คุณครูครับผมไม่ไหวแล้ว

[ไม่ขอเปิดเผยนะครับ]

มันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมอย่างมากที่นักเรียนอย่างเราควรจะทำครับ

แต่ ผมก็ได้ทำผิดร้ายแรงสิ่งนั้นลงไปแร้ว ผมอาจจะใช้คำพูดไม่ค่อยเหมาะ

เพราะความกลัวและ ความรู้สึกผิด    คุณครูครับ ผมอยากให้ครูอ่าน ครูอาจจาว่าอาจจาด่าผม

แต่ผมก็อยากให้ครูรับฟังอะครับ เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ระหว่างผมกับแฟน ผมขอครูเป็นที่พึ่งนะครับ

ผมคิดกับครูเหมือนกับแม่คนหนึ่ง ซ่ึ่งสามารถคุยอะไรก็ได้ที่เราไม่สบายใจ ผมจึงอยากเล่่าครับ



เรื่องมันมี่อยู่ว่า..

ผมกับแฟนครับ เราเคยเกือบมีอะไรกันในห้องน้ำที่ห้าง(แต่แค่เกือบครับ)

วันนั้นเราสวมเครื่องแบบนักเรียนไป(อ้อเรอื่งนี้เกิดช่วงปิดเทอมแร้วครับ)

บังเอินมีครูที่รรไปเหนว่าเรากำลังเข้าห้องน้ำครับ เค้าก้อทำทีเป็นอยู่ในห้องน้ำด้วยไม่ออกไปไหน

รอจนกว่าผมและแฟนจะออกไป ผมกลัวมากๆ

เพราะครูเค้าพาเพื่อนมาด้วยแร้วทำทีเปนเค้าห้องน้ำ แต่ดูเหมือนเค้ารุ้ครับ

ว่าห้องในสุดนั้นเกิดไรขึ้น ผมไม่รุ้ว่าเค้าได้ถ่ายรูปอะไรเก็บไว้รึป่าว

แต่ผมรุ้ว่าผมกับเธอเราไม่ได้ถึงขั้นที่เกินไปมากกว่านั้น

ผมออกมาพอผมเจออาจารย์ผมถึงกับตกใจแต่ก็ได้ยกมือไหว้เค้า

ผมได้ปล่อยเธอไว้ข้างใน รอไม่มีคนถึงให้ออก แต่อาจารย์เหมอืนจะรู้คัรบไม่ยอมไปไหนเลย

ผมรอจังหวะเพื่อนที่อยู่ในห้งอน้ำอาจารย์เผลอ บอกให้เธอวิ่งออกไป

ปรากฎว่าอาจารย์เค้ายืนรออยู่ทางบันไดครับแต่ผมก็สวนไปแต่เค้าไม่ไ่ด้ตามมา

ผมกับเธอก็เรยหนีมาได้ครับ แต่ผมไม่รุ้ว่าเค้าได้เก็บหลักฐานอะไรไว้มั้ย

ผมกับเธอจาถูกลงโทดยังงัย ผมมืดมนไปหมด ผมรู็ตัวว่าตัวเองทำผิดอย่างมาก

จนรุ้สึกไม่น่าให้อภัยตนเอง ผมบอกกับตัวเองว่าผมไม่ควรทำแบบนั้นอีก

แต่ผมรุ้สึกตัวเองว่าผมไม่ทำได้ แต่พอถึงจุดๆหนึ่งผมควบคุมตัวเองไมไ่ด้

มันน่ามืดตามัวอะครับ ผมก็อยากจะเลิกทำด้วยอะครับคุณครู

คุณครูช่วยให้คำปรึกษาผมได้มั้ยครับ ผมพร้มอรับทุกคำติเตือนจากคุณครู

ผมรู้ว่าตัวเอง ผิดมากๆ แต่มันเกิดขึ้นแร้ว ผมได้แต่บอกตัวเองว่าต่อไปจะไม่ทำอีกครับ

สุดท้ายนี้ผมขอบคุณคุณครูมากครับที่อย่างน้อย

ผมก็ได้ระบายความรู้สึกในจัยออกมา ผมอึดอัดและกังวลมาก

ไม่รุ้ว่าเปิดเทอมจะเป็นอย่างไรครับ เพระาผมเป็นทำกิจกรรมด้วยครับ

เกรงว่าอาจารย์ท่านั้นจาจำได้แล้วไปเล่าให้ท่านอื่นฟัง

จนผมอาจจาะแย่ไปเรยก็ได้ครับ...

