปฏิเสธตลอด และพยามขอวาง เค้าก็ไม่ให้วาง หนูไม่กล้าวางใส่เค้า เพราะหนูกลัว เพราะยังต้องไปเรียนกับเค้า ตอนนั้นหนูกลัวมาก เค้าเริ่มพูดคำน่าเกลียด เค้าบอกให้หนูช่วยเค้า เค้าถามหนูว่าใส่เสื้อในอยู่รึเปล่า เค้าหายใจถี่ๆใส่หนู หนูแทบร้องไห้ แต่ยังพูดอะไรไม่ออก สุดท้ายหนูรีบขอเค้าวาง

ตอนแรกหนูไม่กล้าบอกแม่ กลัวแม่เครียด กลัวแม่ต้องหาที่เรียนใหม่ให้ แต่หนูเก็บไว้ไม่ไหวเลยบอกแม่ แม่เครียด แม่อยากให้หนูเลิกเรียน แต่หนูเห็นว่าเหลือเวลาอีกน้อยมากแล้ว หนูไม่ใช่คนเก่งมาก รวมถึงที่นี่ก็สอนดีมากที่สุด แม่เลยไปรับไปส่งหนู ให้หนูเรียนต่อ แต่ให้ระวังตัวมาก หนูไม่รับโทรสับเค้า จนทุกอย่างปกติ แต่ในการเรียนวิชานี้หนูก็แย่ลงมาเรื่อยๆ เค้าเรียกหนูไปเตือนอย่างคนซีเรียส หนูเริ่มไว้ใจว่าเค้าคงไม่ทำอีกแล้ว จนวันนึงหนูมีความจำเป็นต้องโทรไปถามงาน แต่พอโทรไปเค้าก็ชวนคุย สุดท้าย เค้าบอกให้หนูไปหาเค้าที่นั่นคนเดียว หนูก็ไม่ไปเค้าเริ่มว่าหนู เค้าพูดกับหนูว่า แค่ข้างนอกก็ได้ เค้าไม่เอาเข้าไปหลอก หนูรีบวางสาย หนูเสียใจมาก รู้สึกว่าหนูดูไร้ค่าต่างจากคนอื่นตรงไหน ทำไมถึงได้มาทำแบบนี้กับหนูคนเดียว หนูไม่ได้ดูสก้อย หนูเรียนโรงเรียนใน5อันดับแรกของประเทศ ทำไมเค้าถึงมองหนูแบบนั้น

ล่าสุดเค้าดูเกลียดหนู งานหนูแย่ลง เค้าพยามโทรมาว่า หนูพยามไม่รับ เค้าก็ว่าให้หนูรับ เค้าก็โทรมาว่าว่าหนูทำตัวขี้เกียด งานไม่พัฒนา หนูโมโหจนร้องไห้และเถียงเค้าออกไปเยอะมาก หนูบอกเค้าว่าจะเลิกเรียน ทนไม่ไหวแล้ว เค้าค่อนข้างอึ้ง เค้าบอกให้หนูใจเย็น ๆ แล้วเค้าก็ถามว่าหนูเป็นอะไร น้อยใจเค้าหลอ หนูก้ตะโกนกลับไปว่าเปล่าเลย ถ้าหนูเรียนที่อื่นต้องแต่แรกคงไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ พยามอดทนมามากแล้ว พยามเข้มแข็งมามาก แต่เค้าก็บอกว่าไม่ให้หนูเลิก เวลาเหลืออีกเดือนเดียว ให้หนูอดทน ตั้งใจ เค้าจะสอนให้ดีที่สุด ให้หนูพยามขึ้น จุฬาก็เข้าได้

หนูเหนื่อยค่ะครู หนูมองหาทางไม่เจอ ถ้าเลิกเรียนกับเค้า หนูรู้แน่ๆว่าหนูคงต้องเปลี่ยนคณะ แต่ตอนนี้มันก็ดูริบหรี่ หนูไม่เคยเตรียมตัวคณะอื่นเลย หนูเหนื่อยที่จะเข้มแข็ง จะลงมือทำงาน หนูก็คิดแต่เรื่องพวกนี้ คิดแต่ว่าทำไมหนูต้องเจอเรื่องแบบนี้ หนูไม่กล้าเล่าให้เพื่อนที่เรียนฟัง ไม่อยากให้พวกเค้าต้องหมดศรัทธา เหมือนหนู เพื่อนๆคะ อย่ามาองคนที่ภายนอกเป็นอันขาด สังคมสมัยนี้แย่ลงเรื่อยๆ คนที่มีการศึกษา ไม่ได้ไปควบคู่กับคุณธรรมเลย

รักและเคารพคุณครูสมศรีค่ะ ...