เคยมีคนเป็นแบบนี้ไหม?

เครียดดดดดดดด....คำนี้มันถาโถมเข้ามาในหัวผมและอีกคำเหงาโดดเดียวไร้เพื่อนฝูง........................มันวนเวียนมาตั้งแต่ผมมาอยู่ ม4 เทอม 2 รู้สึกเหงาครับ มีเพื่อนน่ะแต่ก็เหมื่อนไม่มีว้าเหว่ ถึงจะดูคิดไปเองก็เถอะน่ะครับ ในห้องมีกัน40คนแต่น้อยและดูว่าน่าจะสนิทกันมากแต่ผมก็รู้สึกว่า ผมคล้ายกับเงาของห้อง ไม่มีตัวตนแม้แต่คำพูดของผมยังไม่ค่อยเป็นปากหรือเป็นเสียงของในห้อง พอมีงานไรผมหล่ะจะเป็นคล้ายซ้อมที่คนไม่ค่อยใช้กันนักเวลาทานข้าว พอผมไม่ได้ค่อยได้ช่วยก็คล้ายๆ กับว่าดูทุกคนมุ่งมาที่ผมเป็นจุดบอดของกลุ่ม จนผมรู้สึกว้าเหว่เพื่อนสนิทตอนที่อยู่ มต้นก็ไปอยู่รรอื่นหมด ก็เหลือผมคนเดียว ห้องผมมีชายแท้ๆกัน10คน แต่ผมก็ตั้งคำถามว่า? ทำไม? ไม่สนิทเลยน่ะ ผมเป็นคนไม่ค่อยเล่นเกมสักเท่าไหร เวลาผมอยากคุยกับพวกเขาแต่ ก็เป็นทุกครั้งที่เขาจะเงียบแล้วก็จะคุยกับพวกๆๆเพือ่นๆๆของเขา ผมก็เช่นเคยเป็นคนๆหนึ่งที่ไร้เพื่อนชายในห้องอีกหล่ะ เพื่อนชาย ห้องเก่าตอนมอต้นก็หายไปกันหมดเลยมีผมโดดมาคนเดียว
มันเก็บอักอั้นมานานมากครับ ผมไม่ใช้ตุ๊ดเหรอเกย์ไร แต่ไมถึงอยู่แต่กลุ่มผญ ผมอยู่เพราะ นี้คือเพื่อนห้องเก่าผม ตอนแรกผมไม่คิดไรมาก ว่าเออผญ อยู่ได้ จนตอนนี้มันรู้สึกว่าที่ผช ในห้องผมไม่ยอมคุยกับผมไม่เห็นผมเป็นเพื่อนสักเท่าที่ควรก็เพราะแบบนี้เหรอเปล่าครับ? ผม ตั้งคำถามหลายคำถามแต่ก็มาสรุปจบี่คำถามนี้ทุกที ผมไม่ได้เบี่ยงเบนแม่แต่อย่างใดแล้วทำไมเวลาเราเล่นกับเพื่อนผช มันผิดดเหรอครับ มันจะมีตุ๊ดกระเทยในห้องสองคนชอบ แซวอยู่เลื่อยผม รู้สึกเบื่อเซง จนไม่ค่อยอยากคุยเหรอเสวนากับพวกนั้นเท่าที่ควร แม้จะเป็นก็จะคุยตามวาระและโอกาส แต่จะเลี่ยงก็จะเลี่ยงเป็นการดีสุดครับ
นี้ก็ผ่านมาปีครึ่งแล้วครับผมก็ยังคง หาคำว่าเพื่อน...ที่เข้าใจกันเวลาทุกข์ไม่ได้เสียที ไหนเขาบอกว่าเวลาม ปลายจะมีเพื่อนแบบนี้ปรากฏ แต่ผมก็ยังไม่เจอแม้แต่สัก คนเดียวผมเจอแต่เวลาเพื่อนทุกข์จะมาให้ปรึกษา แต่เวลาผมทุกข์หล่ะมักไม่มีใครฟังหรอกครับ ก็อย่างว่าหล่ะครับ บุคคลปลายห้อง คำว่าสำคัญมันไปกองที่ๆคนๆอื่นที่เด่นในห้องหมดแล้วครับ ผมมีไรผมมมักไม่ค่อยคุยกับเพื่อนในห้องเท่าที่ควร เพราะเขามักไม่สนใจหรอกครับ ผมก็เก็บไว้คนเดียว พูดในใจออกเป็นเสียงบ้าง มันก็ดูบ้า บอดี แต่จะไรได้หล่ะเดินยังเดินคนเดียว แล้วจะให้พูดกับใครได้หละครับ
