คุณครูค่ะ หนูรู้สึกเสียใจมาก ผลสอบตรงคณะในฝันของหนู หนูทำไม่ได้ค่ะ หนูสอบไม่ผ่าน สำหรับตัวหนู ตอนแรก หนูก็ไม่เสียใจเท่าไหร่ เพราะหนูทำเต็มทีแล้วจริงๆ แต่พอหนูเห็นหน้าคุณแม่ ตอนที่ท่านทราบ ว่าหนูสอบไม่ได้ หนูบรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลยค่ะ หนูเสียใจมาก ที่ทำให้คุณแม่ต้องผิดหวัง รู้สึกท้อแท้ เพราะที่ผ่านมา หนูพยายามอดทน อดทนแล้วก็อดทน ทำสิ่งที่หนูไม่ชอบ ซึ่งมันยากจริงๆค่ะ
แต่ว่าต่อไปนี้ หนูคงต้องพยายามให้มากขึ้นอีก เพราะหนูเหลือโอกาสอีกแค่ครั้งเดียว หนูไม่อยากเห็นคุณแม่ผิดหวังอีก
อยากบอกว่าคุณครูว่า " ลูกศิษย์คนนี้ จะสู้ต่อไป จะทำให้คุณพ่อ คุณแม่และคุณครู ภูมิใจในตัวหนูให้ได้ค่ะ " คุณครูช่วยเป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะค่ะ
ลองอ่านอันนี้ดูนะคะ
A cloth is not woven from a single thread.
วันนี้ขอเสนอภาษิตจีนนะคะ
ผ้าผืนหนึ่งๆ มิได้ทอด้วยด้ายเพียงเส้นเดียว
...
ฉะนั้น ความสำเร็จของหนู ใช่ว่าจะสำเร็จได้ในพริบตา
ใครที่สอบพลาดครั้งนี้ อย่าเสียใจนะคะ
ครั้งหน้ายังมีโอกาสใหม่
ตอนนี้ หนูต้องยอม
อด...สนุก
ทน...ลำบากต่อไปอีกหน่อยนะคะ
ทำข้อสอบมากๆนะคะ
คุณครูขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ไม่มีคำว่า "แพ้" ในหมู่ผู้ไม่ยอมแพ้
สู้ๆค่ะ
คุณครูสมศรีสุดสวยค่ะครู คะ ทั้งอด และ ทน หนูก็ทำนะคะ อย่างที่ครูสอน แต่ปรากฏว่า หนูเริ่มสับสนว่า คนที่ทำ กับ ไม่ทำ ปรากฏว่า คนทำไม่ติด คนติดไม่ทำ หลายคนชิลๆ ก็ติดค่ะครู แต่บางคนตั้งใจ ก็ไม่ติด มันต้องเป็นอย่างนี้เสมอๆมั้ยคะครู หนูเห็นมันเป็นอย่างนี้เยอะมากจนรู้สึกว่า เราทำอะไรอยู่ ผิดมั้ยที่ตั้งใจ ทำไมคนตั้งใจไม่ติดนะ ( คือมันมาจากหลายๆคนที่เป็นค่ะ ) เลยรู้สึกว่า เฮ้อ ...
แต่เราก็ต้องสู้ ใช่มั้ยคะ สู้ต่อไป เย้....
