มาช่วยกันแต่งเรื่อง"เจ๊ศรีจ้าวยุทธภพ"กันหน่อย

[Fatal Frame]

บ้านพักอาศัยนี้กว้างขวางโอ่อ่า ของใช้สุดหรูยุคเรอเนสซองค์ ปูด้วยพรมแดงอันสุดนุ่ม ห้องนอนเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกกุหลาบ องครักษ์เห็นก็ดีใจมั่ก ๆ
"ว้าวว ไม่น่าเชื่อนี่เวทย์ของเรารึ" เบสก็อุทานเบา ๆ -*-
"ก็อย่างที่เห็นแหละ" จินตอบ
"อ้าว เฮ้ แล้วนายทั้งสองเป็นใครอะ ชื่ออะไร มาจากไหน" พี่ลุงถามอย่างสงสัย
"พวกเราได้รับคำสั่งจากเทพธิดาให้คอยคุ้มครองพวกท่านไงละ" จินตอบพี่ลุง
"ผม ชื่อ เบสนะ ส่วนพี่คนนี้ชื่อ จิน" เบสแนะนำตัวเองให้ทุกคนรู้จัก
"เจ้าแน่ใจนะว่ามาคุ้มครองพวกข้า" พี่ลุงกล่าวขึ้นด้วยความประหลาดใจ
ครูสมศรีจึงเอ่ยว่า"คิดมากไปรึป่าว"
"ผมว่าไม่ใช่หรอก ผมว่ามันประหลาดอยู่นะเจ้านาย" พี่ลุงยังสงสัยมิคลาย
"ประหลาดอะไรละ" ครูสมศรีถามพี่ลุง
"ถ้างั้นเจ้าต้องรู้ว่าเนื้อส่วนไหนของครูอร่อยที่สุด" พี่ลุงถามอย่างจริงจัง
"อีตาลุงงงงง!!" ครูสมศรีเริ่มโกรธอย่างร้ายกาจ
และแล้ว แจกันอันสวยงามก็ได้กระทบกับบ่าของพี่ลุงอย่างแรง
"แก ต๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ครูตระโกน
"ครูขา อย่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ช้า)" เด็กๆ cheer 55+
"อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขุนจ๋าช่วยลุงด้วยๆๆๆ" พี่ลุงตะโกนสุดเสียง
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ขุน ๆ ๆ ๆ ๆ โอ้ย พี่เจ็บว้อยยยยยยยยยยยย" พี่ลุงร้องอย่างเจ็บปวด
"เย็นไว้ครับ ครู ๆ เย็นไว้จะได้โดนจุดตายครับ" จินเชียร์สนับสนุน
"โอ้ มายดาร์ลิ้ง เกิดไรขึ้นกับท่าน" พี่ขุนวิ่งเข้ามาร้อง
"ขุน พาพี่ไปหาหมอกุ้งอบเร็วเข้า เร็วๆ" พี่ลุงร้องโอดครวญ
"ได้เลยครับ ลุงของผม อย่าเป็นอะไรนะคับ ทำใจดีๆนะคับ" พี่ขุนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ววว
ทันใดนั้น ครูสมศรีทนไม่ไหว จึงตะโกนจากห้อง 201 ลงไปเคาน์เตอร์ล่างว่า
"ป้าจ๋อ ปิดประตูให้หมด" ครูสมศรีส่งเสียงดังกังวาลอันมีความดังกว่าปลาวาฬ 104.65 เท่า ไปยังป้าจ๋อ
ป้าจ๋อได้ยินจึงงง งง งง และงง จึงให้พี่แรมขึ้นไปดูเหตุการณ์ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เมื่อพี่แรมเข้าห้อง 201 จึงเกิดแสงแล้วพี่แรมก็ถูกย้ายไปที่บ้านพักที่พวกครูสมศรีพักอยู่
"พี่แรม มาพอดีเลยช่วยลุงของผมด้วยนะ จะตายแล้ววววว" พี่ขุนร้องโอจครวญ
"อย่านะ แรม" ครูสมสรีตะคอกใส่
"ทำไมค่ะครู เกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ" พี่แรมงงกับเหตุการณ์
แต่ป้าจ๋อก็เอ๊ะใจว่าทำไมนานจังป้าจ๋อจึงขึ้นมาสมทบพร้อมกับนังข้าวเหนียวถั่วดำ
และแล้วป้าจ๋อจึงถูกวาร์ปมาที่บ้านหลังนี้แต่เจ้าข้าวเหนียวถั่วดำมัวหลับอยู่หน้าห้องจึงมะได้เข้ามา
"อ้าว ป้าจ๋็อมาอีก" พี่แรมพูด
"ปล่อยให้มันตายอย่างทรมาน อุว่าฮ่าฮาา" ครูสมศรีหัวเราะอย่าง...(ส_ัม) 555+
"เอาเถอะครับ ป้าจ๋อฟังครูเถอะ" เบสกำลังเชียรือย่างมัน
ป้าจ๋อเห็นอเล็กซานเดอร์ยัดเงิน 1000 บาทใส่มือเบส พร้อมทำท่าทางเบื่อ -*-