หลังจากที่เกรินมานาน เล่ายาวสาวความยืด ผมก็แค่อยากมีคำว่าเพื่อนทุกข์เพื่อนรักเท่านั้นหล่ะครับ
ผมจึงตัดสินใจสอบเตรียม(ซิ่วนั้นเอง)ทำไมหรอครับอยากเปลี่ยนระบบชีวิตและสภาพแวดล้อมดูบ้างเพราะผมก็อยู่ รรเก่ามาตั้งแต่อนุบาลยันมอปลาย(4)เลยคิดไรสั้นๆเอ๋อๆๆ....เตรียมก็ได้ หลายคนคงคิดว่ามันไร้สติไร้คนสมองที่ดีจะคิดว่าซิ่วแล้วมันจะทำให้ไรดีขึ้น แต่น่ะผมก็บอกแล้วไงอยากเปลี่ยนไรดูบ้าง เพื่อนหลากหน้าหลายตา อาจจะพบคนๆนั้นก็ได้ และเรื่องเกย์เรื่องนั้นผมก็คงไม่โดนล้อเพราะผมก็อยู่รร คนที่เพิ่งมารุจักกัน มันคล้ายกับคนหนีปัญหาน่ะครับ แต่ก็อยากลองหนีมั้งเพชิญกับ คำว่าไร้เพือนไร้มิตรภาพมานาน ก็อยากจะพุ่งวิ่งหนีมันดูบ้าง แล้วอีกอย่างคืออยาก อุปโลกตนเองใหม่ด้วย อยากเพชิญไรที่ท้าทาย เห็นหลายๆคนก็บอกว่าเตรียมนี้ ดีนู้นดีนี้ แต่ผมเชื่อคร่งไม่เชื่อครึ่งน่ะครับ ผมเชื่อที่คำว่า พิสูจน์ด้วยตนเองดีกว่า เสียเวลาสองปีก็จริงแต่จะลองดู ถึงปู่ย่า พ่อ จะแอนตี้นิดๆ แต่ผมก็แอบเสียใจเหมื่อนกันครับ เวลาผมได้เลือกไร ปู่ย่าและพ่อผม มักไม่ค่อยให้ผมตัดสินใจเลือก มักจะพูดว่า รรเก่าก็ดีแหลาะเอาไปเหอะ คะแนนผมผ่านเลยเข้าไปได้ไงครับ ผมจึงปฏิเสธิท่านไม่ได้ ผมก็อยากใจจริงอยากสอบเตรียมมาก แต่ด้วยติดภาระต่างๆๆที่เยอะเอาการ จึงไม่สามารถสอบได้เลยชวด โอกาสไปถึงสองครั้ง เหมื่อนกับว่า ผม!! ไม่ได้ลิขิตชีวิตด้วยลมปากและความนึกคิดของตนเองแม้แต่น้อย ผมมักน้อยใจเสมอว่าผมก็อยากจะเป็นคนๆหนึ่งถึงแม้จะเด็กแต่นี้ชีวิตของผม อยากตัดสินใจทำไรบ้าง ถึงเขาจะเลี้ยงดูผมมาก็เถอะครับ แต่ผมก็อยากมีความคิดเป็นของตนเองบ้างครับ บางครั้งผมไม่อยากทำให้เขาเสียใจ แต่เขาก็เสียใจจริงๆๆหล่ะครับ ซิ่วไม่ใช้ดีไรหนักหนาแต่ผมอยากและต้องการเข้าใจว่า สภาพแวดล้อมใหม่จะดีไหม ผมต้องการแค่กำลังใจของ พ่อและปู่ย่าเท่านั้นครับ ผมท้อและร้องไห้บ่อย แต่มักเก็บเป็นรูปของหยดน้ำตาของแข็ง มันอยู่ในใจครับ ใจผมนี้ก็เป็นที่เก็บทุกอย่างจริงๆๆน่ะครับ 555+
ก็อยากมาระบายแค่นี้หล่ะครับ ถึงแม้จะเป็นแค่คำพูดที่ออกมาไม่ถึงครึ่งความรู้สึกนึกคิดที่กลั่นออกมาเป็นตัวพิมพ์สีดำ แต่มันก็รูสึกโล่งใจไม่มากก็น้อยครับ
ก็ขอบคุณทุกคนที่มานั้งอ่านน่ะครับ มันคือจากใจจริงครับ ถ้าให้ร่ายรายละเอียดคงจะตาฉีกครับ มันมีปัจจัยหลายๆเยอะครับ วันหลังจะมาระบายอีกน่ะครับ เห้อ~ ขอถอนหายใจหน่อย เหนื่อยอกจริงๆๆครับ จากเด็กซิ่ว TU 74 I will b