ครูคราบช่วยหน่อย

[Tri]

หลังจากที่ครูเคยเล่าให้ฟังว่า มีเด็กที่เล่นเกมตอนกลางคืน นอนตอนกลางวัน แล้วต้องไปหาหมอ เพราะเปลี่ยนเวลานอนไม่ได้ ผมคิดว่าผมอาจจะเป็นก็ได้ แต่ไม่แน่ใจเลยมาถามครู สมัยก่อนผมก็นอน 3 ทุ่ม แล้วมันก็เขยิบมาเรื่อยๆ เป็น เที่ยงคืน จนตอนนี้เป็นตี 3 ผมนอนก่อนตี 3 ไม่ได้เลย พยายามนอนแล้วมันก็ไม่หลับควรทำไงดีอะคราบ

[แรม]

แล้วสาเหตุที่น้องต้องนอน ตี 3 น่ะ  น้องทำอะไรอยู่คะ
อ่านหนังสือ  คุยโทรศัพท์   หรือเล่นเกมส์เอ่ย
เมื่อเรารู้ว่าเราเป็นอย่างไรแล้ว  ค่อย ๆ หาทางแก้ไขนะคะ
ปัญหาทุกอย่างแก้ไขได้ค่ะ ค่อย ๆ เล่าปัญหามานะคะ
เผื่อพี่จะแนะนำอะไรน้องได้บ้างนะคะ

[s.d]

อ่า ส้มเป็นเหมือนกัน
เเต่ว่าส้ม
เป็นพวกตรงข้ามกะตัวเองเลยอะ
คืนนอนกินบ้านกินเมือง
แบบว่านอน6โมงเย็นตื่น10โมงเช้า
5555
.
.
ส้มว่าลองปรับเวลานอนใหม่นะ
ถ้าไม่หลับก็นอนไปอย่างงั้น
เดี๋ยวมันจะหลับ
เพราะถ้าไม่ทำอย่างงั้นมันจะติดเป็นนิสัยนะ
นอนไปหลับก็
นั่งท่องกฎภาษาอังกฤษไปเดี๋ยวมันจะ
เพลินเเล้วหลับไปเลย
ลองพยายามดูนะ
โชคดี
บับบาย

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

หนูทั้งสองต้องปรับเวลา และการใช้ชีวิตให้สอดคล้องกับเวลานอน
ไม่เช่นนั้นหนูจะติดเป็นนิสัย
อย่ามัวเเต่เล่นเกมส์
เกมส์เขาสร้างมาให้เด็กติด
ใครเล่นก็ติดด้วยกันทั้งนั้น
เพราะเขาใช้จิตวิทยาในการสร้างเกมส์
เด็กจะสนุกอย่างไถลเถลือกโดยไม่รู้ตัว
เสียสุขภาพกายจากการอดนอน
เสียสุขภาพจิตที่คอยลุ้นคอยต่อสู้คอยประจัญบาน
เวลาผู้ใหญ่ใจร้ายสร้างเกมส์นี้ให้เด็กติด
ผู้ใหญ่ใจร้ายก็มักพูดว่า
ทำขึ้นมาขำๆ
ไม่ได้บังคับให้ใครเล่น

ก็ในเมื่อผู้ใหญ่ใจร้ายไม่ยอมรับผิดชอบต่อชีวิตเรา
เราจะไปติดกับดักเขาทำไมล่ะลูก

อ่านหนังสือเถอะครับ
หนูขยันคนเดียว
พ่อแม่ก็หายเหยื่อยแล้วนะลูก

พ่อแม่เคยบกพร่องส่งเสียหนูเรียนไหมลูก
แล้วลูกล่ะ
บกพร่อง
ไม่ยอมเรียนให้คุ้มกับหยาดเหงื่อของท่านหรือเปล่าครับ

เชื่อคุณครูนะลูก
เวลาหนูเล่นเกมส์
ค่าฟืนค่าไฟ
หนูก็ผลักไปให้แม่ออก
แล้วต่อไปถ้าติดเกมส์ขึ้นมา
หนูจะไม่ผลักอนาคตของหนูไปให้พ่อแม่เลี้ยงดูเหรอ
ลูกจะเป็นเด็กที่พ่อแม่เลี้ยงไม่โตเหรอครับ

ไม่เอานะ
อ่านหนังสือดีกว่า
อย่านึกถึงความสนุก
นึกไว่ว่าเล่นมากๆ
วันหนึ่งเราต้องไปไหว้เพื่อน
อย่าคิดได้ช้ากว่าคนอื่นนะครับ