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

หนูเป็นเด็กโชคดีมากนะลูกที่ฟ้าบันดาลให้เกิดสถานการณืที่หนูต้องีบติดเบรคให้ชีวิตของตนเอง

วัยของหนูและผู้หญิงที่หนูเรียกว่า"แฟน"คือวัยที่อยากรู้อยากลองไปตามกลไกของร่างกาย

โดยเฉพาะฮอร์โมนเพศที่ได้รับการปลุกเร้าจากหลายปัจจัย

ประกอบกับความมั่นใจในวิทยาศาสตร์การแพทย์ที่มียาคุมกำเนิดฉับพลันวางขายเกลื่อนเมือง

ฟังนะครับ....อะไรก็ตามที่ทำแล้วทำให้เราต้องทุกข์

สิ่งนั้นคือสิ่งที่ไม่ถูกต้องเหมาะควรครับ

โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงจะเป็นฝ่ายเสียหายมากกว่าฝ่ายผู้ชาย

อีกทั้งต่างฝ่ายก้ยังอยู่ในความดูแลของคุณพ่อคุณแม่

ไม่ถูกทั้งจริยธรรมและกฏหมาย

ประกอบกับการกระทำนั้นอยู่ในเครื่องแบบของโรงเรียนด้วยกันทั้งคู่

คุณครูไม่ทราบได้แน่ชัดว่าอาจารย์ท่านนั้นจะคิดและดำเนินการเช่นไรกับหนู

แต่ทำไมเหตุการณ์จึงผ่านมาเป็นเทอม

ท่านคงต้องการเฝ้าสังเกตไม่ให้หนูทั้งสองพลั้งพลาดทำสิ่งที่ไม่เหมาะสมเสียมากกว่า


เอาใหม่นะครับ

เราจะต้องเป็นผู้ที่ควบคุมสติและความรู้สึกเช่นนี้ให้ได้นะครับ

ถึงแม้ผู้หญิงจะสมยอมแต่ความสุขชั่วคราวของหนูและเธออาจทำให้ชีวิตสะดุดลงกลางทาง

หน้าที่ของหนูคือ"ตั้งใจเรียน"

เพราะหนูยังแบมือขอเงินคุณพ่อคุณแม่อยู่นะลูก

แม้คุณครูจะเห็นใจในวัยเช่นนี้ของหนู

แต่ใช่ว่ามีหนูคนเดียวในโลกที่ต้องประสบปัญหาเช่นนี้

ความผลักดันให้โหยหาเพศรสย่อมเกิดขึ้นได้เสมอกับผู้ที่ไม่หมั่นฝึกควบคุมตน


เรื่องนี้อาจจะถูกรื้อฟื้นหรือเงียบหายไป

แต่ใช่ว่าการเงียบไปจะหมายถึงว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น

ผิดชอบชั่วดีมิได้อยู่ที่ว่ามีผู้ใดเห็นหนูหรือไม่

แต่อยู่ที่ว่าหนูได้เลือกทำอะไรลงไปต่างหาก


ธรรมชาติฉลาดยิ่งที่อยากให้เกิดการสืบเผ่าพันธุ์

จึงยอมให้เกิดเพศรสที่เมื่อได้ลิ้มลองแล้วแม้เพียงครั้งเดียวก็เกิดการโหยหาไขว่คว้า

ไฟใดก็ดับได้ด้วยพลังของน้ำ

แต่ไฟราคะมิอาจดับได้ด้วยสิ่งใดนอกจากปัญญา

หนึ่งชีวิตของแม่แลกหนึ่งชีวิตที่เกิดขึ้นในสมัยโบราณที่ไม่มีการแพทย์เช่นปัจจุบัน

แต่คนมากมายก็ยอมตายเพื่อเพศรส

(ต่อ)

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ไม่เป็นไรครับ เริ่มต้นใหม่

หนูไม่ควรนำเรื่องเช่นนี้ไปพูดจนทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสียหาย

แต่ควรเก็บไว้คอยเตือนตน

หนูควรแปรความรักที่มีให้แก่เพื่อนสาวคนนี้ใหม่ ด้วยการช่วยกันขยันเรียน

ถ้าคิดว่าห้ามใจไม่อยู่ก็ไม่ควรเปิดโอกาสให้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง

