พ่อแม่หนูทุ่มเงินไปเป็นแสนกับการเรียนพิเศษ ทั้งๆที่บ้านหนูฐานะไม่ดี
แต่หนูก็ยังทำให้พวกท่านเสียใจอีก หนู... หนูน่าจะตั้งใจมากกว่านี้
แต่... หนูมันแย่มากเลยที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ ตอนนี้หนูทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งร้องไห้
หนูตั้งใจว่าจะดูหนังสือเพื่อสอบเตรียม แต่มันไม่กันค่ะครู บ้านหนูอยู่ไกลเตรียมมากๆเลย
ต่อให้หนูติดเตรียม ก็ยังเป็นการเพิ่มภาระให้พ่อแม่อยู่ดี หนูทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ
พ่อของหนูบอกว่า ไม่เป็นไร อย่าคิดมาก สอบมันก็ต้องมีคนได้และไม่ได้
แต่หนูเรียนมาเยอะ ยังสอบไม่ได้ หนูเสียดายเงินของพ่อแม่ ที่ีทุ่มไปเพราะหนู
พ่อหนูเป็นคนหาเงิน พ่อบอกว่าไม่เป็นไรเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของหนู กลัวหนูจะเสียใจ
ยิ่งทำให้หนูรู้สึกแย่ เพราะขนาดพ่อยังกลัวหนูเสียใจ แต่ทำไมที่ผ่านมาหนูไม่กลัวพ่อเสียใจบ้างเลย
ถ้าหนูถึกมากกว่านี้มันก็สอบได้แล้ว เกิดมาหนูแทบไม่ต้องหยิบจับอะไรเลย แค่อ่านหนังสือให้พ่อแม่ภูมิใจยังทำไม่ได้
หนูคิดว่าหนูไม่น่าเกิดมาเป็นลูกพ่อแม่เลย เพราะหนูชอบทำให้ท่านผิดหวังอยู่เรื่อย
พ่อแม่หนูเหนื่อยมา 3 ปีเพื่อรับส่งหนูจากที่เรียนพิเศษ สุดท้านหนูก็ทำให้พวกท่านเสียใจ
หลายครั้งที่หนูโกรธเวลาแม่ว่าแม่ดุหนู แต่วันนี้ หนูอยากให้แม่ดุหนูให้เต็มที่เลย ถ้ามันจะทำให้แม่ไม่เสียใจกับสิ่งที่หนูทำพลาดไป
หนูไม่อยากพูดคำว่าขอโทษอีกแล้ว เพราะหนูรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร แล้วก็รู้ว่าพ่แกับแม่คงไม่อยากได้ยินมันอีกแล้้วด้วย
Kru Somsri's English School