ถูกของหนูลูกที่ว่า คนทำดีอาจไม่ได้ดี
คนทำไม่ดีอาจได้ดี
คนขยันอาจได้คะแนนน้อย
แต่คนที่เรียนสบายๆอาจได้คะแนนมากกว่า
ในกรณีที่ความดีนั้น วัดกันเป็นรูปธรรม
แต่สำหรับคุณครู อ่านหนังสือ ย่อมได้"ความรู้"
และสูงค่ากว่าความรู้ คือ
"ความอดทนที่ไม่ร้องขอความเป็นธรรม" ที่ไม่มีสอนในห้องเรียน
เพราะความอดทน คือแสงส่องทางแห่งชีวิต ให้ก้าวเดินและพัฒนาชีวิตต่อไป
และเมื่ออดทนต่อไปเรื่อยๆ เราจะอุดช่องโหว่ของการขลาดเขลาเบาปัญญา ลงไปทีละเล็กทีละน้อย
ที่สุด จากการ "ไม่รู้" ก็จะกลายเป็น "รู้มากขึ้น" จนกลายเป็น "ความแตกฉาน"
การเรียน ก็คือชีวิตคน
บางคนทำตนดั่ง ฝนห่าใหญ่ แต่กลับตกเพียงสามแปะ
ทำดีได้ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นการดูดาย และรักษ์ความเกียจคร้านไว้กับตน
แต่บางคนกลับรอคอยเป็น และลงมือปลูกป่าเพื่อเก็บความชื้นเพื่อให้กลุ่มความชื้นรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ
แล้วรอเมฆก่อตัวหนาแน่นจนตกลงมาเป็นเม็ดฝนคืนสู่ผืนดิน
หากรอคอยไม่เป็น และไม่มั่นใจในความเพียร
เราก็คงเดินหลงทางกันต่อไป
ใครจะไปรู้ได้ว่าคนที่ได้คะแนนดีที่สุด อาจจะไม่ใช่คนเก่งที่สุด
เพราะเขาอาจจะจำเก่งจนคิดเองไม่เป็น
อาจต้องรอผู้อื่นมาสร้างกแผนที่ความรู้ให้ก่อนแล้วตนจึงกล้าออกเดินทางตามแผนที่นั้นๆ
เมื่อเติบใหญ่ความสร้างสรรค์จึงขาดหายไป เหลือไว้แต่การลอกเลียนตามที่คุ้นชินมาในยามเล็ก
กับ 27 ปีที่สอนมา คุณครูไม่รู้สึกว่าคะแนนจะตัดสินความฉลาดของคนได้ 100 %
นอกจากใช้ตัดสินได้ว่า เขามีความรับผิดชอบ เว้นเสียแต่บางคนที่มีทั้งความฉลาดและคววามคิดที่สร้างสรรค์
ความเพียรอยู่ที่ไหน
ใช่ว่าความสำเร็จจะอยู่ที่นั่น
หากผู้พากเพียรไร้ทิศทางและขาดการวางแผนบริหารเวลา และหากขาดการหมั่นประเมินตน
บอกได้คำเดียวว่า ความคิดของหนูเป็นอันตรายต่อการสานความดีอย่างมาก
Everyone eats and drinks; yet only few appreciate the taste of food.
ผู้คนมากมายต่างกินและดื่ม
แต่น้อยนักที่จะรู้รสชาติของอาหาร
เปรียบเหมือนเด็กที่เรียนหนังสือเพียงหวังเกรด
แต่หารู้คุณค่าของการ "ฝึก" และ "ฝืน" ในการสร้างความเพียรไม่
ผ้าผืนงาม ไม่มีทางที่จะทอทอจากด้ายเพียงเส้นเดียวแน่นอน
ทำไมถึงคิดว่าความดีต้องทำและเห็นผลเป็นรูปธรรมล่ะคะ
สำหรับคุณครู เพียงได้ขยัน ก็ถือว่าได้ทำหน้าที่ "เสร็จ" แล้ว
เสร็จก็คือ "สำเร็จ" สำเร็จทุกวันก็คือแรงผลักดันที่จะทำให้ดียิ่งขึ้นต่อๆไป
คุณครูยังขอยืนหยัดใน"การทำความดีอย่างต่อเนื่อง"
เพราะชีวิตของคุณครูคืออุปกรณ์หรือสื่อการสอนเรือง "ความเพียร"
เด็กจันทร์หุ่นบำเพ็ญที่เรียนหนังสือไม่เก่งในยุคนั้น
เด็กไม่ฉลาดที่มีโอกาสติดพระเกี้ยวน้อย อย่างไม่น่าเป็นไปได้
และได้เรียนอักษรศาสตร์ จุฬาฯ ด้วยเกรดที่จบโรงเรียนเตรียมฯเพียงแค่ 2.06
และได้เอก ภาษาอังกฤษ ซึ่งคนเก่งหลายคนต้องพลาดโอกาสเอกวิชานี้
หากไม่ใช่ เพราะ"ความเพียร" ที่อดทน รอคอย มีความหวัง
แล้วจะเรียกว่าอะไร
อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะ "ความสวย" อิอิ โดนล้างสมองแล้ว 
สู้ๆนะคะ
เชื่อคุณครูนะลูก
คนไม่ฉลาดอย่างเราก็มีคนอยากเลียนแบบนะคะ โดยเฉพาะเรื่อง "ความงาม" อิอิ โดนล้างสมองดอกที่ 2
สู้ๆนะคะ
คนสวยเองค่ะ