ถ้าจะมาขอบคุณครูสมศรีตอนนี้ จะช้าไปมั้ยคะ ... ขอบคุณ จากใจค่ะ

[ลูกศิษย์ครู]

สวัสดีค่ะ ครูสมศรี

มีเด็กคนนึง เมื่อถ้าย้อนไปเมื่อสมัยเค้าอยู่ม.4 และไม่ค่อยจะรู้เรื่องรู้ราว อะไรเกี่ยวกับภาษาอังกฤษมากนัก ADJ ADV คืออะไร ? เคยได้ยินอย่างเดียว ใช้ไม่เป็น แยกไม่ออก เรียกได้ว่าอ่อนขั้นเทพ แต่มักจะบอกกับตัวเองว่า เอาหน่า ซักวันเราจะเก่งภาษาอังกฤษเอง โตไปเดี๋ยวมันก็เก่ง.. และทุกครั้งเวลามีคนมาถามว่า อยากเข้าคณะอะไร ก็ตอบอย่างไม่แคร์สื่อ เพราะด้วยความที่ชอบอะไร international มากๆ (ทั้งๆที่ ภาษาอังกฤษอ่อนนนนสุดๆ) ว่า รัฐศาสตร์ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ จุฬาฯ และหลังจากที่ได้ไปสอบถามข้อมูล และดูคะแนนปีก่อนๆของคณะนี้ ก็แทบลมจับ เพราะว่ามันสูงมากกกกกกกก  ทำไมมันสูงได้ขนาดนี้เนี้ยย และด้วยความสงสัยในความสามารถของตัวเอง ที่ดูยังห่างไกลกับคณะนั้นมาก  จึงลองเอาข้อสอบภาษาอังกฤษ เอ็นทรานส์ปีหนึ่งมาทำ  ปรากฏว่า ถึงแค่ข้อ 5เท่านั้นน ก็เปลี่ยนใจทันที คิดว่า ถ้าทำต่อไป คงไม่รอด จึงใช้ พจนานุกรม ทำไปด้วยย  คิดสภาพว่า เด็กม.4 เทอม2 ใช้ พจนานุกรมทำข้อสอบเอ็น เปิดมันเกือบทุกคำ ใช้เวลากว่า 3ชั่วโมง  คะแนนที่ได้ …………………. 40 คะแนน !!  โอ้ พระ เจ้า  นี่ใช้เวลาเกินไปตั้งเยอะ แถมมีพจนานุกรม เป็นตัวช่วย  คะแนนที่ได้ยังต่ำเตี้ยแบบนี้  ((ไม่ได้ว่า คนที่ได้คะแนน 40 นะคะ แต่คิดดูว่าอยากเรียน รัดสาด ir จุฬา แถมเปิดดิกเกือบทุกคำแล้ววว  มันถือว่าสถานการณ์ย่ำแย่มาก))  แต่ด้วยความที่ คิดว่า  เดี๋ยวก็เก่งขึ้นเองแหละ (อีกแล้ว) ไม่รู้ว่าไปเอาความคิดแบบนั้นมาจากไหน   เวลาล่วงเลยไป จนม.5 เทอมหนึ่ง เพื่อนๆเริ่มเครียดกันน ทุกคนเอาคำศัพท์มาทายกันในห้อง  เราแทบลมจับอีกแล้วว ทำไมไม่เคยได้ยิน ไม่รู้ ไม่รู้มาก่อนนน  เพื่อนๆเอาเวลาไปท่องศัพท์ ทำไมเราไม่รู้อะไรเลยย  ตอนนั้นเป้นช่วงวิกฤติอย่างมากก ( แต่ก็ยังไม่รู้จัก ADJ ADVอยู่ดี)  เอาล่ะ  พอขึ้นม.5 เทอมสอง เลยลองไปเรียนสถาบันๆนึง ที่เพื่อนเคยบอกว่าดี  ก็ลองดู  วันแรกที่เข้าไปเรียน ได้เจอกับครูที่ชื่อว่า สมศรี รู้สึกว่า อุ้ย ! ผู้ใหญ่คนนี้ ทำท่าทางเหมือนเด็กดีจัง อวบๆ น่ารักดีจังง   ยิ่งเรียน ยิ่งเหมือนได้เคาะสนิมความไม่รู้ของตัวเองทีละนิดๆ  และแล้วว ก็ช็อก เมื่อรู้ว่ามีการสอบคำศัพท์  ตายแล้วว คะแนนห่วยๆของชั้นแปะหราอยู่หน้าห้อง  อายมากๆ  จากนั้นจึงท่องศัพท์ทุกวัน  ทุกวันน  และย้ำว่า ทุกวันน  จนได้เสื้อมาเก้บหลายตัวเลยทีเดียว  อิอิ  เริ่มมีกำลังใจ เริ่มรู้สึกว่า ชั้นก็เก่งนะ ได้รางวัลด้วย  เลยตั้งใจเรียนสุดๆ ไม่ขาด ไม่สาย ไม่เข้าห้องน้ำ(ระหว่างเรียน) จดๆๆๆ เปลี่ยนสีปากกาบ่อยมาก  แต่ก็ด้วยความรวดเร็ว  เวลาครูพาอ่าน text ก็สังเกตุวิธีที่ครูใช้แปล เอานิ้วจิ้มๆ เพื่อไม่ให้สับสน  เริ่มดูออกว่า ตรงนี้เป็นverb ตรงนี้เป็นขยาย ตรงนั้นเป้นกรรม  ลอกเลียนแบบวิธีการอ่าน บวกกับใช้เทคนิกการอ่านที่ได้จากครู เริ่มอ่านเก่งขึ้น มีกำลังใจสุดๆๆๆๆ  แต่ในขณะเดียวกัน ก็เสียดายว่าทำไมชั้นมาเริ่มเรียนช้าจังง  พื้นฐานภาษาอังกฤษที่อ่อนย้วยย  เริ่มแข็งขึ้น เริ่มมีกำลังใจไปรบกับข้อสอบเก่าอีกครั้ง  ครั้งนี้ได้ผลลล ทำได้ 60  คะแนนน   เห้ยๆๆ  ครั้งนี้ไม่ใช่ตัวช่วยยยนะเนี่ยยย  แต่ก้นะ ! ยังห่างไกลจากเป้าหมายเราอีกเยอะ   ตอนนั้น พยายามลงสอบภาษาอังกฤษ ทั้ง TU GET   CU TEP  TOEIC เผื่อให้เราได้ชินกับข้อสอบต่างๆ ให้เราขยันอยู่ตลอดเวลา  แต่ในใจลึกๆนั้นน สนามจริงและสนามสอบเดียว รอเราอยู่ข้างหน้า  นั่นคือ  สนามสอบแอดมิดชั่น  