แล้วเบสก็บอกกับอเล็กซานเดอร์ ว่า "พี่ๆจะดูถูกผมเกินไปแล้วนะ"
"เออน้องอะนี่" อเล็กซานเดอร์กระซิบพร้อมยัดให้อี1000บาท
"อะไรกันพี่ พี่คิดว่าเงินของพี่นะจะซื้อผมได้เหรอ?" เบสตะโกนลั้น
"เอางี้ละกันพี่ เอามาอีก3000แล้วผมจะยอม" เบกระซิบบอกอเล็กซานเดอร์
"...อะ" อเล็กซานเดอร์ส่งเงินให้อีก3000บาท
ทันทีที่เบสได้เงินมาเบสก็เอาเงิน สามพันบาทที่ได้
ไปซื้อ โกโก้-โอริโอ้ ปั่น เพิ่มวิปครีม แต่งหน้าด้วยเยลลี่สีแดง จำนวนสองแก้ว จากร้านสองหลอด
เอาขึ้นมาดูด แก้เซ็ง เป็นเพื่อนกับพี่อเล็กซ์ฯ อย่างดูดดื่ม ด้วยท่าทางอันร้อนรุ่มสุมทรวง ซะงั้น...
บางครั้ง ก็ แอบตัก วิปครีมป้อนให้กันและกัน ระหว่างเบส กับ พี่อเล็กซ์ฯ...(อ๊างงงงง น่ารักจังเลย...)
ระหว่างนั้น ทั้งสองก็ นั่งดู ครูสมศรีหัวเราะอย่าง...(ส_ัม) ต่อไป
และหลังจากที่ครูสมศรีได้กลิ่นโกโก้โอริโออันเย้ายวน((อ๊ากก  หิว ><))จิตใต้สำนึก(subconcious ^^)ของครูสมศรีที่เดิมถูกมารครอบงำ ก็กลับเป็นAngelแม่Angie ตามเดิม
แต่ระหว่างที่มารกำลังจะออกจากร่างนั้น ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น โดราเอมอนซึ่งโผล่มาจากประตูทุกหนแห่งก็ได้บอกครูสมศรีว่า"การที่มารจะออกจากร่างนั้นอาจจะทำให้เจ้าอ้วนอย่างข้าก็เป็นได้ เจ้าคิดดูให้ดีแล้วกัน"
"ไม่จริงหรอกครับครู" จินแย้งทันทีทันใด
"เจ้าไม่ต้องมายุ่ง!!" โดเรม่อนแฝงบทโหดตะคอกใส่หน้า
"ถ้าไม่เชื่อถามเทพธิดาที่ส่งข้ามาได้ เคยเป็นแบบนี้เหมือนกันแต่ไม่อ้วน!!" จินตะคอกใส่หน้าเจ้าม่อิทันที
"เทพธิดาคนนั้นคือใครฟะ" โดเรม่อเริ่มจะกลายเป็น Werewolf แล้ว -*-
"ชื่อเรอะ เทพธิดาคนนี้คือ "ท่านวิว" ยังไงล่ะ 555+ "  จินหัวเราะอย่าง ส_ัม
"อ๊าาา ม่าย ไม่จริง ไม่ ๆ อ๊ากกกกกกกกกกก" โดเรม่องกรีดร้องเมื่อได้ยินชื่อ "ท่านวิว"
ปรึ้มมมมม และแล้วโดเรม่อนก็หายไป ปีศาจออกจากร่างครูสมศรีทันที
ครูสมศรีกลายเป็นมนุษย์เหมือนเดิมในที่สุด
"ขอบคุณครับครูผมได้ตั้ง 3000 แน่ะ" เบสยิ้มแล้วพูดอย่างดีใจ
"แต่วะมันจริงหรือที่ท่านวิวก็เคยเจอกับเจ้าม่อนเนี่ย" พี่อเล็กซ์ถามอย่างสงสัย
"อย่าพูดอีกนะพี่!! ไม่เคยอ่านไบเบิ้ลหรอครับว่า อย่าเอยนามพระเจ้าโดยไม่จำเป็น" เบสพูดอย่างหวาดกลัว
"แล้วนี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย" พี่แรมถามอย่าง งง ๆ
"เอ้า ก็เรื่อง เจ๊ศรี จ้าวยุทธภพไง Remake แล้วด้วยนะ อิอิ" ป้าจ๋อรีบพูดตอบพี่แรม
"อ้าว ป้าจ๋อรู้ได้ไงอ่า นู๋มาก่อนป้าจ๋ออีกนะ" พี่แรมเริ่ม งงต่อ
"เอ้า อ่านชื่อกระทู้สิ" ป้าจ๋อเฉลยปริศนา
"โห สุดยอดเลยป้าจ๋อ ช่างสังเกตุมาก" พี่แรมตบมือให้ป้าจ๋อ
"นี่มันมุขอะไรกันเนี่ย พี่จิน" เบสถามอย่างงง ๆ เพราะไม่ฮา
"เอาเถอะ สมองพี่คิดมุขได้แค่เนี้่ย เศร้าไหมละ" จินตอบอย่างเศร้าสลด
"สุดยอดเลยพี่ ตัดไปทางนู้นดีกว่านะ" เบสเริ่มกระซิบอยากระร้องไห้ ให้กับมุขที่ไม่ฮาตลอดไป
"นั่นสิ พี่อ้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว ไป!! ซูมกล้องไปทางนู้นซิ!!" และแล้วจินกับเบสก็ได้ไปร้องไห้อยู่หลังกล้องต่อไป