คุณครูขอนะครับ
ให้คุณครูได้ไหมลูก
ครูจะเอาอนาคตหนูมาแลกกับการเลิกเกมส์นะครับ

นะครับ
เชื่อครูนะ
เลิกนะครับ
แล้วหันมาทุ่มเทให้กับอาชีพของลูกในอนาคต
อ่านหนังสือ
ทำข้อสอบมากๆนะครับ

[Tri]

ที่ครูบอกว่าพ่อแม่บกพร่อง ผมไม่ค่อยเข้าใจ แต่ที่ผมรู้คือ พ่อผม ไม่เคยไปงานโรงเรียนเลย แม้แต่วันรับผลสอบ โรงเรียนให้ผู้ปกครองไปรับ ยังไม่ไป และ วันพ่อทางห้องได้ให้พ่อผมเป็นตัวแทน ประจำห้อง พ่อผม เกือบมาไม่ทัน ทั้งที่ตอนที่ผมบอกพ่อว่าต้องมางานวันพ่อที่โรงเรียนนะ พ่อถามพบว่าทำไมต้องไป ทำไมไม่ให้พ่อคนอื่นไป ด้านการเรียนก็ไม่เคยใส่ใจ ส่วนแม่ ก็ถามตลอดอ่านหนังสือยัง เวลาผมอ่านก็ไม่เคยเห็น ทำการบ้านเวลาทำก็ไม่เคยมา พอทำเสร็จก็เดินมาเลย ทั้งพ่อแม่มีอะไรก็ตะคอกๆ ด่าๆ ว่าตลอด แล้วยังงี้เรียกว่าบกพร่องมั้ยคราบ

[Milky Way]

ที่ครูเค้าบอกว่าพ่อ แม่
เคยบกพร่องอ่ะ เราว่าน่ะ
ครูเค้าหมายความว่า
พ่อแม่ไม่เคยบกพร่องเรื่อง
ส่งเสียค่าเรียนมากกว่าน่ะ

อย่าน้อยใจเลยน่ะเป็นผู้ชาย(นี่หว่า)
ส่วนเรื่องที่พ่อต้องไปโรงเรียนอ่ะ
เราว่าพ่อเธอน่าจะหงุดหงิด
อะไรมาก่อนหน้านี้รึป่าว(ก่อนที่เธอจะบอกอ่ะ)
เค้าก็เลยพูดไปแบบนั้น พอ
เค้าคิดได้เค้าก็คงเสียใจแหล่ะ

อย่าน้อยใจเลยน่ะเรื่องที่เรา
ทำการบ้าน อ่านหนังสือ แล้วท่านทั้ง2ไม่เห็น
เค้าก็คงนึกว่าเราไม่อ่านมั้ง
แต่เราก็ต้องเข้าใจท่านด้วยน่ะ
ไม่ใช่ใช้แต่อารมณ์ของเรา
เป็นตัวตัดสิน เราควรใช้สติแก้ที่ต้นเหตุดีกว่า

พ่อกับแม่อาจจะไม่ได้ตั้งใจที่จะ
ตะคอก หรือ ด่าเราหรอก
ถ้าทุกสิ่งที่ท่านทั้ง2ทำไปแล้ว
ไม่ถูกใจเราอย่าไปว่าท่านเลยน่ะ
ท่านคงหวังดีกับเราจริงๆไม่อย่างนั้น
เค้าคงไม่มาด่า มาว่าเราได้ทุกวันหรอก

เหมือนที่โบราณกล่าวไว้ว่า
"รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี"ไง
อย่าน้อยใจ หรือโกรธท่านเลยน่ะ
    เราเอาใจช่วยน่ะ สู้ๆ

[Pu|-|u]

โอโห มีเวลาไห้นอนก็ดีแล้ว คร๊าบ
คนเราไม่มีทางเลือกไรมากมายหรอก
ผมยังอยากจะนอน แบบ นานๆเลย แต่ ไร้โอกาส ~*

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

มีใครที่ไม่ใช่พ่อแม่คอยบ่นคอยเตือนเราไหมลูก
ที่พ่อแม่คอยพร่ำบ่นพร่ำว่าเพราะวันนี้
พ่อและแม่อยู่ในชีวิตจริงที่ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการทำมาหากิน
คนเราปัจจุบัน
เรียนเก่งยังตกงานเลย เพราะคนมากแต่งานเท่าเดิม
หรือกำลังจะลดลงด้วยซ้ำ
แล้วถ้าเราไม่เก่งแถมยังเกียจคร้านอีกก็แย่เลยนะครับ

