ครูสมศรีคะ หนุไม่รู้ว่าทำไมหนูถึงร้องไห้ หนูจะลืมเรื่องนั้นยังไงดีคะ เครียดมากๆ

คือ โรงเรียนหนูคะ ปกติจะเลิก3:10 แต่ตอนนี้เลื่อนมาเป็น 4:30เพราะเอาเวลาที่เลื่อนมาให้นักเรียนซ้อมกีฬาสี

แล้ววันศุกร์ที่ผ่านมานี้ ครูไปทอดกฐินที่ต่างจังหวัดหมด ในห้องเรียนคนก็มาแค่เกือบๆครึ่งห้อง พอครูที่ไม่ได้ไปเห็นคนน้อยก็ไม่สอน สรุปวันนั้นหนูไม่ได้เรียนเลย ไม่รู้ไปทำไม ไปนั่งเล่นอย่างเดียว แล้วทีนี้หนูเห็นเพื่อนหลายคนจะกลับบ้านก่อน หนูเลยเอาบ้างเพราะไม่ได้ทำไรเลย กีฬาสีก็ไม่ได้ซ้อมเพราะพี่ก็ไม่มา พอแม่มารับกลับก็ต้องไปขอกลับที่ห้องปกครองก่อน แล้วทีนี้ครูถามสาเหตุว่ากลับทำไม หนูเลยบอกว่าต้องไปเรียนต่อ ทีนี้ครูก็ว่าหนูแล้วก็ไม่ยอมให้หนูกลับ หนูนี่ไม่กลับไม่เป็นไรหรอกคะ แต่แม่หนูนี่ไม่ยอม เพราะไม่งั้นแม่ต้องนั่งรอเกือบชั่วโมง แล้วแม่หนูมีนิสัยไม่ยอมใคร เอาไรก็จะเอาให้ได้ หนูเลยเครียดเลย ทีนี้แม่หนูจะจูงหนูออกไปนอกโรงเรียนเลย แต่หนูไม่ยอม เพราะว่ามันผิด แม่หนูเลยขู่หนูว่า ต้องให้แม่ไปขอเขาอีกทีไหมถึงจะยอมออก หนูเลยยอมเพราะตอนนั้นแม่โมโหแล้ว พอเดินไปที่ประตูแต่ยามไม่ให้ออก เลยโมโห ตรงดิ่งไปห้องปกครองด้วยท่าที่โมโหมาก อยากจะบอกว่าแม่หนูโมโหร้ายมาก ตอนนั้นถ้าครูเป็นหนูครูจะเข้าใจเลยว่า แย่มากๆ ใจหายวาบเลย ตอนนั้นรู้สึกว่าเริมถูกกดดัน เริ่มมีน้ำตาปริ่มมาแล้ว แล้วทีนี้แม่ก็เรียกให้หนูเข้าไปที่ห้อง หนุก็ไปนั่งตรงหน้าครู แล้วมันเป็นไรไม่รู้น้ำตาแตกตรงนั้นเลย เหมือนว่าถูกกดดันจนระเบิด ครูก็ไปสอนหนู พูดออกแนวประชดนิดหน่อย แล้วก็เซ็นใบให้หนูออก สุดท้ายพอแม่เห็นหูร้องก็เลยยอมหนู เลยเอาใบไปคืนเขา ครูก็บอกว่า ให้กลับแล้วไมไม่กลับ สาเหตุที่หนูไม่กลับคือ ถ้าหนูกลับก็เหมือนไปรับคำสบประมาทครูเขา

ถึงวันนี้หนูยังเครียดเลยคะ หนูไม่รู้ว่าทำไมหนูร้อง ทำไมหนูเครียด แล้วหนูไม่รู้ว่าต่อไปถ้าเจอหน้าครูหนูจะทำไงดี หนูอยากลืมเรื่องนี้ไปซะเพราะมันกดดันหนูมาก คุณครูคะช่วยหนูด้วย