"สยองไหม กับมุขไม่ฮาเนี่ย" ครูสมศรีมองจินกับเบสที่เดินร้องไห้จากไป
"แล้วจะทำยังไงกับศพดี" พี่อเล็กซ์ก็นึกได้ว่ามีคนใกล้สิ้นลมปราณนอนกองอยู่กับพื้นพร้อมกับเลือดที่
ไหลรินเป็นสีแดงฉ่า ๆ
"เกิดไรขึ้นกับ พี่ลุงอ่า" ครูสมศรีถามอย่างแบ๊ววว (เฮ้ยย ไม่รู้ซะงั้นอะ -*- )
"............." พี่ลุงถึงกับอึ้งงไปอีกนานต่อไป
"ไม่เป็นไรครับ เด๋วให้เบสจัดการ" จินเดินออกมาน้ำตายังซึมอยู่ที่หางตาแสดงถึงความแป๊ก
"โอม ๆ เพี้ยงงงงงง" ทันใดนั้นเอง เจกันที่แตกกลับคืนสู่สภาพเดิม เลือดซึมเข้าร่างพี่ลุงเหมือนเดิม
ทุกอย่างเป็นกดติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เก่งจริง ลูกน้องข้า อุว่าฮ่า ๆ ๆ" จินขาดสติเรียบร้อยแล้ว
"สลัม!!!" เบสตะโกนใส่หน้าจิน -*-
"ยังไงก็ตามทะเลาะกันดึกละ ไปอาบน้ำนอนเถอะ ไม่รุ้เนี่ยจะกลับบ้านยังไงอ่า" ครูสมศรีพูดแล้วก็ตรงเข้าห้องนอน
แล้วทุกคนก็ย้ายเข้าห้องนอนของตัวเองกันหมดยกเว้นจิน เบส ป้าจ๋อ และ พี่แรม
"แล้วจะเอายังไงอ่า" เบสถามจิน
"เอ้า นี่ทะเลาะกันตั้งนานไม่หิวกันหรอ ดึกแล้วนะเนี่ย" ป้าจ๋อพูดหลังจากดูนาฬิกา Big Bens ขนาดย่อมในบ้าน
"เอ้อใช่ งั้นพี่จัดการให้เอง จิน เบส กับ ป้าจ๋อไปเล่นที่ไหนก่อนก็ได้นะ อีกสักครู่ค่อยมาเตือน" พี่แรมอาสาจะทำอาหารให้พวกเรา (โดยลดพลังชีวิตคนละ 30 555+ โอ้ยยย ตบหลังนู๋ไม)
แต่ระหว่างที่พี่แรมกำลังทำอาหารทุกคนเข้าห้องนอนอยู่นั้นก็มีคนแปลกหน้าคนหนึ่งย่องเบามาข้างหลังบ้าน
"อ๊ะ ใครน่ะ!!"จินร้องถามขึ้นน
"เป็นไรของแกเนี่ยฮะ --*"เบสได้ยินจินร้องจึงถาม
จินจึงฉุดข้อมือเบสออกไปหลังบ้าน แล้วชี้ให้ดูอะไรบางอย่าง
"อะไรของแก๊!!"เบสร้องแต่จินกลับจุ๊ปากให้เงียบ
แล้วก็มีดอกกุหลาบสีแดงสดดอกหนึ่งปักลงมาตรงพื้นดินหน้าทั้งสอง
"หน้ากากทักซิโด้~~"
เบสและจินร้องขึ้นหลังจากได้ยลโฉมชายแปลกหน้าผู้นั้น
"การ์ตูน 55+ สะใจว้อยยย" จินขำอย่างประชด
"ไปเถอะ เข้าบ้านกัน ปล่อยมันยืนเต๊ะอย่างนั้นแหละ" เบสไม่สนใจพร้อมเดินเข้าบ้านแล้วปิดประตูใส่หน้า
แต่แล้ว "ล้อเล่นนะ คุณ Hero อย่าเพิ่งตกมันนะ" จินแง้มประตูออกมา เยาะเย้ย
"เข้ามาก่อนซี" เบสชวน
"ว่าแต่ใต้หน้ากากนี่คือใครอะ" เบสถามหน้ากากทักซีโด้
