ครูหนูไม่อยากทำการบ้านค่ะ การบ้านหนูเป็นต้นฉบับของทั้งห้อง หนูพยายามที่จะทำให้พวกเขาลอกไม่ได้ แต่ก็แน่อยู่แล้วค่ะ คนที่ลอกงานเขาก็ต้องหาวิธีที่จะขโมยงานมาลอกให้ได้ มีครั้งหนึ่งหนูไปส่งการบ้านกับมืออาจารย์แล้วค่ะ พออาจารย์ไปเข้าห้องน้ำ เพื่อนเขาก็แอบไปขโมยมา แล้วลอก พอหนูกับมาถึงห้อง (เขานั่งข้างหนู) หนูมองไปที่งานที่เขากำลังลอง หนูดีใจ
คิดว่านั่นไม่ใช่งานหนู แต่ที่ไหนได้ นั่นมันงานหนูชัดๆ
''เอามาได้ไง''หนูถามเขา เขาตอบอย่างไม่สำนึก''ไปหยิบมา ตอนอาจารย์เข้าห้องน้ำ'' หนูไม่เข้าใจ
นี่หรอโรงเรียนที่ตอน ป.1 ที่ทุกคนต้องการแย่งกันเพื่อจะเข้า นี่หรอโรงเรียนที่เพื่อนเรียกกันว่า โรงเรียนของสังคมผู้ดี ไฮโซ นี่หรอสังคมที่เรียกกันว่าผู้มีมารยาท (หนูขอไม่เอ่ยชื่อโรงเรียนนะคะ) ความจริงแล้วหนูคิดว่า หลักสูตรที่เขาภูมิใจนักหนาว่าเขาดัดแปลงจากสูตรรัฐบาล หนูว่ามันไม่ได้ดีหนักหนา มันง่ายมาก หนูอยู่ ม.1 หนูลองเอางานของหนูไปเทียบกับเพื่อนโรงเรียนอื่น ของเราง่ายมากเหมือนป.4 ของเขา
หนูไม่เข้าใจว่าทำไมต้องลงทุนไปขโมยมาเพียงแค่จะเอามา''ลอก'' พอสอบเขาก็หาว่าอาจารย์สอนไม่ดี ไม่รู้เรื่อง ยิ่งเป็นนิสิตฝึกสอนเขายิ่งไม่ตั้งใจและ พวกเขาก็ว่าอาจารย์อย่างรุนแรง หนูสงสารอาจารย์มากเลยค่ะ มันไม่ใช่แค่ครั้งแรก เพราะครั้งถัดมามันร้ายแรงกว่านั้น เพื่อนคนเดิมเขาทำอย่างเดิมค่ะ แต่คราวนี้ เขาลอกแล้วไม่ส่งคืน เขาให้คนอื่นลอกต่อ แล้วพวกนั้นก็ขโมยไปลอกที่บ้าน ตอนนั้นหนูไม่สบายเข้าโรงพยาบาล มันหายสาบสูญไป 1 เดือน จากนั้นอาจารย์ก็เริ่มว่าคนที่ลอกงาน วันต่อมา ก็มีเพื่อนส่งชีทนั้นมาเรื่อยๆ จากริมประตู หนูบอกอาจารย์ตอนที่อาจารย์กำลังสอน ว่าเจอแล้ว อาจารย์จึงกล่าวลอยเพื่อตักเตือนคนนั้นไม่ให้ทำอีก หนูเริ่มไม่อยากทำก่รบ้านแล้วค่ะ หนูคิดเรื่องนี้แล้วหนูอยากร้องไห้ หนูมองเห็นการบ้านแล้วหนูคิดถึงเรื่องนี้ ครูคะหนูจะทำอย่างไรดีคะ แนนำหนูด้วยว่าจะจัดการกับเพื่อนนคนนี้อย่างไรดีคะ
Kru Somsri's English School
