มันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องจริงๆเ้ลยครับครู แต่ผมเป็นคนชอบคิดเล็กคิดน้อยอะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ผมไปโรงเรียนอะครับ ต้องไปส่งงานที่ทำหายไป
แล้วแวะไปช่วยครูเค้าทำคะแนนรวมเด็กในระดับที่เค้าสอนส่งให้ทันอะครับ
แล้วด้วยความที่มองโลกในแง่ดีเกินไปอะครับ ผมเลยวางรองเท้าไว้ข้างนอก (แต่ผมก็เก็บไว้ในล็อกเกอร์อย่างดีแล้วนะครับลับตาคนด้วย)
แต่เรื่อง คือ มีรุ่นพี่ ม.5 สองคนมาเห้นผมเก็บอะครับ มันก็ดูค่อนข้างมีราคานะครับรองเท้า ถึงแม้จริงๆมันจะเป้นของก๊อปก็ตาม
ราคามันเกือบๆ 2000 อะครับ (บางคนเค้าอาจจขะคิดว่าไม่แพงนะครับ แต่ผมคิดว่าเงินทุกบามทุกสตางค์มันมีค่าอะครับ กว่าจะหามาได้มันยากขนาดไหน)
ผมก็พยายามเก็บมิดชิดนะครับ แต่คนก็ยังมาขโมยไปอีก ผมว่าน่าจะเป็น พี่ม.5 สองคนนั้นอะครับ
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องขโมยด้วย มันเจ็บใจ แค้นใจอย่างบอกไม่ถูก อยากจะเอาเรื่องเค้านะครับ เพราะตรงนั้นก็มีวงจรปิด
แต่แบบว่าเค้าก็คงจะไม่ยอมรับหรอกครับ เพราะคนแบบนี้เค้าสุดๆๆจริงๆ
แล้วอีกอย่างผมเป็นคนเห็นแก่คุณค่าของของ ประมาณว่างกมากเลยอะครับ
หลายครั้งที่ของหายไปผมรู้สึกเศร้าใจไปหลายวัน แล้วง่วนคิดอยู่หลายคืนอะครับ
วันนั้นผมรีบไปขึ้น บีทีเอส วิ่งแล้วควายครูสมศรีหลุดหายไปผมยังเสียใจมากเลยครับ แทบไม่เป็นอันเรียนเลย มัวแต่คิดว่ามันหายตรงไหน กว่าจะหายเศร้า
มันเหมือนไฟสุมอกเลยครับ ทั้งเสียดายของ ทั้งเจ็บใจตัวเอง เจ็บใจคนขโมย ทั้งแค้นใจ ไม่เข้าใจว่าอุตส่าห์ไปช่วยอาจารย์ทำเรื่องๆดีๆ แต่ทำไมต้องเจอเรื่องแย่ๆๆด้วย
ผมว่ามันดูไร้สาระเหมือนกันนะครับ แค่เรื่องแค่นี้ แต่ผมชอบจุกจิกคิดเล็กคิดน้อยอะครับ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี กว่าจะปลงได้
อยากให้คุณครูช่วยแนะนำวิธีที่ทำให้หายแค้นพี่สองคนนั้นด้วยครับ ไม่งั้นผมคงมองหน้าเค้าสองคนนั้นไม่ติดแน่ เพราะไม่รู้ว่าใครขโมย
และช่วยแนะนำวิธีเลิกคิดเล็กคิดน้อยด้วยครับ
ถ้าเป็นลูกศิษย์คุณครูสมศรี ต้องไม่คิดทำสิ่งไม่ดีกลับคืนคนอื่นนะครับ
หนึ่ง เราประมาทนะครับ
สอง ของหาย ต้องทำใจ จับมือใครดมไม่ได้
บางทีพี่สองคนนั้นอาจจะใช่หรือไม่ใช่ขโมยก็ได้
โทษผิดคนก็จะบาปอีก (บาปก็คือความทุกข์ใจนั่นเองครับ)
ทางการศาลจึงยอมปล่อยคนทำผิดไปดีกว่าลงโทษคนถูกนะครับ
ของมีได้ ก็หายได้
ถ้าหนูใช้ของแพง หนุต้องถูกฝึกให้มีความรับผิดชอบมากๆ
หนูต้องดูแลของชิ้นนั้นได้
รองเท้าหายไป ถือว่าฟาดเคราะห์นะครับ
หนูจะได้ระมัดระวัง ของที่สำคัญที่สุดต่อไป เช่นบัตรสอบเวลาไปสอบ GAT หรือสอบตรง อื่นๆ
คุณครุเคยโดนทั้งกรีดกระเป๋า ทั้งกระตุกกระเป๋าสตางค์
เคยทำสมุด lecture หายก่อนสอบที่อักษรฯ ร้องไห้แงๆเลย
ตอนนี้ หนังสือทุกเล่มของคุณครูจะเขียนชื่อ เบอรโทรไว้ทุกเล่มเลย
ของหาย อย่าให้ใจหายนะครับ
คนที่เอาไป ก็ไม่เป็นสุขหรอกครับ
หนีอะไรก้หนีพ้น แต่หนีกฏแห่งธรรมชาติไปไม่พ้น
ไม่ว่าหนูจะจับเขามาลงโทษได้หรือไม่ก็ตาม
เขาก็ขึ้นชื่อว่า "ขโมย" อยู่วันยังค่ำ
เสียชาติเกิดมาเป้นมนุษย์เพราะผิดศีลเบื้องต้นคือการลักทรัพย์
เดี๋ยวกฏแห่งธรรมชาติก็ลงโทษเขาเอง
เราทำใจให้สบายเถิดครับ
และทำหน้าที่หลักคือการเรียนให้ดีที่สุดแล้วกันนะครับ
ครั้งหน้าหนูต้องระวังมากกว่านี้นะครับ
คนขี้ลักคนขี้ขโมยมักจะเลือกขโมยคนที่ไม่ระวังอย่างนี้แหละครับ
ไม่เป็นไร ไม่ตายก็หาใหม่ได้ 
สำหรับควาย
มาหาคุณครุนะครับ จะให้ตัวใหม่สลักชื่อควายสมศรีให้ด้วย
อันนี้สำคัญเพราะไม่มีราคาแต่มีคุณค่าต่อจิตใจของหนู
ควายหาย
อย่าให้ความเพียรหายก็พอนะครับ
หวังว่าหนุคงจะสบายใจขึ้นนะครับ
สู้ๆครับ
Kru Somsri's English School