"จะไปรู้เรอะ ลองถอดดูดิ" จินตอบคำถาม
"ชั้นถอดเองเฟ้ยยย" หน้ากากทักซีโด้ถอดหน้ากากออกมา
แล้วโฉมหน้าที่แท้จริงคือเมื่อถอดหน้ากากออก ใบหน้าที่ปรากฏก็คือ...
ใบหน้าของ...คุณพี่ยาว สุดเฉิ่ม นี่เอง...
มื่อได้ถอดหน้ากากออกมาแล้ว พี่ยาวก็ ทำท่าประจำวงโปงลางสะออน (ท่าปลาโลมานั่นแหล่ะ)
พร้อมกับ เต้น แนะนำตัว ไปว่า ข้าคือหน้ากากทักซิโด้เมืองไทย หัวใจ โปงลาง ชะเอิงเอย เอิงเอย
แต่แล้ว พี่ยาวก็ได้ดึงหนังหน้าออกอีกทีหนึ่ง เผยให้เห็น ปีศาจไร้น้ำยา!!!
หรือ พี่ต้นนั่นเอง
"อย่าขยับนะเฟ้ย" พี่ต้นนำปืนพกจี้หลังเบส
"เจ้าคิดดีแล้วรึ" จินหัวเราะหึ ๆ
"อะไรกัน" พี่ต้นงงอย่างร้ายกาจ
"แองจี้จ๋า งับคอมันเลยจ้า" จินพูดอย่างอ่อนหวาน
แองจี้ได้เดินตามปีศาจมาเพราะกลิ่นปากแองจี้ยังติดอยู่ที่คอ ปีศาจไร้น้ำยา
"อ้ากกกกกกกกกกกก" ปีศาจครางสุดเสียง
บรึ้มมมมมมมมม พี่ต้นก็บินหายไปโดยทิ้งขนมจีนไว้อีกแล้ว
สิ้นสุดจากเสียงระเบิด บึ้มมมมม ดังกล่าว...
ขนมจีนที่เหลืออยู่ก็วางอยู่บนพื้น จิน และเบส ก็เลย จัดการ ซะคนละ จับสองจับ...(แหม่... ยิ่งหิวๆ อยู่)
แต่ทันใดนั้นเอง... พระเจ้าช่วยกล้วยกินได้?...
เบส... เบส เริ่มมีอาการแปลกๆ ดวงตาแดงก่ำ ลิ้นคับปาก มือและเท้า หงิกงอ และเริ่มเปื่อยยุ่ย...
เป็นไปได้หรือไม่ ว่า ขนมจีน มีสารพิษรุนแรง?ฮืม
จินเห็นดังนั้นเข้า จึง....
"เฮ้ย นี่มันพิษของขุมที่ 181 นี่นา แก้่ได้ด้วยวิธีของชาวสวรรค์เท่านั้น" จินลนลานจนใจร้อน
"เฮ้ย เราก็ชาวสวรรค์นี่น่า" จินปาดเหงื่อแล้วร่าย นโม 3 จบ
"เหลือก็แค่ถ่ายลมปราณ" ว่าแล้วจินก็นั่งสมาธิ 1 นาทีพร้อมส่งฝ่ามือไปยังหลังของเบสทันที
พิษที่อยู่ในรูปขนมจีนได้พุ่งออกมาจากปากของเบสเหมือนจรวด
ว่าแล้วเบสก็หลับไปซักครู่หนึ่ง
-----------30 นาทีผ่านไป--------------
"เกิดอะไรขึ้นอ่า" เบสยัง งงๆ กับสถานการณ์อยู่
"เอาเถอะ รอดก็ดีแล้ว" จินเสนอ
"อ้าว เด็ก ๆ ไปตามพวกพี่ ๆ มากินข้าวได้แล้วว" พี่แรมตะโกนบอกจินกับเบส
"พวกพี่ ๆ คร้าบบออกมารับประทานอาหารมื้อค่ำได้แล้วคร้าบบบ" ทั้งสองตระโกนเรียก
"โอเค ๆ เด๋วอีกซัก 10 นาทีเด๋วออกไปนะจ๊ะ" ครูสมศรีตระโกนกับมา
แต่พวกองครักษ์ได้ออกมากันหมดแล้ว กลิ่นอาหารเรียกพวกพี่ ๆ โดยเฉพาะ