ชีวิตมีหลายด้านให้เลือกมอง
บางคนถนัดมองเพ่งโทษท่าน
บางคนถนัดมองเพ่งโทษตน
แต่ถ้าจะให้ดี
ควรมองอย่างไม่เข้าใครออกใคร
มองอย่างยอมรับปัญหาที่เกิดขึ้นจริง
ถ้าเราเห็นตัวปัญหา
เราจะเห็นวิธีแก้ด้วย
และสุดท้ยก็จะขึ้นอยู่กับเราว่า
"เราจะเต็มใจแก้ไหม"
เปลี่ยนจากการมองว่าปัญหาเกิดขึ้นเพราะใคร
ให้กลายเป็น
"ปัญหาจะแก้อย่างไร และเมื่อไร"จะดีกว่านะครับ

พ่อแม่คือพระพรหมของลูก
จะถูกจะผิดก็มีพระคุณที่ให้กำเนิดเรามา
แค่คิดจะตำหนิก็ควรเลี่ยงเสีย

เชื่อคุณครูนะครับ
เราจะสบายใจและมีพลังลุกขึ้นทำสิ่งดีๆ
นะครับน้องTri
วันหนึ่งหนูโตขึ้นหนูจะเข้าใจว่าทำไมพ่อแม่ต้องคอยไล่ให้เราไปอ่านหนังสือ

[อันยองโอเซโย....ชอนึม " ปุ้ย " อิชิมมีดา...]

ปรับตัวเองน่ะ
เดียวจะเป็นอย่างที่ครูเคยเล่าให้ฟังจริงๆ
ไม่รู้ด้วย
เสียตัง เสียเวลาเข้าไปอีกน่ะ
ถ้าเรารู้ตัวเรา
เราก็ปรับตัวเราเอง
คนอื่นจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงด้วยน่ะ
ดูแลตัวเองดีๆจ๊ะ
ขอให่พระเจ้าคุ้มครอง

[Tri]

ผมเข้าใจครับที่ครูบอกมา และที่  บอกมาว่าผมเป็นผู้ชายต้องอดทน ผมแค่ลองมานึกดู พ่อผมไม่เคยกลับบ้านเร็วเลยสักวัน ผมมีโอกาสได้เจอกับพ่อก็แค่วันเสาร์ อาทิตย์ ถ้าเกิดวันไหนกลับมาเร็ว แล้วไม่เห็นผมนั่งอ่านหนังสือหรือทำการบ้าน พ่อผมก็จะด่าว่าสารพัด แต่พอครูบอกว่าเดียวนี้งานมันหายากผมก็เข้าใจ แต่เวลาที่พ่อดาบางครั้ง พ่อเค้าด่าแรงไปมีคำสารพัด กับสัตว์เต็มไปหมด และมีอยู่ครั้งนึง พ่อด่าผมว่าไอ้ไม่มีค่า อยู่ไปทำไม วันนั้นผมโกรธพ่อมาก พอวันรุ่งขึ้น ผมอยู่บ้านคนเดียว ผมเดินไปหยิบมีดมาเล่มนึง มีดที่ผมหยิบเป็นมีดควานผลไม้ นึกออกไหมครับ มีดที่ยาวๆ แต่ไม่กว้าง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วเอามีดแทงเข้าที่ขาตัวเอง ความรู้สึกตอนนั้น มันคงไม่มีใครรู้ถ้าไม่เคยโดน ที่ผมแทงไป เพราะคิดว่าไหนๆ ผมก็ไม่มีค่าแล้วถ้าตายไปจาเป็นไร ผมนั่งให้เลือดไหลไปสักพัก แล้วผมก็ดึงมีดออก ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรจะเสียแล้วด้วยซ้ำ  แต่ไม่รู้ยังไงผมก็ผมถึงดึงมีดออก  พอดึงมีดออกผมก็เอาผ้าพันแผลมาพันขาผมไว้ แล้วก่อนเอามีดไปเก็บ ล้างคราบเลือด และเลือดที่เปื้อนอยู่ในห้องน้ำ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำตอนนั้นผมแทงไปทำไม ครูคงคิดว่าผมบ้า ไม่ก็โรคจิต แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร เพราะทำความสะอาดทุกอย่างเสร็จหมด ผมก็มาเล่น internet ผมได้เห็นโฆษณาชิ้นหนึ่ง เขียนว่า I Am What I Am.
ผมจึงคิดได้ว่าผมก็เป็นตัวของผมดิ พ่อจะว่าอะไรก็ว่า แต่อย่างน้อยเราก็เป็นตัวของเรา เราทำเต็มที่แล้ว ผมไม่รู้ว่าครูจะคิดยังไงกับเรื่องนี้ แต่ก็ช่วยผมด้วยละกัน