หนูทีปัญหาค่ะคุณครู

สู้ๆๆนะ

ฟังเราให้ดีนะ
เธอพยายามอย่าเสียใจให้แม่เห็นนะ ทำร่าเริงเข้าไว้ เดี๋ยวแม่จะหมดกำลังใจ

ขอเล่าเรื่องของเราบ้างนะ
ตอนเราเด็กๆ แม่เราเป็น SLE (โรคพุ่มพวง) โอกาสรอดยากมากๆ
(อันนี้ย่าเล่าให้ฟังนะ) แม่เราต้องรักษา แล้วแพ้อะไรไม่รู้ ผมร่วมหมดเลย หน้าบวม ตอนนั้นเรายังเด็ก เค้าส่งเราให้แม่อุ้ม แต่เราจำแม่ไม่ได้ เราร้องแล้วก็ไม่ยอมให้อุ้ม
แม่เราก็ร้องด้วย T^T

แต่กระนั้น แม่เราเป็นคนใจแข็งมั้ง ไม่เคยวิตกจริต ไม่เคยท้อ มีพ่อเราให้กำลังใจแม่ตลอด จนแม่โรคสงบ และอยู่เฮฮากับเรา ทำงานตามปกติ
จนตอนนี้ผ่านมา 19 ปี เรามีน้องอีก 1 คน ^^

คนที่เป็นโรคร้ายแรง ไม่จำเป็นว่าเขาต้องจากเราไปนะ ขนาดแม่เรายังรอด และอยู่เป็นปกติสุขจนถึงทุกวันนี้

อย่าท้อนะ พยายามทำให้แม่มีกำลังใจมากๆๆ

Miracle can happen all time

^^* สู้ๆนะ