ถ้ามีความต้องการเกินควบคุมก็คงต้องขออนุญาตแนะนำเหมือนคุณหมอพงศ์ศักดิ์ว่า

หนูก็ควรหาวิธีบำบัดด้วยตนเองซึ่งไม่ก่อผลเสียตามมาต่อบุคคลอื่นได้ภายหลังนะครับ

พยายามหากิจกรรมที่ทำให้เราไม่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้นะครับเช่นกีฬา ดนตรี ฯลฯ

และขยันอ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัดให้มากๆนะครับ

ฟ้าเปิดกว้างสำหรับผู้ที่ต้องการล้างมลทินในหัวใจเสมอค่ะ

ต้องคอยเตือนตนว่า

"อะไรที่ทำไปด้วยอารมณ์ ย่อมส่งผลไปตามอารมณ์ณ.ขณะที่ทำ

หากแต่ปัญญา จะคอยเตือนตนให้ระลึกถึงผลเสียที่จะตามมาภายหลังและส่งผลกระทบต่อหลายคน

ถ้าห้ามไม่ทัน ก็ต่อลองกับตัวเองว่า

ไม่เอาดีกว่า รอไปก่อน"

กำลังของอารมณ์ที่ถูกผลัดไปเรื่อยๆก็จะอ่อนลงเพราะตัวของมันเอง

หรือไม่ก็เป็นเพราะสติมีกำลังเหนือกว่า"
(ต่อ)

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

คุณครูเคยเล่าถึงการปลูกต้นส้มที่ให้ผลได้ต้องใช้เวลาถึงสามปี

ปีแรก และปีที่สองเกษตรกรต้องริดดอกออกให้หมดเพราะต้นส้มเล็กเกินกว่าที่จะเก็บผลไว้ที่กิ่งก้านได้

สามปีที่คุณครูปลูกส้ม บ่อยครั้งอยากเก็บไว้ต้นละสี่ห้าลูกเพื่อลองชิมรสชาติดู

แต่สามีชอบพูดว่า

"ใจเย็นสิครับ รออีกหน่อยเมื่อต้นอายุครบสามปี

วงปรีของต้นจะกล้าแข็งพอที่จะทานน้ำหนักของส้มได้

หลังจากนั้นจะปล่อยไว้สักกี่ลูกก็ได้ครับ"

ใช่ค่ะ ยามนี้เรายังเป็นเด็ก

เปรียบแล้วก็เหมือนต้นส้มปีครึ่ง

หนูยังไม่พร้อมกับสิ่งเหล่านี้นะครับ

หนูยังไม่ควรประมาทเรื่องโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อีกด้วยนะครับ

รอก่อนนะลูก

สิ่งที่เกิดขึ้นคือเรื่องความไม่พร้อมและความไม่เหมาะสมกับวัยและสถานภาพขงหนูนะครับ

(ต่อ)