งงตรงไหนครับ บอกได้เลยนะ อิอิ

[Fatal Frame]

งง ไม่รู้ ไม่ทราบตรงไหน ถามได้นะครับ เพราะหผมอ่านมันก็ดีนะครับ อิอิ

[~Pay-I-Ji]

งงตรงที่ทำไมมันมีหลายกระทู้จัง
ไม่รู้จะต่อกระทู้ไหนดีแล้วเนี่ย -_-''

[Fatal Frame]

งงตรงที่ทำไมมันมีหลายกระทู้จัง
ไม่รู้จะต่อกระทู้ไหนดีแล้วเนี่ย -_-''

ได้หมดเลยครับ แล้วแต่ใจอยาก ไปอันนุ้น มาอันนี้ ไปอันนี้ มาอันนู้น ได้หมดครับ

Freedom +

[H i t a c h i 4520]

ขอต่อนะ...

บนโต๊ะอาหารอันแสนหรูหรา หลากหลายชนิด ทั้งไทยและเทศ ตั้งวางให้ได้ลองลิ้ม ชิมรสกันอย่างอิ่มหมีพลีมัน....

ไม่ว่าจะเป็น...

ขาหมูเยอรมัน  หมูนึ่งซีอิ้ว หมูอบใบหนาด สาคูใส้หมู หมูผัดขิง

พะแนงหมู ต้มแซ่บขาหมู คากิชุบแป้งทอด ข้าวสารเสกทิพย์ มันหมูอบกระเพรา

กระเพราหมู เบอร์เกอรฺหมูพริกไทยดำ หมูราดช๊อกโกแล็ต ฟรุ๊ตสลัดหน้าหมูทอด

ไอติมกะทิท๊อปปิ้งหมูสับ บัวลอยมันหมู

น่ากิน ทั้งนั้นเลยอ่า....

