สวัคดีคะคุณครูหนูไม่ได้เข้าเว็ปบอร์ดนี้ซะนานจนลืมพาสไปเลยนะเนี่ย
เมื่อก่อนหนูเป็นเด็กที่เรียนแย่มากๆเลยคะ ความอดทนก็ไม่ค่อยมี
หนังสือหนังหาก็ไม่เคยอ่านเกรดเองก็ยังขึ้นต้นด้วยเลข2
พูดง่ายๆก็คือหนูมันเป็นไอ้ขี้แพ้ดีๆนี่แหละคะ แถมเป็นไอ้ขี้แพ้ที่ไม่ยอมรับความจริงอีกด้วย
แต่พออายุมากขึ้นแถมพอขึ้นมอปลายแล้วก็รู้สึกอยากปรับปรุงตัวเองใหม่(+ตอนนั้นสอบเตรียมไม่ติดเฮิร์ดไปเป็นเดือนๆ แต่ตอนนี้ก็ชิวๆขำๆแล้วคะไม่ต้องห่วงนะคะ)
ตอนนี้เองถึงหนูจะอ่านหนังสือวิชาเคมี หรืออังกฤษติดกันเป็นชั่วโมงไม่ได้เหมือนพวกวิชาสายคำนวนแต่เวลาก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนคะ น่าจะถือว่าเป็ยพัฒนาการที่ดีหนูเลยอยากจะมาเขียนกล่าวขอบคุณครูสมศรีที่นี่คะ
ครูมักจะคอยย้ำให้หนูไปอ่านหนังสือเสมอๆ (แรกๆก็ไม่รู้สึกอะไร พอผ่านไปสามสี่คอร์สก็เผลอมาจุ่มปุ๊กนั่งอ่านหนังสืออยู่ทุกทีเหมือนโดนครูสะกดจิตเลย ย้ำ
สามสี่คอร์สแหนะถึงเริ่มอ่าน) ซึ้งเรื่องนี้หนูก็ขอขอบพระคุณครูอย่างมากเลยคะไม่ค่อยมีคนบอกให้หนูมาอ่านเท่าไรพ่อแม่หนูเองก็ไม่ค่อยมีเวลาด้วย
ความจริงหนูเคยเรียนคอร์สสดกับครูสมศรีด้วยคะ ครูนะเป็นไอดอลของหนูเลยตอนนั้นมีครั้งหนึ่งหนูยืนอยู่หน้าประตูแล้วสวนกับคุณครูแต่หนูกลับพูดได้เพียงว่า สวัสดีคะ TT_TT ทำไมหนูถึงไม่กล้าซักครึ่งหนึ่งของเสือก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ปติหนูเป็นคนด้านมากๆเลย (เสียใจ)สงสัยเป็นเพราะครูเป็นคนที่หนูปลื้มมากๆมั้งคะ
สรุปตอนนี้ก็เลยกลับมานั่งคอร์สวิดีโออีกครั้ง เขียนมาถึงตรงนี้แล้วหนูก็มีเรื่องอยากจะขอครูหนึ่งอย่าง นั่ นก็คือถ้าหนูสอบตฺิดมหาลัยเมื่อไรจะรวบรวมความกล้าไปขอลายเซ็นต์ช่วยเซ็นต์ให้ด้วยนะคะ
ปล คอสนิวแกทหนึ่งยังไงๆก็ไม่เคยได้คะแนนเกิน12ซักที ไม่เป็นไรสอบทุกสัปดาจะกลัวอะไร อ่านไปๆเดี๋ยวก็ได้เอง
ปล2 ช่วงนี้เพื่แนมีปัญหากับพ่อแม่เยอะมากเลยคะ หลายคนด้วยคาดว่าปีหน้าคงจะเยอะกว่านี้เพราะอยู่มอ6 รุ้สึกแย่มากที่ช่วยอะไรไม่ได้เพราะพ่อกับแม่หนูไม่มีเวลามาจ้ำจี้จ้ำไชหนูเหมือนพวกเค้าเลยไม่รุ้จะช่วยปลอบยังไงดีเพราะหนูไม่มีประสบการ์ณที่โดนพ่อแม่บอกให้ไปอ่านหนังสือ รู้สึกว่าตัวเองเป็นเพื่อนที่แย่มากช่วยอะไรไม่ได้เลย
ปล3 ความสงสัยส่วนตัวล้วนๆว่าครูมีหมา+แมวฯลฯ กี่ตัวคะ