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

และทีสำคัญ"กิเลส"มักจะมาในรูปของสีสันที่เย้ายวนตา รูปร่างที่เย้ายวนใจ

แต่ผลที่ทิ้งไว้กลับกลายเป็นไฟที่เผาสิ้นซึ่งนาคตและสิ่งที่หนูวาดหวังไว้


รอนะครับ

รอเวลาอีกหน่อย

คุณครูคิดว่าเมื่อหนูเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้ว

เราจะมีวัยวุฒิ และวุฒิภาวะที่มากขึ้นนะครับ

ผลไม้บ่มแก๊สไม่หอมหวานเท่าผลไม้ที่สุกจากต้นนะครับ

โบราณจึงสอนว่า

"จงอย่าชิงสุกก่อนห่าม"ไงครับ


เรื่องที่เกิดมาแล้วเพียงจดจำไว้เตือนสตินะครับ

ถ้าอะไรจะเกิดก็คงต้องยอมรับอย่างลูกผู้ชาย

กล่าวคำว่าขออภัยและสัญญาว่าจะไม่กระทำเช่นนี้อีก


คนเป็น"ครู"ก็แค่อยากเห็นลูกศิษย์ก้าวหน้า

ไม่มีใครอยากทำร้ายลูกศิษย์ของตนหรอกครับ

เมื่อคิดได้แล้วก็ใส่ลิ้นชัก แล้วล็อคกุญแจไว้

เรามาทุ่มเทกับการเรียนดีกว่านะครับ

กิเลสหาคำตอบยาก

แต่การเรียน ยิ่งขยันยิ่งได้ความรู้

ยิ่งก้าวเข้าสูอาชีพที่เราหวังได้

คุณแม่คุณครูเตือนเสมอว่า

เป็นนักเรียนต้องตั้งใจเรียนเพื่อคว้ากุญแจมาไขขุมทรัพย์ให้ได้

"ริรักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนในพายุ"นะครับ

ตั้งใจเรียนดีที่สุด

อยากกล่าวว่าดีใจมากนะครับ

ที่มีลกชายอย่างหนู

สุภาพบุรุษที่แยกแยะถูกผิดได้

ยินดีเป็นแม่ที่สองให้หนูครับ

สบายใจนะลูนะ

แม่คนนี้จะคอยให้แสงไฟส่องทางสู่ความสำเร็จเองนะครับ

อดทนนะครับ

สู้เขาลูกแม่

[ไม่ขอเปิดเผยนะครับ]

ขอบคุณมากนะครับ

สำหรับการให้คำแนะนำของคุณครู

เรอื่งนี้มันเกิดได้ไม่นานมานี้เองครับครู

เกิดหลังจากเราเรียนพิเสดเสดแร้ว

เราไม่ได้หนีเรียนมาทำอะครับ

แต่มันก้อผิดอยู่ดี ผมตอนนี้เตือนตัวเอง

จำคำของครูที่บอกผม

ผมไม่กล้านำเรื่องนี้ไปเล่าให้ใคร

ก็มีแต่คุณครูแหละครับ ผมขอขอบพระคุณอีกครับนะครับ

แต่ตอนนี้ผมกังวลครับว่าเปิดเทอมไปจะเป็นเช่นไร

การรอรับผิดสอบช่วงนี้จะเกิดอะไรขึ้นที่โรงเรียน

แต่อาจารย์ทั่่นนี้ผมไม่ได้ไปรู้จักอะไรเค้ามากครับ

แต่ผมรู้ว่าอยู่โรงเรียนเดียวกันแค่นั้น

คุณครูว่าผมควรทำยังงัยต่อไปเมอื่เปิดเทอมหรือเมื่อเจอการลงโทษ

ผมกลัวการที่เค้าต้องบอกผู้ปกครอง

ฝ่ายผมไม่เป็นไรครับ แต่ฝ่ายของเธอ เธออยู่บ้านกับญาติอะครับ

ผมกังวลว่าผมจะใช้ชีวิตในโรงเรียนต่อไปไม่ได้

ผมคงจะไม่กล้าสู้หน้าในการทำงานต่างๆให้กับอาจารย์ท่านอื่นๆ

ผมกลัวว่าอาจารย์ที่ไปเห็นผมได้ถ่ายรูปเก็บไว้

ผมกลัวว่าเค้าจะนำไปบอกต่อๆไป

ผมกลัวว่าเพื่อนเค้าจะรู้ ผมไม่กลัวเข้ารู้ว่าผมไปทำกับใคร

ผมกลัวที่เพื่อนจารู้ว่าฝ่ายหญิงคือใคร ผมห่วงเข้าครับ

ผมกังวลมากเลยครับ นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว

ผมซาบซึ้งถึงความเมตตาของคุณครูมากเรยครับ

ผมถามครูปั๊ป ครูก็ช่วยผมปุ๊ป

ผมขอโทดนะครับ ที่มาปรึกษาครูหลังจามันเกิดไปแล้ว

ผมเหมอืนกับคนที่ทำอะไรไม่ยอมคิดหน้าคิดหลัง

ผมผิดไปแล้วจริงๆครับ ผมจะพยายามมีสติ

นำปัญญามาชนะกิเลสของตัวเอง ผมจะพยายามครับ

ผมจะสู้ต่อไป

ผมขอกราบขอบพระคุณคุณครูอีกครั้งนะครับ

[๐กุ้งอบวุ้นเส้น๐]

สู้ต่อไปครัฟ เรื่องแบบนี้ มันเป็นเรื่องทำมะชาด ห้ามไม่ได้หรอก เหอะ ๆ ๆ แต่ก็นะ อดใจไว้ซักหน่อยก็ดีเนอะ