[fairiie_tales]

ขอต่อนะ...

บนโต๊ะอาหารอันแสนหรูหรา หลากหลายชนิด ทั้งไทยและเทศ ตั้งวางให้ได้ลองลิ้ม ชิมรสกันอย่างอิ่มหมีพลีมัน....

ไม่ว่าจะเป็น...

ขาหมูเยอรมัน  หมูนึ่งซีอิ้ว หมูอบใบหนาด สาคูใส้หมู หมูผัดขิง

พะแนงหมู ต้มแซ่บขาหมู คากิชุบแป้งทอด ข้าวสารเสกทิพย์ มันหมูอบกระเพรา

กระเพราหมู เบอร์เกอรฺหมูพริกไทยดำ หมูราดช๊อกโกแล็ต ฟรุ๊ตสลัดหน้าหมูทอด

ไอติมกะทิท๊อปปิ้งหมูสับ บัวลอยมันหมู

น่ากิน ทั้งนั้นเลยอ่า....

(/me อ่านแล้วแอบอยากินงะ แต่หมูอบใบหนาดไม่เอานะ 55)

ต่อๆ..


"เอ๊ะ ทำไมเมนูมันมีแต่หมู"เบสเริ่มสงสัย
"คงเป็นRequestของครูสมศรีมั้ง 555"จินตอบและหัวเราะชอบใจ
"หึหึ ระยะเผาขนเลยนะพวกแก"
ครูสมศรีที่มายืนฟังอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้พูดขึ้น
"ครูเห็นว่าหัวไหล่หมูที่แม็คโครศรีย่านมันลดราคา ครูเลยเหมามาให้พวกแกกินกันงั๊ย 5555"

[Fatal Frame]

"ดีครับ ครู พวกเราชอบของถูก พอเพียง ๆ" เบสพูดกับครู
"จะสวาปามกันเลยไหมจ๊ะ" ป้าจ๋อโผล่มาจากไหนไม่รุ้
"เฮ้ยย ตกใจหมด" พี่ขุนหัวใจเกือบวาย
"เอาเถอะ ๆ รีบ ๆ กินเด๋วมันเย็นหมดนะ" พี่แรมแจากช้อน ซ้อม จานให้ทุกคน
แล้วยกหม้อข้าวมาตั้งไว้ตรงกลางโต๊ะ ให้ตักกันเอง
"ตามสบายนะ ในนี้มีข้าวสวยสำหรับกิน 3 ปีเต็ม!!" พี่แรมทุบโต๊ะเบาแล้วตระโกน
"หาาาาา 3 ปี!!!" ทุกคนแหกปากหวอกันพร้อมกันหมดโดยมิได้นัดหมาย
"ไม่เป็นไรหรอกจ้า พี่ขุน กับ พี่ลุงเขาจัดการได้" พี่แรมว่าแล้ว พี่ขุนกับพี่ลุงมองหน้ากันเหวอ
"เอาเลย เชิญรับประทาน" พี่แรมเปิดเกมส์...

[Fatal Frame]