ระหว่างทางง ทั้งเรียนครูสมศรี (อย่างตั้งใจมากกกกก) ทั้งทำข้อสอบเก่า (ไม่ต่ำว่า100ครั้ง) ทำซ้ำๆ ท่องซ้ำๆ อ่านซ้ำๆ ไม่เข้าใจก็อ่านเฉลยเอา   จนมันดีขึ้น ดีขึ้นนนน…….
ตรงนี้ก็ขอรวบรัดตัดความ แบบข้ามช็อต (เพราะเวลาเหลือน้อย 55)  ว่า  
เด็กผู้หญิงคนนั้นน  ก็ได้เอ็นท์ติด รัฐศาสตร์ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ  จุฬาฯ  จริงๆไม่ได้โม้  โดยยื่นคะแนนภาษาอังกฤษ รูปแบบที่1   (ขออภัยว่าจำคะแนนแบบเป๊ะไม่ได้ จริง - -  แต่ก็ถือว่าดีมาก ภายในเวลาอันรวดเร้ว)
ในที่สุด ก็ทำตามความฝันได้ ในที่สุดภาษาอังกฤษก็ดีได้จริงๆ    อยากขอบคุณครูสมศรี แม้ว่าครูสมศรีอาจจะยังไม่เคยรู้ตัวว่า การสอนที่ครูทุ่มเทแรงกายแรงใจ มานั้น ทำให้เด็กคนนึงมีวันนี้ได้ มันยิ่งใหญ่กว่านั้น ครูทำให้หนูเริ่มรู้สึกภูมิใจในตัวเอง เริ่มขยัน เริ่มมีทัศนคติกับภาษาอังกฤษดีขึ้น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องขยันเองด้วย ตั้งแต่เริ่มเรียน ก็ขยันขึ้นมากๆ โดยมีครูเป็นกำลังใจ แม้จะผ่านในรูปต่างๆ ทั้งหน้าจอทีวี ทั้งในหนังสือที่ครูเขียน มันมีค่ามากๆ การเรียนครูสมศรี เป็นสิ่งที่หนูคิดว่าคิดไม่ผิดเลยจริงๆ คุ้มจริงๆ โชคดีจริงๆที่วันนั้นตัดสินใจสมัครเรียน  และถ้าไม่ได้มาเขียนขอบคุณ คงจะรู้สึกเสียดายไปตลอด  อยากให้ครูได้รับรู้ รู้สึกดี และภูมิใจในตัวเอง มันมีค่ามากสำหรับหนู และครอบครัวของหนู โดยเฉพาะ พ่อ แม่ ที่ดีใจมากไม่ใช่แค่เอ็นท์ติด  แต่ยังเปิดโอกาสหลายๆอย่างให้หนู ทำให้หนูรักภาษาอังกฤษ (ข้อนี้ สำคัญมากกก !! ) ไม่อย่างงั้นตอนนี้อาจจะยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบด้านนี้ อาจจะยังอ่อนเหมือนเดิม และไม่มีความสุขเหมือนทุกวันนี้  ทุกวันนี้ หนูมีความฝันอยากเป้นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษ เพราะความรักในด้านนี้มันทะลุออกมา มาก55  ชอบอ่านนิยายอังกฤษ ชอบฟังข่าวภาษาอังกฤษ ชอบเรียนอังกฤษ  การได้เข้าร้านหนังสือภาษาอังกฤษเหมือนสวรรค์  กำลังจะได้ไปฝึกงานที่ยุโรป ฯลฯ   สิ่งที่ครูให้หนูมันมากมายจริงๆ  ครูเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตการเรียนและความรักภาษาอังกฤษของหนู
ขอบคุณครูจริงๆค่ะ

และสำหรับน้องๆที่คิดว่าตัวเองไม่เก่ง แต่มีความฝัน  น้องลองอ่านเรื่องของพี่ แล้วขอให้เชื่อว่า เราเก่งได้
จริงๆนะคะ ขอแค่มีความเชื่อ มีความรัก และพากเพียร  ทุกอย่างเป็นไปได้  อย่าดูถูกตัวเองเด็ดขาดดด  แม้ว่าพี่จะเคยห่วยอย่างไร แต่สิ่งที่พี่มีตลอด คือความฝันน  น้องๆอาจจะไม่ได้รัก หรือถนัดในด้านภาษา น้องๆอาจจะชอบจะรักด้านอื่นๆ  ก็ขอให้น้องๆได้เติมเต็มความฝันขอตัวเองให้ได้ และจำไว้ว่า  คนเรามีความชอบ ความถนัดไม่เหมือนกัน  ค้นหาตัวเองให้เจอ รักมันให้มากๆ  แล้วทุ่มเทกับมันนะคะ  สู้ๆ