[กรุ๊ป BuBbLeZ^^]

คือเราไม่รู้ว่าเทออายุเท่าไร
ถ้าครูคนนั้นเขาไม่ลงโทษ เราก็ลืมมันไปซะเถอะครับ ดีนะที่เบรคทัน
คือมันอยุ่ที่ว่าครูคนนั้นเค้ารู้เรื่องแล้วใช่มะ นายกะผู้หญิงอาจจะไปกราบขอดโทษครูเขา สัญญาว่าเราจะไม่ทำอีก แล้ววันนั้นไม่เกิดเรื่องอย่างที่ครูคิด
ถามอีกหน่อย ไม่ใช่เราอยากจะรู้มากลามกนะ
ไอ้คำว่าเกือบเนี่ยหมายความว่าไงหรอ ถ้ายังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย ก็อธิบายครูไปอย่างงั้น

[ชะตากรรมเดียวกัน]

เอ่อ...

เราเข้าใจดี
เพราะเราก็เคยเกือบเหมือนกัน
แต่สุดท้าย ก็ห้ามตัวเองไว้ได้

หลังจากนั้นมันเหมือนมีอะไรที่ตามหลอกหลอนตัวเองอยู่ตลอด
พยายามเอาเรื่องที่จะเกิดขึ้นวันนั้น มาเป็นบทเรียนให้กับชีวิต
และไม่คิดที่จะทำอะไรอย่างนี้อีก ถ้ายังไม่ถึงเวลา

* หลังจากวันนี้ เราไม่กล้าสู้หน้าเค้าอีกเลย

เป็นกำลังใจให้คับ

[BOS]

พี่ว่าน้องคงต้องยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วทำให้น้องต้องทุกข์นะคะ
ถ้าเกิดว่าเกิดว่าโรงเรียนจะลงโทษก็ต้องยอมรับกติกาของสังคม
แต่ตอนนี้อย่าพิพากษาตัวเองนะคะ
เพราะน้องได้ตั้งใจจะทำสิ่งที่ดีงามต่อไปแล้ว
คอยเตือนเพื่อนให้ตั้งใจเรียนดีกว่าค่ะ
คุณครูชอบพูดกับพี่เสมอเวลาพี่ทำอะไรผิดพลาดว่า
"น้ำที่ผสมเกลือจะมีรสเค็ม
การที่เราจะช้อนเกลือออกจากน้ำมันลำบากเพราะเกลือผสมเป็นเนื้อเดียวกับน้ำไปแล้ว
ดังนั้นเราควรเติมน้ำเปล่าลงไปมากๆจนน้ำหายเค็ม
แม้เกลือจะไม่ได้หายไปแต่ความเค็มนั้นหายไปเพราะน้ำมีมากกว่าปริมาณเกลือ"

เช่นเดียวกันครับ
คุณครูสอนให้หนูจำเรื่องนี้ไว้ไม่ให้เราเผลอไผลไปอีก
ตอนนี้ อยู่กับปัจจุบัน
ทำความดีมากๆ

คุณครูชอบไหว้พระสวดมนต์
ขอให้คุณครูมีสติและปัญญาเพื่อสร้างความดี
และขอความดีคุ้มครองตัวคุณครู
น้องลองไหว้พระสวดมนต์
และทำความดี
เพื่อให้ความดีรักษาตนนะครับ

พี่ๆและเพื่อนๆเป็นกำลังใจให้นะครับ
อย่าหวนกลับไปคิดซ้ำๆนะครับ
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดพี่ชอบคำพูดคุณครูว่า
"มากสุดก็แค่เจ็บ
แรงสุดก็แค่ตาย"

เราจะได้อยู่เพื่อสร้างความดีไว้เป็นเกราะกำบังตนนะครับ

สู้ๆนะครับน้อง

[๐กุ้งอบวุ้นเส้น๐]

จำไว้ครัฟว่า ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่ดี มันจะยิ่งเตือนให้เราระมัดระวังยิ่งขึ้นในภายหน้าครัฟ

อย่าไปเครียสคัฟ ทำใจให้สบาย คัฟ เครียสมากไม่ดีต่อสุขภาพนะคัฟ (แอบเป็นห่วง 555+)