สิ้นเสียงพี่แรม บ้านยุคเรอเนสซองค์ได้เปลี่ยนเป็น ส_ัมโดยพริบตาเดียว
องครักษ์ต่างแย่งกันกินหมูอย่างบ้าคลั่ง
ครูสมศรีกำลังตักข้าวสารเสก
จิน เบส พี่แรม ป้าจ๋อ ยังคงกินเหมือนมนุษย์ ค่อย ๆ กิน
"เฮ้!!" ป้าจ๋อเริ่มเร่งเครื่อง
"พแนงหมู!!!" พี่แรมตระโกน
"คากิ!!!!" เบสเริ่มตระโกนบ้าง
"เฮ้ยย เย็นไว้โยมมม" จินคนเดียวที่ยังไม่เร่งเครื่องแล้วยังคงเป็นมนุษย์
แต่ไม่ทันขาดคำ จินก็เร่งแล้ว
"เฮ้ยยยยย ท้อปปิ้งหมู!!!" พี่ขุนตระโกนหลังจากเห็นพี่แรมขว้าไปกินอย่างอร่อย
"เอาต้มแซ่บหมูไปดิ!!" พี่อเล็กซ์ตระโกนบ้าง
"ขาหมูเยอรมันนนน!!" จินตระโกนบ้างงง
"หมูนึ่งซีอิ้ว หมูอบใบหนาด สาคูใส้หมู หมูผัดขิง มาหาข้ามา" ครูสมศรีตระโกนสุดเสียงแล้วทั้งหมดนี้ก็หายไป
"เฮ้ยยยยยย!!" ป้าจ๋อตระโกน
-----------------------------------และแล้ว 2 ชั่วโมงกับอีก 30 นาทีผ่านไป-----------------------------------------------
ข้าวทั้งหม้อหมดหม้อแบบไม่มีเหลือสักเม็ด
เมนูหมูทั้งหลายได้หายไปจากจานอย่างไร้ร่องรอย
ช้อนส้อม บางคู่เกิดรอยฟันและมีบางคู่ที่งอ
โต๊ะเป็นรอยบุบทุกที ไม่้มีเศษอาหารตกอยู่บนโต๊ะ
บนพรมสีแดงได้มี 3 คนนอนอยู่นั่นคือ
พี่ลุง พี่ขุน ครูสมศรี กำลังนอนจับพุงอย่างสบาย
พี่แรม ป้าจ๋อ ได้เข้าห้องน้ำไปซะแล้ว
จิน กับ เบสไม่ต่างกันเท่าไหร่ สลบคาโต๊ะอาหาร
-----------------และแล้วก็ผ่านพ้นคืนโหดไป--------------------
เวลา 9.00 น. วันที่ 2 ที่อยู่ที่ ดินแดนช็อคโกแลต

[Fatal Frame]

"โอยยย ฉานเป็นอะไรไปเนี่ยยย" ครูสมศรีรู้สึกมึนหัวเหมือนได้กินเหล้าไปหนึ่งลังใหญ่ ๆ
"เฮ้ย ๆ โห นอนกันส_ัมจริง ๆ " ครูสมศรีพุดเมื่อมองสภาพศพหลาย ๆ คนเพิ่งเหมือนโดนพิษร้ายแรง
"ตื่นว้อยยยยยยยยยยยยยยย" ครูสมศรีตระโกนอย่างร้ายกาจ
"เฮ้ ๆ ช้าวแล้วหวะ" พี่ขุนพึมพัมกับพี่ลุง
"พี่แรม กับ ป้าจ๋ออะ" พี่อเล็กซ์ถามครูสมศรี
"สลบคาห้องน้ำแล้วม้างงง" เบสตอบพร้อมปาดน้ำตา
แล้วพี่แรมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ รวมทั้งป้าจ๋อเดินออกมาจากห้องน้ำอีกห้องหนึ่ง
"นี่เราหลาบคาห้องน้ามเลยรึเนี่ยย" ป้าจ๋อพูดกับตัวเอง
"ไปเถอะ ชั้นอยากกลับบ้านนนนนนน" ครูสมศรีตระโกนแล้ว งอแง
แล้วครูสมศรีก็นึกขึ้นได้ว่า แองจี้หายไป
"แองจี้!! อยู่ไหนอะ" ครูสมศรีตระโกนลั่น
"อ้าว ไม่ได้อยู่ในห้องนอนครูเหรอ" จินพูดพร้อมทั้งหาวว
"สงกะสัยมันอาจจะออกไปข้างนอกก็ได้นะครับ" พี่ขุนบอกครู
"นั่นสิ งั้นไปตามหา แองจี้ เร็ว ๆ ช่วย ๆ กัหน่อย" ครูสมศรีพูดอย่างเศร้า
แต่แล้วทั้งหมดยังไม่รู้ว่าข้างนอกมีอันตรายครั้งใหญ่หลวงอยู่

ตัดมาอีกทางหนึ่ง ไกลออกมาจากบ้านประมาณ 2000 km.
จอมยุทธโกร๋น ผู้ซึ่งอยู่ Dark Side กำลังคิดจะลอบโจมตีครูสมศรี...

