อยากปรึกษาครูสมศรีเพราะไม่กล้าบอกกับแม่

[นิรนาม]

สวัสดีครับ ผมเพิ่งจะสอบ Admission เสร็จ   มีเรื่องอยากปรึกษาครู  ม่ายอยากบอกเรื่องนี้ให้ที่บ้านรู้ เพราะกลัวพวกเขาจะเสียใจ  และม่ายขอเปิดเผยชื่อตัวผมเอง ไม่นานมานี้ผมรู้ตัวแล้วว่าผมมีปัญหาทางด้านจิตใจ  เป็นโรคจิต    ประเภทวิตกกังวล เป็นมาได้ 1 ปีครึ่ง อยากทำให้ตนเองหายเป็นปกติเมื่อแต่ก่อน  แต่ม่ายกล้าที่จะบอกกับคนในบ้าน  ผมนั้นตั้งใจไว้ว่าจะเข้าศึกษาต่อคณะแพทยศาสตร์  แต่เขามีข้อจำกัดด้านคุณสมบัติว่า ผู้สมัครต้องไม่เป็นโรคจิต ไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิตดี  จะบอกกับทางบ้านตรงๆ หรือ จะปิดบังต่อไป  กลัวว่าที่บ้านรู้พวกเขาจะเสียใจ พ่อกับแม่นั้นทำงานหนักทุกวันไม่มีวันหยุด ไม่กล้าที่จะไปรบกวนพ่อกับแม่  ไม่อยากเห็นน้ำตาพ่อกับแม่ แต่ก็อดสงสารตัวเองไม่ได้  จะทำอย่างไรดีครับ ครูสมศรี หากครูได้รับข้อความนี้แล้วช่วยตอบกลับด้วยนะครับ

[อุซางิจัง..CUD44]

เป็นได้ก็หายได้นะคะ

โรคจิต

เนี่ย

เป็นแล้วรู้ตัวดีกว่าเป็นแบบไม่รู้ตัวนะคะ

เพราะรู้ตัวแปลว่าอยากหาย

ถ้าไม่ก็จะเป็นต่อไปเรื่อยๆ

สู้ๆค่ะ

[knz]

สู้ต่อไปนะคะ

[กรุ๊ป BuBbLeZ^^]

ประเภทวิตกกังวลเนี่ยมีกันทุกคนแหละครับ เราอาจไม่เป็นโรคจิตหรอก
แนะนำยาตัวนึงชื่อว่า Zoloft กล่องสีขาวๆ ยาวๆ มี50เม็ด ประมาณพันกว่าบาท แพงหน่อยเพราะเป็นยานำเข้า ผมเคยกินครับ จะช่วยบรรเทาอาการวิตกกังวล ซึมเซร้า ทุกชนิด กินวันละเม็ด (แนะนำ ถ้ากินทุกวันเป้นเวลา5-6เดือน อาการอาจจะหายไปตลอดกาลเลย คนเคยกินเล่าให้พัง แต่ควรกินทุกวันนะครับ)
ถ้าถูกๆหน่อย ผลิตในไทยมีชื่อ Fulox แต่ต้องระวัง long side effect(ผลกระทบจากการกินยาระยะยาว)หน่อยนะครับ

ยาเป็นแค่ตัวบรรเทาอะครับ ควรพบจิตแพท ไม่ต้องอายครับ ยิ่งเวลาผ่านไป มันจะยิ่งแย่นะครับ