ท้อ..จัง

หนูยอมรับว่าตัวเองไม่ค่อยจะได้เรื่องได้ราวเท่าไร หนูมีความฝันที่จะสร้างเบรนด์เสื้อผ้าของตัวเอง หนูเป็นพวกที่ไม่ชอบด้านวิชาการ ชอบอะไรที่ทำตามใจของตัวเอง ชอบศิลปะ เเต่ที่บ้านหนูไม่ใช่เเบบนั้นอ่ะค่ะ มีครั้งหนึ่งหนูอยากเล่นกีตาร์ หนูเก็บเงินซื้อกีตาร์ เก็บๆๆ ทุกวัน พี่หนูถามว่าหนูเก็บไปทำไม หนูเลยบอกเขาว่า อยากเล่นกีตาร์ พี่ก็ด่าหนูเลยค่ะว่า จะซื้อนะเล่นเป็นเเล้วเหรอ หนูเลยบอกเขาว่า ก็จะซื้อมาหัดเล่นนี้ไง เล่นกีตาร์ล่องหนไม่เป้นหรอก พี่เขาก็ตบหัวหนูซึ่งหนูไม่ชอบมากๆ เเม่หนูเคยบอกพี่เเล้วว่า หัวคนเรามีพระ ไปตบไปตีมันไม่ดี เเต่พี่หนูไม่ฟังเลยค่ะเอะอะก็มาลงที่หนูตลอด บางครั้งพี่โมโหมาจากข้างนอกก็จะมาลงที่หนู
หนูเข้าใจว่าทุกคนต้องมีความคาดหวังบ้าง เเต่ทำไมทุกคนที่บ้านต้องตั้งความหวังกับหนูด้วย หนูชอบเรื่องภาษาอังกฤษ ชอบอ่านวรรณกรรมภาษาอังกฤษ หนูเลยอยากเรียนสายศิลป์ภาษาเเต่พี่หนูก็เอาเเต่คัดค้าน บอกให้หนูไปเรียนสายวิทย์คณิตที่หนูไม่ชอบอย่างรุนเเรง มากๆๆๆ หนูอยากให้พี่เข้าใจหนูบ้าง
บางครั้งหนูลองออกเเบบเสื้อผ้าออกมา โดยที่ไม่เคยเรียนมาก่อน พี่หนูก็มาหยิบไปดูเเล้วทำหน้าเเบบที่หนูทำมาออกมาห่วยสุดๆทั้งที่ตัวเองก็ทำไม่ได้เหมือนหนู หนูเลยบอกเขาว่าหนูไม่เคยไปเรียนได้เเค่นี้ก็ดีเท่าไรเเล้ว เขาเลยให้หนูไปหาที่เรียน
เขาให้หนูไปที่เรียนเองซึ่งหนูไปไม่เป็น ดูจากเเผนที่ก็ยิ่ง งงถามเพื่อนเพื่อนก็ไม่รู้ พี่เขาก็จะด่าหนูทุกวันว่าทำไมไม่ไป พอหนูบอกเขาว่า หนูไปไม่เป็นเขาก็จะด่าหนูเเบบนี้ทุกวัน ซึ่งเขาก็ไม่เคยช่วยพาหนูไป อย่างปัจจุปันหนูโดนรุ่นพี่มาขอให้ช่วยเป้นลีด หนูเลยก็ได้เพราะอยากช่วยคณะสี พี่หนูก็บอกว่า จะเป็นดูหนังหน้าตัวเองรึยัง หนูเป็นคนที่หน้าตาไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ จำท่าได้ไว เต้นได้ เเต่ไม่เข้าใจทำไมพี่ต้องมาทำเหมือนหนูเป็นคนที่ไม่ได้เรื่อง
พี่หนูชอบล๊อคคอมซึ่งบางทีที่หนูต้องปริ้นงาน หนูก็ปริ้นไม่ได้ หนูมีงานกลุ่มงานห้องให้มาทำ ก็จะทำไม่ได้เเล้วหนูต้องโดนว่าทุกครั้งที่โทรไปถามรหัสพี่ว่า โกหกเพื่อจะเล่นคอม ไม่มีงานจริงๆหรอก
ที่บ้านพ่อกับเเม่หนูหย่ากันเเล้ว พ่อจะส่งตังค์มาอย่างเดียวไม่ได้มายุ่งอะไรกับทางนี้ ส่วนเเม่ก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเวลาที่พี่ด่าหนู ทุกคนจะเป็นเเบบนี้เสมอจะลำเอียงให้พี่ อย่างครั้งหนึ่งน้ามาที่บ้านเเล้วพี่ด่าหนูเเบบเเรงมาก เปรียบหนูกับตัวไรบ้างก็บอกที่ตรงนี้ไม่ได้ ตบตีหนูเหมือนหนูไม่ใช่คน พอตกค่ำหนูทะเลาะกับพี่อีกคนเเล้วเผลอด่าออกมาว่า เเม่ง คำเดียวน้าก็ขึ้นมาด่าหนูถึงบนห้องว่าพูดคำหยาบอย่างนู้นอย่างนี้เเต่ทีกับพี่น้าไม่เคยด่า ไม่เคยมีใครว่า พี่จะซื้ออะไรเเม่ก็จะให้ตังค์ไปซื้อเสมอ ซึ่งหนูไม่เคยได้รับโอกาสอย่างนั้น หนูไม่ได้เสื้อผ้าใหม่ เเต่พี่ทั้งสองเมื่ออยากได้เสื้อผ้า ก็ขอตังเเม่ ส่วนหนูต้องรอเสื้อผ้าที่ไม่ใส่เเล้วของพวกพี่ๆ เวลาหนูได้เสื้อผ้าใหม่พี่พี่ก็จะเเย่งไปใส่หมดเเต่หนูไปเอาเสื้อผ้าของพี่มาใส่บ้างพี่ก็จะด่าหนู ตลอด
ตอนนี้หนูท้อมาก เคยคิดที่จะหนีออกจากบ้านหลายครั้ง ไม่อยากอยู่ในบ้านเเบบนี้เลยอีกนาทีเดียว
______________
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ อาจจะยาวไปบ้าง เเต่ก็ขอบคุณทุกคนที่ตอบเเล้วก็อ่านนะค่ะ ^^