[fairiie_tales]

ถึงแม้จะไกลถึง 2000 กิโลเมตร แต่จอมยุทธโกร๋นก็สามารถโจมตีครูสมศรีได้อย่างแม่นยำและไร้ร่องรอย


เพราะจอมยุทธโกร๋นนั้นสำเร็จเคล็ดวิชา 'สไนป์เปอร์อรหันต์'จาก 'สำนักโคกอีแหลว' ของจอมมารบู ณ ดราก้อนบอล
(เฮ่ย มาไงเนี่ย)

[Fatal Frame]

แต่ว่า จอมยุทธโกร๋นไม่อยากให้เกมส์จบเร็วเกินไป (ไม่แม่นก็บอก 55+ )
เลยยอมให้ครูสมศรีกับพวกพ้องตามหาแองจี้กันไปก่อน
"หงิง ๆ" แองจี้คราง
"เงียบนะเฟ้ย" จอมยุทธโกร๋นตระคอก
"รอยังงี้เมื่อไหร่มันจะมา พามาไกลเกินอีก เซ็งจังฮู้" จอมยุทธโกร๋นบ่นกับตัวเอง
แล้วจอมยุทธโกร๋นก็ใช้วิชาตัวหนักกลิ้งไปหาครูสมศรีทันที.. หมายจะเอาชีวิต...

ศึกของจอมยุทธได้เริ่มขึ้นแล้วววววว...

[fairiie_tales]

เมื่อทุกคนกำลังจะออกตามหาแองจี้


ครูสมศรี-ลูกครูหายอะ ทำไงดีๆๆๆ TT^TT
ป้าจ๋อ-แกใจเย็นๆสิ เอายังงี้ เบสไปกับจิน อเล็กซานเด้อไปกับลุง ส่วนแรม ฉัน แล้วก็แกไปด้วยกันนะ ใจเย็นๆ
ครูสมศรี-ฮือ ลูกชั้นหายทั้งคนนะจะให้ฉันใจเย็นได้ง๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย((ส่งพลังเสียงล้านเดซิเบล))
ป้าจ๋อ-แกก็ตั้งสติเซ่ รู้จักม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย((ส่งพลังเสียงสิบล้านเดซิเบล ด้วยเป็นศิษย์พี่ของครูสมศรีในสำนักที่เรียนมาด้วยกันจึงมีวิทยายุทธ์เหนือกว่า))
ครูสมศรี-(ปาดน้ำตา)ชั้นใจเย็นก็ได้ แยกย้ายกันไปเหอะพวกเรา

แต่แล้วเมื่อครูสมศรีกับป้าจ๋อหันไปมองพรรคพวก ก็พบว่า...

เบส จิน พี่แรม อเล็กซานเด้อ และพี่ลุง ได้สลบเพราะคลื่นเสียงหลายล้านเดซิเบลไปแล้ว

[Fatal Frame]

"เอาแล้วว งานเข้า" ป้าจ๋อพูดกับครู
"เฮ้ยยย ตื่นได้แล้ววว" ครูสมศรีตระโกน
"โอเค ครับ ๆ ครูหยุดตระโกนก่อนนะ ใจเย็นนะครับ ๆ" เบสเอามือกุมหัวใจเหมือนจะขาดใจตาย
"ใช่ครับ ใจเย็นนะครับ มีอะไรค่อย ๆ พูดนะครับ" พี่ลุงเริ่มเจ็บบาดแผลแล้วว

ตอนนี้ จอมยุทธโกร๋น เริ่มใกล้เข้ามาแล้ว

1999 km.
1998 km.
1997 km.
1996 km.
99 km. พรวดดดด (เฮ้ยยย)

[fairiie_tales]

จอมยุทธ์โกร๋นที่กำลังซิ่งมาถึงกิโลเมตรที่ 99 อย่างเท่ ชิ้งงงง --

ก็ดันสะดุดก้อนหินเล็กเท่ามดเข้า ล้มหน้าคะมำไป แอ๊ก!

[lB a d t z_m a r u]

ล้มหน้าคะมำ แล้วกลิ้งตกลงจากหน้าผา ที่สูงชันมาก

จอมยุทธ์โกร๋นร้องตะโกนจนสุดเสียง

พลางมองลงไปเบื้องล่าง เห็นมหาสมุทรอันกว้างใหญ่

จอมยุทธ์โกร๋นหลับตาปี๋ เรพาะความกลัว

แล้วทันที่ที่ตกลงไปในทะเล จอมยุทธ์โกร๋นก็..